ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΓΡΥΠΝΙΑΝ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ

Ιερά Μονή Πετράκη

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, Χριστός Ἀνέστη.

Μέσα στήν λαμπρή ἀτμόσφαιρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, συναχθήκαμε ἀπόψε ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Δέν θά μπορούσαμε νά ξεχάσουμε αὐτήν τήν ἑβδομάδα, τήν ὀνομαζομένη Διακαινήσιμο, πού ὡς μία ἡμέρα ὑπολογίζεται, τήν πηγήν τῆς Ζωῆς, τήν Ὑπεραγία μας Θεοτόκο. Ἡ θαυματουργός της ἐπέμβασις μέ τό ἁγίασμά της στήν Κωνσταντινούπολη τί ἄλλο μαρτυρεῖ ἀπό τήν συνέχεια τῆς εὐεργεσίας της στόν ἄνθρωπο•

τό πρῶτο καί ἀνεπανάληπτο θαῦμα εἶναι ἡ διά τοῦ τόκου της Γέννησις τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτό τό μοναδικό θαῦμα ὡς πηγή τῆς ζωῆς ἔκτοτε συνεχίζεται διότι ἐκεῖνος πού δέχεται τόν Υἱόν καί Θεόν Της ὡς Σωτῆρα καί Λυτρωτή, γεννιέται στήν Αἰώνια Ζωή. Ἤδη δημιουργεῖται ἡ δυνατότητα νά ἐνεργοποηθῇ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ σ᾿ αὐτόν καί νά γίνῃ Υἱός φωτός, τέκνον Θεοῦ, κληρονόμος τῆς Βασιλείας Του. Πῶς θά πανηγυρίζαμε τήν νίκη τοῦ Χριστοῦ πάνω στόν θάνατον ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ προϋπόθεση τῆς ἐνανθρωπήσεως καί αὐτό τό ὀφείλουμε εἰς τήν Παναγία μας.

Ἄρρηκτα συνδέεται τό πρόσωπόν Της μέ τήν σωτηρία μας γι᾿ αὐτό δέν Τήν βλέπουμε σάν μία ἁγία μόνον ἀλλά ὑπεράνω ὅλων τῶν ἁγίων, γι᾿ αὐτό δέν ξεχωρίζουμε τήν ἀναγνώριση τῆς εὐεργεσίας της ἀπό τήν εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ μας.

Ἄν σήμερα ἔμπλεοι χαρᾶς βροντοφωνοῦμεν τόν Παιάνα τῆς νίκης, τό "Χριστός Ἀνέστη" καί γευόμεθα τῆς εἰσόδου μας στήν Καινή Κτίση, στήν νέα πραγματικότητα τῶν καινῶν ἡμερῶν τό ὀφείλουμε σ᾿ Αὐτήν πού ἐνύλωσε τό προαιώνιο σχέδιο τοῦ θεοῦ διά τήν σωτηρία μας.

Ἡ ζωή Της ἀποτελεῖ ἔμπρακτη δοξολογία καί ἡ προφορά καί μόνον τοῦ Παναγίου ὀνόματός Της μᾶς λυτρώνει ἀπό πολλά δεινά διότι ἔχει ὡς Μήτηρ Θεοῦ τήν παρρησίαν. Ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού δέν ἔχει νά καταθέσει μιά γνώση τῆς θείας εὐεργεσίας Της; Στόν κίνδυνο ἀλλά καί σέ σημαντικά εὐχάριστα γεγονότα ἐμεῖς οἱ πιστοί ἀσυναίσθητα προφέρουμε τό ὄνομά της "Παναγία μου" καί αὐτό τό ὄνομα εἶναι ἡ πηγή τῆς δύναμης καί τῆς προστασίας.

Γι᾿ αὐτό σέ κάθε Δεσποτική Ἑορτή δέν μποροῦμε νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τήν ἀναφορά μας σ᾿ αὐτήν. Στό κέντρο τῆς ζωῆς μας, στό κέντρο τῆς προσευχῆς μας, στό κέντρο τῆς Θείας Λατρείας μας, στή κόγχη τοῦ Ἱεροῦ Βήματος κάθε Ναοῦ ὑπάρχει γιά νά μᾶς θυμίζει, ὅτι, ὅπως ἐκείνη μετέχει τῆς Ζωῆς μέ τήν κατ᾿ ἐξοχήν ἀφιερωματική ζωή της, ἔτσι καί μεῖς μέ τήν χριστοκεντρικότητα τῆς ζωῆς μαςμποροῦμε νά προσεγγίσουμε τό Μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας. Τήν καινήν βιοτήν, τήν ἀνακαίνιση τοῦ κόσμου καί τήν Σωτηρία πού πηγάζει ἀπό τόν Ζωοδόχον Τάφον.

Γράφει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γιά τήν Θεοτόκον: "Μόνη καί μόνον τόν Θεόν θεωρουμένη, Μόνη καί μόνον τόν Κύριον μεγαλύνουσα καί μόνη παρά μόνου τοῦ Κυρίου  μεγαλυνομένη. Μόνη καί μόνον τόν Κύριον ἀγαπῶσα καί μόνη παρά μόνον τοῦ Κυρίου ἀγαπωμένη".

Ἀδελφοί μου,

Εἴδατε τελεία ἀφιέρωση; Ἡ μεγάλη Ἑορτή τοῦ Πάσχα μᾶς καλεῖ νά νοιώσουμε, ὅτι τά παλαιά παρῆλθον καί μπῆκε πλέον στή ζωή κάτι ἐντελῶς καινούριο, τό Πάσχα, πού σημαίνει διάβαση. Ὅλοι τό ξερουμε αὐτό ἀλλά πόσο ἔχουμε μετακινηθεῖ ἀπό τήν παλαιά κατάσταση; Ἡ χαρά τῆς ἀναστασίμου περιόδου πόσο ἔχει ἀγγίξει καί πόσο ἔχει μεταβάλει τή ζωή μας;

Ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου μας ὡς θριαμβευτοῦ πάνω στίς ἀντίξοες δυνάμεις τοῦ σκότους καί ἄρχοντος τοῦ αἰῶνος τούτου, μᾶς ἔχει καινουργιώσει; Μᾶς ἔχει ἀφθαρτοποιήσει, μᾶς ἔχει ἑνοποιήσει μαζί Του;

Πόσο παραστατικά μᾶς τά ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος: "Εἰ τίς ἐν Χριστῷ καινή κτίσις τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοῦ γέγονε τά πάντα καινά. Ποιά εἶναι τά πάντα πού λέγει; Πές ἐσύ, πές μας. Μήπως ἄλλαξε ὁ Οὐρανός; Μήπως ἡ γῆ; Μήπως ὁ ἥλιος; Ἤ τά ἀστέρια ἤ τή θάλασσα  ἤ κάτι ἄλλο ἀπό ὅσα βλέπουμε ἔγινε καινούριο καί νέο; Ἀλλά δέν μπορεῖς νά τό πῆς αὐτό. Διότι ὁ ἀπόστολος τό εἶπε σ᾿ ἐμᾶς καί γιά μᾶς. Διότι ἤμασταν νεκροί καί ἀναστηθήκαμε εἰς τήν ζωήν. Φθαρτοί καί μεταβαλλόμεθα καί γινόμαστε ἄφθαρτοι, εἴμαστε θνητοί καί μετατρεπόμεθα εἰς ἀθανάτους. Γήϊνοι καί γινόμεθα ἐπουράνιοι, σαρκικοί ἔχοντες τήν γέννηση ἀπό σάρκα καί γινόμεθα πνευματικοί μέ τήν ἀναγέννησή μας καί τήν ἀνάπλασή μας ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα".

Αὐτή εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ ἐν Χριστῷ νέα κτίσις, αὐτά κάθε ἡμέρασυμβαίνουν καί γίνονται στούς ἀληθινούς πιστούς καί ἐκλεκτούς. Καί καθώς εἴπαμε πολλές φορές ἀπό ὅλα αὐτά μόνον ἕνα μέρος ἀποκτοῦν καί γίνονται, μέ ἐπίγνωση καί αἴσθηση διότι εὑρίσκωνται ἀκόμη μέσα στό σῶμα. Ἀλλά ἐλπίζουν, ὅτι μετά τόν θάνατον, ὁπωσδήποτε θά κληρονομήσουν τά ἀγαθά αὐτά ὁλοκληρωμένα καί τέλεια.Ἰδού, λοιπόν, γιατί χαιρόμεθα καί λαμπροφοροῦμε.

Ἀπ᾿ τή Ζωοδόχο Πηγή τό ἁγίασμα, ὁρατό σημεῖο τῆς θείας εὐεργεσίας Της, εὐλογεῖ καί θεραπεύει, ἀπό τό Ζωοδόχο Τάφο ἀνατέλει ἡ αἰώνιος Ζωή καί ἀποτελεῖ τό αἰώνιο θαῦμα τῆς προσωπικῆς μας ἀναγεννήσεως ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι εἰς Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα, ἡ τιμή καί ἡ προσκύνησις τώρα καί πάντοτε. Ἀμήν.