ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ       

30 Δεκεμβρίου 2001

Ἡ ση­με­ρι­νή Κυ­ρι­α­κή, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, στήν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή λει­τουρ­γι­κή γλῶσ­σα λέ­γε­ται «Κυ­ρι­α­κή με­τά τήν Χρι­στοῦ Γέν­νη­σιν». Εἶ­ναι με­γά­λη ἡ ἑ­ορ­τή τῶν Χρι­στου­γέν­νων πού γι­ορ­τά­ζου­με, γι᾿ αὐ­τό ἔ­χει καί προ­ε­όρ­τι­α καί με­θε­όρ­τι­α. Ὅ­λη ἡ Πα­λαι­ά Δι­α­θή­κη εἶ­ναι προ­ε­όρ­τι­α τῆς σαρ­κώ­σε­ως τοῦ Υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ, γι­α­τί προ­φη­τεύ­ει καί φω­νά­ζει ὅ­τι θά ἔρ­θει ὁ Χρι­στός, ὁ Μεσ­σί­ας, γι­ά νά σώ­σει τόν κό­σμο. Ἡ ἑ­ορ­τή καί τά με­θε­όρ­τι­α τῆς σαρ­κώ­σε­ως τοῦ Υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ ἑ­ορ­τά­ζο­νται πά­ντο­τε, γι­α­τί ὁ σκο­πός τοῦ ἀν­θρώ­που εἶ­ναι ἡ θέ­ω­ση, αὐ­τό, δη­λα­δή, πού πε­τύ­χα­με μέ τήν Ἐ­ναν­θρώ­πι­ση τοῦ Χρι­στοῦ: τήν ἕ­νω­ση τῆς θεί­ας καί τῆς ἀν­θρώ­πι­νης φύ­σης. Οἱ συ­νει­δη­τοί Χρι­στι­α­νοί ἔ­χουν «ἀ­εί Χρι­στού­γεν­να»-πά­ντο­τε Χρι­στού­γεν­να, ὅ­πως καί ἔ­χουν «ἀ­εί Πά­σχα» πα­ντο­τι­νό Πά­σχα καί βι­ώ­νουν πρα­γμα­τι­κά καί ὄ­χι φα­ντα­στι­κά μέ­σα στήν Θεί­α Λει­τουρ­γί­α ὅ­λο τό σχέ­δι­ο τῆς Θεί­ας Οἰ­κο­νο­μί­ας, ὅ­λες τίς σω­τη­ρί­ες ἐ­νέρ­γει­ες τοῦ Χρι­στοῦ γι­ά μᾶς.

Εἶ­ναι με­γά­λη, λοι­πόν, ἡ ἑ­ορ­τή τῶν Χρι­στου­γέν­νων. Δέν εἶ­ναι ὅ­μως ὅ­λοι προ­σκυ­νη­τές τοῦ Μυ­στη­ρί­ου τῆς σαρ­κώ­σε­ως τοῦ Υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ. Τό ἀ­κού­σα­με σή­με­ρα αὐ­τό στό Εὐ­αγ­γέ­λι­ο: Οἱ μά­γοι ἦ­ταν προ­σκυ­νη­τές τοῦ γεν­νη­θέ­ντος Χρι­στοῦ καί ἦρ­θαν ἀ­πό μα­κρι­ά νά δώ­σουν λα­τρευ­τι­κή προ­σκύ­νη­ση στόν Χρι­στό· ἀλ­λά ὁ Ἡ­ρώ­δης ἔ­γι­νε δι­ώ­κτης καί τρο­χοῦ­σε τά μα­χαί­ρι­α γι­ά νά σφά­ξει τόν Χρι­στό.­..

Ὁ Χρι­στός δι­ώ­κε­ται ἀ­πό τόν Ἡ­ρώ­δη καί μά­λι­στα στήν ἀρ­χή φαί­νε­ται ὅ­τι νι­κι­έ­ται. Φεύ­γει στήν Αἴ­γυ­πτο, γί­νε­ται πρό­σφυ­γας καί σφά­ζο­νται τά νή­πι­α -οἱ πρῶ­τοι αὐ­τοί μάρ­τυ­ρες. Ἀλ­λά ἀ­κοῦ­στε τό συ­μπέ­ρα­σμα, τό τέ­λος τοῦ δι­ω­γμοῦ κα­τά τοῦ Χρι­στοῦ, ὅ­πως τό ἔ­λε­γε σή­με­ρα τό Εὐ­αγ­γέ­λι­ο: «Τε­θνή­κα­σιν οἱ ζη­τοῦ­ντες τήν ψυ­χήν τοῦ παι­δί­ου». Πέ­θα­νε ὁ Ἡ­ρώ­δης καί ἔρ­χε­ται ὁ Ἰ­η­σοῦς ὁ Να­ζω­ραῖ­ος γι­ά νά τε­λέ­σει τό σω­στι­κό Του ἔρ­γο.

