ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ) 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ι΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

«καὶ ἰάθη ὁ παῖς» (Ματθ. 17, 18)

21 Αὐγούστου 2022

Τὸ περιστατικὸ τοῦ σεληνιαζομένου νέου ἐκφράζει μιὰ πραγματικότητα καὶ δίνει ἀφορμὴ νὰ στρέψουμε τὸν λόγο μας στὰ προβλήματα ποὺ παρουσιάζονται στὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, ἄσχετα μὲ τὴν μόρφωση καὶ τὴν ἡλικία τους.

Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος μπαίνει στὸν στίβο τῆς ζωῆς, ἀντιμετωπίζει πολλὰ καὶ ποικίλα προβλήματα‧ προσωπικά, ὅπως  ὅσα σχετίζονται μὲ τὴν ὑγεία, μὲ τὴν ἐπαγγελματικὴ ἢ οἰκογενειακὴ ἀποκατάσταση‧ γενικότερα, ὅσα παρουσιάζονται στὸν οἰκογενειακό, συγγενικὸ ἢ φιλικὸ κύκλο. Πολλὰ προβλήματα εἶναι ἁπλὰ καὶ ξεπερνιοῦνται εὔκολα καὶ γρήγορα, ἄλλα ὅμως πολὺ δύσκολα ἀντιμετωπίζονται. Αὐτὰ τὰ δυσεπίλυτα καὶ συχνὰ ἄλυτα προβλήματα πικραίνουν καὶ ταλαιπωροῦν τὸν ἄνθρωπο.

Προβλήματα ἀντιμετώπισαν καὶ οἱ Ἅγιοι, καὶ πρῶτοι οἱ Ἀπόστολοι. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει: «Τρεῖς φορὲς μὲ ράβδισαν, μία μὲ λιθοβόλησαν… σὲ ὁδοιπορίες πολλὲς φορὲς, μὲ κινδύνους ἀπὸ ποταμούς, ἀπὸ ληστές, ὁμοεθνεῖς… μὲ πεῖνα καὶ μὲ δίψα, στὸ κρύο χωρὶς ἐνδύματα».

Ὅταν τὰ προβλήματα ὀφείλονται στὸν ἐγωισμὸ ἢ τὸ συμφέρον, μέσα μας καὶ γύρω μας ὑψώνονται ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια, ἀφοῦ βασικὴ αἰτία εἶναι ἡ ἁμαρτία. «Στὰ ἁμαρτήματα ὀφείλονται λύπες, διχόνοιες καὶ πόλεμοι, ἀρρώστιες καὶ ὅλα τὰ δυσκολοθεράπευτα πάθη ποὺ μᾶς προσβάλλουν καὶ μᾶς προβληματίζουν», διαπιστώνει ὁ ἱ. Χρυσόστομος. Αὐτὰ μᾶς κουράζουν, μᾶς βασανίζουν καὶ μᾶς ταλαιπωροῦν.

Στὴν περίπτωση τοῦ σεληνιαζομένου νέου τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, δὲν βασανιζόταν μόνο ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ οἱ οἰκεῖοι του. Αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὰ πρακλητικὰ λόγια ποὺ ἀπευθύνει ὁ πατέρας στὸν Κύριο: «Κύριε, σπλαχνίσου καὶ ἐλέησε τὸ παιδί μου… πολλὲς φορὲς δὲν ἔχει συναίσθηση τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ κινδυνεύει». Τὰ δύσκολα προβλήματα τῶν παιδιῶν συνήθως εἶναι δυὸ φορὲς δύσκολα γιὰ τοὺς γονεῖς, καὶ συχνὰ κάνουν τὴν ζωὴ ὅλων μαρτυρική. Παιδιὰ νὰ παρασύρονται ἀπὸ ἄσχημες παρέες καὶ νὰ μπλέκουν μὲ ναρκωτικά, παράνομες πράξεις καὶ διάφορες ἐξαρτήσεις.

