(18-12-2005) ΚΥ­ΡΙ­Α­ΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Βρι­σκό­μα­στε μι­ά Κυ­ρι­α­κή πρό τῶν Χρι­στου­γέν­νων, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, καί τό Εὐ­αγ­γέ­λι­ο μᾶς πε­ρι­έ­γρα­ψε ἀ­να­λυ­τι­κά τό γε­νε­α­λο­γι­κό δέν­δρο τοῦ Κυ­ρί­ου μας. Ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­στής Ματ­θαῖ­ος ἀρ­χί­ζει τή γε­νε­α­λο­γί­α ἀ­πό τόν Ἀ­βρα­άμ καί φθά­νει ὥς τόν Χρι­στό. Ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­στής Λου­κᾶς ἀρ­χί­ζει ἀ­πό τόν Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό καί τήν ἀ­να­βι­βά­ζει ὥς τόν Θε­ό.

Δύ­ο εἶ­ναι οἱ γεν­νή­σεις τοῦ Κυ­ρί­ου μας. Ἡ μί­α θε­ϊ­κή, ἐκ τοῦ Πα­τρός, ἄ­νευ μη­τρός ἀ­χρό­νως καί ἡ ἀν­θρώ­πι­νη μέ­σα στό χρό­νο ἀ­πό μη­τέ­ρα χω­ρίς πα­τέ­ρα. Πρά­γμα­τι ὁ Χρι­στός δέν εἶ­ναι μό­νο Θε­ός, οὔ­τε μό­νο ἄν­θρω­πος. Εἶ­ναι Θε­άν­θρω­πος, δη­λα­δή τέ­λει­ος Θε­ός καί τέ­λει­ος ἄν­θρω­πος. Ὁ Θε­ός Λό­γος, τό Δεύ­τε­ρο Πρό­σω­πο τῆς Ἁ­γί­ας καί Ὁ­μου­σί­ου Τρι­ά­δος, προ­σέ­λα­βε ἐν χρό­νῳ τήν ἀν­θρώ­πι­νη φύ­ση, γι­ά νά τήν ἁ­γι­ά­ση καί νά τήν ἀ­νε­βά­ση μα­ζί Του στόν Οὐ­ρα­νό.

Οἱ ἀ­πό­γο­νοι τῶν Ἰ­ου­δαί­ων, ἀρ­νού­με­νοι Αὐ­τόν πού ἦλ­θε, προσ­δο­κοῦν κα­κῶς τόν ἐρ­χό­με­νο. Ἡ Προ­φή­της Ἡ­σα­ΐ­ας τό ἀ­πο­κά­λυ­ψε ξε­κά­θα­ρα ὅ­τι ἡ Παρ­θέ­νος θά γεν­νή­ση Υἱ­ό καί θά ὀ­νο­μα­σθῆ Ἐμ­μα­νου­ήλ. Ἄν αὐ­τοί πού πα­ρα­δέ­χο­νται τούς Προ­φῆ­τες δέν πι­στεύ­ουν στήν φω­νή τοῦ Ἡ­σα­ΐ­ου, τό­τε κα­κῶς ὀ­νο­μά­ζο­νται ἀ­πό­γο­νοι τῶν Προ­φη­τῶν. Ἄν ὁ Χρι­στός δέν γεν­νή­θη­κε ἀ­πό Παρ­θέ­νο, τό­τε κα­τη­γο­ροῦν τόν Προ­φή­τη ὡς ψεύ­τη.

Ἡ δι­δα­σκα­λί­α γι­ά τήν ἔ­λευ­ση τοῦ Χρι­στοῦ δέν δι­δά­σκε­ται ἀ­πό κά­ποι­ον πού μπο­ρεῖ νά ἐ­γεί­ρη ὑ­πο­ψί­ες, ἀλ­λά ἀ­πό ἀν­θρώ­πους θε­ο­φώ­τι­στους πρίν ἀ­πό χί­λι­α καί πλέ­ον χρό­νι­α.

Σέ ἕ­ξι μέ­ρες κα­τα­σκεύ­α­σε ὁ Θε­ός τόν κό­σμο. Ὁ κό­σμος ἔ­γι­νε γι­ά τόν ἄν­θρω­πο καί ὅ­λα τά δη­μι­ουρ­γή­μα­τα γι­ά νά τόν ὑ­πη­ρε­τοῦν. Γι­α­τί αὐ­τός εἶ­ναι ἡ εἰ­κό­να τοῦ Θε­οῦ. Ὅ­μως ὁ φθό­νος τοῦ Δι­α­βό­λου τόν ἐ­ξε­δί­ω­ξε ἀ­πό τόν Πα­ρά­δει­σο καί χαί­ρε­ται γι­ά τήν πτώ­ση τοῦ ἀν­θρω­πί­νου γέ­νους.

Με­τά τήν ἔ­ξω­ση ἀ­πό τόν Πα­ρά­δει­σο ἀρ­χί­ζουν τά δει­νά τῆς ἀν­θρω­πό­τη­τος καί οἱ κά­θε εἴ­δους κα­κί­ες. Πρῶ­τος ὁ Κά­ϊν γί­νε­ται ἀ­δελ­φο­κτό­νος. Ἔ­πει­τα ἀ­κο­λου­θεῖ ὁ κα­τα­κλυ­σμός, ἐξ αἰ­τί­ας τῆς κα­κί­ας τῶν ἀν­θρώ­πων. Ἀρ­γό­τε­ρα ἦλ­θε τό πῦρ στούς Σο­δο­μί­τες γι­ά τίς πα­ρα­νο­μί­ες τους. Με­τά ἀ­πό χρό­νι­α ὁ Θε­ός ἐ­ξέ­λε­ξε τόν Ἰσ­ρα­ήλ, ὡς πε­ρι­ού­σι­ο λα­ό, ἀλ­λά καί αὐ­τό τό γέ­νος δι­ε­στρά­φη. Τή στι­γμή πού ὁ Μω­ϋ­σῆς πα­ρί­στα­το στό ὄ­ρος, κά­τω ὁ λα­ός προ­σκυ­νοῦ­σε τό μο­σχά­ρι. Με­τά τόν Μω­ϋ­σῆ στάλ­θη­καν οἱ Προ­φῆ­τες, ἀλ­λά κι αὐ­τοί δέν κα­τόρ­θω­σαν νά νι­κή­σουν τήν πε­νυ­μα­τι­κή ἀ­σθέ­νει­α. Οἱ Προ­φῆ­τες ἱ­κέ­τευ­αν τόν Θε­ό γι­ά τή σω­τη­ρί­α τοῦ Ἰσ­ρα­ήλ καί τοῦ ἀν­θρω­πί­νου γέ­νους.

Καί ὁ Κύ­ρι­ος ἐ­πά­κου­σε τῆς δε­ή­σε­ως. Ὅ­ταν ἦλ­θε τό πλή­ρω­μα τοῦ χρό­νου, ἐ­ξα­πέ­στει­λε τόν Μο­νο­γε­νῆ Του Υἱ­ό νά σώ­ση τόν κό­σμο.

Ὁ θά­να­τος εἰ­σῆλ­θε στόν κό­σμο δι­ά παρ­θέ­νου, τῆς Εὔ­ας. Ἔ­πρε­πε ἀ­πό παρ­θέ­νο νά φα­νε­ρω­θῆ καί ἡ ζω­ή, ὥ­στε κα­θώς ἐ­κεί­νη τήν ἀ­πά­τη­σε τό φί­δι, ἔ­τσι κι αὐ­τήν νά τήν εὐ­αγ­γε­λι­σθῆ ὁ Ἀρ­χάγ­γε­λος Γα­βρι­ήλ. Μέ τά ἴ­δι­α ὅ­πλα, πού μᾶς πο­λέ­μη­σε ὁ δι­ά­βο­λος, μέ αὐ­τά ἀ­κρι­βῶς ἔ­χου­με σω­θῆ. Ὁ δι­ά­βο­λος χρη­σι­μο­ποί­η­σε τή σάρ­κα ὡς ὄρ­γα­νο, γι­ά νά μᾶς ἐ­ξο­ντώ­ση. Τήν ἀν­θρώ­πι­νη σάρ­κα φό­ρε­σε καί ὁ Κύ­ρι­ος γι­ά νά μᾶς σώ­ση.

Ἔ­πρε­πε ὁ Κύ­ρι­ος νά πά­θη γι­ά μᾶς. Τό σῶ­μα τοῦ ἀν­θρώ­που ἔ­γι­νε δό­λω­μα γι­ά τόν θά­να­το, τό Πα­νά­χρα­ντο Σῶ­μα τοῦ Θε­αν­θρώ­που ἔ­γι­νε τό δό­λω­μα γι­ά τή νί­κη τοῦ δι­α­βό­λου καί τοῦ θα­νά­του. Γι­α­τί μέ τόν θά­να­το πού γεύ­θη­κε ὁ Ἴ­δι­ος ὁ Κύ­ρι­ος καί μέ τήν Ἀ­νά­στα­σή Του, ἀ­νέ­στη­σε καί τήν ἀν­θρώ­πι­νη φύ­ση.

Ὁ Χρι­στός ἔ­γι­νε ἄν­θρω­πος γι­ά νά ἐκ­πλη­ρω­θῆ τό σχέ­δι­ο τῆς Θεί­ας Οἰ­κο­νο­μί­ας. Ἡ θεί­α δι­δα­σκα­λί­α μέ­σα στίς Γρα­φές εἶ­ναι αὐ­τή πού μᾶς ὁ­δη­γεῖ στή σω­τη­ρί­α. Ἐ­κεῖ μέ­σα συ­να­ντῶ­νται οἱ Προ­φη­τεῖ­ες καί ἡ ἐκ­πλή­ρω­σή τους στό Πρό­σω­πο τοῦ Χρι­στοῦ. Ἔ­χου­με χρέ­ος, ὡς Χρι­στι­α­νοί, νά κρα­τή­σου­με ἀ­λώ­βη­τη αὐ­τή τήν ἱ­ε­ρή πα­ρα­κα­τα­θή­κη, τήν Ἁ­γί­α Ὀρ­θό­δο­ξη Πί­στη μας.

Τό μέ­γι­στο γε­γο­νός τῆς Ἐ­ναν­θρω­πή­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου θά ἑ­ορ­τά­σου­με σέ λί­γες ἡ­μέ­ρες. Γε­γο­νός κο­σμο­ϊ­στο­ρι­κό καί πνευ­μα­τι­κό ὁ­ρό­ση­μο τοῦ κό­σμου, ἀ­φοῦ τό ἀν­θρώ­πι­νο γέ­νος ἐ­λευ­θε­ρώ­θη­κε ἀ­πό τή δου­λεί­α τοῦ θα­νά­του. Τήν Γέν­νη­ση τοῦ Θε­αν­θρώ­που Κυ­ρί­ου μας Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ κα­λού­μα­στε καί τι­μή­σου­με καί νά ἑ­ορ­τά­σου­με, εὐ­χα­ρι­στώ­ντας καί δο­ξο­λο­γώ­ντας τόν Τρι­α­δι­κό Θε­ό γι­ά τήν σω­τη­ρί­α πού μᾶς πα­ρέ­χε­ται καί γι­ά τήν ἐ­πά­νο­δό μας στό ἀρ­χαῖ­ο κάλ­λος. Α­ΜΗΝ.