ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
30 Δεκεμβρίου 2001
Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στήν ἐκκλησιαστική λειτουργική γλῶσσα λέγεται «Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν». Εἶναι μεγάλη ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων πού γιορτάζουμε, γι᾿ αὐτό ἔχει καί προεόρτια καί μεθεόρτια. Ὅλη ἡ Παλαιά Διαθήκη εἶναι προεόρτια τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, γιατί προφητεύει καί φωνάζει ὅτι θά ἔρθει ὁ Χριστός, ὁ Μεσσίας, γιά νά σώσει τόν κόσμο. Ἡ ἑορτή καί τά μεθεόρτια τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἑορτάζονται πάντοτε, γιατί ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ θέωση, αὐτό, δηλαδή, πού πετύχαμε μέ τήν Ἐνανθρώπιση τοῦ Χριστοῦ: τήν ἕνωση τῆς θείας καί τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Οἱ συνειδητοί Χριστιανοί ἔχουν «ἀεί Χριστούγεννα»-πάντοτε Χριστούγεννα, ὅπως καί ἔχουν «ἀεί Πάσχα» παντοτινό Πάσχα καί βιώνουν πραγματικά καί ὄχι φανταστικά μέσα στήν Θεία Λειτουργία ὅλο τό σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας, ὅλες τίς σωτηρίες ἐνέργειες τοῦ Χριστοῦ γιά μᾶς.
Εἶναι μεγάλη, λοιπόν, ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Δέν εἶναι ὅμως ὅλοι προσκυνητές τοῦ Μυστηρίου τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Τό ἀκούσαμε σήμερα αὐτό στό Εὐαγγέλιο: Οἱ μάγοι ἦταν προσκυνητές τοῦ γεννηθέντος Χριστοῦ καί ἦρθαν ἀπό μακριά νά δώσουν λατρευτική προσκύνηση στόν Χριστό· ἀλλά ὁ Ἡρώδης ἔγινε διώκτης καί τροχοῦσε τά μαχαίρια γιά νά σφάξει τόν Χριστό...
Ὁ Χριστός διώκεται ἀπό τόν Ἡρώδη καί μάλιστα στήν ἀρχή φαίνεται ὅτι νικιέται. Φεύγει στήν Αἴγυπτο, γίνεται πρόσφυγας καί σφάζονται τά νήπια -οἱ πρῶτοι αὐτοί μάρτυρες. Ἀλλά ἀκοῦστε τό συμπέρασμα, τό τέλος τοῦ διωγμοῦ κατά τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τό ἔλεγε σήμερα τό Εὐαγγέλιο: «Τεθνήκασιν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ παιδίου». Πέθανε ὁ Ἡρώδης καί ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος γιά νά τελέσει τό σωστικό Του ἔργο.
Ὅμως καί μετά τόν διωγμό αὐτόν ἀπό τόν Ἡρώδη, διώχθηκε ὁ Χριστός μας μέ τήν πέννα ἀπό τούς γραμματισμένους, ἀπό τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους. Καί ἐδῶ πάλι τό ἴδιο σκηνικό: Στήν ἀρχή φαίνεται ὅτι νικιέται ὁ Χριστός καί καταδικάζεται καί σταυρώνεται καί ἐνταφιάζεται. Τί ὅμως συνέβη τήν «μία τῶν Σαββάτων»; «Ἀναστήτω ὁ Θεός καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν». Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί διασκορπίστηκαν οἱ διῶκτες Του!
Αὐτό, Χριστιανοί μου, πού συνέβη μέ τόν Χριστό συνεχίστηκε καί μέ τήν Ἐκκλησία Του. Διώχθηκε καί διώκεται πάντα ἡ Ἐκκλησία Του· καί συμβαίνουν οἱ ἴδιες φάσεις ἀγῶνος, ὅπως καί μέ τούς διωγμούς κατά τήν ἐπί γῆς ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλοι Ἡρῶδες τώρα μέ μαχαίρια: Νέρωνες, Διοκλητιανοί καί Καλλιγοῦλες· καί ἄλλοι σάν τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους: Οἱ αἱρετικοί καί πλανεμένοι στήν πίστη πολέμησαν καί δίωξαν τήν Ἐκκλησία. Καί ἔφυγε ἡ Ἐκκλησία, σάν τόν Χριστό τότε στήν Αἴγυπτο: βρῆκε καταφύγιο στίς κατακόμβες καί στήν ἔρημο καί ἔγινε Ἐκκλησία τοῦ μαρτυρίου καί τοῦ αἵματος. Ἀλλά οὔτε οἱ ἐξορίες, οὔτε τά σπαθιά, οὔτε τά δόντια τῶν θηρίων, οὔτε τά καμίνια μπόρεσαν καί θά μπορέσουν ποτέ νά καταβάλουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, νά διαλύσουν τό εὐλογημένο ποίμνιό Του.
Τί ἔκανε ἡ Ἐκκλησία στούς διωγμούς; Προσευχόταν! Πῆγε στίς κατακόμβες καί ἐδέετο. Τά ρέματα, οἱ σπηλιές, οἱ τάφοι, τά ὑπόγεια καί τά κλειστά δωμάτια ἔγιναν προσευχητάρια καί Ναοί. Καί ἡ προσευχή τῆς Ἐκκλησίας ἦταν νά φύγουν οἱ ἄθεοι Καίσαρες· νά παύσουν οἱ διωγμοί. Τρεῖς αἰῶνες ἔκανε ἡ Ἐκκλησία τήν προσευχή αὐτή. Καί ὁ Θεός, ὄχι μόνο ἔδιωξε τούς ἄθεους Καίσαρες, ἀλλά «ἀνέβασε» τήν Ἐκκλησία στόν θρόνο τῶν Καισάρων: στά πολιτικά πράγματα ἦρθε ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος, ὁ πρῶτος χριστιανός αὐτοκράτορας, καί ἔπαυσαν οἱ διωγμοί καί τά μαρτύρια τῶν χριστιανῶν.
Καί ὄχι μόνο προσευχή, ἀλλά καί συχνό φαγητό καί ποτό εἶχαν οἱ διωκόμενοι ἀδελφοί μας χριστιανοί καί δυναμώνονταν στούς διωγμούς καί τά μαρτύριά τους. Ποιό τό φαγητό καί ποτό τους; Ἡ Θεία Κοινωνία, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ! Μέ τήν Θεία Κοινωνία γευόμαστε, πραγματικά, μέσα μας τόν Θεό. Τόν γευόμαστε «Ἐμμανουήλ», νά εἶναι μαζί μας, καί ἔτσι βιώνουμε πάντα τά Χριστούγεννα. Ἔτσι καί σήμερα: οἱ πιστοί παίρνουν δύναμη καί συνεχίζουν τή μάχη κατά τοῦ δράκοντα-διαβόλου. Καί τόν νικοῦν καί αὐτοί. Πῶς; Μέ τό «Αἷμα τοῦ Ἀρνίου», μᾶς λέει ἡ Ἀποκάλυψη, μέ τήν Θεία Κοινωνία, δηλαδή.
Ἀδελφοί! Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε διώκεται, κι ὅταν παύει νά διώκεται χάνει κάτι ἀπό τήν δόξα της, ὅπως ἔχει γραφτεῖ. Πολλοί οἱ πειρασμοί ἔσωθεν καί ἔξωθεν. Ἀλλά, ἄν εἶναι καθαρή ἀπό τά πάθη ἡ καρδιά μας καί ἔχει μέσα της τόν Χριστό μέ τήν Θεία Κοινωνία, δέν φοβόμαστε οὔτε τόν διωγμό, οὔτε ὁποιονδήποτε.
Βαδίζοντας πρός τό νέο χρόνο, ἄς φροντίσουμε νά λάμπει στήν καρδιά μας τό ἀστέρι τῆς Βηθλεέμ, ἐλεύθερο ἀπ᾿ τά σύννεφα τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας, ὥστε τό φῶς του νά μᾶς ὁδηγεῖ παντοτινούς προσκυνητές στήν ζωογόνο φάτνη Του. ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!
30 Δεκεμβρίου 2001
Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στήν ἐκκλησιαστική λειτουργική γλῶσσα λέγεται «Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν». Εἶναι μεγάλη ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων πού γιορτάζουμε, γι᾿ αὐτό ἔχει καί προεόρτια καί μεθεόρτια. Ὅλη ἡ Παλαιά Διαθήκη εἶναι προεόρτια τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, γιατί προφητεύει καί φωνάζει ὅτι θά ἔρθει ὁ Χριστός, ὁ Μεσσίας, γιά νά σώσει τόν κόσμο. Ἡ ἑορτή καί τά μεθεόρτια τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἑορτάζονται πάντοτε, γιατί ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ θέωση, αὐτό, δηλαδή, πού πετύχαμε μέ τήν Ἐνανθρώπιση τοῦ Χριστοῦ: τήν ἕνωση τῆς θείας καί τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Οἱ συνειδητοί Χριστιανοί ἔχουν «ἀεί Χριστούγεννα»-πάντοτε Χριστούγεννα, ὅπως καί ἔχουν «ἀεί Πάσχα» παντοτινό Πάσχα καί βιώνουν πραγματικά καί ὄχι φανταστικά μέσα στήν Θεία Λειτουργία ὅλο τό σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας, ὅλες τίς σωτηρίες ἐνέργειες τοῦ Χριστοῦ γιά μᾶς.
Εἶναι μεγάλη, λοιπόν, ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Δέν εἶναι ὅμως ὅλοι προσκυνητές τοῦ Μυστηρίου τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Τό ἀκούσαμε σήμερα αὐτό στό Εὐαγγέλιο: Οἱ μάγοι ἦταν προσκυνητές τοῦ γεννηθέντος Χριστοῦ καί ἦρθαν ἀπό μακριά νά δώσουν λατρευτική προσκύνηση στόν Χριστό· ἀλλά ὁ Ἡρώδης ἔγινε διώκτης καί τροχοῦσε τά μαχαίρια γιά νά σφάξει τόν Χριστό...
Ὁ Χριστός διώκεται ἀπό τόν Ἡρώδη καί μάλιστα στήν ἀρχή φαίνεται ὅτι νικιέται. Φεύγει στήν Αἴγυπτο, γίνεται πρόσφυγας καί σφάζονται τά νήπια -οἱ πρῶτοι αὐτοί μάρτυρες. Ἀλλά ἀκοῦστε τό συμπέρασμα, τό τέλος τοῦ διωγμοῦ κατά τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τό ἔλεγε σήμερα τό Εὐαγγέλιο: «Τεθνήκασιν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ παιδίου». Πέθανε ὁ Ἡρώδης καί ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος γιά νά τελέσει τό σωστικό Του ἔργο.
Ὅμως καί μετά τόν διωγμό αὐτόν ἀπό τόν Ἡρώδη, διώχθηκε ὁ Χριστός μας μέ τήν πέννα ἀπό τούς γραμματισμένους, ἀπό τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους. Καί ἐδῶ πάλι τό ἴδιο σκηνικό: Στήν ἀρχή φαίνεται ὅτι νικιέται ὁ Χριστός καί καταδικάζεται καί σταυρώνεται καί ἐνταφιάζεται. Τί ὅμως συνέβη τήν «μία τῶν Σαββάτων»; «Ἀναστήτω ὁ Θεός καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν». Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί διασκορπίστηκαν οἱ διῶκτες Του!
Αὐτό, Χριστιανοί μου, πού συνέβη μέ τόν Χριστό συνεχίστηκε καί μέ τήν Ἐκκλησία Του. Διώχθηκε καί διώκεται πάντα ἡ Ἐκκλησία Του· καί συμβαίνουν οἱ ἴδιες φάσεις ἀγῶνος, ὅπως καί μέ τούς διωγμούς κατά τήν ἐπί γῆς ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλοι Ἡρῶδες τώρα μέ μαχαίρια: Νέρωνες, Διοκλητιανοί καί Καλλιγοῦλες· καί ἄλλοι σάν τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους: Οἱ αἱρετικοί καί πλανεμένοι στήν πίστη πολέμησαν καί δίωξαν τήν Ἐκκλησία. Καί ἔφυγε ἡ Ἐκκλησία, σάν τόν Χριστό τότε στήν Αἴγυπτο: βρῆκε καταφύγιο στίς κατακόμβες καί στήν ἔρημο καί ἔγινε Ἐκκλησία τοῦ μαρτυρίου καί τοῦ αἵματος. Ἀλλά οὔτε οἱ ἐξορίες, οὔτε τά σπαθιά, οὔτε τά δόντια τῶν θηρίων, οὔτε τά καμίνια μπόρεσαν καί θά μπορέσουν ποτέ νά καταβάλουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, νά διαλύσουν τό εὐλογημένο ποίμνιό Του.
Τί ἔκανε ἡ Ἐκκλησία στούς διωγμούς; Προσευχόταν! Πῆγε στίς κατακόμβες καί ἐδέετο. Τά ρέματα, οἱ σπηλιές, οἱ τάφοι, τά ὑπόγεια καί τά κλειστά δωμάτια ἔγιναν προσευχητάρια καί Ναοί. Καί ἡ προσευχή τῆς Ἐκκλησίας ἦταν νά φύγουν οἱ ἄθεοι Καίσαρες· νά παύσουν οἱ διωγμοί. Τρεῖς αἰῶνες ἔκανε ἡ Ἐκκλησία τήν προσευχή αὐτή. Καί ὁ Θεός, ὄχι μόνο ἔδιωξε τούς ἄθεους Καίσαρες, ἀλλά «ἀνέβασε» τήν Ἐκκλησία στόν θρόνο τῶν Καισάρων: στά πολιτικά πράγματα ἦρθε ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος, ὁ πρῶτος χριστιανός αὐτοκράτορας, καί ἔπαυσαν οἱ διωγμοί καί τά μαρτύρια τῶν χριστιανῶν.
Καί ὄχι μόνο προσευχή, ἀλλά καί συχνό φαγητό καί ποτό εἶχαν οἱ διωκόμενοι ἀδελφοί μας χριστιανοί καί δυναμώνονταν στούς διωγμούς καί τά μαρτύριά τους. Ποιό τό φαγητό καί ποτό τους; Ἡ Θεία Κοινωνία, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ! Μέ τήν Θεία Κοινωνία γευόμαστε, πραγματικά, μέσα μας τόν Θεό. Τόν γευόμαστε «Ἐμμανουήλ», νά εἶναι μαζί μας, καί ἔτσι βιώνουμε πάντα τά Χριστούγεννα. Ἔτσι καί σήμερα: οἱ πιστοί παίρνουν δύναμη καί συνεχίζουν τή μάχη κατά τοῦ δράκοντα-διαβόλου. Καί τόν νικοῦν καί αὐτοί. Πῶς; Μέ τό «Αἷμα τοῦ Ἀρνίου», μᾶς λέει ἡ Ἀποκάλυψη, μέ τήν Θεία Κοινωνία, δηλαδή.
Ἀδελφοί! Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε διώκεται, κι ὅταν παύει νά διώκεται χάνει κάτι ἀπό τήν δόξα της, ὅπως ἔχει γραφτεῖ. Πολλοί οἱ πειρασμοί ἔσωθεν καί ἔξωθεν. Ἀλλά, ἄν εἶναι καθαρή ἀπό τά πάθη ἡ καρδιά μας καί ἔχει μέσα της τόν Χριστό μέ τήν Θεία Κοινωνία, δέν φοβόμαστε οὔτε τόν διωγμό, οὔτε ὁποιονδήποτε.
Βαδίζοντας πρός τό νέο χρόνο, ἄς φροντίσουμε νά λάμπει στήν καρδιά μας τό ἀστέρι τῆς Βηθλεέμ, ἐλεύθερο ἀπ᾿ τά σύννεφα τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας, ὥστε τό φῶς του νά μᾶς ὁδηγεῖ παντοτινούς προσκυνητές στήν ζωογόνο φάτνη Του. ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου