ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

31 Ἰανουαρίου 1999

(Β΄ Τιμοθ. γ΄, 10-15)

Ἀ­νοί­γει τό Τρι­ώ­δι­ο σή­με­ρα, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, καί εἰ­σερ­χό­μα­στε στήν πε­ρί­ο­δο προ­ε­τοι­μα­σί­ας γι­ά τό στά­δι­ο τῶν πνευ­μα­τι­κῶν ἀ­γώ­νων, τή Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή. Στό ση­με­ρι­νό ἀ­πο­στο­λι­κό ἀ­νά­γνω­σμα ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος θυ­μί­ζει στόν Ἀ­πό­στο­λο Τι­μό­θε­ο τή συ­μπε­ρι­φο­ρά του κα­τά τήν δι­άρ­κει­α τῶν δι­ω­γμῶν πού τοῦ ἔ­γι­ναν σέ δι­ά­φο­ρες πό­λεις πού κή­ρυ­ξε, ὑ­πο­γραμ­μί­ζο­ντας ὅ­τι «ἀπ᾿ ὅ­λα αὐ­τά τόν ἔ­σω­σε ὁ Κύ­ρι­ος». Καί συ­νε­χί­ζει: «Ὅ­λοι ὅ­σοι θέ­λουν νά ζή­σουν εὐ­σε­βῶς ἐν Χρι­στῷ Ἰ­η­σοῦ θά δι­ω­χθοῦν. Πο­νη­ροί ὅ­μως ἄν­θρω­ποι καί γό­η­τες θά προ­κό­ψουν στό χει­ρό­τε­ρο, ἔ­χο­ντας πέ­σει σέ πλά­νη οἱ ἴ­δι­οι καί πλα­νώ­ντας καί ἄλ­λους ἀν­θρώ­πους».

Ξε­κά­θα­ρα ἐ­δῶ ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος ἀ­να­φέ­ρε­ται στούς αἱ­ρε­τι­κούς καί σέ ὅ­σους ἀ­πο­κό­βο­νται ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α, πι­στεύ­ο­ντας ὅ­τι αὐ­τοί ἔ­χουν τήν ἀ­λή­θει­α καί ὅ­τι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α κά­νει λά­θος. Σέ ὅ­σους θε­ο­ποι­οῦν τόν ἑ­αυ­τό τους καί κά­νουν νό­μο τό θέ­λη­μά τους καί ὄ­χι τίς ἐ­ντο­λές τοῦ Θε­οῦ. Σέ ὅ­σους νο­μί­ζουν ὅ­τι πράτ­τουν τό νό­μο τοῦ Θε­οῦ, ἐ­νῶ στήν πρα­γμα­τι­κό­τη­τα ὁ ἐ­γω­ι­σμός καί ἡ ὑ­πε­ρη­φά­νει­α τούς ὁ­δη­γοῦν σέ μο­νο­πά­τι­α πλά­νης καί κα­τα­στρο­φῆς, ὅ­πως τόν ση­με­ρι­νό Φα­ρι­σαῖ­ο τῆς πα­ρα­βο­λῆς.

Καί εἶ­ναι δυ­στυ­χῶς, ἀ­δελ­φοί μου, πά­νω ἀ­πό χί­λι­ες οἱ αἱ­ρέ­σεις καί οἱ πα­ρα­θρη­σκεῖ­ες καί οἱ δι­ά­φο­ρες κα­τα­στρο­φι­κές λα­τρεῖ­ες πού λυ­μαί­νο­νται σή­με­ρα ὅ­λη τήν ἀν­θρω­πό­τη­τα, ἀλ­λά καί τή ὀρ­θό­δο­ξη Πα­τρί­δα μας. Καί εἶ­ναι ἀρ­κε­τοί οἱ ἄν­θρω­ποι οἱ «πο­νη­ροί καί γό­η­τες», ὅ­πως λέ­γει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, πού ἔ­χουν πλα­νη­θεῖ οἱ ἴ­δι­οι, ὁ­δη­γού­με­νοι ἀ­πό τόν ἑ­ω­σφο­ρι­κό ἐ­γω­ι­σμό τους καί ἐν συ­νε­χεί­ᾳ πλα­νοῦν καί ἄλ­λους ἀ­πρό­σε­κτους Χρι­στι­α­νούς στά δαι­μο­νι­κά δί­χτυ­α τῆς πλά­νης τους. Καί τέ­τοι­α φαι­νό­με­να ἔ­χου­με -δυ­στυ­χῶς- καί στήν πε­ρι­ο­χή μας. Εἶ­ναι οἱ λε­γό­με­νοι «φω­τι­σμέ­νοι» ἡ «φω­τι­σμέ­νες» πού δῆ­θεν φω­τί­στη­καν ἀπ᾿ τόν Θε­ό καί «βλέ­πουν», τήν Πα­να­γί­α, τούς Ἁ­γί­ους, τούς Ἀγ­γέ­λους πού τούς «κα­θο­δη­γοῦν» καί τούς «δι­δά­σκουν» τί νά ποῦν στούς ἀν­θρώ­πους, ἐ­νῶ πρό­κει­ται γι­ά δαι­μό­νι­α μέ μορ­φές Ἁ­γί­ων, ἀ­φοῦ ὁ δι­ά­βο­λος, ὅ­πως γρά­φει ἀλ­λοῦ ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, «με­τα­σχη­μα­τί­ζε­ται καί σέ ἄγ­γε­λο φω­τός».

Αὐ­τοί, λοι­πόν, οἱ δυ­στυ­χεῖς ἄν­θρω­ποι ἔ­χουν πλα­νη­θεῖ καί τά δαι­μό­νι­α τούς ἐ­ξα­πα­τοῦν, δι­ό­τι πι­στεύ­ουν πώς εἶ­ναι ξε­χω­ρι­στοί ἄν­θρω­ποι, ἀ­νώ­τε­ροι, κι ἔ­τσι τούς φου­σκώ­νει ὁ δι­ά­βο­λος μέ ἐ­γω­ι­σμό καί πα­ρα­μύ­θι. Πολ­λοί ἀπ᾿ αὐ­τούς λέ­νε μά­λι­στα ὅ­τι θε­ρα­πεύ­ουν κι­ό­λας μέ τή δύ­να­μη πού τούς δό­θη­κε ἀ­πό τή «μα­νού­λα», (ὅ­πως λέ­νε τήν δῆ­θεν Πα­να­γί­α πού βλέ­πουν) ἤ ἀ­πό τούς «πα­ποῦ­δες» (ὅ­πως λέ­νε τούς δῆ­θεν Ἁ­γί­ους πού βλέ­πουν) ἤ ἀ­πό τούς Ἀγ­γέ­λους (πού νο­μί­ζουν ὅ­τι βλέ­πουν) καί βά­ζουν τά χέ­ρι­α τους πά­νω σέ ἀρ­ρώ­στους, τούς τυ­λί­γουν μέ σε­ντό­νι­α, τούς ρα­ντί­ζουν μέ δι­ά­φο­ρα ὑ­γρά καί τούς δι­α­βά­ζουν εὐ­χές σάν νά ἔ­χουν χει­ρο­το­νη­θεῖ ἱ­ε­ρεῖς.

Κά­ποι­οι δέ ἀπ᾿ αὐ­τούς συ­νερ­γά­ζο­νται καί μέ ἄλ­λους φω­τι­σμέ­νους σέ δι­ά­φο­ρα μέ­ρη τῆς Ἑλ­λά­δος ἤ καί μέ μά­γους καί μά­γισ­σες καί στέλ­νουν ἐ­κεῖ τούς «πι­στούς» τούς γι­ά νά τούς «δι­α­βά­σουν» κι αὐ­τοί κι ἔ­τσι νά μπλέ­ξουν πι­ό πο­λύ στά δί­χτυ­α τοῦ δι­α­βό­λου.

Αὐ­τοί εἶ­ναι οἱ «γό­η­τες», αὐ­τοί εἶ­ναι πού «πλα­νῶ­νται», ὅ­πως λέ­ει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, καί πλα­νοῦν καί πολ­λούς ἄλ­λους ἀ­φε­λεῖς Χρι­στι­α­νούς, πού ἀ­ντί νά προ­σφύ­γουν στήν Ἐκ­κλη­σί­α καί στά θε­ρα­πευ­τι­κά καί ἁ­γι­α­στι­κά της Μυ­στή­ρι­α, τρέ­χουν σέ ξέ­νες πόρ­τες πού πί­σω τους μπο­ρεῖ νά κρύ­βουν πολ­λές εἰ­κό­νες καί σταυ­ρούς κα­θό­λου, ὅ­μως, τα­πεί­νω­ση καί φό­βο Θε­οῦ.

Προ­σο­χή, λοι­πόν, ἀ­δελ­φοί μου! Ἄν θέ­λου­με νά μεί­νου­με κο­ντά στόν Χρι­στό, ἄς ἀ­κού­σου­με τόν Ἀ­πό­στο­λο Παῦ­λο πού σή­με­ρα μᾶς εἶ­πε: «Ἐ­σύ ὅ­μως μέ­νε σ᾿  ἐ­κεῖ­να πού ἔ­μα­θες (στή σω­στή πί­στη, δη­λα­δή) καί γι­ά τά ὁ­ποῖ­α ἀ­πέ­κτη­σες βε­βαι­ό­τη­τα, γι­α­τί ξέ­ρεις ἀ­πό ποι­όν τά ἔ­μα­θες». Ἄς προ­σέ­χου­με, λοι­πόν, νά μέ­νου­με στήν πί­στη μας. Ὄ­χι στήν πί­στη πού μᾶς δι­δά­σκει ὁ κά­θε αὐ­τό­κλη­τος σω­τή­ρας καί φω­τι­σμέ­νος, ἀλ­λά σ᾿ αὐ­τήν πού μᾶς δι­δά­σκει ἡ ἐ­πί­ση­μη Ἐκ­κλη­σί­α μας μέ­σα ἀπ᾿ τήν Ἁ­γί­α Γρα­φή καί τά γρα­πτά τῶν Ἁ­γί­ων μας. Γι­α­τί σή­με­ρα πολ­λοί μι­λᾶ­νε γι­ά τόν Χρι­στό, λί­γοι ὅ­μως Τόν πι­στεύ­ουν σω­στά.

Ἄς μεί­νου­με, λοι­πόν, στά «ἱ­ε­ρά γράμ­μα­τα», ὅ­πως γρά­φει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, γι­α­τί αὐ­τά ἔ­χουν τή δύ­να­μη νά μᾶς ὁ­δη­γή­σουν στή σο­φί­α, ὥ­στε νά πε­τύ­χου­με τή σω­τη­ρί­α μας μέ τή σω­στή πί­στη στόν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό.

Κα­λή προ­ε­τοι­μα­σί­α, ἀ­δελ­φοί μου, ΚΑ­ΛΟ ΤΡΙ­Ω­ΔΙ­Ο.