ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ 26-4-2015

Σήμερα ἀκούσαμε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων νὰ μᾶς λέει: «Ἐκεῖνες τὶς μέρες, καθὼς μεγάλωνε ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν, ἄρχισαν νὰ παραπονιοῦνται οἱ ἑλληνόφωνοι πιστοὶ ἐναντίον τῶν ἐβραιοφώνων ὅτι στὴν καθημερινὴ διανομὴ τῶν τροφίμων δὲν φρόντιζαν τὶς ἑλληνόφωνες χῆρες ὅσο ἔπρεπε. Τότε οἱ δώδεκα ἀπόστολοι σύναξαν ὅλους τοὺς μαθητὲς καὶ εἶπαν: «Δὲν εἶναι σωστὸ ἐμεῖς νὰ ἀφήσουμε τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀσχολούμαστε μὲ διανομὲς τροφίμων. Φροντίστε, λοιπόν, ἀδελφοί, νὰ ἐκλέξετε ἀπ’ ἀνάμεσά σας ἑφτὰ ἄντρες μὲ καλὴ φήμη, γεμάτους ἀπὸ τὴ σοφία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Αὐτοὺς θὰ ὁρίσουμε νὰ κάνουν αὐτὸ τὸ ἔργο κι ἐμεῖς θὰ ἀφιερωθοῦμε ἀποκλειστικὰ στὴν προσευχὴ καὶ στὸ ἔργο τοῦ κηρύγματος». Μ’ αὐτὰ τὰ λόγια συμφώνησε ὅλη ἡ κοινότητα.  Ἔτσι, διάλεξαν τὸ Στέφανο, ἄνθρωπο γεμάτον πίστη καὶ Ἅγιο Πνεῦμα·  ἐπίσης τὸ Φίλιππο, τὸν Πρόχορο, τὸν Νικάνορα, τὸν Τίμωνα, τὸν Παρμενᾶ καὶ τὸ Νικόλαο ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια, ποὺ προηγουμένως εἶχε προχωρήσει στὸν Ἰουδαϊσμό. Αὐτοὺς τοὺς ἔφεραν μπροστὰ στοὺς ἀποστόλους, ποὺ προσευχήθηκαν κι ἔβαλαν τὰ χέρια τους στὰ κεφάλια τῶν ἑφτά. Στὸ μεταξὺ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ διαδινόταν. Ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν στὴν Ἱερουσαλὴμ μεγάλωνε πολύ. Ἀκόμη καὶ ἱερεῖς πάρα πολλοὶ ἀποδέχονταν τὴν πίστη».

         Σὲ ὅλη τὴν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου οἱ ἀποστολικὲς περικοπὲς εἶναι εἰλημμένες ἀπὸ τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων. Στὴν σημερινή, λοιπόν, γίνεται ἀναφορὰ γιὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν ἑπτὰ διακόνων, ἀλλὰ μᾶς δίνει συγχρόνως σημαντικὰ στοιχεῖα καὶ πληροφορίες γιὰ τὴ ζωὴ τῶν πρώτων χριστιανῶν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων. Μᾶς ἀναφέρει, λοιπόν, ὅτι τὶς μέρες, κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ Ἀπόστολοι ἀσκοῦσαν τὸ ἀποστολικὸ ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ, ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν αὐξανόταν σημαντικά. Δημιουργήθηκε, ὅμως, πρόβλημα, ὅταν κατὰ τὴν καθημερινὴ διανομὴ τροφίμων δὲν λαμβανόταν ἡ δέουσα πρόνοια γιὰ τὶς ἑλληνόφωνες χῆρες, ὅσο γιὰ τὶς ἐβραιόφωνες. Αὐτὸ τὸ γεγονὸς μᾶς δίνει καὶ τὴν πληροφορία ὅτι ἡ σύνθεση τῆς πρωτοχριστιανικῆς ἐκκλησίας ἀποτελεῖτο ἀπὸ μέλη προερχόμενα ἀπὸ Ἑβραίους τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τῶν ἄλλων περιοχῶν τῆς Παλαιστίνης, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἐβραιόφωνοι, δηλαδὴ μιλοῦσαν ἑβραϊκά, καὶ ἀπὸ μέλη τῶν ἑβραϊκῶν κοινοτήτων τῆς διασπορᾶς, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἑλληνόφωνοι. Ἐδῶ καταλαβαίνουμε καὶ τὴν οἰκονομικὴ διαφορὰ ποὺ ὑπῆρχε μεταξὺ τῶν Ἑβραίων καὶ τῶν Ἑλληνιστῶν. Οἱ ἑλληνιστὲς ἦταν πιὸ εὔρωστοι οἰκονομικὰ καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ γινόταν ἡ διάκριση μεταξὺ τῶν ἐβραιοφώνων καὶ τῶν ἑλληνοφώνων χηρῶν. 

Ἕνα ἄλλο στοιχεῖο ποὺ βρίσκουμε σὲ αὐτὴ τὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ εἶναι ἡ καθημερινὴ «διακονία». Αὐτὴ ἡ διακονία ἔγινε γνωστὴ ὡς «ἀγάπαι», δηλαδὴ τὸ μοίρασμα τῶν ἀγαθῶν μεταξὺ τῶν πιστῶν. Δὲν πρόκειται ἁπλῶς γιὰ μιὰ φιλανθρωπικὴ πράξη ἀλλὰ εἶχε ὡς σκοπὸ τὴν αὔξηση καὶ τὴ συνοχὴ τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Στὸ πρόβλημα ποὺ δημιουργήθηκε γιὰ τὴ διανομὴ τροφίμων μεταξὺ Ἑβραίων καὶ Ἑλληνιστῶν οἱ Ἀπόστολοι ἔδωσαν τὴ λύση μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο: κάνουν διαχωρισμὸ καὶ προβάλλουν διαβάθμιση τῶν διακονημάτων ἐντὸς τῆς ἐκκλησίας. Θεωροῦν πιὸ σωστὸ αὐτοὶ νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ  τὴ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν προσευχή. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀποστολὴ ποὺ τοὺς εἶχε ἀνατεθεῖ ἀπὸ τὸν Κύριο μὲ τὴν ἐκλογή τους στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα, νὰ κηρύξουν τὸ εὐαγγέλιο σὲ ὅλα τὰ ἔθνη. Τὸ ἔργο τῆς διακονίας καὶ τῆς διανομῆς τροφίμων θὰ ἀνατεθεῖ σὲ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι, ὅμως, πρέπει νὰ διακρίνονται γιὰ τὴν καλή τους φήμη, τὴ σοφία τους καὶ νὰ εἶναι γεμάτοι ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σοβαρὸ εἶναι, λοιπόν, τὸ ἔργο τους, ἀφοῦ ἀπαιτεῖ νὰ ἔχουν αὐτὰ τὰ χαρίσματα. Ἐπίσης, βλέπουμε τοὺς Ἀποστόλους μετὰ ἀπὸ προσευχὴ νὰ βάζουν τὰ χέρια τους πάνω στὰ κεφάλια τῶν ἑπτά, γιὰ νὰ τοὺς μεταδοθεῖ ἡ θεία χάρη. Ἔτσι τὸ διακόνημα ποὺ ἀνέλαβαν οἱ ἑπτὰ διάκονοι ἦταν καρπὸς τῆς θείας χάριτος.

            Ἡ ἐκλογὴ τῶν ἑπτὰ διακόνων ἔγινε μὲ σκοπὸ νὰ ἀντιμετωπισθοῦν πρακτικὰ ζητήματα, νὰ διανέμουν τὰ ἀγαθὰ τῆς ἐκκλησίας μὲ δικαιοσύνη, ὥστε νὰ μὴν προκύπτουν ἀντιπαραθέσεις μεταξὺ τῶν πιστῶν. Μὲ αὐτὴν τὴν κίνησή τους οἱ ἀπόστολοι ἔκαναν φανερὸ ὅτι καὶ τὰ πρακτικὰ ζητήματα δὲν εἶναι κατώτερης σημασίας γιὰ τὴν ὀργάνωση τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ἂν δὲν γίνει σωστὴ διαχείριση τῶν πρακτικῶν αὐτῶν ζητημάτων, τότε θὰ προκύψουν μεγαλύτερα, πνευματικὰ προβλήματα. Ἐπίσης, ἡ ἰδιαίτερη σημασία ποὺ ἔδωσαν στὴν ἐκλογὴ τῶν διακόνων φανερώνει πόσο σημαντικὴ εἶναι γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἡ σωστὴ ἐπιλογὴ προσώπων. Γιατί καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀναλαμβάνουν τὴ διαχείριση τῶν πρακτικῶν ζητημάτων τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νὰ εἶναι ἀκέραιοι καὶ ἀξιόπιστοι, ἐνάρετοι καὶ ταπεινοί. Δὲ σημαίνει ὅτι τὰ πρακτικὰ θέματα ποὺ προκύπτουν δὲν χρειάζονται πνευματικὰ χαρίσματα, γιὰ νὰ ἐπιλυθοῦν, ἄλλωστε οἱ ἑπτὰ διάκονοι εἶχαν πολλὰ τέτοια χαρίσματα. Γι’ αὐτὸ ἂς ζητοῦμε τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γιὰ ὅσους ἐργάζονται μὲ πίστη καὶ φόβο Θεοῦ σὲ κάθε περιοχὴ τῆς ζωῆς, μὰ πιὸ πολὺ, ὅπως εἶναι αὐτονόητο «εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Κυρίου». Ἀμήν.-