Εὐτυχῶς, ὅμως, ποὺ ὑπάρχει κάποια παρηγοριά. Ὅπως ὁ χρυσὸς μέσα στὴν φωτιὰ ἀποβάλλει κάθε ξένο καὶ νόθο στοιχεῖο, ἔτσι καὶ οἰ σπουδαῖοι γίνονται σπουδαιότεροι μέσα ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς τῶν προβλημάτων, θὰ πεῖ καὶ πάλι ὁ ἱ. Χρυσόστομος. Ὅταν οἱ ἀνθρώπινες δυνάμεις δηλώνουν ἀδυναμία, τότε μπορεῖ νὰ «ἀνοίξει» μιὰ ἄλλη δυνατότητα. Εἶναι ἐκείνη ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν Παντοδύναμο Θεὸ καὶ συνήθως τὴν ὀνομάζουμε «θαῦμα». Ἐκεῖνος θὰ δώσει τὴν κατάλληλη λύση, γιατὶ μεριμνᾶ γιὰ τὴν σωτηρία καὶ τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας.

Στὰ ποικίλα προβλήματα πρέπει νὰ ἐπιδείξουμε ἠθικὴ ἀνδρεία. Ἂς ἀκούσουμε τὶ διδάσκει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος: «Μιὰ ξαφνικὴ συμφορὰ κατακυριεύει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὅταν τὰ πράγματα δὲν πᾶνε καλά, ἀπογοητεύεται, νικιέται πρὶν ξεκινήσει ὁ ἀγώνας καὶ παραδίδει τὰ ὅπλα πρὶν τὴν μάχη. Γιὰ τὸν ἠθικὰ ἀνδρεῖο, ὅμως, ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ κανόνας τῶν σκέψεών του καὶ τὸ μέτρο μὲ τὸ ὁποῖο ἀξιολογεῖ ὅλες του τὶς πράξεις. Τὰ ἐπερχόμενα βάσανα δὲν σαλεύουν τὰ γενναῖα του φρονήματα. Κανεὶς πειρασμὸς δὲν μπορεῖ νὰ κάμψει τὴν σταθερότητα τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν πεποιθήσεών του, εἴτε ὑλικὸς εἶναι αὐτὸς εἴτε ἠθικός. Καμιὰ κακία δὲν κατορθώνει νὰ νικήσει τὴν ἠθικὴ δύναμη τῆς ψυχῆς, τὴν ἠθική της ἀνδρεία. Ὁ ἠθικὰ ἀνδρεῖος καὶ εὐγενὴς, φίλος τῆς ἀλήθειας, εἰλικρινής, γενναῖος, μεγαλόψυχος, ἐπιεικής, συμπαθής, ἀνεκτικός, καρτερικός, σταθερός, ἕτοιμος νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του χάριν τῶν ἄλλων, ἐλεύθερος, ἀξιοπρεπὴς καὶ μεγαλοπρεπής. Ἡ στάση του ἀπομακρύνει τοὺς πονηροὺς καὶ προσελκύει τοὺς ἀγαθούς, εὐεργετεῖ τοὺς πάντες. Ἀγνοεῖ τὴν ἐκδίκηση, τὴν ἀνταπόδοση τοῦ κακοῦ καὶ τὴν μνησικακία. Θυμᾶται πάντα τὰ λόγια τοῦ Κυρίου: «Μὴ φοβεῖσθε ἀπὸ τῶν ἀποκτενόντων τό σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι» (Ματθ. 10, 28).

Ὁ ἅγιος Πορφύριος προτρέπει: Ὅλα μας τὰ προβλήματα νὰ τὰ ἀναθέτουμε στὸν Θεό, ὅπως λέμε στὴν Θεία Λειτουργία: «…καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα…» Ὅλη μας τὴν ζωὴ σ’ Ἐσένα τὴν ἀφήνουμε, Κύριε. Ὅ,τι θέλεις Ἐσύ, «γενηθήτω τὸ θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς». Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ὅλα τὰ κάνει προσευχή, καὶ τὴν δυσκολία καὶ τὴν θλίψη, τὰ κάνει προσευχή. Μισὴ ὥρα, πέντε λεπτά,…ὅσο μπορεῖτε. Θὰ βρεῖτε μεγάλη βοήθεια. Ὅλα μὲ τὴν προσευχὴ τακτοποιοῦνται. Ἀλλὰ πρέπει νὰ ἔχεις ἀγάπη, φλόγα στὴν προσευχή. Νὰ μὴν ἔχεις ἄγχος, ἀλλὰ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Θὰ βρίσκει τρόπους ὁ Θεὸς καὶ γιὰ τὶς δύσκολες καταστάσεις.

Σὲ ἕνα πνευματικό του παιδὶ ποὺ εἶχε προβλήματα ὑγείας ἔλεγε: Νὰ διαβάζεις πνευματικὰ βιβλία καὶ νὰ προσεύχεσαι. Πρὸ πάντων νὰ μὴ στενοχωριέσαι. Ἔτσι ἡ ὑγεία σου θὰ πάει καλύτερα. Ὅσο πιὸ πολὺ θὰ ἀγαπᾶς τὸν Χριστό, πιὸ πολὺ θὰ χαίρεσαι. Ὅλα νὰ τὰ κάνεις μὲ ἀγάπη καὶ εὐχαρίστηση, χωρὶς πίεση καὶ ἄγχος. Νὰ παίρνεις καὶ τὰ φάρμακά σου. Ἴσως κάποτε τὰ πετάξεις καὶ αὐτά. Δὲν ὑπάρχει ἀπελπισία ὅταν εἶσαι μέσα στὴν Ἐκκλησία, ὁποιαδήποτε προβλήματα κι ἂν ἀντιμετωπίζεις. Ὁ Θεὸς μέσα ἀπὸ τὴν ἐξομολόγηση σὲ βοηθᾶ νὰ τὰ ξεπερνᾶς.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος τόνιζε τὴν ὑπεραξία τοῦ μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως καὶ τὸν οὐσιώδη ρόλο του στὸ νὰ ξαλαφρώνουν οἱ ψυχὲς ἀπὸ τὰ ψυχικὰ βάρη, μέσα ἀπὸ τὴν συγχώρηση ποὺ χαρίζει ὁ Χριστός. Ὁ Θεός, ἔλεγε, χαρίζει τέτοιο ἀφάνταστο δῶρο στὸν ἄνθρωπο καὶ τέτοια μεγάλη εὐλογία στὸν ἱερέα, ποὺ ἕνα καὶ μόνο πετραχήλι ἔχει τὴν δύναμη νὰ σηκώσει ὅλο τὸ βάρος τῶν θλίψεων καὶ τῶν ἁμαρτιῶν ὅλου τοῦ κόσμου! Ἄλλοτε ἔλεγε: Ἔχει ὁ Θεός! Ἐκεῖ ποὺ ἀπελπίζεσαι, σοῦ στέλνει κάτι ποὺ δὲν τὸ περιμένεις. 

Ὁ ἅγιος Παΐσιος διδάσκει: Τὸ παιδὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλὴ ἀγάπη καὶ στοργὴ καὶ ἀπὸ πολλὴ καθοδήγηση. Θέλει νὰ καθίσεις κοντά του καὶ νὰ σοῦ πεῖ τὰ προβλήματά του, νὰ τὸ φιλήσεις, νὰ τὸ χαϊδέψεις. Ὅταν τὸ μικρὸ παιδὶ εἶναι καμιὰ φορὰ ἀνήσυχο καὶ κάνει σκανταλιές, ἂν τὸ πάρει ἡ μάνα ἀγκαλιά, γαληνεύει, ἠρεμεῖ. Ἂν χορτάσει στοργὴ καὶ ἀγάπη ὅταν εἶναι μικρό, ὕστερα ἔχει δύναμη νὰ ἀντιμετωπίσει τὰ προβλήματα τῆς ζωῆς. Σήμερα, ὅμως, οἱ περισσότεροι γονεῖς βλέπουν τὰ παιδιά τους γιὰ λίγο τὸ βράδυ καὶ δὲν χορταίνουν ἀγάπη. Ὁ πατέρας ἀπὸ τὴ μιὰ ξαπλώνει στὴν πολυθρόνα, παίρνει καὶ τὴν ἐφημερίδα νὰ διαβάσει (σήμερα τὸ ἴντερνετ) καὶ δὲν ἀσχολεῖται καθόλου μὲ τὰ παιδιά. Πάει κοντά του τὸ παιδάκι καὶ ἀντὶ νὰ τὸ χαϊδέψει, τὸ διώχνει. Ἡ μάνα ἀπὸ τὴν ἄλλη, πάει νὰ ἑτοιμάσει κάτι γιὰ φαγητό, ὁπότε οὔτε αὐτὴ εὐκαιρεῖ νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὰ παιδιά, ἰδίως ὅταν εἶναι ἐργαζόμενη. Καὶ ἔτσι τὰ καημένα μεγαλώνουν στερημένα ἀπὸ ἀγάπη. Ἢ μερικοὶ δικαστικοί, ὅταν τὸ παιδὶ κάνει καμιὰ ζημιά, κάνουν καὶ δικαστήριο στὸ σπίτι. Δὲν φέρονται στὰ παιδιὰ μὲ στοργὴ καὶ ἀγάπη, γι’ αὐτὸ κι αὐτὰ ἔχουν ψυχολογικὰ προβλήματα.

Ἀδελφοί μου,

Παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν ἀνδρεία καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς πίστης τοῦ πατέρα τοῦ σεληνιαζομένου νέου τοῦ Εὐαγγελίου, ὅτι ὁ Κύριος θὰ τὸ εὐσπλαχνισθεῖ καὶ θὰ τὸ θεραπεύσει, ἂς ἀκούσουμε δύο θαύματα τοῦ Ἁγίου Ἀνθίμου, ποὺ ὁ ἴδιος ἐπετέλεσε μὲ τὴν χάρη τῆς Παναγίας τῆς «Βοηθείας», ὅπως ἐκεῖνος τὰ ἐξιστορεῖ: «Ἀδύνατον εἶναι νὰ παρακαλέσεις μὲ τὴν καρδιά σου, ἀδύνατον εἶναι νὰ προστρέξεις μὲ πίστη, καὶ νὰ μὴ λάβεις τὸ ζητούμενο. Αὐτὸ τὸ παιδί, ὁ Καρούσης, ποὺ ἔγινε τὸ πόδι του καλά, ποιὸς τὸ περίμενε; Πρὶν ἔρθει ἐδῶ, πῆγε σὲ δύο γιατροὺς κάτω στὴν Χώρα. Καὶ οἱ δυὸ τοῦ εἶπαν ὅτι εἶναι πολὺ σοβαρὰ τὸ πόδι του. Ὁ ἕνας μάλιστα τοῦ εἶπε: ’’τὸ πόδι σου, παιδί μου, χρειάζεται νὰ κάμεις πολὺ χρονικὸ διάστημα σὲ νοσοκομεῖο, καὶ ἂν θὰ γίνει καλά, ἔχει φθάσει ἡ πληγὴ στὸ κόκκαλο. Μὴ ξοδεύεσαι ἐδῶ ἄδικα. Πήγαινε στὴν Ἀθήνα.Ἔφυγε αὐτὸς ἀπὸ τοὺς γιατροὺς καὶ ἦρθε ἐδῶ. Πολλὲς πληγὲς ἔχω δεῖ καὶ πολλὰ πονέματα, ἀλλὰ τέτοιο πρᾶγμα δὲν τὸ εἶδα… Ἀλήθεια σᾶς λέγω τὸ φοβήθηκα, ἀλλὰ καὶ τὸν λυπήθηκα τὸν ἄνθρωπο. Φτωχὸς ὁ δυστυχισμένος, πάμφτωχος τσομπάνης. Βόσκει πρόβατα. Ἦταν μαζὶ καὶ ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα του. Τοῦ εἶπα: δὲν τὸ καταπιάνομαι, νὰ πᾶτε στὸν γιατρό. Ἐκεῖνοι μ’ ἕνα στόμα καὶ οἱ τρεῖς, δὲν πᾶμε, λένε, Γέροντα στὸν γιατρό. Ἤρθαμε στὴν Παναγία καὶ σὲ σένα. Ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων ἦταν μεγάλη. Τοὺς εἶπα νὰ βράζουν φασκομηλιά, δενδρολίβανο, σκίνους καὶ μερσινιὲς καὶ νὰ κάνουν μ’ αὐτὸ κομπρέσες, νὰ τὶς βάζουν ἐπάνω. Ἦταν αὐτὰ τίποτα σπουδαῖα φάρμακα νὰ θεραπεύσουν τέτοια τρομερὴ πληγὴ ποὺ οἱ γιατροὶ τὴν τρόμαξαν; Ἦταν ἡ π ί σ τ ι ς!  Καὶ τοῦ Ἀργύρη τοῦ ἐργάτη μας τὸ παιδὶ εἶχε ἕνα πρήξιμο στὸν λαιμὸ σὰν μεγάλο αὐγό.  Ἄναβε ἀπὸ τὸ πυρετό, παραμιλητὰ, χάλια. Τὸ ’φερε ἐδῶ ἡ μητέρα του καὶ μοῦ τὸ ’δειξε. Δὲν τὸ πήγατε στὸν γιατρό; τῆς λέω. Δὲν πᾶμε – λένε – Γέροντα, στὸν γιατρό. Σὲ σένα τὸ φέραμε καὶ στὴν Παναγιά. Τὶ μποροῦσα νὰ τοῦ κάμω ἐγώ; Τὸ σταύρωσα. Ἐχθὲς ἦλθε ὁ πατέρας του ἐδῶ μὲ κερὶ στὴν Παναγιά, γιὰ εὐχαριστία. Ποιὸς τὰ ἐνεργεῖ ὅλα αὐτά; Ἡ πίστις! Ἐὰν βάζετε καὶ σεῖς πίστη καὶ τρέχετε εἰς τὴν Παναγιὰ μὲ εὐλάβεια, μὲ πόνο, δὲν γίνεται νὰ μὴ σᾶς βοηθήσει.

Εὐλογημένοι Χριστιανοί,

Ἡ φωνὴ τοῦ Εὐαγγελίου ἀντηχεῖ δυνατὴ στὰ αὐτιά μας: «καὶ ἰάθη ὁ παῖς». Ὁ γλυκύτατος Κύριος, ὁ Σωτήρας μας, ἐθεράπευσε τὸν σεληνιαζόμενο νέο. Καὶ ἐμεῖς ἂς προσφεύγουμε ταπεινὰ στὴν Ἁγία μας Ἐκκλησία καὶ αὐτὴ μὲ τὴν Χάρη τῶν Μυστηρίων Της θὰ μᾶς παρηγορήσει, θὰ ἁπαλύνει ὅλα τὰ προβλήματα καὶ τὶς δυσκολίες μας. Αὐτὸ μᾶς λέγει ὁ Κύριος: «Ἐλᾶτε σὲ Μένα καὶ θὰ σᾶς ἀναπαύσω». Καταφυγὴ καὶ σκέπη μας ἡ Παναγία καὶ συνοδοιπόροι  στὸν  ἀγῶνα  μας  οἱ  Ἅγιοί  μας.

Ἂς ἀντηχήσει στὰ τρίσβαθα τῆς ψυχῆς μας ὁ παιάνας τοῦ ποιητῆ Βερίτη:

Ὁ Χριστὸς ἀρχηγός μας, παλικάρια Του ἐμεῖς…

Ὅλη φλόγα ἡ ψυχή μας καὶ τὰ μπράτσα γερὰ

Καὶ στὴν ὄψη ἄς λάμπει ἡ τρανή μας χαρά!

ΠΗΓΗ