Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
Υπό
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Aντινόης κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Παράδοξο και θαυμαστό είναι το γεγονός ότι η Aποκαθή-λωση και η Ταφή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δεν φροντίζεται από τους ιδίους τους Μαθητές του Κυρίου, αλλά από δύο βουλευτές, τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, οι οποίοι ήσαν μέλη του Σώματος της Βουλής του Ιουδαϊκού έθνους. Και ο μεν Πέτρος έκλαιε πικρά για την τριπλή άρνησή του’ οι δε υπόλοιποι είχαν διασκορπιστεί, όπως ακριβώς τους το είχε προείπει ο Διδάσκαλός τους, “Πατάξω τον ποιμένα, και διαρσκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης” (Ματθ. 26:31).
Σύμφωνα με τον ιουδαϊκό νόμο εθεωρείτο “κατηραμένος” εκείνος που θα εκρεμάτο από ξύλο. Οι δύο βουλευτές, κινούμενοι από συμπόνια και ανθρωπιά προς τον σταυρωθέντα και εγκαταλειφθέ-ντα Διδάσκαλο της Ναζαρέτ, και λόγω του προσωπικού τους χαρακτήρα, φάνη-καν πρόθυμοι και τολμηροί για να πραγματοποιήσουν το εγχείρημα. Εχρει-άζετο μεγάλη τόλμη και θάρρος, διότι ήτο βαρύ και επικίνδυνο αίτημα το να ζητήσει κανείς ένα νεκρό, που καταδικάσθηκε από το επίσημο Ρωμαϊκό κράτος, για να ενταφιασθεί.
Το όνομα του Ιησού, η αιτία της καταδικαστικής απόφασης και ο τρόπος της θανατικής εκτέλεσής Του δικαιολο-γούν την φράση “τολμήσας”, που χρησι-μοποιεί ο Ευαγγελιστής Μάρκος, για να περιγράψει το θάρρος του ευσχήμονος βουλευτού Ιωσήφ, του από Αριμαθαίας. Ο Ιησούς ήταν ο θανάσιμος εχθρός των Φαρισαίων, Γραμματέων και Σαδδουκαίων. Καταδικάσθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο του Ναού, σαν βλάσφημος του Θεού, και εχθρός του Μωσαϊκού Νόμου και όλου του Ιουδαϊκού έθνους. Καταδικάσθηκε ως προδότης, ως επαναστάτης υποκινούσε κίνημα κατά της επικυριαρχίας της Ρώμης και διότι φιλοδοξούσε “βασιλείας τιμής”, γεγονός που Τον καθιστούσε προσωπικό “εχθρό” αυτού του Ρωμαίου Αυτοκράτορος.
Εχρειάζετο λοιπόν μεγάλη τόλμη, για να παρουσιασθεί κανείς ενδιαφερόμε-νος για την έντιμη ταφή ενός τέτοιου καταδίκου. Ο εξαγριωμένος όχλος, οι φανατισμένοι αρχιερείς, τα μέλη του Μεγάλου Συνεδρίου, οι Σαδδουκαίοι, οι Φαρισαίοι, οι Γραμματείς και η στάση του Πιλάτου, που είσημα τουλάχιστο καταδίκασε τον Ιησού, ήσαν εμπόδια μεγάλα που έπρεπε να ξεπεραστούν από τον τολμηρό Αριμαθαία βουλευτή.
Ο Ιωσήφ “και αυτός εμαθήτευσε τω Ιησού”, αλλά “διά τον φόβον των Ιουδαίων” (Ιωάν. 19:37) παρέμεινε “κεκρυμμένος”. Ο φόβος “ίνα μη αποσυνάγωγοι γένωνται” κυριαρχούσε στις καρδιές πολλών εκ των αρχόντων, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, και ο Νικήδημος με τον οποίον ο Κύριος συνομίλησε γιά την ανάγκη της πνευματικής αναγέννησης και σωτηρίας των ψυχών διά του Ιερού Μυστηρίου του Βαπτίσματος, ως βασική προϋπόθεση της σωτηρίας και της κληρονομίας της Ουράνιας του Θεού Βασιλείας.
Δύο βουλευτές, που εναντιώθηκαν στην άδικη και απάνθρωπη καταδικαστ-ική απόφαση του Συνεδρίου των Ιουδαίων κατά του Ιησού, συμπράττουν τώρα στην αποκαθήλωση και στον ενταφιασμό του Δικαίου Εκείνου Διδασκάλου της Ναζαρέτ, που ο εκατόνταρχος ομολόγησε “αληθώς Θεού Υιός ην ούτος” (Ματθ. 27:54). Ο σφοδρός ψυχικός τους πόνος οδήγησε τους δύο θαρραλέους εκείνους άνδρες στην ανάγκη να εκδηλώσουν την μέγιστη τιμή και αγάπη που έτρεφαν προς Αυτόν.
Και έλαβε το σώμα του Ιησού ο Ιωσήφ και αφού το τήλιξε μέσα σε σινδόνα καθαρά, όπως ήταν συνήθεια στους Ιουδαίους να ενταφιάζουν, το ενταφίασε σε καινούργιο μνήμα, που ήτο λαξευμένο σε βράχο και στο οποίο κανείς ποτέ δεν είχε ενταφιασθή, “και προσκυλί-σας λίθον μέγαν τη θύρα του μνημείου απήλθεν” (Ματθ. 27:61).
Σήμερα, μέσα στην εποχή του εικοστού αιώνα καλούμεθα και εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να ομολογήσουμε με θάρρος την πίστη μας μπροστά στην αρνήθρησκη κοινωνία, τους αδιάφορους πολιτικούς ηγέτας, τους άθεους ιδεολό-γους και φιλοσόφους, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στρέφονται εναντίον του Ιησού και της Εκκλησίας Του. Καλούμε-θα να καλύψουμε το γυμνό από την Χάρη του Θεού σώμα της ανθρώπινης κοινωνίας. Καλούμεθα να αλείψουμε με τα πολύτιμα μύρα της αγάπης και της ελεημονσύνης τον ανθρώπινο πόνο. Καλούμεθα να μυρώσουμε με έργα πίστεως τις ψυχές μας, ώστε ο όλος άνθρωπος, ή όλη ύπαρξή μας, να ευωδιάζει από την παρουσία του Αναστάντος Ιησού Χριστού.
Η Ορθόδοξος μας Εκκλησία μας υπενθύμισε, σήμερα, την ηρωϊκή και θαρραλέα πράξη του Ιωσήφ και του Νικοδήμου. Ας γίνουμε και εμείς μιμητές αυτών των ηρωϊκών ανδρών. Σήμερα, εμείς που ζούμε μέσα σε μία κοινωνία με ολιγάριθμους Ορθοδόξους,* οφείλομε να ομολογούμε την Ορθόδοξό μας Πίστη με θάρρος, χωρίς δυσταγμούς και φόβους. Πρέπει να έχουμε πάντοτε στη σκέψη μας τα λόγια του Κυρίου, που μας λέγει:
“Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς• όστις δ’ αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς” (Ματθ. 10:32-33).
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
Υπό
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Aντινόης κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Παράδοξο και θαυμαστό είναι το γεγονός ότι η Aποκαθή-λωση και η Ταφή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δεν φροντίζεται από τους ιδίους τους Μαθητές του Κυρίου, αλλά από δύο βουλευτές, τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο, οι οποίοι ήσαν μέλη του Σώματος της Βουλής του Ιουδαϊκού έθνους. Και ο μεν Πέτρος έκλαιε πικρά για την τριπλή άρνησή του’ οι δε υπόλοιποι είχαν διασκορπιστεί, όπως ακριβώς τους το είχε προείπει ο Διδάσκαλός τους, “Πατάξω τον ποιμένα, και διαρσκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης” (Ματθ. 26:31).
Σύμφωνα με τον ιουδαϊκό νόμο εθεωρείτο “κατηραμένος” εκείνος που θα εκρεμάτο από ξύλο. Οι δύο βουλευτές, κινούμενοι από συμπόνια και ανθρωπιά προς τον σταυρωθέντα και εγκαταλειφθέ-ντα Διδάσκαλο της Ναζαρέτ, και λόγω του προσωπικού τους χαρακτήρα, φάνη-καν πρόθυμοι και τολμηροί για να πραγματοποιήσουν το εγχείρημα. Εχρει-άζετο μεγάλη τόλμη και θάρρος, διότι ήτο βαρύ και επικίνδυνο αίτημα το να ζητήσει κανείς ένα νεκρό, που καταδικάσθηκε από το επίσημο Ρωμαϊκό κράτος, για να ενταφιασθεί.
Το όνομα του Ιησού, η αιτία της καταδικαστικής απόφασης και ο τρόπος της θανατικής εκτέλεσής Του δικαιολο-γούν την φράση “τολμήσας”, που χρησι-μοποιεί ο Ευαγγελιστής Μάρκος, για να περιγράψει το θάρρος του ευσχήμονος βουλευτού Ιωσήφ, του από Αριμαθαίας. Ο Ιησούς ήταν ο θανάσιμος εχθρός των Φαρισαίων, Γραμματέων και Σαδδουκαίων. Καταδικάσθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο του Ναού, σαν βλάσφημος του Θεού, και εχθρός του Μωσαϊκού Νόμου και όλου του Ιουδαϊκού έθνους. Καταδικάσθηκε ως προδότης, ως επαναστάτης υποκινούσε κίνημα κατά της επικυριαρχίας της Ρώμης και διότι φιλοδοξούσε “βασιλείας τιμής”, γεγονός που Τον καθιστούσε προσωπικό “εχθρό” αυτού του Ρωμαίου Αυτοκράτορος.
Εχρειάζετο λοιπόν μεγάλη τόλμη, για να παρουσιασθεί κανείς ενδιαφερόμε-νος για την έντιμη ταφή ενός τέτοιου καταδίκου. Ο εξαγριωμένος όχλος, οι φανατισμένοι αρχιερείς, τα μέλη του Μεγάλου Συνεδρίου, οι Σαδδουκαίοι, οι Φαρισαίοι, οι Γραμματείς και η στάση του Πιλάτου, που είσημα τουλάχιστο καταδίκασε τον Ιησού, ήσαν εμπόδια μεγάλα που έπρεπε να ξεπεραστούν από τον τολμηρό Αριμαθαία βουλευτή.
Ο Ιωσήφ “και αυτός εμαθήτευσε τω Ιησού”, αλλά “διά τον φόβον των Ιουδαίων” (Ιωάν. 19:37) παρέμεινε “κεκρυμμένος”. Ο φόβος “ίνα μη αποσυνάγωγοι γένωνται” κυριαρχούσε στις καρδιές πολλών εκ των αρχόντων, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, και ο Νικήδημος με τον οποίον ο Κύριος συνομίλησε γιά την ανάγκη της πνευματικής αναγέννησης και σωτηρίας των ψυχών διά του Ιερού Μυστηρίου του Βαπτίσματος, ως βασική προϋπόθεση της σωτηρίας και της κληρονομίας της Ουράνιας του Θεού Βασιλείας.
Δύο βουλευτές, που εναντιώθηκαν στην άδικη και απάνθρωπη καταδικαστ-ική απόφαση του Συνεδρίου των Ιουδαίων κατά του Ιησού, συμπράττουν τώρα στην αποκαθήλωση και στον ενταφιασμό του Δικαίου Εκείνου Διδασκάλου της Ναζαρέτ, που ο εκατόνταρχος ομολόγησε “αληθώς Θεού Υιός ην ούτος” (Ματθ. 27:54). Ο σφοδρός ψυχικός τους πόνος οδήγησε τους δύο θαρραλέους εκείνους άνδρες στην ανάγκη να εκδηλώσουν την μέγιστη τιμή και αγάπη που έτρεφαν προς Αυτόν.
Και έλαβε το σώμα του Ιησού ο Ιωσήφ και αφού το τήλιξε μέσα σε σινδόνα καθαρά, όπως ήταν συνήθεια στους Ιουδαίους να ενταφιάζουν, το ενταφίασε σε καινούργιο μνήμα, που ήτο λαξευμένο σε βράχο και στο οποίο κανείς ποτέ δεν είχε ενταφιασθή, “και προσκυλί-σας λίθον μέγαν τη θύρα του μνημείου απήλθεν” (Ματθ. 27:61).
Σήμερα, μέσα στην εποχή του εικοστού αιώνα καλούμεθα και εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να ομολογήσουμε με θάρρος την πίστη μας μπροστά στην αρνήθρησκη κοινωνία, τους αδιάφορους πολιτικούς ηγέτας, τους άθεους ιδεολό-γους και φιλοσόφους, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στρέφονται εναντίον του Ιησού και της Εκκλησίας Του. Καλούμε-θα να καλύψουμε το γυμνό από την Χάρη του Θεού σώμα της ανθρώπινης κοινωνίας. Καλούμεθα να αλείψουμε με τα πολύτιμα μύρα της αγάπης και της ελεημονσύνης τον ανθρώπινο πόνο. Καλούμεθα να μυρώσουμε με έργα πίστεως τις ψυχές μας, ώστε ο όλος άνθρωπος, ή όλη ύπαρξή μας, να ευωδιάζει από την παρουσία του Αναστάντος Ιησού Χριστού.
Η Ορθόδοξος μας Εκκλησία μας υπενθύμισε, σήμερα, την ηρωϊκή και θαρραλέα πράξη του Ιωσήφ και του Νικοδήμου. Ας γίνουμε και εμείς μιμητές αυτών των ηρωϊκών ανδρών. Σήμερα, εμείς που ζούμε μέσα σε μία κοινωνία με ολιγάριθμους Ορθοδόξους,* οφείλομε να ομολογούμε την Ορθόδοξό μας Πίστη με θάρρος, χωρίς δυσταγμούς και φόβους. Πρέπει να έχουμε πάντοτε στη σκέψη μας τα λόγια του Κυρίου, που μας λέγει:
“Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς• όστις δ’ αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς” (Ματθ. 10:32-33).
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου