ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

14 Αὐγούστου 2022: ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Κυριακή σήμερα, ἐνάτη στή σειρά τῶν περικοπῶν τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου τοῦ ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου καί παραμονή συνάμα τῆς μεγάλης θεομητορικῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἐνώπιόν μας τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, τοῦ χορηγοῦ κάθε ἀγαθοῦ στόν ἄνθρωπο. Παρακολουθοῦμε νά ἐπεμβαίνει καί πάλι ὁ Θεός στή φυσική ροή τῶν πραγμάτων, νά ἐκπλήσσει ὠφέλιμα τόν ἄνθρωπο πού πιστεύει σέ ἐκεῖνον καί νά ἀποδεικνύει διδακτικώτατα ὅτι ὅπου καί ὅταν ἐκεῖνος ἐπιθυμεῖ, νικιέται ἡ τάξη τῆς φύσης. Εἶναι τρισμέγιστη ἡ εὐεργεσία πού σήμερα συμβαίνει μπροστά στά μάτια τῶν παρόντων πού παρακολουθοῦν μέ θαυμασμό τά σημεῖα, ἀλλά καί πολλαπλάσια γιά ὅλες τίς γενεές τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου, πού μέσα ἀπό τήν ἀνάγνωση τῆς Καινῆς Διαθήκης, εἴτε ἰδιωτικά, εἴτε στή θεία λατρεία, ἐπιθυμοῦμε νά κοινωνήσουμε μέ τή χάρη πού ἀπορρέει ἀπό τά ἱερά κείμενα, ἀλλά καί νά πιστέψουμε ἀκράδαντα στή δύναμη τῆς ἐπέμβασης τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Τοῦ Θεοῦ πού πάντοτε μέσα στό πέλαγος τῆς πατρικῆς του ἀγάπης ἐπιθυμεῖ νά γίνουμε μέτοχοι τῆς δικῆς του ζωῆς καί νά ζήσουμε πλούσια τή χάρη αὐτῆς τῆς δωρεᾶς.

«Ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν»

Τί ἑλκύει ὅμως τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀγαθότητα τοῦ ὁποίου εἶναι πάντοτε δεδομένη; Ἀσφαλῶς ἡ ἐν ἐλευθερίᾳ δική μας πρόσκληση νά ἔρθει καί νά γίνει ἔνοικος τῆς καρδιᾶς μας· τό δικό μας «ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν», πού χρειάζεται νά συνοδεύεται ἀπό τήν προσωπική μας ἀπόφαση γιά τήν ὑποδοχή τοῦ μεγάλου ἐπισκέπτου καί γιά τή συγκατοίκηση μαζί του. Μέ ἄλλα λόγια, τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας ἀναντίρρητα ἑλκύει μιά πράξη πού ἐκεῖνος μᾶς παρέδωσε, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν προσευχή. 

Ἡ εὐεργεσία τῆς προσευχῆς

Χωρίς ἐμένα, μᾶς εἶπε, τίποτε δέν μπορεῖτε νά κατορθώσετε. Ἐμεῖς βέβαια ἀγνοώντας τον συχνότατα, ματαιοπονοῦμε ἀπό τά φαινομενικά πιό ἁπλά μέχρι καί τά πιό δύσκολα πού νομίζουμε ὅτι μποροῦμε τάχα νά κατορθώσουμε. Σήμερα, παρά τό ὀλιγόλογο τῆς περικοπῆς, βλέπουμε ὡραιότατες εἰκόνες μέ τίς ὁποῖες ὁ ἱερός συγγραφέας μᾶς δίνει τή δυνατότητα μέ παρομοιώσεις νά ταξιδέψουμε στήν καθημερινή μας πραγματικότητα. Μέσα ἀπό αὐτές μποροῦμε νά κατανοήσουμε τό ποικιλότροπο τῶν δαιμονικῶν προσπαθειῶν νά μᾶς ἐμφυτεύσουν τόν φόβο καί νά μᾶς πείσουν ὅτι δέν ἔχουμε ὅπλα νά πολεμήσουμε. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, σάν γλυκιά ἀνατολή στό σκοτάδι κάθε ἐποχῆς, φανερώνεται ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ τήν κατάλληλη ὥρα καί στιγμή γιά νά πληρώσει τά πάντα μέ τή δική του ἁγιαστική καί σωστική παρουσία.

Ἡ δική μας ἐπιλογή

Ὁ Τριαδικός μας Θεός μᾶς ἀξίωσε νά ἔρθουμε στόν κόσμο, μᾶς προίκισε μέ τό κατ’ εἰκόνα, ὥστε ἐργαζόμενοι τό καθ’ ὁμοίωσιν νά γίνουμε κατά χάριν θεοί καί νά ζήσουμε τή χαρά τῆς Βασιλείας. Στό διάβα μας ἀπό τή ματαιότητα αὐτοῦ τοῦ κόσμου δέν μᾶς ἔχει ἀφήσει ἀπαρηγόρητους καί ἀβοήθητους. Αἰσθανόμαστε πολλές φορές καί ἐμεῖς τό πλοῖο τῆς δικῆς μας ζωῆς νά κλυδωνίζεται ἀπό τόν ἄνεμο, νά κινδυνεύει νά καταποντισθεῖ ἀπό τίς πολυώνυμες δυσχέρειες, ἀποτυχίες, ἀστοχίες καί ἀσθένειές μας, ἀπό τά σφάλματα καί τά προβλήματά μας. Ὁ ἄνεμος φυσᾶ συχνότατα ἐνάντιος, ὅμως ἰσχυρότερη, καί ἄς εἶναι φαινομενικά ἀσθενής μέ τά κριτήρια τοῦ κόσμου, εἶναι πάντοτε ἡ λεπτή αὔρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅσο καλοῦμε τόν Παράκλητο στή ζωή μας προσερχόμενοι, ὅσο ἀδειάζουμε ἀπό τά δικά μας προγράμματα καί τή δική μας κρίση, «ἐμεῖς τά βιαστικά κι ἄπειρα ὄντα τῆς στιγμῆς», τόσο ἀφήνουμε τόν Θεό νά κατευθύνει καί νά γεμίσει κάθε χαραμάδα τῆς ζωῆς μας.

Ὁ Θεός πολλές φορές ἀρχίζει νά δρᾶ, περπατώντας πάνω στά ἀφρισμένα κύματα, ἐκεῖ πού οἱ προβλέψεις καί οἱ ἀνθρώπινες ἐπεμβάσεις ἐξαντλοῦνται. Ἄς μήν ξεχνοῦμε ποτέ ὅτι δέν ἀναπαύεται νά περπατᾶ μόνος, ἀλλά ὄντας χθές καί σήμερα ὁ αὐτός εἰς τούς αἰῶνες, ἁπλώνει τά χέρια γιά νά πιάσει τά δικά μας στίς ἄχραντες παλάμες του καί νά μοιραστεῖ μαζί μας ὅσα ἀγαθά χωρεῖ ἡ πατρική του πρόνοια.

Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ

ΠΗΓΗ