ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
21 Φεβρουαρίου 1999
«Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός».
Ἡ πιό κατανυκτική καί πλούσια σέ πνευματικές εὐκαιρίες καί ἐμπειρίες περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, εἶναι ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στήν ὁποία εἰσερχόμεθα ἀπό αὔριο Καθαρή Δευτέρα. Τέρμα αὐτῆς τῆς μεγάλης περιόδου καί τέλος πνευματικό εἶναι ὁ ἀληθινός καί μέ ἐπίγνωση γιά τόν ἄνθρωπο ἑορτασμός τοῦ Πάσχα. Γι᾿ αὐτό, κατά τή σημερινή Κυριακή, καί τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα καί ὁ Ἀπόστολος καί ἡ μνήμη τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ μας μᾶς δίδουν τήν εὐκαιρία καί νά προβληματιστοῦμε πάνω στήν παροῦσα ζωή καί νά προετοιμαστοῦμε χριστιανικά, κατά τή διάρκεια αὐτῆς τῆς περιόδου, πάνω στό μεγάλο μυστήριο τῆς σωτηρίας μας.
Τί εἶναι ὁ βίος μας, ἀλήθεια, ὁ ἐγκόσμιος μπρός στήν αἰωνιότητα!! Μοιάζει μέ νύχτα σκοτεινή, μπρός στήν ἀνέσπερη ἡμέρα τῆς αἰωνιότητος, παραγγέλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καί, ἀφυπνίζοντάς μας ἀπό τόν ὕπνο τῆς στενόκαρδης ζωῆς καί ἀπό τίς ἀπερίσκεπτες καί ἐπιπόλαιες ἁμαρτωλές ἐνέργειες, μᾶς προτρέπει πρωταρχικά νά προσηλώσουμε τό βλέμμα τῆς ψυχῆς μας στόν ἐρχόμενο Κύριο. Στή συνέχεια, ἀφοῦ βιώσουμε αὐτή τήν ἀλήθεια, ἔρχεται ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων νά μᾶς συμβουλεύσει πρακτικά πάνω στόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο θά μπορέσουμε νά ζήσουμε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
«Ἀποθώμεθα τὰ ἔργα τοῦ σκότους»!! Αὐτό εἶναι τό πρῶτο πού πρέπει νά κάνουμε. Νά πετάξουμε ἀπό πάνω μας τά ἔργα τῆς ἁμαρτίας, ἔτσι, μέ τόση ἀποστροφή καί ἀποφασιστικότητα, ὅπως πετᾶμε τά βρώμικα ροῦχα. Καί εἶναι πράγματι ζοφερά καί μαῦρα καί σκοτεινά τά ἔργα τῆς ἁμαρτίας. Καί τοῦτο, ὄχι μόνο γιατί οἱ ἄνθρωποι ἐνεργοῦν ἁμαρτωλά μέσα στό σκοτάδι καί κάτω ἀπό συνθῆκες ἀδιαφανεῖς καί κρυφές, ἀλλά γιατί κυρίως ἡ ἁμαρτία φέρνει σκοτοδίνη στό νοῦ καί ἄγνοια καί πλάνη στήν ψυχή τοῦ καθενός μας. Ἄλλωστε, μή ξεχνᾶμε, Χριστιανοί μου, πώς οἱ ἁμαρτωλές καταστάσεις καί ἐνέργειες μᾶς ὁδηγοῦν στά σκοτάδια τοῦ Ἅδη καί στίς ἐρεβώδεις καί αἰώνιες ἐμπειρίες καί καταστάσεις τῆς κολάσεως.
Προσγειωμένος στήν πραγματικότητα τῆς ζωῆς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, συνεχίζει νά ἀπαριθμεῖ τίς τραγικές γιά τήν ψυχή καί σκοτεινές γιά τή ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἁμαρτίες. Πρέπει νά ζοῦμε «μὴ κώμοις καὶ μέθαις». Ὄχι μέ συμπόσια πού περιλαμβάνουν αἰσχρά τραγούδια καί βωμολοχίες, ὄχι μέ καταχρήσεις φαγητῶν καί ποτῶν, πού ὁδηγοῦν στά πάθη τῆς μέθης καί τῆς γαστριμαργίας. «Μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις». Ὄχι, δηλαδή, μέ ἀσύδοτη καί ἀκόλαστη ζωή, ὄχι σέ καταστάσεις σαρκικῶν ἁμαρτημάτων πού εὐτελίζουν τό ἀνθρώπινο σῶμα καί τό καταντοῦν ἀπό ναό τοῦ Θεοῦ καί κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πτῶμα ἁμαρτίας καί κτηνώδους ἀσέλγειας. Τέλος δέ, μᾶς προτρέπει νά διώξουμε ἀπό μέσα ἀπό τήν ψυχή μας κάθε ζηλοτυπία καί φιλονικία. Ἡ ζήλεια καί ὁ φθόνος δηλητηριάζουν τήν καρδιά μας καί μᾶς ὁδηγοῦν σέ διαπληκτισμούς καί ἄλλες ἀντικοινωνικές συμπεριφορές.
