ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

(11-12-2005)

ΚΥ­ΡΙ­Α­ΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

Μέ τήν πα­ρα­βο­λή τοῦ με­γά­λου δεί­πνου μᾶς μι­λᾶ σή­με­ρα ὁ Κύ­ρι­ος, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, καί θέ­λει νά μᾶς δι­δά­ξη τή σπου­δαι­ό­τη­τα τῆς πρό­σκλη­σης στή Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ, ἀλ­λά καί νά μᾶς δεί­ξη πό­σο κα­κό εἶ­ναι νά δι­και­ο­λο­γοῦ­με μέ δι­ά­φο­ρες προ­φά­σεις τά λά­θη μας ἐ­νώ­πι­ον τοῦ Θε­οῦ.

Ὁ Κύ­ρι­ος παίρ­νει ἀ­φορ­μή ἀ­πό κά­ποι­ον ἄν­θρω­πο, ὁ ὁ­ποῖ­ος βρί­σκε­ται στό τρα­πέ­ζι, πού πα­ρα­θέ­τει κά­ποι­ος ἄρ­χο­ντας στό Χρι­στό, καί ὁ ὁ­ποῖ­ος πι­στεύ­ει ὅ­τι στή Βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ τρώ­γουν καί πί­νουν.

Κά­ποι­ος ἄν­θρω­πος, λέ­γει ὁ Κύ­ρι­ος, πα­ρέ­θε­σε με­γά­λο δεῖ­πνο καί κά­λε­σε πολ­λούς. Κι ἔ­στει­λε τόν ὑ­πη­ρέ­τη του νά φέ­ρη τούς κα­λε­σμέ­νους, γι­α­τί ὅ­λα ἦ­ταν ἕ­τοι­μα. Κα­θέ­νας ὅ­μως ἀπ᾿ αὐ­τούς πρό­βα­λε μι­ά δι­και­ο­λο­γί­α, γι­ά νά μήν πά­η στό δεῖ­πνο. Ὁ πρῶ­τος εἶ­πε ὅ­τι ἀ­γό­ρα­σε ἀ­γρό κι ἔ­χει ἀ­νά­γκη νά βγῆ γι­ά νά τόν δῆ. Ἄλ­λος ὅ­τι ἀ­γό­ρα­σε πέ­ντε ζευ­γά­ρι­α βο­δι­ῶν καί πά­ει νά τά δο­κι­μά­ση. Ἄλ­λος ὅ­τι πα­ντρεύ­τη­κε καί τοῦ εἶ­ναι ἀ­δύ­να­τον νά λεί­ψη.

Ἐ­πι­στρέ­φο­ντας ὁ ὑ­πη­ρέ­της ἀ­νήγ­γει­λε στόν οἰ­κο­δε­σπό­τη τήν ἄρ­νη­ση τῶν προ­σκε­κλη­μέ­νων νά πα­ρα­στοῦν στό δεῖ­πνο. Κι ἐ­κεῖ­νος, προ­σβε­βλη­μέ­νος, ἔ­δω­σε ἐ­ντο­λή στόν ὑ­πη­ρέ­τη νά βγῆ ἔ­ξω στίς πλα­τεῖ­ες καί στούς δρό­μους καί νά προ­σκα­λέ­ση ὅ­λους τούς πτω­χούς, τούς τυ­φλούς, τούς ἀ­να­πή­ρους. Καί κα­τα­κλεί­ε­ται ἡ πα­ρα­βο­λή μέ τή φρά­ση ὅ­τι πολ­λοί εἶ­ναι οἱ προ­σκε­κλη­μέ­νοι, λί­γοι ὅ­μως οἱ ἐ­κλε­κτοί καί ἄ­ξι­οι συμ­με­το­χῆς στό με­γά­λο δεῖ­πνο.

Με­γά­λα δι­δά­γμα­τα γι­ά τή σω­τη­ρί­α μας λαμ­βά­νου­με ἀ­πό τό ση­με­ρι­νό εὐ­αγ­γε­λι­κό ἀ­νά­γνω­σμα. Γι­α­τί ὅ­λοι μας, λί­γο-πο­λύ, ἀ­με­λοῦ­με μέ δι­ά­φο­ρες προ­φά­σεις τό ἔρ­γο τῆς σω­τη­ρί­ας μας. Ὅ­μως οἱ ἀ­με­λεῖς καί ἀ­χά­ρι­στοι στίς δω­ρε­ές τοῦ Θε­οῦ μέ­νουν ἔ­ξω ἀ­πό τό δεῖ­πνο, πού συμ­βο­λί­ζει τήν βα­σι­λεί­α τῶν Οὐ­ρα­νῶν.

 Ὅ­λοι οἱ Χρι­στι­α­νοί εἴ­μα­στε προ­σκε­κλη­μέ­νοι στό με­γά­λο δεῖ­πνο τοῦ Θε­οῦ. Ἄλ­λο­τε μέ τό στό­μα τῶν Προ­φη­τῶν, ἄλ­λο­τε μέ τό στό­μα τῶν Ἀ­πο­στό­λων κι ἄλ­λο­τε ὁ Ἴ­δι­ος ὁ Κύ­ρι­ος μᾶς κα­λεῖ: «Δεῦ­τε πρός με πά­ντες οἱ κο­πι­ῶ­ντες καὶ πε­φορ­τι­σμέ­νοι κἀ­γὼ ἀ­να­παύ­σω ὑ­μᾶς».

Ἐ­μεῖς ὅ­μως τί ἀ­πο­κρι­νό­μα­στε; Ὁ­μοι­ά­ζου­με πολ­λές φο­ρές μέ κω­φούς πού δέν ἀ­κοῦν καί μέ τυ­φλούς πού δέν βλέ­πουν τή με­γά­λη τι­μή. Φω­νά­ζει ἐ­σω­τε­ρι­κά ἡ συ­νεί­δη­ση πρός τόν πλε­ο­νέ­κτη καί τοῦ λέ­γει: «Ὥς πό­τε θά κο­πι­ά­ζης καί θά φρο­ντί­ζης γι­ά τούς ἀ­γρούς, τίς οἰ­κο­δο­μές καί τά πρό­σκαι­ρα πρά­γμα­τα; Σή­κω καί ἀ­πο­τί­να­ξε τό ζυ­γό τῆς ἁ­μαρ­τί­ας κι ἀ­κο­λού­θη­σε τό δρό­μο τοῦ Θε­οῦ».

Μᾶς προ­σκα­λεῖ ἡ φω­νή τοῦ Θε­οῦ στή νη­στεί­α, ἀλ­λά ὁ κοι­λι­ό­δου­λος καί λαί­μαρ­γος ἄν­θρω­πος δέν δί­νει καμ­μι­ά ση­μα­σί­α σ᾿ αὐ­τά τά λό­γι­α, ἀ­φοῦ μο­να­δι­κό του μέ­λη­μα εἶ­ναι πῶς θά γε­μί­ση τό τρα­πέ­ζι του μέ κά­θε εἴ­δους φα­γη­τά, γι­ά νά ἱ­κα­νο­ποι­ή­ση τό πά­θος του.

Κι αὐ­τός πού εἶ­ναι ρά­θυ­μος καί χω­ρίς εὐ­λά­βει­α προ­φα­σί­ζε­ται ὅ­τι δέν μπο­ρεῖ νά ἐκ­κλη­σι­α­σθῆ καί προ­βάλ­λει δι­ά­φο­ρες δι­και­ο­λο­γί­ες γι­ά τήν ἀ­μέ­λει­ά του. Οἱ κο­σμι­κές δι­α­σκε­δά­σεις καί τά ξε­νύ­χτι­α δέν τόν κου­ρά­ζουν. Ἡ λί­γη ὥ­ρα πού ζη­τᾶ ὁ Θε­ός γι­ά τήν προ­σευ­χή καί τή Θεί­α Λα­τρεί­α εἶ­ναι βα­ρε­τή. Μέ τίς προ­φά­σεις πού προ­βάλ­λει νο­μί­ζει ὅ­τι δι­και­ώ­νε­ται ἐ­νώ­πι­ον τοῦ Θε­οῦ καί ὅ­τι δέν τοῦ κα­τα­λο­γί­ζε­ται πνευ­μα­τι­κή εὐ­θύ­νη. Ὅ­μως ἡ ἀ­πό­φα­ση τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κή: «Οὐ­δεὶς τῶν ἀν­δρῶν ἐ­κεί­νων γεύ­σε­ταί μου τοῦ δεί­πνου».

Ἐ­άν κά­ποι­ος ἐ­πί­γει­ος βα­σι­λι­ᾶς μᾶς κα­λοῦ­σε γι­ά νά μᾶς τι­μή­ση ἤ νά μᾶς δώ­ση θέ­σεις καί ἀ­ξι­ώ­μα­τα θά τοῦ ἀρ­νι­ό­μα­σταν; Σα­φῶς ὄ­χι! Πῶς λοι­πόν ἀρ­νού­μα­στε τά αἰ­ώ­νι­α ἀ­γα­θά καί ἀ­κο­λου­θοῦ­με τόν δι­ά­βο­λο ἀ­ντί τοῦ Πα­ντο­δύ­να­μου Δη­μι­ουρ­γοῦ μας;

Ὁ Θε­ός ἔ­στει­λε τόν Μο­νο­γε­νῆ Του Υἱ­ό γι­ά τή δι­κή μας σω­τη­ρί­α καί γι­ά νά μᾶς προ­σκα­λέ­ση στό με­γά­λο δεῖ­πνο τῆς Βα­σι­λεί­ας τοῦ Θε­οῦ. Καί μᾶς ἔ­φη­σε ὡς πρό­γευ­ση αὐ­τῆς τῆς μελ­λο­ντι­κῆς κα­τα­στά­σε­ως τό ἴ­δι­ο Του τό Σῶ­μα καί τό Αἷ­μα Του. Ὡς ἐ­φό­δι­α γι­ά τήν πο­ρεί­α μας πρός τήν σω­τη­ρί­α καί σάν μι­ά νέ­α ἀρ­χή στήν ἀ­τέ­λει­ω­τη χα­ρά τῶν αἰ­ώ­νων.

Ἄς μήν πλα­νώ­μα­στε! Οἱ προ­φά­σεις ἔ­να­ντι τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι γνω­στές καί ἔ­χουν ρί­ζα τήν πο­νη­ρί­α τῆς ψυ­χῆς. Ὁ Κύ­ρι­ος μᾶς προ­σκα­λεῖ στό Δεῖ­πνο Του γι­ά νά εὐ­φραι­νό­μα­στε μα­ζί Του στήν αἰ­ώ­νι­α μα­κα­ρι­ό­τη­τα. Ἡ ἐ­πι­λο­γή δι­κή μας. Α­ΜΗΝ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου