ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ (24-2-2013)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

(ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)


«Ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται».

Τί ὡ­ραί­α ἔκ­φρα­ση, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, πού εἰ­πώ­θη­κε ἀ­πό θε­ϊ­κά χεί­λη! Καί τό­σο ὠ­φέ­λι­μη εἶ­ναι γι­ά τήν ψυ­χή μας αὐ­τή ἡ προ­τρο­πή.

Μᾶς ἀ­να­φέ­ρει ἡ Εὐ­αγ­γε­λι­κή πε­ρι­κο­πή γι­ά δύ­ο ἀν­θρώ­πους, ἑ­νός Τε­λώ­νη καί ἑ­νός Φα­ρι­σαί­ου, οἱ ὁ­ποῖ­οι πῆ­γαν στό Να­ό γι­ά τόν ἴ­δι­ο σκο­πό. Νά προ­σευ­χη­θοῦν.

Ὁ Φα­ρι­σαῖ­ος, μέ ὑ­πε­ρη­φά­νει­α καί ἐ­γω­ϊ­σμό, προ­σεύ­χε­ται καί βατ­το­λο­γεῖ. Ὁ Τε­λώ­νης ἀ­να­λο­γί­ζε­ται τό βά­ρος τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν του καί κτυ­πώ­ν­τας τό στῆ­θος κλαί­ει καί με­τά πολ­λῶν δα­κρύ­ων εἰ­λι­κρι­νῶν λέ­γει: «Ὁ Θε­ός, ἱ­λά­σθη­τί μοι τῷ ἁ­μαρ­τω­λῷ».

Γεν­νᾶ­ται, ὅ­μως, τό ἐ­ρώ­τη­μα, ποί­α προ­σευ­χή ἐκ τῶν δύ­ο ἔ­γι­νε δε­κτή ἀ­πό τόν Θε­ό, ἤ κα­λύ­τε­ρα, ποι­ός ἔ­φυ­γε δι­και­ω­μέ­νος ἀ­πό τό Ἱ­ε­ρό, ὁ Τε­λώ­νης ἤ ὁ Φα­ρι­σαῖ­ος; Ἀ­σφα­λῶς ὁ Τε­λώ­νης.

Ὁ Τε­λώ­νης, ἀ­γα­πη­τοί μου, δι­και­ώ­θη­κε, δι­ό­τι τα­πει­νώ­θη­κε, συ­ντρί­βο­ν­τας τόν ἑ­αυ­τό του μέ τή με­τά­νοι­α, μέ τήν τα­πει­νο­φρο­σύ­νη.

Ἡ τα­πει­νο­φρο­σύ­νη εἶ­ναι ἡ με­γά­λη ὑ­ψο­ποι­ός ἀ­ρε­τή, εἶ­ναι ἡ βα­θει­ά συ­ναί­σθη­ση τῆς ἀ­τέ­λει­ας καί ἀ­να­ξι­ό­τη­τός μας ἀ­πέ­να­ντι στόν Πα­ντέ­λει­ο Θε­ό.

Ὁ τα­πει­νός ἄν­θρω­πος, δι­ά τῆς ὑ­πο­μο­νῆς καί ἐ­γκαρ­τε­ρή­σε­ως, γί­νε­ται φί­λος Χρι­στοῦ καί ἀ­πο­κτᾶ τό «γνῶ­θι σαυ­τόν». Εἶ­ναι με­γά­λο καί δύ­σκο­λο πρᾶ­γμα νά γνω­ρί­ζη κά­ποι­ος τόν ἑ­αυ­τό του. Ζη­τώ­ντας ὅ­μως τήν χά­ρη τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, δι­ά τῆς εἰ­λι­κρι­νοῦς προ­σευ­χῆς, προ­ά­γε­ται ἠ­θι­κά καί γί­νε­ται ἄ­ξι­ο τέ­κνο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί φί­λος τοῦ Θε­οῦ.

Ἀ­ντί­θε­τα, ὁ ὑ­πε­ρή­φα­νος καί ἀ­λα­ζών ἄν­θρω­πος πέ­φτει καί συ­ντρί­βε­ται ἀπ᾿ τό βά­ρος τῆς ὑ­πε­ρη­φα­νεί­ας του, τῆς ἀ­λα­ζο­νεί­ας του, τοῦ ἐ­γω­ϊ­σμοῦ του· συν­θλί­βε­ται κυ­ρι­ο­λε­κτι­κά ἡ ψυ­χή του καί ἀ­μαυ­ρώ­νε­ται ἡ ὕ­παρ­ξή του.

Ἀ­δελ­φοί μου, ἄς ἐ­πι­δεί­ξου­με τα­πεί­νω­ση καί εἰ­λι­κρι­νῆ με­τά­νοι­α. Ἡ τα­πεί­νω­ση, μᾶς λέ­γει ὁ Ἅ­γι­ος Κυ­πρι­α­νός, «εἶ­ναι θε­μέ­λι­ον τῆς ἁ­γι­ό­τη­τος καί τῆς φι­λο­σο­φί­ας» (θε­μέ­λι­όν ἐ­στι τῆς καθ᾿ ἡ­μᾶς φι­λο­σο­φί­ας) καί ὁ Ἅ­γι­ος Ἰ­ω­άν­νης ὁ Χρυ­σό­στο­μος λέ­γει πώς δέν εἶ­ναι δυ­να­τόν νά ὑ­πάρ­ξη ἄλ­λη με­γα­λύ­τε­ρη ἀ­ρε­τή ἀ­πό τήν τα­πει­νο­φρο­σύ­νη.

Ἔ­τσι, σή­με­ρα ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας μᾶς εἰ­σά­γει στήν κατ᾿ ἐ­ξο­χήν πε­ρί­ο­δο τῆς τα­πεί­νω­σης, τῆς με­τα­νοί­ας καί τῆς προ­σευ­χῆς πού εἶ­ναι ἡ πε­ρί­ο­δος τοῦ Τρι­ω­δί­ου καί μᾶς κα­λεῖ ὅ­λους δι­ά τοῦ Ὑ­μνω­δοῦ νά μᾶς ἀ­νοί­ξη «τὰς πύ­λας τῆς με­τα­νοί­ας», ὥ­στε νά εὐ­φραν­θοῦ­με καί τήν Ἁ­γί­α Ἀ­νά­στα­ση. Ἀ­μήν.