ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

(16-12-2007)

 Ἡ ση­με­ρι­νή εὐ­αγ­γε­λι­κή πε­ρι­κο­πή ἀ­να­φέ­ρε­ται στήν πα­ρα­βο­λή τοῦ με­γά­λου δεί­πνου, πού ἡ κα­τά­λη­ξή της δη­μι­ουρ­γεῖ αἰ­σθή­μα­τα ἐλ­πί­δας γι­ά ὅ­λους μας, ἰ­δι­αί­τε­ρα γι­ά τούς τα­πει­νούς καί πε­ρι­φρο­νη­μέ­νους τῆς ζω­ῆς. Στό πρῶ­το μέ­ρος τῆς πα­ρα­βο­λῆς, τό ἐν­δι­α­φέ­ρον πε­ρι­ο­ρί­ζε­ται στούς ἐ­λα­χί­στους ἐ­πώ­νυ­μους καί ἐ­κλε­κτούς τοῦ κό­σμου τού­του καί στό δεύ­τε­ρο στούς πολ­λούς καί ἀ­νώ­νυ­μους, στήν ἀ­πρό­σω­πη μά­ζα τοῦ λα­οῦ.

Ἕ­νας πλού­σι­ος ἄρ­χο­ντας, λοι­πόν, ἑ­τοί­μα­σε με­γά­λο δεῖ­πνο καί κά­λε­σε μέ­λη τῆς ὑ­ψη­λῆς κοι­νω­νί­ας νά τι­μή­σουν τήν βα­σι­λι­κή τρά­πε­ζα. Ἄν καί κα­θέ­νας ἀ­πό τούς προ­σκε­κλη­μέ­νους προ­βάλ­λει τήν δι­κή του δι­και­ο­λο­γί­α καί ἀρ­νεῖ­ται τήν πρό­σκλη­ση, οὐ­σι­α­στι­κά ὅ­λοι ἐ­νερ­γοῦν πα­νο­μοι­ό­τυ­πα. Ὁ ἕ­νας ἀ­γό­ρα­σε κά­ποι­ο χω­ρά­φι καί θέ­λει νά πά­η νά τό δῆ, νά χα­ρῆ τήν ἀ­γο­ρά καί νά ἀ­πο­λαύ­ση τήν αὔ­ξη­ση τῆς πε­ρι­ου­σί­ας του. Ἆ­ρα δέν ἔ­χει χρό­νο νά χά­ση καί δι­ά­θε­ση νά με­τά­σχη σέ κά­ποι­α κοι­νή ἐκ­δή­λω­ση. Ὁ δεύ­τε­ρος «ζεύ­γη βο­ῶν ἠ­γό­ρα­σε πέ­ντε» καί θέ­λει νά πά­η νά τά δο­κι­μά­ση, μή­πως τόν ἐ­ξα­πά­τη­σε ὁ πω­λη­τής καί θι­γοῦν τά οἰ­κο­νο­μι­κά του συμ­φέ­ρο­ντα. Ὁ τρί­τος προ­βάλ­λει τήν δι­και­ο­λο­γί­α τοῦ γά­μου του καί θε­ω­ρεῖ ἀ­δι­α­νό­η­το νά χά­ση τήν προ­σω­πι­κή του χα­ρά καί νά μοι­ρα­σθῆ τήν εὐ­τυ­χί­α του μέ τούς ἄλ­λους. Καί οἱ τρεῖς κα­τα­λή­γουν στήν ἴ­δι­α ἀ­πά­ντη­ση: «Ἔ­χε με πα­ρῃ­τη­μέ­νον». Βέ­βαι­α, στό τέ­λος, ὁ Ἄρ­χο­ντας θά προ­βά­λη τήν ἀρ­νη­τι­κή του στά­ση ἔ­να­ντι ὅ­λων αὐ­τῶν καί θά πῆ ὅ­τι «οὐ­δεὶς τῶν ἀν­δρῶν ἐ­κεί­νων τῶν κε­κλη­μέ­νων γεύ­σε­ταί μου τοῦ δεί­πνου».

Με­τά τήν ἄρ­νη­ση τῶν κε­κλη­μέ­νων, μᾶς λέ­ει ἡ πα­ρα­βο­λή, ὁ Ἄρ­χο­ντας στέλ­νει τούς ὑ­πη­ρέ­τες του στίς πλα­τεῖ­ες καί στά σο­κά­κι­α τῆς πό­λε­ως γι­ά νά κα­λέ­ση ὅ­λους τούς τα­πει­νούς καί πε­ρι­φρο­νη­μέ­νους τῆς ζω­ῆς. Τούς ἀ­σή­μα­ντους, τούς ἀ­σθε­νεῖς καί τούς πε­ρι­θω­ρι­α­κούς, θά λέ­γα­με, τῆς ζω­ῆς. Γι­ά νά γε­μί­ση τό σπί­τι καί νά ἐκ­πλη­ρω­θῆ ὁ σκο­πός τοῦ δεί­πνου.

Τό μή­νυ­μα πού μᾶς δί­νει ἡ πα­ρα­βο­λή αὐ­τή εἶ­ναι ἡ ἄ­σκη­ση αὐ­στη­ρῆς κρι­τι­κῆς πρός τούς ἄρ­χο­ντες καί πλου­σί­ους, πρός τούς αὐ­τάρ­κεις καί ἐ­γω­κε­ντρι­κούς, οἱ ὁ­ποῖ­οι προ­τάσ­σουν τίς προ­σω­πι­κές τους προ­τι­μή­σεις ἔ­να­ντι τοῦ θε­λή­μα­τος τοῦ Θε­οῦ καί αὐ­το­νο­μοῦν τήν ζω­ή τους, ἀ­δι­α­φο­ρώ­ντας γι­ά τίς συ­νέ­πει­ες δι­α­σπά­σε­ως τῆς κοι­νω­νι­κῆς συ­νο­χῆς. Ἀ­πό τήν ἄλ­λη πλευ­ρά στέλ­νε­ται μή­νυ­μα ἀ­να­κού­φι­σης πρός τούς μι­κρούς καί πε­ρι­φρο­νη­μέ­νους ὅ­τι ἡ ζω­ή δέν τε­λει­ώ­νει στά ἀ­δι­έ­ξο­δα τοῦ πα­ρό­ντος καί ὅ­τι ὁ Θε­ός δέν ἔ­χει πεῖ ἀ­κό­μη τήν τε­λευ­ταί­α του λέ­ξη. Καί ὑ­πάρ­χουν πολ­λοί πού δέν μπο­ροῦν νά φα­ντα­σθοῦν ἄ­ξι­ους τούς ἑ­αυ­τούς τους μι­ᾶς θεί­ας ἀ­γά­πης καί ὑ­ψη­λῆς βα­σι­λι­κῆς φι­λο­ξε­νί­ας. Εἶ­ναι ἐκ φύ­σε­ως τα­πει­νοί. Πο­τέ δέν προ­βάλ­λουν αἰ­τή­μα­τα καί εἶ­ναι φει­δω­λοί στίς φι­λο­φρο­νή­σεις. Τε­λι­κά, ἡ Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι γι᾿ αὐ­τούς τούς σε­μνούς καί τα­πει­νούς τῇ καρ­δί­ᾳ.

Ἡ τι­μή τῆς με­το­χῆς στό δεῖ­πνο δί­νε­ται στούς τα­πει­νούς, πού πο­τέ δέν πε­ρί­με­ναν μι­ά τέ­τοι­α πρό­σκλη­ση. Καί ὁ ἐ­κλε­κτός λα­ός τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης, πού κλή­θη­κε νά ὑ­πο­δε­χθῆ καί νά κα­τα­ξι­ω­θῆ νά ἰ­δῆ τήν ἔ­λευ­ση τοῦ Μεσ­σί­α Χρι­στοῦ καί νά γί­νη μέ­το­χος καί συν­δαι­τη­μό­νας στό μέ­γα δεῖ­πνο τῆς Βα­σι­λεί­ας τοῦ Θε­οῦ, λό­γῳ τῆς ἄρ­νη­σής του, ἀ­πορ­ρί­φθη­κε καί δό­θη­κε ἡ τι­μή αὐ­τή στά Ἔ­θνη.

Τό μέ­γα δεῖ­πνο εἶ­ναι ἡ Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ. Σ᾿ αὐ­τήν κα­λεῖ ὁ Θε­ός ὅ­λους τούς ἀν­θρώ­πους δι­ά τοῦ Μο­νο­γε­νοῦς Υἱ­οῦ Του. Ὁ Κύ­ρι­ός μας Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός ἦρ­θε κο­ντά μας γι­ά νά μα­ζέ­ψη «εἰς ἕν» τά δι­α­σκορ­πι­σμέ­να παι­δι­ά τοῦ Θε­οῦ. Ἐ­κεῖ­νος μᾶς ὑ­πο­σχέ­θη­κε τό δι­καί­ω­μα νά τρῶ­με καί νά πί­νου­με στό τρα­πέ­ζι Του. Ἡ εἴ­σο­δός μας στήν Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ προ­ϋ­πο­θέ­τει τήν ἔ­ντα­ξή μας στό Σῶ­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Ὡς μέ­λη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, μπο­ροῦ­με νά συμ­με­τέ­χου­με στό τρα­πέ­ζι τῆς Θεί­ας Εὐ­χα­ρι­στί­ας. Νά κοι­νω­νοῦ­με τό Σῶ­μα καί τό Αἷ­μα τοῦ Χρι­στοῦ. Ἡ Θεί­α Εὐ­χα­ρι­στί­α εἶ­ναι τό «Κυ­ρι­α­κόν καί μέ­γα Δεῖ­πνον». Αἰ­ῶ­νες τώ­ρα στρώ­νε­ται τό θε­ϊ­κό τρα­πέ­ζι. Κά­θε Κυ­ρι­α­κή ὁ Κύ­ρι­ος μᾶς κα­λεῖ στό με­γά­λο Του δεῖ­πνο καί ἐ­μεῖς δέν ἀ­ντα­πο­κρι­νό­μα­στε. Πε­ρι­φρο­νοῦ­με τήν με­γά­λη τι­μή νά πα­ρα­κα­θή­σου­με στό θε­ϊ­κό τρα­πέ­ζι, ἐ­πι­στρα­τεύ­ο­ντας δι­ά­φο­ρες δι­και­ο­λο­γί­ες, ὅ­πως οἱ κα­λε­σμέ­νοι τῆς πα­ρα­βο­λῆς. Ἐ­νῶ εἴ­μα­στε κλη­τοί, δέν θέ­λου­με νά γί­νου­με ἐ­κλε­κτοί.

Ἀ­δελ­φοί μου, ἡ πρό­σκλη­ση ἐκ μέ­ρους τοῦ Θε­οῦ ἔ­χει γί­νει πρός ὅ­λους μας προ­σω­πι­κά δι­ά τοῦ Χρι­στοῦ, χω­ρίς δι­α­κρί­σεις καί ἐ­κλε­κτι­κές προ­τι­μή­σεις. Ἀ­πό δῶ καί πέ­ρα ἐ­ξαρ­τᾶ­ται ἀ­πό τήν δι­κή μας ἀ­ντα­πό­κρι­ση. Ἄν θέ­λου­με νά ἀ­νή­κου­με στούς ἐ­κλε­κτούς τοῦ Θε­οῦ, ἄς ἀ­πο­δε­χθοῦ­με τήν πρό­σκλη­ση, ἀ­κο­λου­θώ­ντας τήν πο­ρεί­α τῆς ἀ­ρε­τῆς, τῆς ἁ­γι­ό­τη­τας, τῆς σε­μνό­τη­τας καί τῆς τα­πεί­νω­σης. Α­ΜΗΝ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου