ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Γιά τήν Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014
Τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Λουκ. β΄ 22-40)
ΣΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
«Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν»
Μιά ἀπό τίς μεγάλες γιορτές μας ἡ σημερινή. Ἐκτός ἀπό τήν Παναγία μας καί τό δίκαιο Ἰωσήφ, κύριο ρόλο ἔχει μιά μεγάλη μορφή: Ὁ δίκαιος Συμεών. Αὐτός ἀξιώνεται νά ὑποδεχθεῖ στό Ναό ὡς βρέφος τόν Κύριο, νά Τόν κρατήσει στήν ἀγκαλιά του καί νά προφητεύσει γι’ Αὐτόν. Ἄς μείνουμε γιά λίγο σ’ αὐτή τή μοναδική προφητεία του, ὅτι ὁ Χριστός θά ἦταν «σημεῖο ἀντιλεγόμενο».
* * *
α) Τό ἀντιλεγόμενο σημεῖο.
1. Πραγματικά ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου μας στή γῆ, δίχασε τούς ἀνθρώπους σέ ὀπαδούς καί ἀκολούθους του, καί σέ ἐχθρούς καί ἀντιπάλους του.
2. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, διεκήρυξε ὅτι ἦλθε νά βάλει «μάχαιρα» καί διχασμό ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Ἀκόμα καί ἀνάμεσα σέ πολύ γνωστά καί κοντινά πρόσωπα, μέχρι καί σέ συγγενεῖς μεταξύ τους.
3. Καί ὄχι μόνο σέ μαθητές καί πολεμίους Του, ὄχι μόνο νά εἶναι «σημεῖο ἀντιλεγόμενο», ἀλλά καί κάτι περισσότερο. Νά εἶναι ἡ παρουσία Του «εἰς πτῶσιν» καί ἀντίστοιχα εἰς «ἀνάστασιν» πολλῶν. Γιά ἄλλους δηλαδή, ὁ Ἰησοῦς Χριστός νά εἶναι ἡ σωτηρία, καί γιά ἄλλους ἡ καταστροφή.
β) «Εἰς πτῶσιν».
Πολλοί τότε καί τώρα.
1. Ἄς θυμηθοῦμε τούς συγχρόνους Του θρησκευτικούς ἀρχηγούς τοῦ Ἰσραήλ. Καί στή συνέχεια ὅλους τούς ἐχθρούς καί πολεμίους Του. Πόσοι «διῶκτες»! Πόσοι αἱρετικοί! Πού Τόν πολέμησαν μέ λύσσα. Καί προσπάθησαν καί τό ὄνομά Του νά ἐξαλείψουν ἀπό τήν ἱστορία!
2. Ἀλλά καί τούς πιό κοντινούς μας: Τούς ὑλιστές, τούς ὀρθολογιστές, τούς ποικίλους ἀρνητές. Καί κοντά σ’ αὐτούς τούς πολλούς «λογοτέχνες», «καλλιτέχνες», κουλτουριάρηδες... Ἤ καί ἀνθρώπους πού κατέχουν κάποια θέση στήν πολιτεία, στήν κοινωνία, στήν οἰκονομική ζωή...
3. Ἀκόμα καί τούς καιροσκόπους, τούς ἀδιάφορους, τούς ἐγωιστές... Καί – τό πολύ θλιβερό – τούς χριστιανούς ἐκείνους πού ἁπλῶς ὀνομάζονται ἔτσι καί δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τό Χριστό καί τή χριστιανική ζωή.
γ) «Εἰς ἀνάστασιν».
Ποιοί εἶναι αὐτοί;
1. Ἐκείνη τήν παλιά ἐποχή, οἱ μαθητές καί ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου. Οἱ πρῶτοι χριστιανοί πού ζοῦσαν μέ συνέπεια τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Κι ἀκόμα, οἱ ἀμέτρητοι μάρτυρες, οἱ ἀπολογητές, οἱ ὁμολογητές, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὅσιοι.
2. Κοντά σ’ αὐτούς καί ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἁπλοί καί ταπεινοί ἄνθρωποι πού πίστεψαν στό Χριστό καί μέ ἀγώνα βίωσαν τό θέλημά Του.
3. Ὅλοι αὐτοί πού ἄφησαν ταπεινά καί μέ ἐμπιστοσύνη τόν ἑαυτό τους στή Χάρη τοῦ Θεοῦ «οἱ ταπεινοί τῇ καρδίᾳ», αὐτοί πού προσάρμοσαν τόν ἑαυτό τους στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί μέ ἀγώνα καί θυσία ξεπέρασαν τίς ἀναστολές τους καί ἀκολούθησαν πιστά τόν Κύριο.
* * *
Γιά μᾶς τί εἶναι ὁ Χριστός; Εἰς «πτῶσιν;» Ἤ εἰς «ἀνάστασιν;»
Ἀσφαλῶς, ἀδελφοί μου, τό πρῶτο, ἄν βάζουμε κάποια ἐρωτηματικά στά ὅσα μᾶς δίδαξε, ἄν θέλουμε τό νόμο Του, τό θέλημά Του νά τά φέρνουμε στά μέτρα μας, ἄν κάποια πράγματα μᾶς κρατοῦν μακρυά ἀπό τή ζωή τή χριστιανική, τήν ἀποφασιστική μετάνοια...
Ὅμως, βέβαιο τό δεύτερο, ἄν ζοῦμε συνεχῶς μέσα στό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου, δηλαδή στό πνεῦμα τῆς ἐμπιστοσύνης στό ἅγιο θέλημα Του, στό πνεῦμα τῆς ἀγάπης, τῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς συνεχοῦς μετανοίας...
ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Γιά τήν Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014
Τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Λουκ. β΄ 22-40)
ΣΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
«Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν»
Μιά ἀπό τίς μεγάλες γιορτές μας ἡ σημερινή. Ἐκτός ἀπό τήν Παναγία μας καί τό δίκαιο Ἰωσήφ, κύριο ρόλο ἔχει μιά μεγάλη μορφή: Ὁ δίκαιος Συμεών. Αὐτός ἀξιώνεται νά ὑποδεχθεῖ στό Ναό ὡς βρέφος τόν Κύριο, νά Τόν κρατήσει στήν ἀγκαλιά του καί νά προφητεύσει γι’ Αὐτόν. Ἄς μείνουμε γιά λίγο σ’ αὐτή τή μοναδική προφητεία του, ὅτι ὁ Χριστός θά ἦταν «σημεῖο ἀντιλεγόμενο».
* * *
α) Τό ἀντιλεγόμενο σημεῖο.
1. Πραγματικά ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου μας στή γῆ, δίχασε τούς ἀνθρώπους σέ ὀπαδούς καί ἀκολούθους του, καί σέ ἐχθρούς καί ἀντιπάλους του.
2. Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, διεκήρυξε ὅτι ἦλθε νά βάλει «μάχαιρα» καί διχασμό ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Ἀκόμα καί ἀνάμεσα σέ πολύ γνωστά καί κοντινά πρόσωπα, μέχρι καί σέ συγγενεῖς μεταξύ τους.
3. Καί ὄχι μόνο σέ μαθητές καί πολεμίους Του, ὄχι μόνο νά εἶναι «σημεῖο ἀντιλεγόμενο», ἀλλά καί κάτι περισσότερο. Νά εἶναι ἡ παρουσία Του «εἰς πτῶσιν» καί ἀντίστοιχα εἰς «ἀνάστασιν» πολλῶν. Γιά ἄλλους δηλαδή, ὁ Ἰησοῦς Χριστός νά εἶναι ἡ σωτηρία, καί γιά ἄλλους ἡ καταστροφή.
β) «Εἰς πτῶσιν».
Πολλοί τότε καί τώρα.
1. Ἄς θυμηθοῦμε τούς συγχρόνους Του θρησκευτικούς ἀρχηγούς τοῦ Ἰσραήλ. Καί στή συνέχεια ὅλους τούς ἐχθρούς καί πολεμίους Του. Πόσοι «διῶκτες»! Πόσοι αἱρετικοί! Πού Τόν πολέμησαν μέ λύσσα. Καί προσπάθησαν καί τό ὄνομά Του νά ἐξαλείψουν ἀπό τήν ἱστορία!
2. Ἀλλά καί τούς πιό κοντινούς μας: Τούς ὑλιστές, τούς ὀρθολογιστές, τούς ποικίλους ἀρνητές. Καί κοντά σ’ αὐτούς τούς πολλούς «λογοτέχνες», «καλλιτέχνες», κουλτουριάρηδες... Ἤ καί ἀνθρώπους πού κατέχουν κάποια θέση στήν πολιτεία, στήν κοινωνία, στήν οἰκονομική ζωή...
3. Ἀκόμα καί τούς καιροσκόπους, τούς ἀδιάφορους, τούς ἐγωιστές... Καί – τό πολύ θλιβερό – τούς χριστιανούς ἐκείνους πού ἁπλῶς ὀνομάζονται ἔτσι καί δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τό Χριστό καί τή χριστιανική ζωή.
γ) «Εἰς ἀνάστασιν».
Ποιοί εἶναι αὐτοί;
1. Ἐκείνη τήν παλιά ἐποχή, οἱ μαθητές καί ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου. Οἱ πρῶτοι χριστιανοί πού ζοῦσαν μέ συνέπεια τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Κι ἀκόμα, οἱ ἀμέτρητοι μάρτυρες, οἱ ἀπολογητές, οἱ ὁμολογητές, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὅσιοι.
2. Κοντά σ’ αὐτούς καί ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἁπλοί καί ταπεινοί ἄνθρωποι πού πίστεψαν στό Χριστό καί μέ ἀγώνα βίωσαν τό θέλημά Του.
3. Ὅλοι αὐτοί πού ἄφησαν ταπεινά καί μέ ἐμπιστοσύνη τόν ἑαυτό τους στή Χάρη τοῦ Θεοῦ «οἱ ταπεινοί τῇ καρδίᾳ», αὐτοί πού προσάρμοσαν τόν ἑαυτό τους στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί μέ ἀγώνα καί θυσία ξεπέρασαν τίς ἀναστολές τους καί ἀκολούθησαν πιστά τόν Κύριο.
* * *
Γιά μᾶς τί εἶναι ὁ Χριστός; Εἰς «πτῶσιν;» Ἤ εἰς «ἀνάστασιν;»
Ἀσφαλῶς, ἀδελφοί μου, τό πρῶτο, ἄν βάζουμε κάποια ἐρωτηματικά στά ὅσα μᾶς δίδαξε, ἄν θέλουμε τό νόμο Του, τό θέλημά Του νά τά φέρνουμε στά μέτρα μας, ἄν κάποια πράγματα μᾶς κρατοῦν μακρυά ἀπό τή ζωή τή χριστιανική, τήν ἀποφασιστική μετάνοια...
Ὅμως, βέβαιο τό δεύτερο, ἄν ζοῦμε συνεχῶς μέσα στό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου, δηλαδή στό πνεῦμα τῆς ἐμπιστοσύνης στό ἅγιο θέλημα Του, στό πνεῦμα τῆς ἀγάπης, τῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς συνεχοῦς μετανοίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου