ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Κυριακή 3η Μαρτίου 2013

«Εἶπε δέ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ ἥμαρτον»

Αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή Ευαγγελική περικοπή μας παρουσιάζει την συμπεριφορά δύο υιών, δύο αγοριών που θα γίνουν αφορμή να απομακρυνθούν από τον πατέρα τους, που εδώ συμβολίζει τον ουράνιο Πατέρα μας δηλαδή τον Θεό.

Ο μικρότερος όμως αδελφός παρότι σκόρπισε την περιουσία, που του έδωσε ο πατέρας του, κέρδισε με την μετάνοια του πάλι μια θέση κοντά σε αυτόν. Ενώ ο πρεσβύτερος έμεινε ανελέητος.

Η πρώτη λέξη, η πρώτη αληθινή διαπίστωση που κάνει για τη ζωή του είναι το ήμαρτον. Ένιωσε την αμαρτία ως το μεδούλι του, η καρδιά του χωρίστηκε από κάθε αγαθό, το κάθε κακό που έκανε τον πλήγωσε, δαπάνησε όλες τις δυνάμεις του, και τώρα νιώθει πείνα μεγάλη στη «χώρα ἐκείνη».

Οι πολίτες σε αυτή τη χώρα δεν έχουν καμιά διάθεση να τον βοηθήσουν, δεν θέλουν να ξεφύγει από την εξαθλίωση, τον θέλουν βοσκό χοίρων, τον σπρώχνουν όλο και πιο χαμηλά.

Ο νέος όμως το αντιλαμβάνεται, νιώθει την φτώχεια του, θέλει να χορτάσει με αλήθεια και όχι με ψέματα, με αγάπη και όχι με πονηριά. Ανάμεσα στην κάθε λογής αμαρτία και ασωτία, την οποία συμβολίζουν οι χοίροι, πεθύμησε την στοργή του πατέρα.

Πώς να ξεκινήσει για το σπίτι του, τι δικαιολογίες να βρει, πώς να μιλήσει για την τρομακτική του κατάσταση;

«Πάτερ ἥμαρτον» φώναξε πρώτα μέσα του, και αυτή η φωνή έγινε δρόμος για την επιστροφή στο πατρικό του σπίτι.

Και ο πατέρας με την μεγάλη και απόλυτη αγάπη περιμένει, γιατί αυτός είναι ο Θεός μας και κάνει την μετάνοια μεγάλη χαρά και παράκληση την άσωτη ζωή. Μας ανυψώνει και μας βγάζει από τα αδιέξοδα της φιλαυτίας μας, μας δίνει ξανά τα δικαιώματα μας στη ζωή, βάζοντας μας δακτυλίδι· και μας αγαπάει με μια αγάπη παραδεισένια και αιώνια, Αμήν!