Κυριακή Ι΄ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Α’ Κορ. δ’ 9-16 (21-08-2022)

Πρεσβυτέρου Χαρίτωνα Θεοδώρου

Στην συγκεκριμένη επιστολή ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στις κακουχίες τα εμπόδια αλλά και τα προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν οι Απόστολοι στο όλο ιεραποστολικό τους έργο. Προβλήματα θα μπορούσε να πεί κανείς διαχρονικά σε άμεση συνάρτηση με το τι έχει να αντιμετωπίσει ο σημερινός ποιμήν είτε είναι αρχιερέας,ιερέας η και απλώς εργάτης του Θεού. Παρ’όλο τον όλο σκόπελο που συναντάει μπροστά του ο κάθε εργάτης του Ευαγγελίου αρκετά σημαντικό αλλά κρίνεται και ως επιβεβλημένο ιδίως οι ποιμένες της Εκκλησίας να είναι τύπος και υπόδειγμα.

Τύπος και υπόδειγμα μέσα στην κοινωνία πρέπει να είναι και όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί και πολύ περισσότερο αυτοί που εργάζονται για την χριστιανική διαφώτιση και χριστιανική παιδεία πολλών ανθρώπων. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι ιερείς από την ποιό υψηλή βαθμίδα της ιεροσύνης δηλαδή του επισκόπου μέχρι και τον υποψήφιο ιερέα. Γι’ αυτό το λόγο όσα λέει ο απόστολος Παύλος προς τους Κορινθίους αποτελεί από τη μιά αναφορά για τις αντιξοότητες στην διεξαγωγή του ιεραποστολικού έργου αλλά και από την άλλη μια προτροπή να μείνουν πιστοί μέχρι το τέλος στον σκοπό τους αποτελούμενοι ταυτόχρονα και τύποι και υποδείγματα.

Με ύφος το οποίο εμπνέει θάρρος και αποφασιστηκότητα, ο απόστολος Παύλος ξεκαθαρίζει στους Κορινθίους ότι όσα και εαν τύχει να περάσουν για την διάδοση του Ευαγγελίου να μην λονιστεί η πίστη τους και να παραμείνουν στον αρχικό τους στόχο. Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο στον άνθρωπο από την θερμή και ακλόνητη πίστη στον Θεό, τη βαθειά ευσέβεια, τον άμεμπτο και καταστολισμένο με αρετές βίο. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, γι’ αυτήν την πίστη και ευσέβεια εργάζονταν με πολύ μόχθο και κόπο οι Απόστολοι για να κηρύξουν και να καλλιεργήσουν στις ψυχές αυτές τις αρχές και αρετές.

Αναφέρει ο απόστολος Παύλος, ότι στο όλο αποστολικό έργο τους οι Απόστολοι έχουν υποστεί αλλά και ανεχθεί ειρωνικά σχόλια, άσχημα λόγια και εξευτελισμούς από πλευράς των απίστων ή από ανθρώπους που έχουν κατανικηθεί από την αμαρτία. Και διερωτάται ο Απόστολος, μήπως οι Απόστολοι αδίκησαν κανένα, διέπραξαν κάτι κακό; Και απαντά: Αντίθετα δέχονται όλα τα πάνδεινα του κόσμου και τους εχθρεύονται κάποιοι, γιατί στήριξαν την ελπίδα τους στον ένα και μοναδικό αληθινό Θεό, ο οποίος καλεί σε σωτηρία όλους τους ανθρώπους, καταργεί τον αιώνιο θάνατο και δίνει σε αυτούς την αιώνια ζωή μέσα στην επουράνιο βασιλεία του.

Παρηγορητική η επιστολη αυτή του Απόστολου όπου μεταφέρει στους ανθρώπους με καθαρότητα και σαφήνεια τα όσα με θάρρος και αφοσίωση περνά και αυτός ο ίδιος για την διάδοση του Ευαγγελίου. Καλεί τον κάθε ποιμένα και ιεραπόστολο να είναι ένα φωτεινό, λαμπρό παράδειγμα στους πιστούς με την ειλικρινή αγάπη του σε αυτούς, την άψογη και άσπιλη συμπεριφορά του, την αγνότητα του βίου του αλλά και την θερμότατη πίστη του.

Επισημάνει ο απόστολος Παύλος ότι ο κάθε ιεραπόστολος πρέπει να διακρίνεται για την επιμονή του, για τη μελέτη του θείου λόγου και της ευαγγελικής διδασκαλίας και να καταπιαστεί με αυτά τα μέσα για την κατήχηση και διδασκαλία του θείου θελήματος μέχρι της δικής του άφιξης όσα κακά και εαν συναντήσει. Ο πνευματικός ηγέτης, ο ποιμένας, αλλά και ο εργάτης του Ευαγγελίου, πρέπει πρωτίστως να προσέχει τον εαυτό του, την κατά πρώτυπο Χριστού μόρφωση και ζωή του, την σταθερή του πίστη. Έτσι με τα λόγια του και με το παράδειγμα του θα οδηγήσει τους ανθρώπους στον δρόμο της πίστεως και της σωτηρίας. Είναι καθολική η ομολογία ότι μέσα στην κοινωνία όλοι έχουμε να δώσουμε κατί αλλά και να πάρουμε. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να δεχόμαστε όποιαν κακοήθεια μας σταθει εμπόδιο χωρίς να λυγίζουμε και να αντλούμε δύναμη από το μαρτύριο του Χριστού όπου μετά ακολούθησε η Ανάσταση του.

ΠΗΓΗ