Κυριακή Η΄ Ματθαίου

Γ. Μπάρνοβι

Ο Θεός που λατρεύουμε και προσκυνούμε, είναι Θεός παντοδύναμος, είναι Θεός πατέρας και εμείς λαός Του. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να απελπιζόμαστε ή να ολιγοπιστούμε. Ό,τι και να συμβαίνει και όποια κατάσταση συναντήσουμε, ο Χριστός είναι πάντα εκεί, μας απλώνει το χέρι και δεν μας αφήνει να χαθούμε.

Η πρόνοιά Του δεν εγκαταλείπει το πλάσμα Του, όχι μόνο στα μεγάλα και σημαντικά, όπως τη σωτηρία, αλλά και στα μικρά και καθημερινά, αυτά που αφορούν την επίγεια ζωή και επιβίωσή του, όπως είναι το θέμα της τροφής.

Φροντίζει, όμως, με έναν, τρόπον τινά, έμμεσο τρόπο. Μας θέλει δηλαδή ζητιάνους, όχι βέβαια υλικών πραγμάτων, αλλά της αγάπης και της δικαιοσύνης Του, και τότε επεμβαίνει με τον τρόπο που μόνο Αυτός ξέρει και μας προσφέρει και όλα τα υπόλοιπα, τα αναγκαία για την καθημερινότητά μας· μην μεριμνάτε, μας λέει, μην αγωνιάτε, μην αγχώνεστε, μην αναλύεστε σε ένα αδιάκοπο κυνήγι υλικών πραγμάτων. Προχωρήστε από άλλο δρόμο, πιο απλό και πιο αμέριμνο: «ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Μθ. 6,33). Τα «ταῦτα πάντα» είναι αυτά που χρειαζόμαστε, ως αναγκαία, για να ζήσουμε, η τροφή και τα υπόλοιπα της καθημερινότητος.

Για το θέμα αυτό μας διδάσκει με πολλή παραστατικότητα ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Ἐπρόσταξεν ὁ Θεὸς καὶ ἔγιναν ἑπτὰ ἡμέραι», μας λέει, «Καὶ πρώτην ἔκαμε τὴν Κυριακὴν καὶ τὴν ἐκράτησε διὰ λόγου Του. Τὰς ἄλλας ἕξι τὰς ἐχάρισεν εἰς ἡμᾶς νὰ ἐργαζώμεθα διὰ τὰ ψεύτικα ταῦτα γήινα καὶ τὴν Κυριακὴν νὰ σχολάζωμεν καὶ νὰ πηγαίνωμεν εὶς τὰς ἐκκλησίας μας νὰ δοξάζωμεν τὸν Θεόν μας, νὰ ἱστάμεθα μὲ εὐλάβειαν, νὰ ἀκούωμεν τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον καὶ τὰ λοιπὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας». Χρησιμοποιώντας τη διήγηση του βιβλίου της Γενέσεως ο άγιος Κοσμάς, μας υπενθυμίζει την απαίτηση του Θεού. Μας δόθηκαν έξι μέρες, σημειώνει, κατά τις οποίες μπορούμε να εργαστούμε και να μεριμνήσουμε για τις υλικές μας ανάγκες. Η έβδομη, όμως, ημέρα ανήκει στον Θεό, ως αφιερωμένη σε Αυτόν. Κατά τη μέρα αυτή εκκλησιαζόμαστε και δοξολογούμε τον δημιουργό μας, και μελετούμε με ζήλο τον λόγο Του.

Και συνεχίζει ο άγιος: «Τί μᾶς παραγγέλλει ὁ Χριστός μας νὰ κάμνωμεν; Νὰ στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον, τὴν ψυχήν μας ὅπου εἶναι τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον, νὰ τρώγωμεν καὶ νὰ πίνωμεν τὸ ἀρκετόν μας, ὁμοίως καὶ τα ῥοῦχα μας τὰ ἀρκετά, τὸν δὲ ἐπίλοιπον καιρὸν νὰ τὸν ἐξοδεύωμεν διὰ τὴν ψυχήν μας, νὰ τὴν κάμνωμεν νύμφην τοὺ Χριστοῦ μας, καὶ τότε πρέπει νὰ λεγώμεθα ἄνθρωποι καὶ ἐπίγειοι ἄγγελοι. Εἰ δὲ καὶ ζητοῦμεν πῶς νὰ τρώγωμεν, πῶς νὰ πίνωμεν, πῶς νὰ ἁμαρτάνωμεν, πῶς νὰ στολίζωμεν τοῦτο τὸ θνητὸν σῶμα, καὶ δὲν φροντίζωμεν διὰ τὴν ψυχὴν ὁποῦ εἶναι ἀθάνατος, τότε δὲν πρέπει νὰ λεγώμεθα ἄνθρωποι, ἀλλὰ ζῷα». Εδώ ο άγιος, με έναν ιδιαίτερα ευθύ και εύστοχο τρόπο, ώστε να εντυπωθεί ευκολότερα στις καρδίες των τότε αγροίκων ακροατών του, μας παρακινεί να μην μένουμε προσκολλημένοι στα υλικά πράγματα, αλλά να κάνουμε απλή χρήση τους. Όλες τις δυνάμεις μας να τις αξιοποιήσουμε στην εκζήτηση της μονιμότητας της Βασιλείας του Θεού.

Αυτά, που ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός επισημαίνει, αποτελούν την πραγματικότητα του Χριστιανισμού, ο Θεός πάντοτε, με θαυματουργό τρόπο, ενεργεί και μας προσφέρει αυτό που είναι αναγκαίο για την επίγεια διαβίωσή μας, φτάνει εμείς να μένουμε κοντά σε Αυτόν και να ζητούμε «πρῶτον τὴν Βασιλείαν Του».

Κυριακοδρόμιον, Σχόλια σε ευαγγελικές περικοπές, Εκδ. Ιεράς Μητροπόλεως Τριμυθούντος, Ιδάλιον – Κύπρος 2019, σελ. 110-112.

ΠΗΓΗ