Ὅ­μως καί με­τά τόν δι­ω­γμό αὐ­τόν ἀ­πό τόν Ἡ­ρώ­δη, δι­ώ­χθη­κε ὁ Χρι­στός μας μέ τήν πέν­να ἀ­πό τούς γραμ­μα­τι­σμέ­νους, ἀ­πό τούς Γραμ­μα­τεῖς καί Φα­ρι­σαί­ους. Καί ἐ­δῶ πά­λι τό ἴ­δι­ο σκη­νι­κό: Στήν ἀρ­χή φαί­νε­ται ὅ­τι νι­κι­έ­ται ὁ Χρι­στός καί κα­τα­δι­κά­ζε­ται καί σταυ­ρώ­νε­ται καί ἐ­ντα­φι­ά­ζε­ται. Τί ὅ­μως συ­νέ­βη τήν «μί­α τῶν Σαβ­βά­των»; «Ἀ­να­στή­τω ὁ Θε­ός καὶ δι­α­σκορ­πι­σθή­τω­σαν οἱ ἐ­χθροὶ αὐ­τοῦ καὶ φυ­γέ­τω­σαν ἀ­πὸ προ­σώ­που αὐ­τοῦ οἱ μι­σοῦ­ντες αὐ­τόν». Ἀ­να­στή­θη­κε ὁ Χρι­στός καί δι­α­σκορ­πί­στη­καν οἱ δι­ῶ­κτες Του!

Αὐ­τό, Χρι­στι­α­νοί μου, πού συ­νέ­βη μέ τόν Χρι­στό συ­νε­χί­στη­κε καί μέ τήν Ἐκ­κλη­σί­α Του. Δι­ώ­χθη­κε καί δι­ώ­κε­ται πά­ντα ἡ Ἐκ­κλη­σί­α Του· καί συμ­βαί­νουν οἱ ἴ­δι­ες φά­σεις ἀ­γῶ­νος, ὅ­πως καί μέ τούς δι­ω­γμούς κα­τά τήν ἐ­πί γῆς ζω­ή τοῦ Χρι­στοῦ. Ἄλ­λοι Ἡ­ρῶ­δες τώ­ρα μέ μα­χαί­ρι­α: Νέ­ρω­νες, Δι­ο­κλη­τι­α­νοί καί Καλ­λι­γοῦ­λες· καί ἄλ­λοι σάν τούς Γραμ­μα­τεῖς καί Φα­ρι­σαί­ους: Οἱ αἱ­ρε­τι­κοί καί πλα­νε­μέ­νοι στήν πί­στη πο­λέ­μη­σαν καί δί­ω­ξαν τήν Ἐκ­κλη­σί­α. Καί ἔ­φυ­γε ἡ Ἐκ­κλη­σί­α, σάν τόν Χρι­στό τό­τε στήν Αἴ­γυ­πτο: βρῆ­κε κα­τα­φύ­γι­ο στίς κα­τα­κόμ­βες καί στήν ἔ­ρη­μο καί ἔ­γι­νε Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ μαρ­τυ­ρί­ου καί τοῦ αἵ­μα­τος. Ἀλ­λά οὔ­τε οἱ ἐ­ξο­ρί­ες, οὔ­τε τά σπα­θι­ά, οὔ­τε τά δό­ντι­α τῶν θη­ρί­ων, οὔ­τε τά κα­μί­νι­α μπό­ρε­σαν καί θά μπο­ρέ­σουν πο­τέ νά κα­τα­βά­λουν τήν Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ, νά δι­α­λύ­σουν τό εὐ­λο­γη­μέ­νο ποί­μνι­ό Του.

Τί ἔ­κα­νε ἡ Ἐκ­κλη­σί­α στούς δι­ω­γμούς; Προ­σευ­χό­ταν! Πῆ­γε στίς κα­τα­κόμ­βες καί ἐ­δέ­ε­το. Τά ρέ­μα­τα, οἱ σπη­λι­ές, οἱ τά­φοι, τά ὑ­πό­γει­α καί τά κλει­στά δω­μά­τι­α ἔ­γι­ναν προ­σευ­χη­τά­ρι­α καί Να­οί. Καί ἡ προ­σευ­χή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἦ­ταν νά φύ­γουν οἱ ἄ­θε­οι Καί­σα­ρες· νά παύ­σουν οἱ δι­ω­γμοί. Τρεῖς αἰ­ῶ­νες ἔ­κα­νε ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τήν προ­σευ­χή αὐ­τή. Καί ὁ Θε­ός, ὄ­χι μό­νο ἔ­δι­ω­ξε τούς ἄ­θε­ους Καί­σα­ρες, ἀλ­λά «ἀ­νέ­βα­σε» τήν Ἐκ­κλη­σί­α στόν θρό­νο τῶν Και­σά­ρων: στά πο­λι­τι­κά πρά­γμα­τα ἦρ­θε ὁ Ἅ­γι­ος Κων­στα­ντῖ­νος, ὁ πρῶ­τος χρι­στι­α­νός αὐ­το­κρά­το­ρας, καί ἔ­παυ­σαν οἱ δι­ω­γμοί καί τά μαρ­τύ­ρι­α τῶν χρι­στι­α­νῶν.

Καί ὄ­χι μό­νο προ­σευ­χή, ἀλ­λά καί συ­χνό φα­γη­τό καί πο­τό εἶ­χαν οἱ δι­ω­κό­με­νοι ἀ­δελ­φοί μας χρι­στι­α­νοί καί δυ­να­μώ­νο­νταν στούς δι­ω­γμούς καί τά μαρ­τύ­ρι­ά τους. Ποι­ό τό φα­γη­τό καί πο­τό τους; Ἡ Θεί­α Κοι­νω­νί­α, τό Σῶ­μα καί τό Αἷ­μα τοῦ Χρι­στοῦ! Μέ τήν Θεί­α Κοι­νω­νί­α γευ­ό­μα­στε, πρα­γμα­τι­κά, μέ­σα μας τόν Θε­ό. Τόν γευ­ό­μα­στε «Ἐμ­μα­νου­ήλ», νά εἶ­ναι μα­ζί μας, καί ἔ­τσι βι­ώ­νου­με πά­ντα τά Χρι­στού­γεν­να. Ἔ­τσι καί σή­με­ρα: οἱ πι­στοί παίρ­νουν δύ­να­μη καί συ­νε­χί­ζουν τή μά­χη κα­τά τοῦ δρά­κο­ντα-δι­α­βό­λου. Καί τόν νι­κοῦν καί αὐ­τοί. Πῶς; Μέ τό «Αἷ­μα τοῦ Ἀρ­νί­ου», μᾶς λέ­ει ἡ Ἀ­πο­κά­λυ­ψη, μέ τήν Θεί­α Κοι­νω­νί­α, δη­λα­δή.

Ἀ­δελ­φοί! Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α πά­ντο­τε δι­ώ­κε­ται, κι ὅ­ταν παύ­ει νά δι­ώ­κε­ται χά­νει κά­τι ἀ­πό τήν δό­ξα της, ὅ­πως ἔ­χει γρα­φτεῖ. Πολ­λοί οἱ πει­ρα­σμοί ἔ­σω­θεν καί ἔ­ξω­θεν. Ἀλ­λά, ἄν εἶ­ναι κα­θα­ρή ἀ­πό τά πά­θη ἡ καρ­δι­ά μας καί ἔ­χει μέ­σα της τόν Χρι­στό μέ τήν Θεί­α Κοι­νω­νί­α, δέν φο­βό­μα­στε οὔ­τε τόν δι­ω­γμό, οὔ­τε ὁ­ποι­ον­δή­πο­τε.

Βα­δί­ζο­ντας πρός τό νέ­ο χρό­νο, ἄς φρο­ντί­σου­με νά λά­μπει στήν καρ­δι­ά μας τό ἀ­στέ­ρι τῆς Βη­θλε­έμ, ἐ­λεύ­θε­ρο ἀπ᾿ τά σύν­νε­φα τῶν πα­θῶν καί τῆς ἁ­μαρ­τί­ας, ὥ­στε τό φῶς του νά μᾶς ὁ­δη­γεῖ πα­ντο­τι­νούς προ­σκυ­νη­τές στήν ζω­ο­γό­νο φά­τνη Του. ΚΑ­ΛΗ ΠΡΩ­ΤΟ­ΧΡΟ­ΝΙ­Α!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου