Κυριακή τῶν Μυροφόρων 26.4.2015

(Πράξεων στ΄ 1-7)

«Τά προσόντα τῶν Κληρικῶν»

Στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων γίνεται λόγος γιά τήν πρώτη χειροτονία διακόνων πού ἔκαναν οἱ Ἀπόστολοι. Καί εἶναι ἐνδιαφέρον νά δοῦμε τά προσόντα πού ζήτησαν νά ἔχουν οἱ ὑποψήφιοι πού θά ἀνελάμβαναν τό ἱερό ἔργο τῆς διακονίας τῶν πιστῶν. Ἔτσι θά μπορέσουμε νά βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα.

Διαβάζοντας κανείς, τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων διαπιστώνει τίς διαφορές καί τά παράπονα πού ἐμφανίστηκαν μεταξύ τῶν πιστῶν. Βλέπετε καί στά ἱερώτατα θέματα ὁ ἀνθρώπινος παράγοντας προκαλεῖ προβλήματα. Αἰτία τῶν παραπόνων ἦταν οἱ Ἑλληνόφωνοι πιστοί χριστιανοί πού ἔλεγαν ὅτι οἱ γυναῖκες τους περιφρονούνταν ἀπό τούς χριστιανούς πού μιλοῦσαν ἑβραϊκά στό ζήτημα τῆς διανομῆς βοηθημάτων. Ἔτσι ἡ ἀγανάκτηση αὐτή ὁδήγησε τούς Ἀποστόλους στήν ἀπόφαση ὅτι θά ἔπρεπε νά χειροτονήσουν εἰδικά πρόσωπα τά ὁποῖα θά διαχειρίζονταν μέ πνεῦμα ἀγάπης καί δικαιοσύνης τίς ἐλεημοσύνες καί τίς συνδρομές. Ἀπ’ αὐτήν τήν ἀνάγκη ξεπήδησε ἡ τάξη τῶν διακόνων μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἀνέθεσαν λοιπόν, οἱ Ἀπόστολοι στό πλῆθος τῶν πιστῶν, στήν κοινότητα δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας, νά ἐκλέξουν ἑπτά ἀνθρώπους, κατάλληλους γιά τό μεγάλο ἔργο καί αὐτοί ἀνέλαβαν νά κάνουν τήν χειροτονία, ὅπως θά λέγαμε σήμερα, δηλαδή νά μεταδώσουν τήν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἔτσι κι ἔγινε. Αὐτούς πού ὁ λαός ἐξέλεξε, οἱ Ἀπόστολοι κατόπιν ἐχειροτόνησαν. Ἀλλά μεγαλύτερη σημασία ἔχει τό ὅτι, ἀναθέτοντας στούς λαϊκούς τήν ἐκλογή οἱ Ἀπόστολοι διέγραψαν καί τά προσόντα πού θά ἔπρεπε νά ἔχουν οἱ ὑποψήφιοι. Νά τά λόγια τους: «Ἐπισκέψασθε οὖν ἀδελφοί ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά πλήρεις πνεύματος Ἁγίου καί σοφίας» (Πράξεων στ΄ 3). Στήν μικρή τούτη φράση κρύβεται ὁ μυστικός καθρέπτης, στόν ὁποῖο πρέπει νά καθεπτριζόμαστε συχνά ἐμεῖς οἱ κληρικοί γιά νά βλέπουμε ἄν εἴμαστε ἐντάξει καθώς καί οἱ λαϊκοί γιά νά βλέπουν πώς πρέπει νά εἶναι οἱ κληρικοί τους.

Τό πρῶτο γενικό στοιχεῖο τῆς κρίσεως τῶν πιστῶν πρέπει νά εἶναι ἡ μέ συναίσθηση τῆς εὐθύνης ἐκλογή. Ἡ λέξη «ἐπισκέψασθε» σημαίνει ἐξετάστε μέ πολλή προσοχή καί ἐκλέξτε. Δέν εἶναι παρωνυχίδα τό θέμα. Δέν πρέπει στήν κρίση νά ὑπεισέλθουν κριτήρια ἰδιοτελῆ, συμφεροντολογικά, παραταξιακά. Χρειάζεται κρίση ὑπεύθυνη, μακρυά ἀπό ὕποπτες σκοπιμότητες. Στό χῶρο τῆς ἱερωσύνης δέν πρέπει νά μετρᾶ οὔτε τό συμφέρον τοῦ ἑνός ἤ τοῦ ἄλλου, οὔτε οἱ ἡλικίες, οὔτε οἱ φατρίες. Μέ προσευχή καί προσοχή πρέπει νά γίνει ἡ ἐκλογή. Αὐτή εἶναι μία γενική καί βασική προϋπόθεση.

Τό δεύτερο στοιχεῖο στήν συνέχεια εἶναι πώς οἱ ὑποψήφιοι πρέπει νά εἶναι ἄνθρωποι ἀκέραιοι, ἀξιόπιστοι, νά ἔχουν καλή μαρτυρία ἀπ’ ὅλους, εἰ δυνατόν, νά μήν ἔχουν δώσει ἀφορμή γιά σκάνδαλα καί νά διακρίνωνται γιά τόν ἐνάρετο καί ἀνεπίληπτο βίο τους. Τό λειτούργημα τοῦ κληρικοῦ εἶναι ἅγιο καί λεπτό. Γι’ αὐτό καί οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἀξίωναν ὁ κάθε ὑποψήφιος νά διαθέτει μερικά βασικά προσόντα πού ἄν δέν τά ἔχει δέν ἐπιτρέπεται νά προχωρήσει. Βασικό εἶναι τό προσόν τοῦ ἀκαταγνώστου, ὅπως λέγεται, βίου. Δέν μπορεῖ ὁ ὁποιοσδήποτε καλός ἄνθρωπος νά γίνει κληρικός. Χρειάζεται νά εἶναι ἄμεμπτος. Νά ἔχει ζωήν προσεκτική καί νά ὑπηρετεῖ τήν ἀρετήν. Ἀλλοιῶς γίνονται παρατράγουδα καί ζημιώνεται ἡ πίστη καί ἡ Ἐκκλησία.

Στήν συνέχεια ἔρχεται τό προσόν πού λέγεται χάρις τοῦ Πνεύματος. Ὁ ὑποψήφιος πρέπει νά εἶναι γεμᾶτος ἀπό αὐτή τήν χάρη, νά εἶναι δηλαδή ἄνθρωπος «χαριτωμένος», πού ὅλα του καί ἡ ὁμιλία του καί ἡ συμπεριφορά του καί τό βάδισμά του καί τό ντύσιμό του νά προδίδουν πνευματικότητα. Ὁ κληρικός ἐνῶ κινεῖται στήν γῆ, ὀφείλει νά ἀναπνέει στόν οὐρανό. Καί τοῦτο γιατί, κύριο ἔργο του εἶναι νά δείχνει στούς ἀνθρώπους τόν δρόμο τοῦ οὐρανοῦ.

Τέλος, οἱ ὑποψήφιοι πρέπει νά ἔχουν σοφία δηλαδή σύνεση καί φρόνηση πού θά ἐπιτρέπουν νά προσλαμβάνουν τά δίκαια παράπονα καί γενικά νά πολιτεύονται κατά ἄψογο τρόπο, χωρίς νά ἀδικοῦν κανένα, ἀλλά ἀντίθετα συντρέχοντας τίς ὑλικές καί πνευματικές ἀνάγκες τῶν πιστῶν τους.

Μέσα στά λίγα αὐτά προσόντα κρύβεται ὅλη ἡ οὐσία τοῦ περιεχομένου ἐκείνων πού θέλουν νά γίνουν κληρικοί. Ἄς καθρεπτιστοῦμε τώρα ὅλοι μας ἐδῶ. Ἐμεῖς οἱ κληρικοί γιά νά ἐλεγχθοῦμε, ἐάν δέν εἴμαστε φωτισμένοι, ἐνάρετοι, συνετοί καί ἀκέραιοι. Ἐσεῖς δέ οἱ λαϊκοί, ἄν ζητᾶτε τόν παπά σας ἤ τόν Δεσπότη σας ὑπηρέτη ὄχι τῶν ψυχῶν σας, ἀλλά τῶν συμεφαρόντων σας καί τῶν ἀδυναμιῶν σας. Συχνά οἱ λαϊκοί μας δέ μποροῦν νά καταλάβουν πώς ὁ κληρικός ἔχει μία ἰδιαίτερη ἀποστολή. Καί πώς γιά νά τήν φέρει εἰς πέρας δέν ἀρκεῖ νά εἶναι ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος. Χρειάζεται ἐφόδια ἱερά, πνεῦμα Ἅγιο, πνευματικότητα καί σωφροσύνη. Καί μόνο τέτοιοι μπορεῖ νά γίνωνται κληρικοί, σάν θέλουμε νά ὠφελούμαστε ἀπό τήν παρουσία τους καί νά διδασκώμεθα ἀπό τά λόγια καί ἀπό τό παράδειγμά τους.

Μέ κληρικούς Ἁγίους, ἐναρέτους, ἀκεραίους καί συνετούς ἡ Ἐκκλησία μας μπορεῖ νά κάνει θαύματα καί νά σώσει τόν κόσμο.