«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Θ΄ Ματθαίου

14 Αυγούστου 2022

Στὶς εὐαγγελικὲς περικοπὲς τῶν Κυριακῶν ποὺ διανύουμε ἐπανέρχεται τὸ θέμα τῆς πίστεως καὶ ἐμπιστοσύνης στὸν Θεό. Ὄτι δὲν πρέπει νὰ ἀμφιβάλλουμε καὶ νὰ διστάζουμε μπροστὰ σὲ ἐκεῖνα ποὺ μᾶς λέγει ὁ Χριστός, ἀλλὰ νὰ ἔχουμε τὴν ἐσωτερικὴ πληροφορία ὅτι κάθε λόγος τοῦ Λόγου-Χριστοῦ εἶναι ἀληθὴς καὶ δυνατός, καὶ ἔχει μεγαλύτερη δύναμη ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ φύση. Εἶναι ἕνας ἀγώνας ἀπὸ τὴν πλευρά μας, νὰ καλλιεργήσουμε τὴν πίστη σὲ αὐτὰ ποὺ δὲν βλέπουμε μὲ τὰ σωματικὰ μάτια καὶ σὲ αὐτὰ ποὺ δὲν χωρᾶ τὸ στενὸ μυαλό μας.

Ἐνῶ ἐκείνη τὴ νύχτα ὁ Κύριος διανυκτέρευε στὸ ὄρος μόνος, τὸ πλοῖο τῶν μαθητῶν βασανιζόταν καταμεσὶς στὴ θάλασσα ἀπὸ τὸν ἐνάντιο ἄνεμο. Συχνὰ ὁ Χριστὸς ἀποσυρόταν στὴν ἔρημο, ὄχι γιατὶ τὸ εἶχε ανάγκη, ἀλλὰ γιὰ νὰ δείξει ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη τὴ μόνωση καὶ τὴν άπαλλαγὴ ἀπὸ τοὺς θορύβους τοῦ κόσμου κάθε φορὰ ποὺ πρέπει νὰ μιλήσουμε μὲ τὸν Θεό. Οἱ μαθητὲς ὅμως κλυδωνίζονται καὶ ἀγωνιοῦν. Τὸ εἶχαν ξαναζήσει αὐτό, ἀλλὰ τὴν προηγούμενη φορὰ ὁ Κύριος βρισκόταν στὸ πλοιάριο καὶ κοιμόταν. Τώρα ἦσαν τελείως μόνοι. Ἢ μᾶλλον τοὺς ἀφήνει ὁ Κύριος μόνους, χωρὶς παρηγοριά καὶ ἐλπίδα, μόνους μὲ τὸν φόβο, ὥστε νὰ μάθουν νὰ φέρουν μὲ γενναιότητα τὶς δυσκολίες καὶ τοὺς κινδύνους. Καὶ ἀφοῦ τοὺς ἄφησε γιὰ ἀρκετὴ ὥρα στὴν ἀπελπισία, ἐμφανίσθηκε ἀπροσδόκητα νὰ περπατᾶ στὴ θάλασσα. Σὰν νὰ τοὺς λέει, μὴ ζητᾶτε γρήγορη λύση στὶς δοκιμασίες, πρέπει πρῶτα νὰ δοκιμασθεῖτε καὶ νὰ μάθετε τὶ σημαίνει καρτερία καὶ γενναιότητα. Πρέπει νὰ ὑπομείνετε τὸν σφοδρὸ ἄνεμο καὶ τὰ γυμνάσια, ὥστε νὰ κερδίσετε κάτι ἐξαιρετικὰ πολύτιμο. Καὶ μάλιστα, ὄχι μόνο δὲν κοπάζει ὁ Ἰησοῦς τὴν τρικυμία, ὄχι μόνο δὲν ἐπιτιμᾶ τὸν ἄνεμο, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ἡ αἰφνίδια ἐμφάνισή Του εἶναι τόσο παράδοξη, ὥστε νὰ προσθέσει φόβο στὸν φόβο: αὐτὸ τοὺς ἔλειπε, μαζὶ μὲ ὅλα τὰ δεινὰ νὰ δοῦν καὶ φάντασμα νὰ περπατάει στὴ θάλασσα! Πράγματι, πολλὲς φορὲς βασανιζόμαστε ἀπὸ ἀδικαιολόγητους φόβους. Τότε ἔκραξαν, τότε ἔφθασαν στὰ ὅριά τους, καὶ τότε Ἐκεῖνος φανερώθηκε, ὄχι κοπάζοντας τὸν ἄνεμο, ἀλλὰ ἐνισχύοντας τὸ θάρρος τους. "Ἔχετε θάρρος. Ἐγὼ εἶμαι, μὴ φοβᾶσθε".

Ὁ θερμότατος μάλιστα Πέτρος τόσο πολὺ ἐνθουσιάζεται, ὥστε νὰ θέλει νὰ περπατήσει κι αὐτὸς στὴ θάλασσα γιὰ νὰ συναντήσει τὸν Κύριό του. Καὶ πιστεύει ὅτι ὁ λόγος καὶ μόνο τοῦ Κυρίου θα τὸ κάνει τοῦτο δυνατό. "Δῶσ'  μου ἐντολὴ νὰ ἔλθω κοντά σου ἐπάνω στὸ νερό". Δὲν τὸ ἔκανε ἀπὸ ἐγωισμό, δὲν τὸ ἔκανε γιὰ ἐπίδειξη, γι' αυτὸ καὶ δὲν λέει "δῶσε ἐντολὴ νὰ βαδίσω πάνω στὴ θάλασσα", ἀλλὰ λέει, "νὰ ἔρθω κοντά σου". Δὲν ἐπιθυμοῦσε τὸ θαῦμα άλλὰ τὸ νὰ πλησιάσει τὸν Κύριο. Καὶ ὁ Κύριος τὸν ἄκουσε, κι ὁ Πέτρος ἄρχισε νὰ περπατᾶ στὰ κύματα. Ὅταν ὄμως ἔστρεψε τὸ βλέμμα του πρὸς τὰ κύματα καὶ τὸν ἄνεμο, τότε κλονίσθηκε, καὶ ὁ φόβος ἐπέστρεψε καὶ κυρίευσε τὴν καρδιά του καὶ ἄρχισε νὰ βουλιάζει κράζοντας "Κύριε, σῶσε με". Καὶ ἀμέσως ὁ Κύριος ἅπλωσε τὸ χέρι Του καὶ τὸν κράτησε, λέγοντάς του, "Ὀλιγόπιστε, γιατί δίστασες;" Μήπως ὅλα αὐτὰ δὲν ἀποτελοῦν εἰκόνα τῆς καθημερινότητάς μας;

Σήμερα πολὺ συχνὰ μᾶς διακατέχει ὁ φόβος καὶ μᾶς καθιστᾶ δειλούς. Φοβούμεθα νὰ κοινωνήσουμε, φοβούμεθα νὰ πᾶμε στὴν ἐκκλησία, φοβούμεθα τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ, φοβούμεθα ἀκόμη καὶ τὴ σκιά μας. Συχνὰ καταφεύγουμε στὴν Ἐκκλησία ἀναζητώντας ὄχι τὸν Θεό, ἀλλὰ ἕνα καταφύγιο ἢ μιὰ λύση ἄμεση στὸ πρόβλημά μας.

Δὲν ἀρκεῖ νὰ εἶναι κοντά μας ὁ Χριστός, ἂν δὲν εἶναι κοντὰ καὶ ἡ πίστη μας πρὸς Αὐτόν. Ἂς μὴ τοῦ ζητᾶμε νὰ διατάζει τοὺς ἀνέμους νὰ κοπάσουν, ἂς μὴν ἀπαιτοῦμε νὰ μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ δοκιμασίες. Ἂς τὸν παρακαλοῦμε νὰ ἁπλώνει τὸ χέρι Του καὶ νὰ μᾶς σώζει, κι ἐμεῖς ἂς ἐνισχύουμε τὴν πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη μας στὸν λόγο Του. Μὴ στρέφουμε τὸ βλέμμα πρὸς τὸν ἄνεμο καὶ τὰ κύματα, ἀλλὰ νὰ τὸ ἔχουμε προσηλωμένο στὴν παντοδύναμη παρουσία Του. Ἂν ἡ πίστη εἶναι ἀκλυδώνιστη, τότε καὶ ὁ πιὸ δυνατὸς ἄνεμος δὲν θὰ μᾶς καταποντίσει στὰ κύματα. Πρὶν ἔλεγαν οἱ μαθητές, "Ποιός εἶναι αὐτὸς στὸν ὁποῖον ὑπακοῦν καὶ οἱ ἄνεμοι καὶ ἡ θάλασσα;" Τώρα λένε, "Ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ μᾶς κάνει ἀνώτερους ἀπὸ τὶς δοκιμασίες;" Γι' αὐτὸ ἀπὸ τότε λέγει σὲ ὅλους μας, "μὴ φοβᾶσθε, δὲν εἶμαι φάντασμα, εἶμαι ἡ ἀλήθεια. Καὶ ἀληθινὰ ἔγινα ἄνθρωπος, γιὰ νὰ καταλύσω ὅλους τοὺς φόβους σας. Ἐπιτρέπω τοὺς ἀνέμους ὄχι γιὰ νὰ σᾶς ταράξω, ἀλλὰ γιὰ νὰ σᾶς στηρίξω. Καὶ θὰ ἁπλώσω τὸ χέρι μου ὅταν κινδυνεύετε, γιατὶ τὰ πάντα βαστάζω στὰ χέρια μου".

Ἀμήν, Κύριε Ἰησοῦ, σῶσον ἡμᾶς καὶ τὸν κόσμον Σου.

ΠΗΓΗ