ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ
ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !

Σήμερα άνοιξε ο ουρανός και με αγκάλιασε! Στην καρδιά της Θείας Λειτουργίας, μετά των αγίων έλαμψαν ένα – ένα πρόσωπα αγαπημένα, συνοδοιπόροι, αδελφοί, άνθρωποι με κοινή ελπίδα στο Χριστό και την Αγάπη. Πώς θα είναι να ζω αιώνια; Ασύλληπτο. Ακατανόητο. Πως είναι δίπλα Σου Χριστέ μου;


Εκεί, στο μέσο της Λειτουργίας πρόβαλε ξαφνικά, σε μια μόνο στιγμή όλη η πρότερη ζωή, όλα τα πάθη, η αστοχία και η αρρώστια. Και μαζί συνάμα φωτίστηκε το σήμερα, με όλες τις δωρεές του Κυρίου, γεμάτο ελπίδα και χαρά. Έτσι προσδοκώ ότι θα ‘ναι η αιωνιότητα. Όπως προχωράει το καράβι και ο ένας διαρκώς σηκώνει τον άλλο, άρρωστος τον άρρωστο, έτσι να φτάσουμε κοντά Του και να Του πούμε «Κύριε, εμείς πορευτήκαμε σε δυσκολίες και ευκολίες, ματώσαμε από τους κακούς και τους άχρηστους λογισμούς μας, γκρινιάξαμε, θυμώσαμε, απελπιστήκαμε, βυθιστήκαμε σε μαύρα πελάγη, μα πάντοτε κάποιος ήταν δίπλα και μας άπλωνε το χέρι, μας χάριζε ένα χαμόγελο, μας σκούπιζε τα δάκρυα και μας έδειχνε το δρόμο προς τα μπροστά. Τώρα Κύριε, ασθενείς μονίμως και λειψοί είμαστε μπροστά Σου μα ποθήσαμε πολύ τον Παράδεισο. Ας μας κρίνει η αγάπη Σου.

Σήμερα μοιάζουν όλα τόσο γιορτινά! Πρόσωπα αγίων στους τοίχους, πρόσωπα αγίων και δίπλα μου. «Τα άγια τοις αγίοις» αντηχεί η φωνή του ποιμένα. Τα λόγια του Χριστού τόσο κοντά, σαν να ‘σκυψε στ’ αυτί και μου μιλάει. Μιλάει στις καρδιές όλων. Τώρα μας μιλάει, τώρα μας καλεί στο δείπνο της Βασιλείας, τώρα μας εκλέγει, τώρα περιμένει να ανταποκριθούμε στο κάλεσμά Του. Δεν υπάρχει αύριο.

Ο χρόνος, άλλοτε σκληρός και αδυσώπητος τώρα μηδενίζεται. Θα αρκούσε το τώρα για να παρατήσουμε τις αλυσίδες μας και να βρεθούμε συνδαιτυμόνες στην τράπεζα, συμμέτοχοι στη χαρά του Κυρίου μας, που είναι η θύρα, η οδός, η αγάπη, η αλήθεια.

Δώσε μας μεγαλύτερη προαίρεση. Δώσε μας θέρμη, δώσε μας ελπίδα να πορευθούμε το δρόμο Σου. «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος». Αμήν!

Α. Χ.