ΚΥΡΙΑΚΗ 25 Φεβρουαρίου 2001
«Ἐκάθισεν Ἀδὰμ ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου καὶ τὴν ἰδίαν γύμνωσιν θρηνῶν ὠδύρετο».
Διά τοῦ Ἀδάμ ἀπωλέσαμε τόν Παράδεισο. Διά τοῦ Χριστοῦ ἐπανακτήσαμε αὐτόν.
Μεγάλο κακό ἔκαμε ἡ παρακοή καί ἡ λαιμαργία τοῦ Ἀδάμ. Φοβερή κρίθηκε ἡ παράβασή του ἀπό τόν Θεό. Ἡ νηστεία, λοιπόν, ἀποτελεῖ τήν πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Εἶναι, ἑπομένως, ἡ μητέρα τῶν ἀρετῶν. Εἶναι ἡ ἐλευθερώτρια ἀπό τίς ἁμαρτίες καί ἡ πρόξενος τῆς συνδιαλλαγῆς τῶν ἀνθρώπων μέ τόν Θεό. Σέ ὅσους καλῶς νηστεύουν δύσκολα παραμένουν οἱ πειρασμοί τῶν δαιμόνων, ἡ δέ παρουσία τοῦ φύλακα ἀγγέλου εἶναι περισσότερο ἔντονη στήν ψυχή πού νηστεύει. Ἄς μή γινόμαστε καταφρονητές τῆς παραγγελίας τοῦ Χριστοῦ πού πρῶτος αὐτός ἐνήστευσε. Οἱ Πατέρες μέ πολλούς τρόπους τονίζουν τήν ἀνάγκη τῆς νηστείας: Ἄν εἶσαι πλούσιος δέξου τή νηστεία καί μή λές ὅτι εἶναι δυσβάστακτο φορτίο. Σοῦ ἀρκεῖ ὁ ὑπόλοιπος χρόνος τῆς ἐπιλεκτικῆς καλοφαγίας. Τώρα εἶναι καιρός μετανοίας καί ἐπιστροφῆς στήν ἐγκράτεια τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ἔχεις πλούτη καί ἀρέσκεσαι νά σπαταλᾶς; Ὑπάρχει τρόπος νά δαπανᾶς τά πλούτη σου χωρίς οὐσιαστικά νά ξοδεύεις, ἀλλά μᾶλλον νά θησαυρίζεις περισσότερο. Ὑπάρχει ἡ κοιλιά τῶν πεινασμένων φτωχῶν. Οἱ ψυχές τῶν ὀρφανῶν καί δυστυχισμένων. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἔλεγε χαρακτηριστικά: Δέν μπορῶ νά χρησιμοποιήσω περισσότερη τροφή ἀπό τήν ἀπολύτως ἀναγκαία, γιατί αἰσθάνομαι ὅτι τό παραπάνω γιά μένα τό ἀφαιρῶ ἀπό τό στόμα τοῦ πεινασμένου ἀδελφοῦ. Ὁ δέ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός τόνιζε: Τά ἑκατό δράμια ψωμί τήν ἡμέρα εἶναι ἀρκετά καί εὐλογημένα. Ἄν φάω ἑκατόν δέκα, τά δέκα εἶναι χαράμι. Ἔτσι ἄς ξοδεύουμε τά πλούτη μας στό φαγητό αὐτές τίς ἡμέρες γιά νά ἐλπίζουμε στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἄς δανείζουμε χωρίς προθεσμία αὐτούς πού πάσχουν, γιά νά τά βροῦμε ἀσφαλῆ καί μέ μεγάλη ἀνταπόδοση στά χέρια τοῦ δίκαιου Κριτῆ. Δαπανοῦμε πολλά γιά νά ἱκανοποιήσουμε τίς ἁμαρτωλές μας ἐπιθυμίες. Ἄς ξοδέψουμε καί λίγα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καλόν εἶναι νά δεχθοῦμε μέ χαρά τήν περίοδο τῆς νηστείας καί ὄχι μόνο νά περιορίζουμε τά φαγητά, ἀλλά νά ἀπέχουμε ἀπό κάθε ἁμαρτία. Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει σχετικά: «Ἡ σάρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος, τὸ δὲ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός». Ἐπειδή, λοιπόν, τό σῶμα ἐναντιοῦται στήν ψυχή, περιφρόνησε τή διάθεση τοῦ σώματος καί αὔξησε τή δύναμη τῆς ψυχῆς. Μήν ἱκανοποιεῖς τά θελήματα τῆς σάρκας, ἀλλά νά ἐπιδιώκεις ὅ,τι συμφέρει στήν ψυχή. Εἶναι ἐπιβεβαιωμένο ὅτι πρῶτο ἐμπόδιο γιά τή νηστεία εἶναι ἡ ἀγάπη τῆς σάρκας. Ἐπειδή γήϊνο εἶναι τό σῶμα, τά γήϊνα καί πρόσκαιρα ἀγαπᾶ, ἡ δέ ψυχή, ὡς ἄϋλη καί οὐράνια πού εἶναι, τά θεῖα καί οὐράνια ἐπιζητεῖ. Ἐάν, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος θελήσει νά κάνει ὅ,τι ἐπιθυμεῖ τό σῶμα, δέν κάνει ποτέ νηστεία. Ἡ νηστεία τόν Μωϋσῆ ἐλάμπρυνε καί τόν φώτισε καί μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τόν ἀνέδειξε Νομοθέτη, Ἀρχιερέα καί Βασιλέα. Αὐτή τόν προφήτη Ἠλία ἀνέδειξε φοβερό στούς ἐχθρούς του. Ἀπό τή νηστεία του τόν ὑπάκουσε ὁ Θεός καί ἔστειλε πῦρ καί κατέκαυσε τή θυσία. Ἀπό τή νηστεία του δέν ἔβρεξε ὁ Θεός τρία ἔτη καί ἕξι μῆνες καί γιά χάρη τῆς νηστείας του διαχωρίσθηκαν τά νερά τοῦ Ἰορδάνη. Ἡ νηστεία τόν προφήτη Δανιήλ ἔσωσε ἀπό τά στόματα τῶν λεόντων, τόν ἔκανε μέγα προφήτη καί εἶδε τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ἀπό τή νηστεία οἱ Τρεῖς Παῖδες ἔσβησαν τή φλόγα τῆς καμίνου. Ἡ νηστεία τούς Ἀσκητές ἐδόξασε, τούς Ὁσίους τίμησε καί τούς δικαίους ὑπερύψωσε. Αὐτή τούς Ἀποστόλους ἐλάμπρυνε καί τά τάγματα τῶν ἡρώων τῆς πίστεως μάρτυρες ἀνέδειξε. Ἀπό αὐτήν φωτίσθηκαν οἱ Προφῆτες καί εἶπαν τά μέλλοντα. Χάριν τῆς καθαρῆς νηστείας γιά πρώτη φορά, κατά τόν Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, παρουσιάσθηκε ἡ Ἁγία Τριάδα στή φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ. Αὐτή εἶναι καί ἡ νηστεία πού ἀρχίζει ἀπό αὔριο καί μᾶς καλεῖ ὅλους νά τή δεχθοῦμε μέ χαρά. Ἄς ζήσουμε τήν περίοδο αὐτή ὀρθόδοξα, μέ ὀρθοπραξία, μέ σύνεση, σωφροσύνη, ἐγκράτεια ἀπό θυμό καί κατάκριση καί ἄς νηστεύσουμε ἀπό κάθε ἁμαρτία. Ἔτσι ἐκπληρώνεται ἡ ἀποστολή μας στή γῆ καί μεταβαίνουμε ἀπό τά πρόσκαιρα στά αἰώνια. Ἔτσι γίνεται πραγματικότητα ἡ πρόγευση τοῦ Παραδείσου.
«Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή, ἡ κατὰ τῶν δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλος ἐγκράτεια». «Ἀποθώμεθα τὰ ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός».
«Ἐκάθισεν Ἀδὰμ ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου καὶ τὴν ἰδίαν γύμνωσιν θρηνῶν ὠδύρετο».
Διά τοῦ Ἀδάμ ἀπωλέσαμε τόν Παράδεισο. Διά τοῦ Χριστοῦ ἐπανακτήσαμε αὐτόν.
Μεγάλο κακό ἔκαμε ἡ παρακοή καί ἡ λαιμαργία τοῦ Ἀδάμ. Φοβερή κρίθηκε ἡ παράβασή του ἀπό τόν Θεό. Ἡ νηστεία, λοιπόν, ἀποτελεῖ τήν πρώτη ἐντολή τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Εἶναι, ἑπομένως, ἡ μητέρα τῶν ἀρετῶν. Εἶναι ἡ ἐλευθερώτρια ἀπό τίς ἁμαρτίες καί ἡ πρόξενος τῆς συνδιαλλαγῆς τῶν ἀνθρώπων μέ τόν Θεό. Σέ ὅσους καλῶς νηστεύουν δύσκολα παραμένουν οἱ πειρασμοί τῶν δαιμόνων, ἡ δέ παρουσία τοῦ φύλακα ἀγγέλου εἶναι περισσότερο ἔντονη στήν ψυχή πού νηστεύει. Ἄς μή γινόμαστε καταφρονητές τῆς παραγγελίας τοῦ Χριστοῦ πού πρῶτος αὐτός ἐνήστευσε. Οἱ Πατέρες μέ πολλούς τρόπους τονίζουν τήν ἀνάγκη τῆς νηστείας: Ἄν εἶσαι πλούσιος δέξου τή νηστεία καί μή λές ὅτι εἶναι δυσβάστακτο φορτίο. Σοῦ ἀρκεῖ ὁ ὑπόλοιπος χρόνος τῆς ἐπιλεκτικῆς καλοφαγίας. Τώρα εἶναι καιρός μετανοίας καί ἐπιστροφῆς στήν ἐγκράτεια τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ἔχεις πλούτη καί ἀρέσκεσαι νά σπαταλᾶς; Ὑπάρχει τρόπος νά δαπανᾶς τά πλούτη σου χωρίς οὐσιαστικά νά ξοδεύεις, ἀλλά μᾶλλον νά θησαυρίζεις περισσότερο. Ὑπάρχει ἡ κοιλιά τῶν πεινασμένων φτωχῶν. Οἱ ψυχές τῶν ὀρφανῶν καί δυστυχισμένων. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἔλεγε χαρακτηριστικά: Δέν μπορῶ νά χρησιμοποιήσω περισσότερη τροφή ἀπό τήν ἀπολύτως ἀναγκαία, γιατί αἰσθάνομαι ὅτι τό παραπάνω γιά μένα τό ἀφαιρῶ ἀπό τό στόμα τοῦ πεινασμένου ἀδελφοῦ. Ὁ δέ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός τόνιζε: Τά ἑκατό δράμια ψωμί τήν ἡμέρα εἶναι ἀρκετά καί εὐλογημένα. Ἄν φάω ἑκατόν δέκα, τά δέκα εἶναι χαράμι. Ἔτσι ἄς ξοδεύουμε τά πλούτη μας στό φαγητό αὐτές τίς ἡμέρες γιά νά ἐλπίζουμε στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἄς δανείζουμε χωρίς προθεσμία αὐτούς πού πάσχουν, γιά νά τά βροῦμε ἀσφαλῆ καί μέ μεγάλη ἀνταπόδοση στά χέρια τοῦ δίκαιου Κριτῆ. Δαπανοῦμε πολλά γιά νά ἱκανοποιήσουμε τίς ἁμαρτωλές μας ἐπιθυμίες. Ἄς ξοδέψουμε καί λίγα γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καλόν εἶναι νά δεχθοῦμε μέ χαρά τήν περίοδο τῆς νηστείας καί ὄχι μόνο νά περιορίζουμε τά φαγητά, ἀλλά νά ἀπέχουμε ἀπό κάθε ἁμαρτία. Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει σχετικά: «Ἡ σάρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος, τὸ δὲ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός». Ἐπειδή, λοιπόν, τό σῶμα ἐναντιοῦται στήν ψυχή, περιφρόνησε τή διάθεση τοῦ σώματος καί αὔξησε τή δύναμη τῆς ψυχῆς. Μήν ἱκανοποιεῖς τά θελήματα τῆς σάρκας, ἀλλά νά ἐπιδιώκεις ὅ,τι συμφέρει στήν ψυχή. Εἶναι ἐπιβεβαιωμένο ὅτι πρῶτο ἐμπόδιο γιά τή νηστεία εἶναι ἡ ἀγάπη τῆς σάρκας. Ἐπειδή γήϊνο εἶναι τό σῶμα, τά γήϊνα καί πρόσκαιρα ἀγαπᾶ, ἡ δέ ψυχή, ὡς ἄϋλη καί οὐράνια πού εἶναι, τά θεῖα καί οὐράνια ἐπιζητεῖ. Ἐάν, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος θελήσει νά κάνει ὅ,τι ἐπιθυμεῖ τό σῶμα, δέν κάνει ποτέ νηστεία. Ἡ νηστεία τόν Μωϋσῆ ἐλάμπρυνε καί τόν φώτισε καί μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τόν ἀνέδειξε Νομοθέτη, Ἀρχιερέα καί Βασιλέα. Αὐτή τόν προφήτη Ἠλία ἀνέδειξε φοβερό στούς ἐχθρούς του. Ἀπό τή νηστεία του τόν ὑπάκουσε ὁ Θεός καί ἔστειλε πῦρ καί κατέκαυσε τή θυσία. Ἀπό τή νηστεία του δέν ἔβρεξε ὁ Θεός τρία ἔτη καί ἕξι μῆνες καί γιά χάρη τῆς νηστείας του διαχωρίσθηκαν τά νερά τοῦ Ἰορδάνη. Ἡ νηστεία τόν προφήτη Δανιήλ ἔσωσε ἀπό τά στόματα τῶν λεόντων, τόν ἔκανε μέγα προφήτη καί εἶδε τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ἀπό τή νηστεία οἱ Τρεῖς Παῖδες ἔσβησαν τή φλόγα τῆς καμίνου. Ἡ νηστεία τούς Ἀσκητές ἐδόξασε, τούς Ὁσίους τίμησε καί τούς δικαίους ὑπερύψωσε. Αὐτή τούς Ἀποστόλους ἐλάμπρυνε καί τά τάγματα τῶν ἡρώων τῆς πίστεως μάρτυρες ἀνέδειξε. Ἀπό αὐτήν φωτίσθηκαν οἱ Προφῆτες καί εἶπαν τά μέλλοντα. Χάριν τῆς καθαρῆς νηστείας γιά πρώτη φορά, κατά τόν Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, παρουσιάσθηκε ἡ Ἁγία Τριάδα στή φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ. Αὐτή εἶναι καί ἡ νηστεία πού ἀρχίζει ἀπό αὔριο καί μᾶς καλεῖ ὅλους νά τή δεχθοῦμε μέ χαρά. Ἄς ζήσουμε τήν περίοδο αὐτή ὀρθόδοξα, μέ ὀρθοπραξία, μέ σύνεση, σωφροσύνη, ἐγκράτεια ἀπό θυμό καί κατάκριση καί ἄς νηστεύσουμε ἀπό κάθε ἁμαρτία. Ἔτσι ἐκπληρώνεται ἡ ἀποστολή μας στή γῆ καί μεταβαίνουμε ἀπό τά πρόσκαιρα στά αἰώνια. Ἔτσι γίνεται πραγματικότητα ἡ πρόγευση τοῦ Παραδείσου.
«Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή, ἡ κατὰ τῶν δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλος ἐγκράτεια». «Ἀποθώμεθα τὰ ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου