(11-12-2005)
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ
Μέ τήν παραβολή τοῦ μεγάλου δείπνου μᾶς μιλᾶ σήμερα ὁ Κύριος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί θέλει νά μᾶς διδάξη τή σπουδαιότητα τῆς πρόσκλησης στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί νά μᾶς δείξη πόσο κακό εἶναι νά δικαιολογοῦμε μέ διάφορες προφάσεις τά λάθη μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Κύριος παίρνει ἀφορμή ἀπό κάποιον ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος βρίσκεται στό τραπέζι, πού παραθέτει κάποιος ἄρχοντας στό Χριστό, καί ὁ ὁποῖος πιστεύει ὅτι στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ τρώγουν καί πίνουν.
Κάποιος ἄνθρωπος, λέγει ὁ Κύριος, παρέθεσε μεγάλο δεῖπνο καί κάλεσε πολλούς. Κι ἔστειλε τόν ὑπηρέτη του νά φέρη τούς καλεσμένους, γιατί ὅλα ἦταν ἕτοιμα. Καθένας ὅμως ἀπ᾿ αὐτούς πρόβαλε μιά δικαιολογία, γιά νά μήν πάη στό δεῖπνο. Ὁ πρῶτος εἶπε ὅτι ἀγόρασε ἀγρό κι ἔχει ἀνάγκη νά βγῆ γιά νά τόν δῆ. Ἄλλος ὅτι ἀγόρασε πέντε ζευγάρια βοδιῶν καί πάει νά τά δοκιμάση. Ἄλλος ὅτι παντρεύτηκε καί τοῦ εἶναι ἀδύνατον νά λείψη.
Ἐπιστρέφοντας ὁ ὑπηρέτης ἀνήγγειλε στόν οἰκοδεσπότη τήν ἄρνηση τῶν προσκεκλημένων νά παραστοῦν στό δεῖπνο. Κι ἐκεῖνος, προσβεβλημένος, ἔδωσε ἐντολή στόν ὑπηρέτη νά βγῆ ἔξω στίς πλατεῖες καί στούς δρόμους καί νά προσκαλέση ὅλους τούς πτωχούς, τούς τυφλούς, τούς ἀναπήρους. Καί κατακλείεται ἡ παραβολή μέ τή φράση ὅτι πολλοί εἶναι οἱ προσκεκλημένοι, λίγοι ὅμως οἱ ἐκλεκτοί καί ἄξιοι συμμετοχῆς στό μεγάλο δεῖπνο.
Μεγάλα διδάγματα γιά τή σωτηρία μας λαμβάνουμε ἀπό τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Γιατί ὅλοι μας, λίγο-πολύ, ἀμελοῦμε μέ διάφορες προφάσεις τό ἔργο τῆς σωτηρίας μας. Ὅμως οἱ ἀμελεῖς καί ἀχάριστοι στίς δωρεές τοῦ Θεοῦ μένουν ἔξω ἀπό τό δεῖπνο, πού συμβολίζει τήν βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ὅλοι οἱ Χριστιανοί εἴμαστε προσκεκλημένοι στό μεγάλο δεῖπνο τοῦ Θεοῦ. Ἄλλοτε μέ τό στόμα τῶν Προφητῶν, ἄλλοτε μέ τό στόμα τῶν Ἀποστόλων κι ἄλλοτε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς».
Ἐμεῖς ὅμως τί ἀποκρινόμαστε; Ὁμοιάζουμε πολλές φορές μέ κωφούς πού δέν ἀκοῦν καί μέ τυφλούς πού δέν βλέπουν τή μεγάλη τιμή. Φωνάζει ἐσωτερικά ἡ συνείδηση πρός τόν πλεονέκτη καί τοῦ λέγει: «Ὥς πότε θά κοπιάζης καί θά φροντίζης γιά τούς ἀγρούς, τίς οἰκοδομές καί τά πρόσκαιρα πράγματα; Σήκω καί ἀποτίναξε τό ζυγό τῆς ἁμαρτίας κι ἀκολούθησε τό δρόμο τοῦ Θεοῦ».
Μᾶς προσκαλεῖ ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ στή νηστεία, ἀλλά ὁ κοιλιόδουλος καί λαίμαργος ἄνθρωπος δέν δίνει καμμιά σημασία σ᾿ αὐτά τά λόγια, ἀφοῦ μοναδικό του μέλημα εἶναι πῶς θά γεμίση τό τραπέζι του μέ κάθε εἴδους φαγητά, γιά νά ἱκανοποιήση τό πάθος του.
Κι αὐτός πού εἶναι ράθυμος καί χωρίς εὐλάβεια προφασίζεται ὅτι δέν μπορεῖ νά ἐκκλησιασθῆ καί προβάλλει διάφορες δικαιολογίες γιά τήν ἀμέλειά του. Οἱ κοσμικές διασκεδάσεις καί τά ξενύχτια δέν τόν κουράζουν. Ἡ λίγη ὥρα πού ζητᾶ ὁ Θεός γιά τήν προσευχή καί τή Θεία Λατρεία εἶναι βαρετή. Μέ τίς προφάσεις πού προβάλλει νομίζει ὅτι δικαιώνεται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ὅτι δέν τοῦ καταλογίζεται πνευματική εὐθύνη. Ὅμως ἡ ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ εἶναι κατηγορηματική: «Οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου».
Ἐάν κάποιος ἐπίγειος βασιλιᾶς μᾶς καλοῦσε γιά νά μᾶς τιμήση ἤ νά μᾶς δώση θέσεις καί ἀξιώματα θά τοῦ ἀρνιόμασταν; Σαφῶς ὄχι! Πῶς λοιπόν ἀρνούμαστε τά αἰώνια ἀγαθά καί ἀκολουθοῦμε τόν διάβολο ἀντί τοῦ Παντοδύναμου Δημιουργοῦ μας;
Ὁ Θεός ἔστειλε τόν Μονογενῆ Του Υἱό γιά τή δική μας σωτηρία καί γιά νά μᾶς προσκαλέση στό μεγάλο δεῖπνο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καί μᾶς ἔφησε ὡς πρόγευση αὐτῆς τῆς μελλοντικῆς καταστάσεως τό ἴδιο Του τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του. Ὡς ἐφόδια γιά τήν πορεία μας πρός τήν σωτηρία καί σάν μιά νέα ἀρχή στήν ἀτέλειωτη χαρά τῶν αἰώνων.
Ἄς μήν πλανώμαστε! Οἱ προφάσεις ἔναντι τοῦ Θεοῦ εἶναι γνωστές καί ἔχουν ρίζα τήν πονηρία τῆς ψυχῆς. Ὁ Κύριος μᾶς προσκαλεῖ στό Δεῖπνο Του γιά νά εὐφραινόμαστε μαζί Του στήν αἰώνια μακαριότητα. Ἡ ἐπιλογή δική μας. ΑΜΗΝ.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ
Μέ τήν παραβολή τοῦ μεγάλου δείπνου μᾶς μιλᾶ σήμερα ὁ Κύριος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί θέλει νά μᾶς διδάξη τή σπουδαιότητα τῆς πρόσκλησης στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί νά μᾶς δείξη πόσο κακό εἶναι νά δικαιολογοῦμε μέ διάφορες προφάσεις τά λάθη μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Κύριος παίρνει ἀφορμή ἀπό κάποιον ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος βρίσκεται στό τραπέζι, πού παραθέτει κάποιος ἄρχοντας στό Χριστό, καί ὁ ὁποῖος πιστεύει ὅτι στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ τρώγουν καί πίνουν.
Κάποιος ἄνθρωπος, λέγει ὁ Κύριος, παρέθεσε μεγάλο δεῖπνο καί κάλεσε πολλούς. Κι ἔστειλε τόν ὑπηρέτη του νά φέρη τούς καλεσμένους, γιατί ὅλα ἦταν ἕτοιμα. Καθένας ὅμως ἀπ᾿ αὐτούς πρόβαλε μιά δικαιολογία, γιά νά μήν πάη στό δεῖπνο. Ὁ πρῶτος εἶπε ὅτι ἀγόρασε ἀγρό κι ἔχει ἀνάγκη νά βγῆ γιά νά τόν δῆ. Ἄλλος ὅτι ἀγόρασε πέντε ζευγάρια βοδιῶν καί πάει νά τά δοκιμάση. Ἄλλος ὅτι παντρεύτηκε καί τοῦ εἶναι ἀδύνατον νά λείψη.
Ἐπιστρέφοντας ὁ ὑπηρέτης ἀνήγγειλε στόν οἰκοδεσπότη τήν ἄρνηση τῶν προσκεκλημένων νά παραστοῦν στό δεῖπνο. Κι ἐκεῖνος, προσβεβλημένος, ἔδωσε ἐντολή στόν ὑπηρέτη νά βγῆ ἔξω στίς πλατεῖες καί στούς δρόμους καί νά προσκαλέση ὅλους τούς πτωχούς, τούς τυφλούς, τούς ἀναπήρους. Καί κατακλείεται ἡ παραβολή μέ τή φράση ὅτι πολλοί εἶναι οἱ προσκεκλημένοι, λίγοι ὅμως οἱ ἐκλεκτοί καί ἄξιοι συμμετοχῆς στό μεγάλο δεῖπνο.
