ΚΥΡΙΑΚΗ ΘΩΜΑ 

Απόστολος: Πραξ. ε΄ 12 - 20 

Ευαγγέλιον: Ιωαν. κ΄ 19 - 31 

19 Απριλίου   2015 

«Ο Κύριός μου και ο Θεός μου» (Ιωάν.20,28) 

Εσύ είσαι ο κύριος της ζωής μου, Εσύ είσαι και ο Θεός μου. 

Πολύ  μεγάλη  σημασία  αποδόθηκε  στη  διακήρυξη  του  άπιστου Θωμά. Και όχι άδικα. Γιαυτό και η Εκκλησία μας, εμπνεόμενη από τον Κύριο,  καθόρισε  την  πρώτη  Κυριακή  μετά  το  Πάσχα,  ως Κυριακή  του Θωμά,   αναφερόμενη   στην   ομολογία   του,   που   υπερεκάλυψε   την προηγούμενη δυσπιστία του. 

Επεκράτησε ακόμη και ο χαρακτηρισμός του απόστολου Θωμά, με το επίθετο άπιστος    Ο άπιστος Θωμάς. Και έφτασε μέχρι τις μέρες μας, αυτός ο χαρακτηρισμός, αγαπητοί μου αδελφοί, να αποδίδεται σε κάθε ένα που προβάλλει γενικές αμφιβολίες ή είναι εσκεμμένα κακόπιστος. Ωστόσο το περίεργο  δεν  είναι  ότι  ο  Θωμάς,  απών  κατά  την  εμφάνιση  του Αναστάντος,   ενώπιον   των μαθητών,   αμφέβαλλε   για   το   γεγονός   της αναστάσεως.   Ανθρώπινη,   μάλλον,   η   αμφιβολία.   Φυσικά   η   τρίχρονη συμπόρευση  με  τον  Κύριο,  ή  παρακολούθηση  της  διδασκαλίας  Του,  τα θαύματα  και  άλλα  πολλά  περιστατικά,  θα  έπρεπε  να  περιορίσουν  την έκφραση  της σοβαρότατης  αμφιβολίας  του.  Δεν  συνέβη  όμως  αυτό. 

Επρόκειτο  για  ένα  κυριολεκτικά  απίθανο  γεγονός  που  προσπαθούσαν μάταια  οι  άλλοι  μαθητές να  τον  πείσουν.  «Εάν  μη  ίδω  ου  μη  πιστεύσω» τονίζει  εμφαντικά  ο  Θωμάς,  και  με  απόλυτη πεποίθηση  στη  γνώμη  του, στην  ανεξήγητη  γι  αυτόν,  ενθουσιώδη  ανακοίνωση  των  άλλων μαθητών: «εωράκαμεν τον Κύριον». Είδαμε τον αναστάντα Κύριο! Και συμπληρώνει, ο Θωμάς, διατηρώντας  τις  λογικές  αμφιβολίες  του,  ότι  για  να  πεισθεί,  θα έπρεπε  ακόμη  και  να ψηλαφίσει  τα  σημεία  των  πληγών  στο  σώμα  του Κυρίου. Η απαίτηση του Θωμά, να δει για να πιστέψει, είναι αντίθετη με την ίδια την έννοια της πίστης. Γιατί πίστη σημαίνει κυρίως εμπιστοσύνη σ’ αυτό, που μας αναφέρουν άλλοι. Προκύπτει θέμα εμπιστοσύνης για κάτι που δεν είδαμε, δεν αντιληφθήκαμε με τις αισθήσεις μας. Όμως η πίστη δεν αναφέρεται σε χειροπιαστά αντικείμενα. 

Γιαυτό και ο Κύριος σε επόμενη ειρηνική εμφάνιση Του προκαλεί τον  αμφισβητία   Θωμά  να ικανοποιήσει  την  επιθυμία   του.  Θα   του προσφέρει χειροπιαστές αποδείξεις. Αδίστακτα τελικά, θα αναφωνήσει με μια  διακήρυξη  ιδιαίτερης  σημασίας:  «ο  Κύριος  μου  και  ο  Θεός  μου».  Η δήλωσή  του  Θωμά,  δεν  είναι  μια  απλή  αναγνώριση  του  Διδασκάλου. 

Διακηρύττει  συγχρόνως  και  την  θεότητα  του  Κυρίου.  Και  όμως  για  τον Κύριο,  δεν  ήταν ικανοποιητική  η  δήλωση  του  Θωμά.  Γιαυτό  και  του απαντά: «ότι  εώρακας  με,  επίστευσας. Μακάριοι  οι  μη  ιδόντες  και πιστεύσαντες». Επειδή με είδες, πίστευσες Θωμά. Καλότυχοι, ευτυχισμένοι, αυτοί αν και δεν με είδαν, πίστευσαν. Φανταστείτε να είχαμε όλοι αυτήν την απαίτηση του Θωμά. Ζητεί ο Κύριος την απόλυτη, χωρίς δισταγμούς και αμφιβολίες  πίστη  μας.  Η  έννοια πίστη,  αγαπητοί  μου,  δεν  χρειάζεται αποδείξεις   επιστημονικές.   Δεν   είναι   αποτέλεσμα ψηλάφισης.   Πολύ περισσότερο η θρησκευτική πίστη. Στη φωνή της καρδιάς, που έχει γεμίσει με την αγάπη μας προς τον Κύριό μας και Θεό μας, στηρίζεται η πίστη. Η παρουσία του Κυρίου στην ψυχή μας που εμποτίζει την καθημερινή μας ζωή,  είναι  συνέπεια  της  πίστης  μας.  Φανερώνεται με λόγια  και  πράξεις, ενισχύεται η πίστη, αποκτά περιεχόμενο και δύναμη. 

Ενώ λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι πολύ σημαντικό το γεγονός που μας προσφέρει η σημερινή περικοπή, ως θέμα πίστης, υπάρχει και κάτι ουσιαστικότερο. Αναφέρονται περισσότερες από μια περιπτώσεις, από τις εμφανίσεις που πραγματοποίησε ο Αναστάς Κύριος.   Η θρησκεία μας, η πίστη μας, στηρίζεται ακριβώς   στο γεγονός της αναστάσεως του Κυρίου. «Ει Χριστός  ουκ  εγήγερται ματαία  η  πίστις  ημών»,  σημειώνει  ο  Απόστολος Παύλος. Καμιά αξία δεν έχει η πίστη μας, αν δεν έχει πραγματοποιηθεί η ανάσταση  του  Χριστού.  Κυρίαρχο  γεγονός  και  βάθρο  της  χριστιανικής πίστης  αποτελεί  η  ανάσταση  του  Κυρίου.  Γιαυτό  αποκτούν  ιδιαίτερη σημασία οι εμφανίσεις του Κυρίου μετά την ανάσταση. Επισφραγίζεται το μεγάλο γεγονός. 

Επιπλέον, για τον Θωμάς και τους σύγχρονούς του, οι εμφανίσεις του Κυρίου μετά την σταύρωση και την ταφή, στερέωσαν την πίστη τους. 

Έδωσαν θάρρος στους φοβισμένους και κρυπτόμενους, «δια τον φόβον των Ιουδαίων», δώδεκα αποστόλους, αλλά και τον ευρύτερο κύκλο των πιστών ακολούθων   και   μαθητών   του   Κυρίου.   Πρόσθεσαν   επιχειρήματα, ενδυνάμωσαν την πίστη τους, που είχε προσωρινά κλονιστεί μετά την ταφή του Κυρίου. Πίστεψαν πρώτα αυτοί. Ακολουθώντας την εντολή του Κυρίου: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη», πηγαίνετε να διδάξετε όλον τον κόσμο, μετέφεραν το μήνυμα της ανάστασης σ’ όλο τον κόσμο. Μετέφεραν και φύτευσαν στις ψυχές των ανθρώπων την μοναδική πίστη. Βοήθησαν να ετοιμαστεί η βάση της νέας θρησκείας, και μετά τη γενέθλια ημέρα της, την Πεντηκοστή,  να διαδοθεί  σ’ όλους  τους ανθρώπους  η λυτρωτική αλήθεια της  διδασκαλίας  του Θεανθρώπου  Ιησού.  Κι  όλα  αυτά,  αγαπητοί  μου, στηρίχτηκαν στην ακράδαντη πίστη στην ανάσταση του Σωτήρα Χριστού. 

Δ.Γ.Σ.