ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Aπιστος Θωμάς· η στάση του αυτή έμελλε να χαρακτηρίσει από τότε όλους τους δύσπιστους ανθρώπους ανά τους αιώνες. Διαπνεόταν, ωστόσο, στ' αλήθεια, από απιστία η συμπεριφορά του αυτή ή μήπως αποτελούσε περίτρανη απόδειξη της ποιότητας των μαθητών του Κυρίου; Απόδειξη ότι δεν ήταν απλώς άβουλα πρόβατα, που άγονταν και φέρονταν υπό τις διαταγές κάποιου «τσαρλατάνου», αλλά όντα με οξεία κριτική ικανότητα, τα οποία μολονότι είχαν γίνει μάρτυρες θαυμαστών γεγονότων και είχαν πληροφορηθεί, προκαταβολικώς, από τον Ίδιο την επερχόμενη Ανάστασή Του, δεν αρκέστηκαν σ' αυτό. Αντιθέτως, μετά τη Σταύρωσή Του, λούφαξαν πανικόβλητοι και κρύφτηκαν σαν τα ποντίκια, που εγκαταλείπουν πρώτα το πλοίο σα βυθίζεται... Ούτε λόγος να πλησιάσουν τον τάφο του διδασκάλου τους πόσο μάλλον να «κλέψουν» το σώμα Του.


Οι μόνες που βρήκαν το θάρρος να επισκεφτούν τον τόπο, που δέχτηκε το άχραντο Σώμα του Κυρίου τους ήταν οι μυροφόρες. Γι' αυτό και πρώτες αυτές έγιναν μέτοχοι της θαυμαστής έγερσής Του εκ νεκρών. Ακόμα κι όταν η Μαρία η Μαγδαληνή – η γυναίκα από την οποία ο Ιησούς είχε εκβάλει 7 δαιμόνια – πήγε στους μαθητές, για να τους κοινωνήσει το «ευαγγέλιο», το Χαρμόσυνο άγγελμα της Αναστάσεως του Χριστού, εκείνοι έμειναν απορημένοι! Μόνο, όταν τους επισκέφτηκε ο ίδιος ο Αναστημένος Ιησούς πείστηκαν και πίστεψαν στην Ανάστασή Του! Αλλά ο Θωμάς ήταν απών...

Με το που επέστρεψε λοιπόν και πληροφορήθηκε όσα είχαν συμβεί από τους υπόλοιπους αποστόλους, αντί να πιστέψει, κινήθηκε κριτικά και αντιδραστικά, τονίζοντας χαρακτηριστικά πως αν δε βάλει τα δάχτυλά του «επί τον τύπον των ήλων» (στα τρυπήματα από τα καρφιά) δε πρόκειται να πιστέψει! Κι όμως ήταν ο ίδιος άνθρωπος, που είδε και βίωσε την Ανάστασή του διδασκάλου Του, Εκείνου, που είχε αναστήσει τον Λάζαρο. Πώς ήταν δυνατό να ζητεί αποδείξεις ενώ είχε συμμετάσχει σε τόσα θαύματα;

Βεβαίως, οι αποδείξεις δεν άργησαν να έρθουν, καθώς σε μικρό χρονικό διάστημα πραγματοποιήθηκε δεύτερη εμφάνιση του Κυρίου, ενός Κυρίου απαστράπτοντος, που με ανείπωτη αγάπη και κατανόηση του έτεινε τα πληγωμένα χέρια, δείχνοντας του τα σημάδια των καρφιών και διαλύοντάς του με αυτόν τον τρόπο αυτοστιγμεί κάθε ίχνος αμφιβολίας, συγκλο­νίζοντας τον συθέμελα.

 Στο πρόσωπο του Θωμά αντικα­τοπτρίζονται όλοι οι «άπιστοι» κάθε εποχής, που ζητούν ακλόνητες αποδεί­ξεις, ως προϋπόθεση, προκει­μένου να πιστέψουν. Ωστόσο, το θέμα είναι, ποια θα είναι η δική τους στάση και αντίδραση, τη στιγμή που αυτές οι αποδείξεις φτάσουν, ποιο δρόμο θα ακολουθήσουν· αυτόν του «άπιστου» Θωμά που μεταστράφηκε σε πιστό ή αυτόν της απύθμενης αδιαφορίας και απιστίας ες αεί;