Μεγάλα διδάγματα γιά τή σωτηρία μας λαμβάνουμε ἀπό τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Γιατί ὅλοι μας, λίγο-πολύ, ἀμελοῦμε μέ διάφορες προφάσεις τό ἔργο τῆς σωτηρίας μας. Ὅμως οἱ ἀμελεῖς καί ἀχάριστοι στίς δωρεές τοῦ Θεοῦ μένουν ἔξω ἀπό τό δεῖπνο, πού συμβολίζει τήν βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ὅλοι οἱ Χριστιανοί εἴμαστε προσκεκλημένοι στό μεγάλο δεῖπνο τοῦ Θεοῦ. Ἄλλοτε μέ τό στόμα τῶν Προφητῶν, ἄλλοτε μέ τό στόμα τῶν Ἀποστόλων κι ἄλλοτε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς».
Ἐμεῖς ὅμως τί ἀποκρινόμαστε; Ὁμοιάζουμε πολλές φορές μέ κωφούς πού δέν ἀκοῦν καί μέ τυφλούς πού δέν βλέπουν τή μεγάλη τιμή. Φωνάζει ἐσωτερικά ἡ συνείδηση πρός τόν πλεονέκτη καί τοῦ λέγει: «Ὥς πότε θά κοπιάζης καί θά φροντίζης γιά τούς ἀγρούς, τίς οἰκοδομές καί τά πρόσκαιρα πράγματα; Σήκω καί ἀποτίναξε τό ζυγό τῆς ἁμαρτίας κι ἀκολούθησε τό δρόμο τοῦ Θεοῦ».
Μᾶς προσκαλεῖ ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ στή νηστεία, ἀλλά ὁ κοιλιόδουλος καί λαίμαργος ἄνθρωπος δέν δίνει καμμιά σημασία σ᾿ αὐτά τά λόγια, ἀφοῦ μοναδικό του μέλημα εἶναι πῶς θά γεμίση τό τραπέζι του μέ κάθε εἴδους φαγητά, γιά νά ἱκανοποιήση τό πάθος του.
Κι αὐτός πού εἶναι ράθυμος καί χωρίς εὐλάβεια προφασίζεται ὅτι δέν μπορεῖ νά ἐκκλησιασθῆ καί προβάλλει διάφορες δικαιολογίες γιά τήν ἀμέλειά του. Οἱ κοσμικές διασκεδάσεις καί τά ξενύχτια δέν τόν κουράζουν. Ἡ λίγη ὥρα πού ζητᾶ ὁ Θεός γιά τήν προσευχή καί τή Θεία Λατρεία εἶναι βαρετή. Μέ τίς προφάσεις πού προβάλλει νομίζει ὅτι δικαιώνεται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ὅτι δέν τοῦ καταλογίζεται πνευματική εὐθύνη. Ὅμως ἡ ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ εἶναι κατηγορηματική: «Οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου».
Ἐάν κάποιος ἐπίγειος βασιλιᾶς μᾶς καλοῦσε γιά νά μᾶς τιμήση ἤ νά μᾶς δώση θέσεις καί ἀξιώματα θά τοῦ ἀρνιόμασταν; Σαφῶς ὄχι! Πῶς λοιπόν ἀρνούμαστε τά αἰώνια ἀγαθά καί ἀκολουθοῦμε τόν διάβολο ἀντί τοῦ Παντοδύναμου Δημιουργοῦ μας;
Ὁ Θεός ἔστειλε τόν Μονογενῆ Του Υἱό γιά τή δική μας σωτηρία καί γιά νά μᾶς προσκαλέση στό μεγάλο δεῖπνο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καί μᾶς ἔφησε ὡς πρόγευση αὐτῆς τῆς μελλοντικῆς καταστάσεως τό ἴδιο Του τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του. Ὡς ἐφόδια γιά τήν πορεία μας πρός τήν σωτηρία καί σάν μιά νέα ἀρχή στήν ἀτέλειωτη χαρά τῶν αἰώνων.
Ἄς μήν πλανώμαστε! Οἱ προφάσεις ἔναντι τοῦ Θεοῦ εἶναι γνωστές καί ἔχουν ρίζα τήν πονηρία τῆς ψυχῆς. Ὁ Κύριος μᾶς προσκαλεῖ στό Δεῖπνο Του γιά νά εὐφραινόμαστε μαζί Του στήν αἰώνια μακαριότητα. Ἡ ἐπιλογή δική μας. ΑΜΗΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου