ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
Κυριακή πρό τῶν Χριστουγέννων (Ματθ. α΄ 1-25) 23 Δεκ 2012
ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
ΙΗΣΟΥΣ!
« Καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν»
Βρισκόμαστε στίς παραμονές τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Ἤδη ἔχουν ἀρχίσει οἱ προετοιμασίες, καί ἡ σκέψη μας εἶναι σ’ αὐτά. Καί τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, μᾶς προετοιμάζει γι’ αὐτά.
* * *
α) Ἡ πτώση.
1. Ὁ Θεός δημιούργησε τόν κόσμο «καλόν λίαν». Καί τόν ἄνθρωπο, κορωνίδα τῆς Δημιουργίας, ὅσο πιό τέλειος μποροῦσε νά γίνει. Τόν ἔπλασε «κατ’ εἰκόνα» Του. Τόν προίκισε μέ ἔξοχα καί μοναδικά χαρίσματα. Ἄν αὐτά τά ἀξιοποιοῦσε θά ἔφτανε στό «καθ’ ὁμοίωσιν» τοῦ Θεοῦ. Θά γινόταν ὅμοιος μέ τόν Θεό.
2. Γιά νά φτάσει ὅμως στήν ἐπιτυχία αὐτή, τοῦ ἔδωσε καί μιά ἐντολή. Αὐτή θά δοκίμαζε τήν ἀντοχή του, τήν ἐμπιστοσύνη του στόν Θεό, τήν ὑπακοή του. Πού ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν τήν τήρησε. Τήν παρέβηκε καί βγῆκε τρομερά ζημιωμένος. Ἔχασε πολλά ἀπό αὐτά πού εἶχε.
β) Ἡ ὑπόσχεση.
1. Ἡ παράβαση εἶχε τίς συνέπειές της. Ὅμως ὁ Θεός δέν τόν ἄφησε. Τότε ἦταν πού ἡ πατρική ἀγάπη Του ἐκδηλώθηκε πιό θερμή. Μέσα στήν τιμωρία πού ἀκολούθησε, ὁ Θεός ὑποσχέθηκε στόν ἄνθρωπο πώς δέ θά τόν ἐγκατέλειπε. Καί κάποτε θά ἔστελνε γι’ αὐτόν ἕνα Σωτήρα...
2. Τήν ὑπόσχεσή Του τήν ἐπαναλάμβανε κάθε τόσο ὁ Θεός. Μέ τούς «δικαίους», πολύ πιό ἔντονα μέ τούς προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μέ τό «σπερματικό λόγο» πού ἔβαλε στίς καρδιές διαφόρων ἀνθρώπων. Καί μέσα στό χάος τῆς εἰδωλολατρείας, προετοίμασε ἕνα λαό, τόν Ἰσραηλιτικό, γιά τήν ἔλευσή του.
γ) Ἡ ἐκπλήρωση.
1. Ἔτσι κάποτε ἦρθε «τό πλήρωμα τοῦ χρόνου». Ὁ κατάλληλος καιρός πού ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ ἐκπληρώθηκε. Δέν ἔστειλε ἁπλῶς «κάποιον» ὁ Θεός, ἀλλά ἔστειλε τόν ἴδιο τόν Υἱό Του. Αὐτός ἦταν Θεάνθρωπος, καί γεννήθηκε ἀπό τήν ἁγία Παρθένο, σέ μιά συγκεκριμμένη ἐποχή, σ’ ἕνα συγκεκριμμένο τόπο.
2. Αὐτός θά ἔπαιρνε τό ὄνομα «Ἰησοῦς». Πού σημαίνει «Θεός –Σωτήρας». Ἦρθε ὁ Θεός καί ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά σώσει τήν ἀνθρωπότητα. Καί ὄχι μόνο γιά νά τή σώσει, ἀλλά γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό!
* * *
Πῶς βλέπουμε ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, τόν Ἰησοῦ; Πῶς βλέπουμε τή Γέννησή Του; Μήπως τόν βλέπουμε ὅπως οἱ πολλοί ἄνθρωποι, οἱ «χωρίς Θεόν»; Μήπως τόν σκεφτόμαστε σάν κάτι πού δημιουργεῖ ποικιλία στή ζωή μας ἤ ἐμπορικότητα τίς μέρες αὐτές; Ἤ τόν βλέπουμε σάν τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό μας, τό Σωτήρα καί Λυτρωτή μας;
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)
Κυριακή πρό τῶν Χριστουγέννων (Ματθ. α΄ 1-25) 23 Δεκ 2012
ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
ΙΗΣΟΥΣ!
« Καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν»
Βρισκόμαστε στίς παραμονές τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Ἤδη ἔχουν ἀρχίσει οἱ προετοιμασίες, καί ἡ σκέψη μας εἶναι σ’ αὐτά. Καί τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, μᾶς προετοιμάζει γι’ αὐτά.
* * *
α) Ἡ πτώση.
1. Ὁ Θεός δημιούργησε τόν κόσμο «καλόν λίαν». Καί τόν ἄνθρωπο, κορωνίδα τῆς Δημιουργίας, ὅσο πιό τέλειος μποροῦσε νά γίνει. Τόν ἔπλασε «κατ’ εἰκόνα» Του. Τόν προίκισε μέ ἔξοχα καί μοναδικά χαρίσματα. Ἄν αὐτά τά ἀξιοποιοῦσε θά ἔφτανε στό «καθ’ ὁμοίωσιν» τοῦ Θεοῦ. Θά γινόταν ὅμοιος μέ τόν Θεό.
2. Γιά νά φτάσει ὅμως στήν ἐπιτυχία αὐτή, τοῦ ἔδωσε καί μιά ἐντολή. Αὐτή θά δοκίμαζε τήν ἀντοχή του, τήν ἐμπιστοσύνη του στόν Θεό, τήν ὑπακοή του. Πού ὅμως ὁ ἄνθρωπος δέν τήν τήρησε. Τήν παρέβηκε καί βγῆκε τρομερά ζημιωμένος. Ἔχασε πολλά ἀπό αὐτά πού εἶχε.
β) Ἡ ὑπόσχεση.
1. Ἡ παράβαση εἶχε τίς συνέπειές της. Ὅμως ὁ Θεός δέν τόν ἄφησε. Τότε ἦταν πού ἡ πατρική ἀγάπη Του ἐκδηλώθηκε πιό θερμή. Μέσα στήν τιμωρία πού ἀκολούθησε, ὁ Θεός ὑποσχέθηκε στόν ἄνθρωπο πώς δέ θά τόν ἐγκατέλειπε. Καί κάποτε θά ἔστελνε γι’ αὐτόν ἕνα Σωτήρα...
2. Τήν ὑπόσχεσή Του τήν ἐπαναλάμβανε κάθε τόσο ὁ Θεός. Μέ τούς «δικαίους», πολύ πιό ἔντονα μέ τούς προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μέ τό «σπερματικό λόγο» πού ἔβαλε στίς καρδιές διαφόρων ἀνθρώπων. Καί μέσα στό χάος τῆς εἰδωλολατρείας, προετοίμασε ἕνα λαό, τόν Ἰσραηλιτικό, γιά τήν ἔλευσή του.
γ) Ἡ ἐκπλήρωση.
1. Ἔτσι κάποτε ἦρθε «τό πλήρωμα τοῦ χρόνου». Ὁ κατάλληλος καιρός πού ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ ἐκπληρώθηκε. Δέν ἔστειλε ἁπλῶς «κάποιον» ὁ Θεός, ἀλλά ἔστειλε τόν ἴδιο τόν Υἱό Του. Αὐτός ἦταν Θεάνθρωπος, καί γεννήθηκε ἀπό τήν ἁγία Παρθένο, σέ μιά συγκεκριμμένη ἐποχή, σ’ ἕνα συγκεκριμμένο τόπο.
2. Αὐτός θά ἔπαιρνε τό ὄνομα «Ἰησοῦς». Πού σημαίνει «Θεός –Σωτήρας». Ἦρθε ὁ Θεός καί ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά σώσει τήν ἀνθρωπότητα. Καί ὄχι μόνο γιά νά τή σώσει, ἀλλά γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό!
* * *
Πῶς βλέπουμε ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, τόν Ἰησοῦ; Πῶς βλέπουμε τή Γέννησή Του; Μήπως τόν βλέπουμε ὅπως οἱ πολλοί ἄνθρωποι, οἱ «χωρίς Θεόν»; Μήπως τόν σκεφτόμαστε σάν κάτι πού δημιουργεῖ ποικιλία στή ζωή μας ἤ ἐμπορικότητα τίς μέρες αὐτές; Ἤ τόν βλέπουμε σάν τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό μας, τό Σωτήρα καί Λυτρωτή μας;
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου