ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ
Κυριακή Πρό τῶν Χριστουγέννων (Ματθ. α΄ 1-25) 22 Δεκεμβρίου 2013
ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Σήμερα ἀκούσαμε καί πάλι τό πρῶτο κομμάτι ἀπό τήν Καινή Διαθήκη. Τή γενεαλογία τοῦ Κυρίου. Ἄς τή θυμηθοῦμε καί ἄς προσπαθήσουμε νά τήν προσέξουμε.
* * *
Ἀπό τό εὐαγγελικό κείμενο.
Μέσα στόν μακρύ αὐτόν κατάλογο τῶν ὀνομάτων ἀναφέρονται οἱ πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ. Ἀνάμεσά τους ὑπάρχουν πνευματικές προσωπικότητες, πού ἀνέβηκαν πολύ σέ μεγάλα ὕψη ἀρετῆς.
Ὑπάρχουν ὅμως καί πρόσωπα πού βαρύνονται μέ πολλά σφάλματα καί ἁμαρτήματα ἰδιαίτερα σοβαρά.
Αὐτοί ἐκπροσωποῦν κατά κάποιο τρόπο ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Πού πέφτει συνέχεια, μά καί δέν παύει νά ἀναζητᾶ τή λύτρωση. Πού ἀναμένει τό Μεσσία, τό Λυτρωτή.
Αὐτός ἦρθε «ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου». Ἡ Γέννησή Του περιγράφεται ἁπλᾶ: Ἡ ἐκλεκτή κόρη τῆς Ναζαρέτ, ἡ Μαριάμ, μνηστευμένη μέ τό δίκαιο Ἰωσήφ, «εὐρέθη ἐν γαστρί ἔχουσα». Ὁ Ἰωσήφ «δίκαιος ὤν καί μή θέλων αὐτήν παραδειγματίσαι» σκέφτηκε νά τήν διώξει. Ὅμως ἕνας ἄγγελος τόν σταματᾶ.
Ὁ Μεσσίας θά ἐρχόταν στή γῆ ὡς ὁ «Ἐμμανουήλ». Δηλαδή ὡς ὁ Θεός κοντά στούς ἀνθρώπους. Ἀλλά καί ὡς ὁ «Ἰησοῦς», ὡς Θεός-Σωτήρας. Γιά τότε καί γιά πάντα.
* * *
Διδάγματα ἀπό τήν περικοπή.
1. Ἀδύνατη ἦταν ἡ σωτηρία χωρίς τό Χριστό. Ὁ ἄνθρωπος δέ μποροῦσε νά τό ἐπιτύχει αὐτό, οὔτε μόνος του, οὔτε μέ τή βοήθεια τῶν συνανθρώπων του. Οὔτε φυσικά μέ τούς θεούς πού λάτρευε. Ἦταν ἕνας δεσμώτης, χωρίς ἐλπίδα λυτρώσεως.
Εἶχε μόνο τήν ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ. Πώς κάποτε θά ἔστελνε ἕνα Μεσσία. Καί τήν ὑπόσχεση αὐτή τήν ἐπανέλαβε μέ τούς δικαίους τῆς Παλαιᾶς διαθήκης, μέ τούς Πατριάρχες, καί περισσότερο μέ τούς προφῆτες.
2. Οἱ Ἰουδαῖοι πίστευαν πώς ὁ Μεσσίας μόνο γι’ αὐτούς θά ἐρχόταν. Πώς αὐτοί καί μόνο ἀποτελοῦσαν τόν «ἐκλεκτό λαό» τοῦ Θεοῦ. Τόν περίμεναν, ἀλλά τόν φαντάζονταν σάν κοσμικό ἄρχοντα.
Ὁ Χριστός ἦρθε γιά ὅλους. Λαός Του, ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος. Καί ἐκλεκτοί Του, ὅσοι Τόν δέχτηκαν καί ἀνταποκρίθηκαν στό κάλεσμά Του.
3. Καί ἡ σωτηρία πού ἔφερε, προσφέρεται ἀκριβῶς σ’ αὐτούς πού ἀνταποκρίνονται στό θεῖο Του κάλεσμα. Καί συμμορφώνονται στό θεῖο Του θέλημα, πού φέρνει σέ μιά νέα ζωή.
Καί βέβαια Τόν ἀναγνωρίζουν ὡς τό μοναδικό Σωτήρα, καί ἀγωνίζονται νά συντονίζουν τά βήματά τους στά δικά Του ἴχνη.
* * *
Αὐτό εἶναι, ἀδελφοί μου, τό μήνυμα τῶν ἡμερῶν αὐτῶν. Ὁπωσδήποτε θά τό ἀκούσουμε. Καί εἴτε τό θέλουμε, εἴτε ὄχι θά τοποθετηθοῦμε ἀπέναντί του. Ἀπό τήν τοποθέτησή μας αὐτή θά κριθεῖ καί ἡ προσωπική μας ἱστορία. Ἡ σωτηρία μας δηλαδή. Ἡ τωρινή καί ἡ αἰώνια.
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)
Κυριακή Πρό τῶν Χριστουγέννων (Ματθ. α΄ 1-25) 22 Δεκεμβρίου 2013
ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Σήμερα ἀκούσαμε καί πάλι τό πρῶτο κομμάτι ἀπό τήν Καινή Διαθήκη. Τή γενεαλογία τοῦ Κυρίου. Ἄς τή θυμηθοῦμε καί ἄς προσπαθήσουμε νά τήν προσέξουμε.
* * *
Ἀπό τό εὐαγγελικό κείμενο.
Μέσα στόν μακρύ αὐτόν κατάλογο τῶν ὀνομάτων ἀναφέρονται οἱ πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ. Ἀνάμεσά τους ὑπάρχουν πνευματικές προσωπικότητες, πού ἀνέβηκαν πολύ σέ μεγάλα ὕψη ἀρετῆς.
Ὑπάρχουν ὅμως καί πρόσωπα πού βαρύνονται μέ πολλά σφάλματα καί ἁμαρτήματα ἰδιαίτερα σοβαρά.
Αὐτοί ἐκπροσωποῦν κατά κάποιο τρόπο ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Πού πέφτει συνέχεια, μά καί δέν παύει νά ἀναζητᾶ τή λύτρωση. Πού ἀναμένει τό Μεσσία, τό Λυτρωτή.
Αὐτός ἦρθε «ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου». Ἡ Γέννησή Του περιγράφεται ἁπλᾶ: Ἡ ἐκλεκτή κόρη τῆς Ναζαρέτ, ἡ Μαριάμ, μνηστευμένη μέ τό δίκαιο Ἰωσήφ, «εὐρέθη ἐν γαστρί ἔχουσα». Ὁ Ἰωσήφ «δίκαιος ὤν καί μή θέλων αὐτήν παραδειγματίσαι» σκέφτηκε νά τήν διώξει. Ὅμως ἕνας ἄγγελος τόν σταματᾶ.
Ὁ Μεσσίας θά ἐρχόταν στή γῆ ὡς ὁ «Ἐμμανουήλ». Δηλαδή ὡς ὁ Θεός κοντά στούς ἀνθρώπους. Ἀλλά καί ὡς ὁ «Ἰησοῦς», ὡς Θεός-Σωτήρας. Γιά τότε καί γιά πάντα.
* * *
Διδάγματα ἀπό τήν περικοπή.
1. Ἀδύνατη ἦταν ἡ σωτηρία χωρίς τό Χριστό. Ὁ ἄνθρωπος δέ μποροῦσε νά τό ἐπιτύχει αὐτό, οὔτε μόνος του, οὔτε μέ τή βοήθεια τῶν συνανθρώπων του. Οὔτε φυσικά μέ τούς θεούς πού λάτρευε. Ἦταν ἕνας δεσμώτης, χωρίς ἐλπίδα λυτρώσεως.
Εἶχε μόνο τήν ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ. Πώς κάποτε θά ἔστελνε ἕνα Μεσσία. Καί τήν ὑπόσχεση αὐτή τήν ἐπανέλαβε μέ τούς δικαίους τῆς Παλαιᾶς διαθήκης, μέ τούς Πατριάρχες, καί περισσότερο μέ τούς προφῆτες.
2. Οἱ Ἰουδαῖοι πίστευαν πώς ὁ Μεσσίας μόνο γι’ αὐτούς θά ἐρχόταν. Πώς αὐτοί καί μόνο ἀποτελοῦσαν τόν «ἐκλεκτό λαό» τοῦ Θεοῦ. Τόν περίμεναν, ἀλλά τόν φαντάζονταν σάν κοσμικό ἄρχοντα.
Ὁ Χριστός ἦρθε γιά ὅλους. Λαός Του, ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος. Καί ἐκλεκτοί Του, ὅσοι Τόν δέχτηκαν καί ἀνταποκρίθηκαν στό κάλεσμά Του.
3. Καί ἡ σωτηρία πού ἔφερε, προσφέρεται ἀκριβῶς σ’ αὐτούς πού ἀνταποκρίνονται στό θεῖο Του κάλεσμα. Καί συμμορφώνονται στό θεῖο Του θέλημα, πού φέρνει σέ μιά νέα ζωή.
Καί βέβαια Τόν ἀναγνωρίζουν ὡς τό μοναδικό Σωτήρα, καί ἀγωνίζονται νά συντονίζουν τά βήματά τους στά δικά Του ἴχνη.
* * *
Αὐτό εἶναι, ἀδελφοί μου, τό μήνυμα τῶν ἡμερῶν αὐτῶν. Ὁπωσδήποτε θά τό ἀκούσουμε. Καί εἴτε τό θέλουμε, εἴτε ὄχι θά τοποθετηθοῦμε ἀπέναντί του. Ἀπό τήν τοποθέτησή μας αὐτή θά κριθεῖ καί ἡ προσωπική μας ἱστορία. Ἡ σωτηρία μας δηλαδή. Ἡ τωρινή καί ἡ αἰώνια.
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου