ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

                        ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
   

 (29-12-2013)

 «Ὅ­τι Να­ζω­ραῖ­ος κλη­θή­σε­ται». (Ματθ. β΄, 23)

Κά­ποι­α γε­γο­νό­τα, ἀ­γα­πη­τοί μου Ἀ­δελ­φοί, τά ὁ­ποῖ­α συ­νέ­βη­σαν καί συμ­βαί­νουν στόν κό­σμο ἀ­να­γνω­ρί­ζον­ται, εἴ­τε ὡς φυ­σι­κά, εἴ­τε ὡς ὑ­περ­φυ­σι­κά, ἀ­νά­λο­γα μέ τήν φύ­ση τους καί τήν ἐ­νέρ­γει­ά τους.

Τέ­τοι­ο ὑ­περ­φυ­σι­κό γε­γο­νός συ­νέ­βη καί μέ τήν Γέν­νη­ση τοῦ Θε­αν­θρώ­που καί αὐ­τό εἶ­ναι ἡ ἐμ­φά­νι­ση ἑ­νός πα­ρά­ξε­νου ἄ­στρου ἀ­πό τήν Ἀ­να­το­λή. Αὐ­τό δέν ἦ­ταν ἕ­να συ­νη­θι­σμέ­νο φυ­σι­κό γε­γο­νός, ἀλ­λά τό Εὐ­αγ­γέ­λι­ο μᾶς λέ­γει πώς ἡ ἐμ­φά­νι­σή του καί ἡ πο­ρεί­α του ἦ­ταν ἔ­ξω ἀ­πό τήν φυ­σι­κή τά­ξη. Κά­ποι­οι Μά­γοι ἀ­πό τήν Ἀ­να­το­λή, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἦ­ταν οἱ σο­φοί τῆς πα­τρί­δας τους καί ἐ­πι­στή­μο­νες ἀ­στρο­νό­μοι, ὄ­χι ἀ­στρο­λό­γοι, δι­ό­τι ἡ ἀ­στρο­νο­μί­α εἶ­ναι ἐ­πι­στή­μη καί ἀ­σχο­λεῖ­ται μέ τήν φύ­ση τῶν ἄ­στρων, τήν προ­έ­λευ­σή τους, τήν πο­ρεί­α τους καί ὅ,τι ἄλ­λο σχε­τι­κό μέ αὐ­τά, πα­ρα­τή­ρη­σαν αὐ­τό τό πα­ρά­ξε­νο ἄ­στρο καί θυ­μή­θη­καν κά­ποι­α ἀρ­χαί­α προ­φη­τεί­α τοῦ Βα­λα­άμ. Ὁ Βα­λα­άμ δέν ἦ­ταν Ἰσ­ρα­η­λί­της καί Προ­φή­της, ἀλ­λά ἀλ­λο­ε­θνής καί μάν­της. Ὅ­ταν σ᾿ ἕ­να πό­λε­μο οἱ Ἰσ­ρα­η­λί­τες μέ τόν βα­σι­λι­ά τῶν Μω­α­βι­τῶν Βα­λάκ ἀ­νέ­βαι­ναν ἀ­πό τήν Αἴ­γυ­πτο στήν γῆ τῆς ἐ­παγ­γε­λί­ας, ἐ­κεῖ­νος -ὁ Βα­λάκ- εἶ­πε στόν Βα­λα­άμ νά κα­τα­ρα­στῆ τούς Ἰσ­ρα­η­λί­τες. Ἀλ­λά ὁ Βα­λα­άμ, ὄ­χι μό­νο δέν κα­τα­ρά­στη­κε τούς Ἰσ­ρα­η­λί­τες, ἀλ­λά τούς εὐ­λό­γη­σε μέ τήν προ­φη­τεί­α πώς «θά ἀ­να­τεί­λη ἕ­να ἄ­στρο ἀ­πό τήν γε­νε­ά τοῦ Ἰ­α­κώβ καί θά γεν­νη­θῆ ἕ­νας ἄν­θρω­πος ἀ­πό τούς Ἰσ­ρα­η­λί­τες». Αὐ­τή τήν προ­φη­τεί­α θυ­μή­θη­καν οἱ Μά­γοι, κα­θώς εἶ­δαν τό ἀ­συ­νή­θι­στο ἄ­στρο.

Ξε­κι­νών­τας, ὅ­μως, νά πᾶ­νε πρός προ­σκύ­νη­ση τοῦ Θεί­ου Βρέ­φους, ἀ­να­στά­τω­σαν τήν πε­ρι­ο­χή ὅ­λη, ἀ­να­ζη­τών­τας ποῦ γεν­νή­θη­κε ὁ βα­σι­λι­άς τῶν Ἰ­ου­δαί­ων. Ὁ Ἡ­ρώ­δης, κα­θώς ἦ­ταν κα­χύ­πο­πτος καί μά­λι­στα εἶ­χε ἐ­πι­δο­θῆ σέ σω­ρεί­α ἐγ­κλη­μά­των, δι­ό­τι φο­βό­ταν μή χά­ση τήν ἐ­ξου­σί­α του, ἀ­φοῦ ἐ­ξα­κρί­βω­σε ἀ­πό τούς Γραμ­μα­τεῖς καί Φα­ρι­σαί­ους ποῦ γεν­νή­θη­κε τό Θεῖ­ο Βρέ­φος, εἶ­πε στούς Μά­γους νά γυ­ρί­σουν καί νά τόν πλη­ρο­φο­ρή­σουν ποῦ ἀ­κρι­βῶς γεν­νή­θη­κε, ὥ­στε νά πά­η νά προ­σκυ­νή­ση καί ὁ ἴ­δι­ος. Ἀλ­λά δέν ἦ­ταν αὐ­τός ὁ σκο­πός του, πα­ρά μό­νο ἤ­θε­λε νά φο­νεύ­ση τόν Νε­ο­γέν­νη­το Κύ­ρι­ό μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό.

Στήν συ­νέ­χει­α, ἀ­φοῦ οἱ Μά­γοι ἀ­νε­χώ­ρη­σαν «δι᾿ ἄλ­λης ὁ­δοῦ», δι­ό­τι ἔτ­σι τούς πα­ρήγ­γει­λε ὁ Ἄγ­γε­λος Κυ­ρί­ου, «ἐ­θυ­μώ­θη λί­αν» ὁ Ἡ­ρώ­δης καί δι­έ­τα­ξε νά σκο­τώ­σουν ὅ­λα τά βρέ­φη ἀ­πό δύ­ο ἐ­τῶν καί κά­τω. Τό­τε ἐκ­πλη­ρώ­θη­κε ἡ προ­φη­τεί­α τοῦ Ἱ­ε­ρε­μί­α: «Φω­νή ἀ­κού­σθη­κε στήν Ρα­μᾶ, θρῆ­νος καί κλά­μα καί με­γά­λος ὀ­δυρ­μός. Ἡ Ρα­χήλ κλαί­ει τά παι­δι­ά της ἀ­πα­ρη­γό­ρη­τα, δι­ό­τι δέν ὑ­πάρ­χουν πι­ά». Γι­ά νά κα­τα­λά­βου­με τήν προ­φη­τεί­α, θά ση­μει­ώ­σου­με ἐ­δῶ πώς ἡ Ρα­μά ἦ­ταν τό­πος τῆς Πα­λαι­στί­νης καί δό­θη­κε κλῆ­ρος, δη­λα­δή, κλη­ρο­δό­τη­μα στήν φυ­λή τοῦ Βε­νι­α­μίν, πού ἦ­ταν τό τε­λευ­ταῖ­ο παι­δί τοῦ Πα­τρι­άρ­χη Ἰ­α­κώβ ἀ­πό τήν Ρα­χήλ. Γι᾿ αὐ­τό καί δέν λέ­γει πώς οἱ μη­τέ­ρες ἔ­κλαι­γαν γι­ά τά παι­δι­ά τους, ἀλ­λά ἀ­να­φέ­ρει τήν μη­τέ­ρα τοῦ γε­νάρ­χη τῆς φυ­λῆς τοῦ τό­που ἐ­κεί­νου. Ἡ κά­θε προ­φη­τεί­α καί κά­θε λό­γος καί πρά­ξη στήν Πα­λαι­ά Δι­α­θή­κη εἶ­ναι προ­φη­τι­κός τύ­πος ὅ­σων θά γί­νον­ταν στό μέλ­λον τό­τε πού θά ἐρ­χό­ταν ὁ Μεσ­σί­ας.

Ἀλ­λά ὁ Ἡ­ρώ­δης πέ­θα­νε καί μά­λι­στα μέ φρι­κτό θά­να­το· σκου­λή­κι­α­σε ὅ­λο τό σῶ­μα του καί πέ­θα­νε μέ­σα σέ φρι­κτούς πό­νους. Αὐ­τό εἶ­ναι πού λέ­γει ὁ Ψαλ­μός: «Θά­να­τος ἁ­μαρ­τω­λῶν πο­νη­ρός καί οἱ μι­σοῦν­τες τὸν δί­και­ον πλημ­με­λή­σου­σι» (Ψαλμ. 33,22). Πραγ­μα­τι­κά, με­τά τόν θά­να­το τοῦ Ἡ­ρώ­δη, ἀ­φοῦ ἔ­μα­θε ὁ Ἰ­ω­σήφ πώς βα­σί­λευ­ε ὁ Ἀρ­χέ­λα­ος στήν Ἰ­ου­δαί­α, τό ἴ­δι­ο σκλη­ρός σάν τόν πα­τέ­ρα του, ἀ­να­χώ­ρη­σε γι­ά τήν Να­ζα­ρέτ, μί­α ἄ­ση­μη πό­λη ἐ­κεί­νης τῆς ἐ­πο­χῆς. Γι᾿ αὐ­τό εἴ­πα­με στήν ἀρ­χή ὅ­τι «Να­ζω­ραῖ­ος κλη­θή­σε­ται». Αὐ­τή ἦ­ταν μι­ά πε­ρι­φρο­νη­τι­κή προ­σφώ­νη­ση γι­ά τόν Κύ­ρι­ο ἐκ μέ­ρους τῆς ἐ­λίτ ἐ­κεί­νης τῆς ἐ­πο­χῆς. Ἀλ­λά ἡ δι­κή μας δι­ά­θε­ση, ἀ­γα­πη­τοί μου Ἀ­δελ­φοί, ἄς εἶ­ναι σάν τήν δι­ά­θε­ση καί ἀ­γα­θή προ­αί­ρε­ση, τό­σο τοῦ Ἰ­ω­σήφ τοῦ Μνή­στο­ρος, ὁ ὁ­ποῖ­ος προ­στά­τευ­σε τήν Πα­να­γί­α καί τόν Κύ­ρι­ό μας, ὅ­σο καί ὅ­λων τῶν Ἁ­γί­ων στό δι­ά­βα τῶν αἰ­ώ­νων, οἱ ὁ­ποῖ­οι, ὡς ἄλ­λοι Μά­γοι, προ­σκύ­νη­σαν τόν Κύ­ρι­ο καί ἔ­δω­σαν τήν ζω­ή τους γι­ά Ἐ­κεῖ­νον. Ἄς τούς μοι­ά­σου­με κι ἐ­μεῖς, ὥ­στε νά ἀ­πο­δει­χθοῦ­με ἀν­τά­ξι­οί τους. ΑΜΗΝ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου