ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

 Κυριακή Ι΄ Ματθαίου

21 Αυγούστου 2022

 "Κύριε, σπλαχνίσου τὸ παιδί μου ποὺ σεληνιάζεται καὶ βασανίζεται. Πολλὲς φορὲς πέφτει στὴ φωτιὰ καὶ πολλὲς φορὲς στὸ νερό", παρακάλεσε ἕνας δύστυχος πατέρας τὸν Χριστό, γονατίζοντας μπροστά του μὲ συντριβή. "Καὶ τὸ ἔφερα στοὺς μαθητές σου καὶ αὐτοὶ δέν μπόρεσαν νὰ τὸ θεραπεύσουν". Καὶ ἀποκρίθηκε ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε: "Ὦ γενεὰ ἄπιστη καὶ διεφθαρμένη. Ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς βαστάξω; Φέρτε μου ἐδῶ τὸ παιδί." Καὶ πρόσταξε ὁ Ἰησοῦς τὸ δαιμόνιο καὶ βγῆκε ἀπὸ μέσα του καὶ θεραπεύθηκε ὁ νέος ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα.

Λίγο πρὶν τὸ γεγονὸς αὐτὸ οἱ μαθητὲς εἶχαν τὴν ἐμπειρία τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ στὸ ὄρος Θαβὼρ. Καὶ μετά ἀπὸ τὴ δόξα ἐκείνη ἔρχονται ἀντιμέτωποι μὲ μιὰ φοβερὴ κατάσταση. Ἕναν νέο νὰ κατέχεται ἀπὸ τὸν διάβολο, ἕναν ἀπεγνωσμένο πατέρα νὰ ὑποφέρει, καὶ κάθε προσπάθεια νὰ μένει ἄκαρπη. Ὅλοι φαίνονται ἀνήμποροι νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν κατάσταση. Καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Μαθητές ἀποροῦν γιατὶ δὲν εἶχαν τὴ δύναμη νὰ ἐλευθερώσουν τὸν νέο ἀπὸ τὸ δαιμόνιο. Ὁ Κύριος τοὺς ἔδωσε τὴν ἀπάντηση: "γιὰ τὴν ἀπιστία σας". Ἐὰν ὁ διάβολος ἔχει ἐξουσία στὸν κόσμο, εἶναι ἐξαιτίας τῆς ἀπιστίας μας.

"Ἀλήθεια σᾶς λέγω πὼς ἂν ἔχετε τόση δὰ πίστη, ἴσα μ’ ἕναν κόκκο σιναπιοῦ, θὰ μετακινεῖτε βουνά. Πρέπει νὰ προσέξουμε τοῦτο: ὁ Κύριος τοὺς λέει ὅτι καὶ ἡ μικρὴ πίστη ἀρκεῖ. Τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ἂν ἡ πίστη εἶναι μικρὴ ἢ μεγάλη, διότι καὶ ἡ μικρὴ πίστη ἔχει τὴ δύναμη τοῦ σιναπιοῦ. Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅταν ἡ πίστη ἔχει ἕνα σοβαρὸ ἐλάττωμα. Τί ἦταν αὐτό; Ὅτι οἱ μαθητὲς δὲν εἶχαν στραφεῖ ταπεινὰ στὸν Θεό, δὲν εἶχαν ἀφήσει τὸ πρόβλημα στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἐπιχείρησαν νὰ ἐνεργήσουν μὲ τὶς δικές τους δυνάμεις.

Γι' αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος τοὺς ἀποκαλεῖ γενιὰ ἄπιστη καὶ διεστραμμένη. Γιατί διεστραμμένη; Διότι χωρὶς ἀληθινὴ πίστη στὸν Θεό, μικρὴ ἢ μεγάλη, μαθαίνουμε νὰ ζοῦμε μὲ λάθος τρόπο, καὶ ἔτσι διαστρέφουμε τὴν ὕπαρξή μας, καὶ ἑπομένως εὔκολα γινόμαστε δοῦλοι τοῦ Πονηροῦ. Δεν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἔχουμε τὰ συμπτώματα τοῦ νεαροῦ σεληνιαζόμενου. Ὁ πονηρὸς μπορεῖ νὰ μᾶς κατέχει μὲ πιὸ κρυφοὺς καὶ πονηροὺς τρόπους. Ρίχνοντάς μας ἄλλοτε στὴ φωτιά, δηλαδὴ στὴν ἀπληστία τοῦ πλούτου, κι ἄλλοτε στὸ νερό, δηλαδὴ στὸ μίσος καὶ τὴν κακία ποὺ μᾶς πνίγουν.

Πίστη ἀληθινὴ δὲν εἶναι ἁπλῶς νὰ ἔχω σωστὴ ἰδέα γιὰ τὸν Θεὸ ἢ γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Οὔτε νὰ νομίζω ὅτι μπορῶ νὰ μετακινήσω βουνά. Πίστη ἀληθινὴ καὶ ὑγιής, χωρὶς μικρόβια, εἶναι νὰ ἀγωνίζομαι νὰ ζῶ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, καὶ νὰ πετῶ μὲ τὰ δύο φτερὰ ποὺ μοῦ προσφέρει: τὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία. Τὰ δαιμόνια, λέει τελικῶς ὁ Κύριος στοὺς μαθητές, δὲν φεύγουν, παρὰ μόνο μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία.

Διότι μὲ τὴν εἰλικρινὴ προσευχὴ κάνουμε ἐμεῖς στὴν ἄκρη, γιὰ νὰ κάνει ὁ Θεὸς τὸ θέλημά Του. Ἔτσι ταπεινώνουμε τὴν ὑπερήφανη ψυχή μας. Καὶ μὲ τὴ σωστὴ νηστεία μαθαίνουμε νὰ ζοῦμε λιτά, καὶ ἔτσι παύουμε νὰ εἴμαστε φιλάργυροι καὶ γινόμαστε πιὸ πρόθυμοι στὴν ἐλεημοσύνη, πιὸ φιλάνθρωποι. Αὐτὸς ποὺ προσεύχεται καὶ νηστεύει ἔχει φτεροῦγες νὰ πετᾶ στὸν Θεό, πιὸ ἐλαφρὲς καὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ἀνέμους. Ἡ προσευχὴ καὶ ἡ νηστεία ἀποδιώχνουν τὸν πονηρὸ ἀπὸ τὴ ζωή μας, γιατὶ ἐκφράζουν καὶ ἐνισχύουν τὴν πίστη. Καὶ ἀληθινὴ πίστη δὲν εἶναι ἡ πεποίθηση ὅτι θὰ γίνουν αὐτὰ ποὺ ὀνειρευόμαστε, ἀλλὰ ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι πάντα πιστός, καὶ ἐκπληρώνει τὶς ὑποσχέσεις Του.

ΠΗΓΗ