Κυριακή των Μυροφόρων «Ἠγόρασαν ἀρώματα και λίαν πρωΐ ἔρχονται ἐπί τό μνημεῖον»

«Ἠγόρασαν ἀρώματα και λίαν πρωΐ ἔρχονται ἐπί τό μνημεῖον»

myroforesΑγαπητοί μου αδελφοί. Όλη τη νύχτα άγρυπνες οι άγιες γυναίκες, με την ψυχή πλημμυρισμένη από αγωνία και πόνο. Απέ­ραντη οδύνη και βαθειά ή πληγή στην καρδιά τους, για τον άδικο, θάνατο του αγαπημένoυ τους δασκάλου. Ολόκληρη ή σκέ­ψη είναι κοντά του και από τα μάτια τους θερμά κυλούν δά­κρυα. Πέρασε ή δραματική εκείνη ημέρα του Σαββάτου. Ετοίμασαν τα αρώματά τους για να έλθουν στον τάφο να εκπληρώσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και «νά ἀλείψωσι τόν Ἰησοῦν».

Ήταν βαθειά ξημερώματα, «ὄρθρου βαθέως»,σαν ξεκίνησαν, με απέραντη θλίψη, αλλά και με ανυποχώρητη απόφαση. Τίποτε άλλο δεν συλλογίζονται πα­ρά την άπειρη αγάπη πού σταυρώθηκε με τόσο μίσος.

Σκιές αμίλητες προχωρούν προς το μνημείο και μονάχα μια δυ­σκολία έρχεται να διακόψει τη σιωπή τους και συζητούν ποιος θα βηθήση να«ἀποκυλίσουν τόν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου». Με αυτή την ανησυχία έφτασαν στον τάφο και διαπίστωσαν πώς ό λίθος ήταν αποκεκυλισμένος, και ο τάφος κενός, ενώ την ίδια στιγμή ασπροντυμένοι άγγελoι μηνούσαν την Ανάσταση του Κυρίου. Οι στρατιώτες της κoυστω­δίας είχαν φύγει και οι άγγελοι παράγγελναν στις Μυροφό­ρες να τρέξουν πίσω και να ειδοποιήσουν τους Μαθητές ότι «ἀνέστη ἐκ νεκρῶν».

Ήταν ή πρώτη ανταμοιβή στην αγάπη τους, το πρώτο δώρο στην αυταπάρνησή τους. Έγιναν Απόστολοι στους Αποστόλoυς. Με πολλή βιασύνη και με μεγάλη συγκίνηση πήραν τον δρόμο του γυρισμού. Δεν είχαν κάνει μεγάλη απόσταση όταν νέα έκπληξη τις περίμενε. Αυτός ό ίδιος, ό Αναστη­μένος Κύριος, τις συνάντησε και τις προσφώνησε με τον ωραίο χαιρετισμό «χαίρετε». Την πονεμένη καρδιά τους πλημμύρισε ή χαρά της Αναστάσεως. Τον είδαν, τον άκου­σαν και με απερίγραπτη αγαλλίαση και ευγνωμοσύνη προ­σκύνησαν και κατεφίλησαν τα άχραντα πόδια του. Σκηνή θεία, Ιερή, ατίμητη, υπερκόσμια. Ταπεινά και ευλαβικά θα στρέψουμε και εμείς τη σκέ­ψη μας και την καρδιά μας για να εξηγήσουμε και να νιώ­σουμε γιατί ο Κύριος έκανε τόση τιμή στις Μυροφόρες και ποιο είναι το πολύτιμο δίδαγμα πού μας δίδουν με το παρά­δειγμα κα τη ζωή τους. Οι Μυροφόρες γυναίκες τιμήθηκαν τόσο για την πολλή αγάπη και αφοσίωση στο Κύριο.  

Η αγάπη, τονίζει η Αγία Γραφή, είναι «κραταιά ως ό θάνατος». Οι άγιες γυναίκες νίκησαν τον φόβο του θανάτου. Ξεπέρασαν τη φυσική αδυναμία της γυναίκας με ηρωϊσμό. Δεν φοβήθηκαν τούς πονηρούς Φαρισαίους, τα αμαρτωλά Συνέδρια, τούς αδί­στακτους άρχοντες. Δεν σκέφτηκαν τούς κινδύνους στο σκοτάδι και στην ερημιά ούτε τούς ληστές ούτε τούς στρα­τιώτες τις κουστωδίας και τον σκληρό ρωμαϊκό νόμο. Αγάπησαν πολύ τον Κύριο και τις αντάμειψε γενναία. Πόνεσαν πολύ και τούς πλημμύρισε από χαρά. Πότισαν τη γη με δάκρυα και ανοίχτηκαν στην ψυχή τους οι καταρράκτες της θείας χάριτος. Έδειξαν αυτοθυσία και βρήκαν στέφανα δόξας. Πέρασαν ώρες αγωνίας και βρήκαν απέ­ραντη χαρά και ευτυχία.

Δεν μπορούσε να υπάρξει ωραιό­τερος χαιρετισμός από την προσλαλιά «χαίρετε». Στις Μυροφόρες απευθύνει το «χαίρετε». Η γυναίκα έ­χει περισσότερη ανάγκη από χαρά για να γίνεται πηγή χαράς. Ή γυναίκα έδιωξε τα χαρά με την πτώση, ή γυναίκα ακούει το «χαίρετε», για να ξαναφέρει την αληθινή και αναν­τικατάστατη χαρά στον πονεμένο κόσμο. Η Παναγία Μητέρα του, πρώτη Μυροφόρα, είχε μεγαλύτερο δικαίωμα να ακούσει το«χαίρετε», για να σβήσει την οδύνη της μάνας, καθώς ή ρομφαία του πόνου είχε ξεσχί­σει την καρδιά της την ώρα του σταυρού. Στάθηκαν κοντά στόν σταυρό του, τον βλέπουν τώρα αναστημένο. Εκείνες έμειναν κοντά στο μαρτύριό του, τώρα χαίρονται την ευλο­γία του.

Στις γυναίκες απλώνει τη χαρά γιατί ή γυναίκα θλίβεται περισσότερο, πονάει και στενάζει. Σε λίγο πού θα συναντήσει τούς Αποστόλους στο υπερώον θα τούς χαιρετίσει με το «εἰρήνη ὑμῖν» Οι άνδρες έχουν περισσότερη ανάγκη από ειρήνη γιατί είναι πολεμικοί, σκληροί και ταρα­γμένοι μέσα στη βιοπάλη, στους πολέμους, στην ακαταστα­σία και την κακία του κόσμου. Απόστολοι των Αποστόλων, Διδάσκαλοι των Διδασκά­λων. Οι άγιες Μυροφόρες θα είναι πάντα ο τύπος και ο κα­νόνας των πραγματικών Μυροφόρων κάθε εποχής. Ηρωϊ­κό παράδειγμα, σωτήριο μάθημα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Εκκλησία όρισε τούτη την Κυριακή, Τρίτη από του Πάσχα, σαν ξεχωριστό και επίσημο τον εορτασμό των Αγίων Μυρο­φόρων γυναικών.

Η Εκκλησία τις τιμά με βαθύ σεβασμό για την αγάπη, την αυταπάρνηση, τον ηρωϊσμό. Ο. Θεός τις δόξασε. Οι γενεές των πιστών τις προσκυνούν, ολό­κληρος ο κόσμος τις θαυμάζει, το Ευαγγέλιο τις εγκωμιά­ζει και η ιστορία τις απαθανατίζει και μένουν πάντα τύπος και υπογραμμός αληθινής αγάπης. Μυροφόρες της αγάπης του Θεού και των ανθρώπων πρέπει, να είναι όλες οι γυναίκες του κόσμου. Αυτή είναι η αγία αποστολή .τους. Εκεί που το καθήκον προστάζει. Να είναι ο ευλογημένος ειρηνικός στρατός πού θα δίνει τη μάχη στην υπηρεσία της αγάπης, εφοπλισμένος με την πίστη στον Αναστημένο Χριστό και με τη βαθειά αγάπη στον πονεμένο άνθρωπο. Γυναίκες, γίνετε Mυροφόρες της αγάπης.

Xαρίσετε στον Σωτήρα και Λυτρωτή την καρδιά σας και διακηρύσσετε το μήνυμα της Αναστάσεως του, Χριστού. Η ζωή είναι πλημμυρισμένη από πόνο και έχει τόση ανάγκη από παρηγοριά, από χαρά. Όλος ο κόσμος είναι γεμάτος από πονεμένους, άρρωστους, απόκληρους, δυστυχισμένους, αδικημένους και κατατρεγμένους. Κάνετε να ανθίσει το γέλιο στα μαραμένα χείλη των ορφανών και απροστάτευτων. Φέρετε τη χαρά στα σπίτια, στους συζύγους, στα παι­διά. Θα είναι τα πολυτιμότερα μύρα ο αγώνας σας να φέρετε ψυχές κοντά στο Χριστό. Κρατήσετε, οι κοπέλλες, ακέραιοι και αμόλυντη την αγνότητά σας και μη πλανάσθε από τις ματαιότητες του κόσμου, από τις ασεβείς διδαχές της άτακτης, της άσωτης και αμαρτωλής ζωής. Τιμήσετε τον εαυτό σας με σεμνότητα.

Η τιμή είναι το πολυτιμότερο μύρο που μπορείτε να φέρετε στο Χριστό. Μή σπάσετε με δυνατή γροθιά το αλάβαστρο της ανθρωπιάς. Η ζωή αξίζει μονάχα στο φως της αρετής και στο δρόμο της αγιότητας. Γυναίκες, ή καρδιά σας είναι πλασμένη να αγαπά και το έργο της καλωσύνης, της φιλανθρωπίας και της ηθικής καθαρότητας είναι στα χέρια σας. Κάνετε την καρδιά σας δοχείο θεϊκής αγάπης και προχωρείτε χωρίς αναβολή και χωρίς δισταγμό στο έργο της μεγάλης αποστολής σας. Ακολουθήστε τις πρώτες Μυροφόρες και φέρετε στο νε­κρό και αποστατημένο κόσμο το μήνυμα της πνευματικής και ηθικής Αναστάσεως. Τρέξετε μαζί με όλες τις ηρωΐδες της αγάπης, όπου υπάρχουν δάκρυα πόνοι και στεναγμοί από τις φτωχικές καλύβες, ως τα λαμπερά ανάκτορα.

Μή χάσετε τον προ­σανατολισμό σας. Οδηγός είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης που «ἀνέτειλε ζωηφόρρς ἐκ τάφου». Διαφορετικά θα παρασυρθείτε από τα ορμητικά και θολά ρεύματα της απιστίας και όλα τα ωραία ιδανικά θα σωριαστούν στην άκρη, άχρηστα και περιφρονημένα. Μην αργείτε. «Λίαν πρωΐ» αρχινάτε το σωτήριο έργο σας. Η Εκκλησία, η οικογένεια, η Πατρίδα, ή ανθρωπότητα ολόκληρη έχουν ανάγκη από Άγιες Μυροφόρες. Αυτός είναι ό δρόμος της τιμής και της δόξας, μέσα στο μηδενιστικό γκρέμισμα και το αβυσσαλέο χάος της ασέβειας και της αμαρτίας, που συντρίβει με τόση αφροσύνη την ηθική και πνευματική υπόσταση και προσωπικότητα του ανθρώπου.

Η καρδιά της γυναίκας, οπλισμένη με την πίστη στο Χριστό και την αγάπη στον άνθρωπο, μπορεί να κάνει τη γη να ευωδιάσει από αρετή και να δημιουργήσει ένα σωστό και ευτυχισμένο κόσμο. Γυναίκες, γίνετε Μυροφόρες της αγάπης του Χριστού. Το στόλισμα των αρετών στην ψυχή της γυναίκας είναι τα ωραιότερα και πολυτιμότερα καλλιστεία. Το τρέξιμο κοντά στο πόνo είναι ο ευγενέστερος τί­τλος. Η ανατροφή των παιδιών σας «ἐν παιδία και νουθεσία Κυρίου» είναι ή γλυκύτερη και ανεκτίμητη θυσία. Ή χριστιανική συμπεριφορά είναι η υψηλότερη κοινω­νικότητα. Ένα στοργικό βλέμμα στον πονεμένο, μια σωστή συμβουλή στον παραστρατημένο είναι θυμίαμα ευλαβικής θυσίας. ΑΜΗΝ