Καί δέν μένει, Χριστιανοί μου, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στίς ἀποστροφές τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά μᾶς προτρέπει νά ἐνδυθοῦμε «τὰ ὅπλα τοῦ φωτός». Γιατί πράγματι ἡ ἀρετή εἶναι φῶς στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, πού φωτίζει ἀληθινά τίς σχέσεις μέ τούς συνανθρώπους μας. Μέ αὐτήν πολεμοῦμε τόν πονηρό καί οἱ ἀρετές μᾶς ἀναδεικνύουν νικητές στόν πνευματικό ἀγῶνα. Αὐτές πράγματι ἀποδεικνύουν ὅτι δέν ζοῦμε ἐπίπλαστα καί ἐπιτηδευμένα, ἀλλά, ἔχοντας μέσα μας τόν ἴδιο τό Χριστό καί μέ τή χάρη Του, μεταμορφώνοντας τίς σκέψεις μας καί τίς ἐπιθυμίες μας σέ χριστοσκέψεις καί χριστοεπιθυμίες, φανερώνουμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας. Γίνεται τότε μέσα μας αὐτό πού διαπιστώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή γιά τόν χριστοφόρο ἄνθρωπο, ὅταν ἀποκτᾶ «νοῦν Χριστοῦ». Ὅσοι βαπτισθήκατε «εἰς Χριστόν» ἐνδυθήκατε τό Χριστό καί ζεῖτε ἑνωμένοι μαζί Του.
Χριστιανοί μου, ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ φέρνει μέσα στήν ψυχή μας τό φῶς τῆς θεογνωσίας καί μᾶς ὁδηγεῖ στή ζωή τῆς Χάριτος καί τοῦ θελήματος τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἡ μόνη ἀναγκαία καί συμφέρουσα ἐπιλογή μας. Ὄχι μόνον γιατί μᾶς συγκλονίζει καί γιατί καταστρέφει τά ἁμαρτωλά πάθη μας, ἀλλά κυρίως γιατί μᾶς ἀναδεικνύει ἀνθρώπους μέ σύνεση καί περίσκεψη καί κάνει τή ζωή μας καθαρή καί ἀληθινά θεανθρώπινη. ΑΜΗΝ.
21 Φεβρουαρίου 1999
«Ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός».
Ἡ πιό κατανυκτική καί πλούσια σέ πνευματικές εὐκαιρίες καί ἐμπειρίες περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, εἶναι ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στήν ὁποία εἰσερχόμεθα ἀπό αὔριο Καθαρή Δευτέρα. Τέρμα αὐτῆς τῆς μεγάλης περιόδου καί τέλος πνευματικό εἶναι ὁ ἀληθινός καί μέ ἐπίγνωση γιά τόν ἄνθρωπο ἑορτασμός τοῦ Πάσχα. Γι᾿ αὐτό, κατά τή σημερινή Κυριακή, καί τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα καί ὁ Ἀπόστολος καί ἡ μνήμη τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ μας μᾶς δίδουν τήν εὐκαιρία καί νά προβληματιστοῦμε πάνω στήν παροῦσα ζωή καί νά προετοιμαστοῦμε χριστιανικά, κατά τή διάρκεια αὐτῆς τῆς περιόδου, πάνω στό μεγάλο μυστήριο τῆς σωτηρίας μας.
Τί εἶναι ὁ βίος μας, ἀλήθεια, ὁ ἐγκόσμιος μπρός στήν αἰωνιότητα!! Μοιάζει μέ νύχτα σκοτεινή, μπρός στήν ἀνέσπερη ἡμέρα τῆς αἰωνιότητος, παραγγέλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καί, ἀφυπνίζοντάς μας ἀπό τόν ὕπνο τῆς στενόκαρδης ζωῆς καί ἀπό τίς ἀπερίσκεπτες καί ἐπιπόλαιες ἁμαρτωλές ἐνέργειες, μᾶς προτρέπει πρωταρχικά νά προσηλώσουμε τό βλέμμα τῆς ψυχῆς μας στόν ἐρχόμενο Κύριο. Στή συνέχεια, ἀφοῦ βιώσουμε αὐτή τήν ἀλήθεια, ἔρχεται ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων νά μᾶς συμβουλεύσει πρακτικά πάνω στόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο θά μπορέσουμε νά ζήσουμε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
«Ἀποθώμεθα τὰ ἔργα τοῦ σκότους»!! Αὐτό εἶναι τό πρῶτο πού πρέπει νά κάνουμε. Νά πετάξουμε ἀπό πάνω μας τά ἔργα τῆς ἁμαρτίας, ἔτσι, μέ τόση ἀποστροφή καί ἀποφασιστικότητα, ὅπως πετᾶμε τά βρώμικα ροῦχα. Καί εἶναι πράγματι ζοφερά καί μαῦρα καί σκοτεινά τά ἔργα τῆς ἁμαρτίας. Καί τοῦτο, ὄχι μόνο γιατί οἱ ἄνθρωποι ἐνεργοῦν ἁμαρτωλά μέσα στό σκοτάδι καί κάτω ἀπό συνθῆκες ἀδιαφανεῖς καί κρυφές, ἀλλά γιατί κυρίως ἡ ἁμαρτία φέρνει σκοτοδίνη στό νοῦ καί ἄγνοια καί πλάνη στήν ψυχή τοῦ καθενός μας. Ἄλλωστε, μή ξεχνᾶμε, Χριστιανοί μου, πώς οἱ ἁμαρτωλές καταστάσεις καί ἐνέργειες μᾶς ὁδηγοῦν στά σκοτάδια τοῦ Ἅδη καί στίς ἐρεβώδεις καί αἰώνιες ἐμπειρίες καί καταστάσεις τῆς κολάσεως.
Προσγειωμένος στήν πραγματικότητα τῆς ζωῆς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, συνεχίζει νά ἀπαριθμεῖ τίς τραγικές γιά τήν ψυχή καί σκοτεινές γιά τή ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἁμαρτίες. Πρέπει νά ζοῦμε «μὴ κώμοις καὶ μέθαις». Ὄχι μέ συμπόσια πού περιλαμβάνουν αἰσχρά τραγούδια καί βωμολοχίες, ὄχι μέ καταχρήσεις φαγητῶν καί ποτῶν, πού ὁδηγοῦν στά πάθη τῆς μέθης καί τῆς γαστριμαργίας. «Μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις». Ὄχι, δηλαδή, μέ ἀσύδοτη καί ἀκόλαστη ζωή, ὄχι σέ καταστάσεις σαρκικῶν ἁμαρτημάτων πού εὐτελίζουν τό ἀνθρώπινο σῶμα καί τό καταντοῦν ἀπό ναό τοῦ Θεοῦ καί κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πτῶμα ἁμαρτίας καί κτηνώδους ἀσέλγειας. Τέλος δέ, μᾶς προτρέπει νά διώξουμε ἀπό μέσα ἀπό τήν ψυχή μας κάθε ζηλοτυπία καί φιλονικία. Ἡ ζήλεια καί ὁ φθόνος δηλητηριάζουν τήν καρδιά μας καί μᾶς ὁδηγοῦν σέ διαπληκτισμούς καί ἄλλες ἀντικοινωνικές συμπεριφορές.
Καί δέν μένει, Χριστιανοί μου, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στίς ἀποστροφές τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά μᾶς προτρέπει νά ἐνδυθοῦμε «τὰ ὅπλα τοῦ φωτός». Γιατί πράγματι ἡ ἀρετή εἶναι φῶς στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, πού φωτίζει ἀληθινά τίς σχέσεις μέ τούς συνανθρώπους μας. Μέ αὐτήν πολεμοῦμε τόν πονηρό καί οἱ ἀρετές μᾶς ἀναδεικνύουν νικητές στόν πνευματικό ἀγῶνα. Αὐτές πράγματι ἀποδεικνύουν ὅτι δέν ζοῦμε ἐπίπλαστα καί ἐπιτηδευμένα, ἀλλά, ἔχοντας μέσα μας τόν ἴδιο τό Χριστό καί μέ τή χάρη Του, μεταμορφώνοντας τίς σκέψεις μας καί τίς ἐπιθυμίες μας σέ χριστοσκέψεις καί χριστοεπιθυμίες, φανερώνουμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας. Γίνεται τότε μέσα μας αὐτό πού διαπιστώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή γιά τόν χριστοφόρο ἄνθρωπο, ὅταν ἀποκτᾶ «νοῦν Χριστοῦ». Ὅσοι βαπτισθήκατε «εἰς Χριστόν» ἐνδυθήκατε τό Χριστό καί ζεῖτε ἑνωμένοι μαζί Του.
Χριστιανοί μου, ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ φέρνει μέσα στήν ψυχή μας τό φῶς τῆς θεογνωσίας καί μᾶς ὁδηγεῖ στή ζωή τῆς Χάριτος καί τοῦ θελήματος τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἡ μόνη ἀναγκαία καί συμφέρουσα ἐπιλογή μας. Ὄχι μόνον γιατί μᾶς συγκλονίζει καί γιατί καταστρέφει τά ἁμαρτωλά πάθη μας, ἀλλά κυρίως γιατί μᾶς ἀναδεικνύει ἀνθρώπους μέ σύνεση καί περίσκεψη καί κάνει τή ζωή μας καθαρή καί ἀληθινά θεανθρώπινη. ΑΜΗΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου