ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ

Κυριακή Πρό τῶν Χριστουγέννων (Ματθ. α΄ 1-25) 22 Δεκεμβρίου 2013

 ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Σήμερα ἀκούσαμε καί πάλι τό πρῶτο κομμάτι ἀπό τήν Καινή Διαθήκη. Τή γενεαλογία τοῦ Κυρίου. Ἄς τή θυμηθοῦμε καί ἄς προ­σπαθήσουμε νά τήν προσέξουμε.

* * *

Ἀπό τό εὐαγγελικό κείμενο.

Μέσα στόν μακρύ αὐτόν κατάλογο τῶν ὀνομάτων ἀναφέ­ρο­νται οἱ πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ. Ἀνάμεσά τους ὑπάρχουν πνευμα­τικές προσωπικότητες, πού ἀνέβηκαν πολύ σέ μεγάλα ὕψη ἀρε­τῆς.

Ὑπάρχουν ὅμως καί πρόσωπα πού βαρύνονται μέ πολλά σφάλματα καί ἁμαρτήματα ἰδιαίτερα σοβαρά.

Αὐτοί ἐκπροσωποῦν κατά κάποιο τρόπο ὅλη τήν ἀνθρωπό­τη­τα. Πού πέφτει συνέχεια, μά καί δέν παύει νά ἀναζητᾶ τή λύ­τρω­ση. Πού ἀναμένει τό Μεσσία, τό Λυτρωτή.

Αὐτός ἦρθε «ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου». Ἡ Γέννησή Του περιγράφεται ἁπλᾶ: Ἡ ἐκλεκτή κόρη τῆς Ναζαρέτ, ἡ Μα­ρι­άμ, μνηστευμένη μέ τό δίκαιο Ἰωσήφ, «εὐρέθη ἐν γαστρί ἔχου­σα». Ὁ Ἰωσήφ «δίκαιος ὤν καί μή θέλων αὐτήν παραδειγματίσαι» σκέφτηκε νά τήν διώξει. Ὅμως ἕνας ἄγγελος τόν σταματᾶ.

Ὁ Μεσσίας θά ἐρχόταν στή γῆ ὡς ὁ «Ἐμμανουήλ». Δηλαδή ὡς ὁ Θεός κοντά στούς ἀνθρώπους. Ἀλλά καί ὡς ὁ «Ἰησοῦς», ὡς Θεός-Σωτήρας. Γιά τότε καί γιά πάντα.



* * *



Διδάγματα ἀπό τήν περικοπή.

1. Ἀδύνατη ἦταν ἡ σωτηρία χωρίς τό Χριστό. Ὁ ἄνθρωπος δέ μποροῦσε νά τό ἐπιτύχει αὐτό, οὔτε μόνος του, οὔτε μέ τή βοή­θεια τῶν συνανθρώπων του. Οὔτε φυσικά μέ τούς θεούς πού λά­τρευε. Ἦταν ἕνας δεσμώτης, χωρίς ἐλπίδα λυτρώσεως.

Εἶχε μόνο τήν ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ. Πώς κάποτε θά ἔστελνε ἕνα Μεσσία. Καί τήν ὑπόσχεση αὐτή τήν ἐπανέλαβε μέ τούς δι­καί­ους τῆς Παλαιᾶς διαθήκης, μέ τούς Πατριάρχες, καί περισσό­τερο μέ τούς προφῆτες.

2. Οἱ Ἰουδαῖοι πίστευαν πώς ὁ Μεσσίας μόνο γι’ αὐτούς θά ἐρχόταν. Πώς αὐτοί καί μόνο ἀποτελοῦσαν τόν «ἐκλεκτό λαό» τοῦ Θεοῦ. Τόν περίμεναν, ἀλλά τόν φαντάζονταν σάν κοσμικό ἄρ­χοντα.

Ὁ Χριστός ἦρθε γιά ὅλους. Λαός Του, ὅλο τό ἀνθρώπινο γέ­νος. Καί ἐκλεκτοί Του, ὅσοι Τόν δέχτηκαν καί ἀνταποκρίθηκαν στό κάλεσμά Του.

3. Καί ἡ σωτηρία πού ἔφερε, προσφέρεται ἀκριβῶς σ’ αὐτούς πού ἀνταποκρίνονται στό θεῖο Του κάλεσμα. Καί συμμορφώ­νο­νται στό θεῖο Του θέλημα, πού φέρνει σέ μιά νέα ζωή.

Καί βέβαια Τόν ἀναγνωρίζουν ὡς τό μοναδικό Σωτήρα, καί ἀγωνίζονται νά συντονίζουν τά βήματά τους στά δικά Του ἴχνη.



* * *


Αὐτό εἶναι, ἀδελφοί μου, τό μήνυμα τῶν ἡμερῶν αὐτῶν. Ὁπωσδήποτε θά τό ἀκούσουμε. Καί εἴτε τό θέλουμε, εἴτε ὄχι θά τοποθετηθοῦμε ἀπέναντί του. Ἀπό τήν τοποθέτησή μας αὐτή θά κριθεῖ καί ἡ προσωπική μας ἱστορία. Ἡ σωτηρία μας δηλαδή. Ἡ τωρινή καί ἡ αἰώνια.

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου