ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

ΚΥ­ΡΙ­Α­ΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

27 Δεκεμβρίου 1998

Τό ση­με­ρι­νό Εὐ­αγ­γε­λι­κό ἀ­νά­γνω­σμα, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ἀ­να­φέ­ρε­ται στή φυ­γή τοῦ Κυ­ρί­ου στήν Αἴ­γυ­πτο, κα­θώς καί στή θα­νά­τω­ση τῶν νη­πί­ων ἀ­πό τόν Ἡ­ρώ­δη.

Γι­α­τί ὅ­μως ὁ ἄγ­γε­λος πλη­ρο­φο­ρεῖ τόν Ἰ­ω­σήφ «νά πά­ρει τό παι­δί καί τήν μη­τέ­ρα του καί νά φύ­γει στήν Αἴ­γυ­πτο»; Μέ ἀ­κρί­βει­α ἀ­να­φέ­ρει ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­στής: «γι­ά νά ἐκ­πλη­ρω­θεῖ ὁ λό­γος· κά­λε­σα τόν γι­ό μου ἀ­πό τήν Αἴ­γυ­πτο». Βλέ­που­με ὅ­μως καί προ­μη­νύ­μα­τα ἀ­γα­θῶν ἐλ­πί­δων στήν Οἰ­κου­μέ­νη μ᾿ αὐ­τή τή φυ­γή τοῦ Κυ­ρί­ου, σχο­λι­ά­ζει ὁ Ἅ­γι­ος Ἰ­ω­άν­νης ὁ Χρυ­στό­στο­μος. Καί συ­νε­χί­ζει: Ἡ Βα­βυ­λώ­να καί ἡ Αἴ­γυ­πτος πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­πό κά­θε ἄλ­λο μέ­ρος τῆς γῆς κα­τα­καί­γο­νταν ἀ­πό τή φω­τι­ά τῆς ἀ­σέ­βει­ας. Γι­ά νά δεί­ξει λοι­πόν ὅ­τι θά τίς δι­ορ­θώ­σει καί τίς δύ­ο καί θά τίς κά­νει κα­λύ­τε­ρες, στέλ­νει στή Βα­βυ­λῶ­να τούς μά­γους καί στήν Αἴ­γυ­πτο πη­γαί­νει ὁ ἴ­δι­ος μέ τή μη­τέ­ρα Του.

Ἄν κά­ποι­ος γνω­ρί­ζει τήν πα­λι­ά ἐ­κεί­νη Αἴ­γυ­πτο, τήν θε­ο­μά­χο καί μα­νι­α­σμέ­νη, πού ἦ­ταν δού­λη στίς γά­τες, πού φο­βό­ταν κι ἔ­τρε­με τά κρεμ­μύ­δι­α, αὐ­τός θά κα­τα­λά­βει κα­λά τή δύ­να­μη τοῦ Χρι­στοῦ. Ὅ­λοι αὐ­τοί πού εἶ­χαν πέ­σει στό πα­ρελ­θόν σέ τέ­τοι­α μα­νί­α, τώ­ρα φι­λο­σο­φοῦν γι­ά τόν οὐ­ρα­νό καί τήν οὐ­ρά­νι­α πρα­γμα­τι­κό­τη­τα, πε­ρι­φρο­νώ­ντας ὅ­λα αὐ­τά τά δαι­μο­νι­κά προ­γο­νι­κά ἔ­θι­μα, μή δί­νο­ντας κα­θό­λου ση­μα­σί­α σ᾿ αὐ­τούς πού ἀ­κό­μα τά λέ­νε. Δι­δά­χτη­καν ἀπ᾿ τά ἴ­δι­α πρά­γμα­τα ὅ­τι οἱ δι­κές τους δο­ξα­σί­ες ἦ­ταν προ­λή­ψεις καί δει­σι­δαι­μο­νί­ες πού τούς κρα­τοῦ­σαν δέ­σμι­ους καί ἦ­ταν ἐ­πι­νο­ή­σεις ἀ­πό «με­θυ­σμέ­νες γρι­οῦ­λες», ὅ­πως λέ­ει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ὁ Ἅ­γι­ος Ἰ­ω­άν­νης ὁ Χρυ­σό­στο­μος, ἐ­νῶ ἡ ἀ­λη­θι­νή φι­λο­σο­φί­α πού εἶ­ναι ἄ­ξι­α τῶν οὐ­ρα­νῶν εἶ­ναι αὐ­τή πού κή­ρυ­ξαν οἱ ψα­ρά­δες, οἱ Ἀ­πό­στο­λοι τοῦ Χρι­στοῦ.

Κι ἔ­τσι μέ­νουν ἔ­ρη­μα τά μα­ντεῖ­α στήν Αἴ­γυ­πτο, ἄ­χρη­στα τά σκόρ­δα καί τά πέ­τα­λα πού κρε­μοῦ­σαν πά­νω τους καί στίς πόρ­τες καί ἀ­δι­ά­φο­ρες οἱ γά­τες, ἐ­νῶ γε­μί­ζει ἡ Αἰ­γυ­πτι­α­κή ἔ­ρη­μος ἀ­πό ἀ­σκη­τές μο­να­χούς πού ἀ­παρ­νή­θη­καν καί δώ­ρη­σαν τά ὑ­πάρ­χο­ντά τους, νε­κρώ­θη­καν γι­ά τόν κό­σμο καί πού προ­χω­ροῦν ἀ­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο. Χρη­σι­μο­ποι­οῦν τή σω­μα­τι­κή τους ἐρ­γα­σί­α γι­ά τή δι­α­τρο­φή τῶν πει­να­σμέ­νων, τήν ἀ­νά­παυ­σή τους τή θυ­σι­ά­ζουν γι­ά τήν πε­ρι­ποί­η­ση τῶν πο­νε­μέ­νων, τόν ὕ­πνο τους γι­ά τήν προ­σευ­χή ὑ­πέρ τοῦ κό­σμου.

Νά πῶς ἡ σάρ­κω­ση τοῦ Χρι­στοῦ ἐ­πη­ρέ­α­σε καί με­τα­μόρ­φω­σε τίς ζω­ές αὐ­τῶν τῶν ἀν­θρώ­πων, ὥ­στε νά ἀ­να­δει­χθοῦν ἅ­γι­οι με­γά­λοι, ὅ­πως ὁ Ἅ­γι­ος Ἀ­ντώ­νι­ος, ὁ Ἅ­γι­ος Εὐ­θύ­μι­ος, οἱ Ὅ­σι­οι Παῦ­λος, Ποι­μέ­νας, Ἀμ­μω­νᾶς καί τό­σοι ἄλ­λοι πού λα­μπρύ­νουν τό στε­ρέ­ω­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας μέ τήν ἐ­νά­ρε­τη ζω­ή τους καί τίς ἅ­γι­ες πρε­σβεῖ­ές τους.

Σή­με­ρα ὅ­μως, δύ­ο χι­λι­ά­δες χρό­νι­α με­τά τή Γέν­νη­ση τοῦ Χρι­στοῦ, «ἐ­ψύ­γη ἡ ἀ­γά­πη τῶν πολ­λῶν». Σή­με­ρα πι­στεύ­ου­με στό ρό­δι πού θά σπά­σου­με γι­ά κα­λή χρο­νι­ά, στό πέ­τα­λο ἤ τό σκόρ­δο πού θά κρε­μά­σου­με στήν πόρ­τα, στά λε­γό­με­να τῆς χαρ­το­ρί­χτρας ἤ τῆς κα­φετ­ζοῦς, κα­νο­νί­ζου­με τή ζω­ή μας μέ τούς ἀ­στρο­λό­γους, τρέ­χου­με στά μέ­ντι­ουμ καί τούς φω­τι­σμέ­νους καί ξε­χά­σα­με τό Χρι­στό.

Μι­ά νέ­α Αἴ­γυ­πτος ἔ­χει ἀ­να­τεί­λει μέ­σα στή σύγ­χρο­νη κοι­νω­νί­α μας καί ἡ μα­γεί­α, ἡ δει­σι­δαι­μο­νί­α καί οἱ προ­λή­ψεις βα­σι­λεύ­ουν στήν προ­ο­δευ­μέ­νη ἐ­πο­χή μας. Μί­α γε­νι­κή πνευ­μα­τι­κή ὀ­πι­σθο­δρό­μη­ση γί­νε­ται συ­νε­χῶς πι­ό φα­νε­ρή, ὅ­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο ἐ­ξε­λισ­σό­μα­στε τε­χνο­λο­γι­κά. Ἡ πνευ­μα­τι­κή Αἴ­γυ­πτος εἶ­ναι ἐ­δῶ. Καί εὔ­λο­γα ξε­πη­δᾶ τό ἐ­ρώ­τη­μα: Χρει­ά­ζε­ται μί­α νέ­α πο­ρεί­α τοῦ Χρι­στοῦ γι­ά νά μᾶς ἐ­λευ­θε­ρώ­σει;

Ὄ­χι, ἀ­δελ­φοί μου. Ὁ Χρι­στός ἔ­χει ἔρ­θει καί εἶ­ναι συ­νέ­χει­α δί­πλα μας. Ἐ­μεῖς δέν τόν ἀ­φή­νου­με νά μᾶς βο­η­θή­σει. Αὐ­τό πού χρει­ά­ζε­ται εἶ­ναι ἡ δι­κή μας φυ­γή ἀπ᾿ αὐ­τή τή σύγ­χρο­νη Αἴ­γυ­πτο τῶν πα­θῶν καί τῶν δε­σμευ­τι­κῶν προ­λή­ψε­ων, ἡ δι­κή μας ἔ­ξο­δος πρός τήν ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ Χρι­στοῦ. Ὁ κα­θέ­νας μας πρέ­πει νά ἀ­πο­φα­σί­σει ὅ­τι θά ἀ­φή­σει τόν Χρι­στό νά μπεῖ στή ζω­ή του. Τόν Χρι­στό πού «ἔ­στη­κε ἔ­ξω τῆς θύ­ρας τῆς ψυ­χῆς μας καί κρού­ει» χρό­νι­α ἴ­σως, χω­ρίς νά Τοῦ ἀ­νοί­γου­με.

Ἄς ἀ­νοί­ξου­με, Χρι­στι­α­νοί μου, τήν ψυ­χή μας στόν Χρι­στό. Ἄς ὁ­δη­γή­σου­με τή ζω­ή μας πρός Αὐ­τόν καί τό­τε θά ἀ­να­λά­βει Αὐ­τός τό τι­μό­νι γι­ά νά μᾶς κα­τευ­θύ­νει μέ­σα ἀ­πό τήν πο­λυ­τά­ρα­χη θά­λασ­σα αὐ­τῆς τῆς ζω­ῆς στό ἀ­κύ­μα­ντο λι­μά­νι τῆς Βα­σι­λεί­ας Του. Α­ΜΗΝ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου