ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ (11-5-2008)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ 

                             

Ἀ­να­στά­σι­μη ἡ πε­ρί­ο­δος πού δι­ά­γου­με, ἀ­γα­πη­τοί Ἀ­δελ­φοί. Οἱ Πρά­ξεις τῶν Ἀ­πο­στό­λων εἶ­ναι ἡ πη­γή τῶν Ἀ­πο­στο­λι­κῶν Ἀ­να­γνω­σμά­των τῆς πε­ρι­ό­δου αὐ­τῆς πού λέ­γε­ται καί Πε­ντη­κο­στά­ρι­ο. Τήν Κυ­ρι­α­κή τῶν Μυ­ρο­φό­ρων δι­α­βά­ζε­ται εἰ­δι­κά ἡ πε­ρι­κο­πή ἐ­κεί­νη τῶν Πρά­ξε­ων πού πε­ρι­γρά­φει τήν ἐ­κλο­γή τῶν ἑ­πτά Δι­α­κό­νων. Προ­σευ­χή-Λό­γος-Ἀ­γά­πη! Τά τρί­α ἔρ­γα τῶν Ἀ­πο­στό­λων.

Ἡ ἀ­γά­πη με­τα­φρά­ζε­ται σέ δι­α­κο­νί­α. Σέ θε­ρα­πεί­α τῶν ἀ­να­γκῶν τοῦ λα­οῦ. Στήν προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση σέ τρα­πέ­ζι­α ἀ­γά­πης. Σέ προ­σφο­ρά ὑ­λι­κῆς τρο­φῆς καί σέ ἱ­κα­νο­ποί­η­ση σω­μα­τι­κῶν ἀ­να­γκῶν.

Ἡ Ἀ­γά­πη, ὁ Θε­ός, πῆ­ρε σάρ­κα· ἔ­γι­νε σαρ­κω­μέ­νη Ἀ­γά­πη. Αὐ­τή ἡ ἀ­γά­πη δέν πε­ρι­φρο­νεῖ τήν σάρ­κα τῶν ἄλ­λων, τίς σω­μα­τι­κές καί ὑ­λι­κές ἀ­νά­γκες τῶν ἀν­θρώ­πων. Ἡ ἀ­γά­πη γί­νε­ται ψω­μί τοῦ πει­να­σμέ­νου, νε­ρό τοῦ δι­ψα­σμέ­νου, φάρ­μα­κο τοῦ πλη­γω­μέ­νου, ἐ­λευ­θε­ρί­α τοῦ ἐ­ξαρ­τη­μέ­νου.

Πέ­ρα ἀπ᾿ αὐ­τή τήν ἀ­γά­πη, πού ἀ­γκα­λι­ά­ζει τό σῶ­μα, οἱ Ἀ­πό­στο­λοι εἶ­χαν σάν ἔρ­γο καί τήν ἄλ­λη, τήν σπου­δαι­ό­τε­ρη ἀ­γά­πη. Πρό­κει­ται γι­ά τήν ἀ­γά­πη στήν ψυ­χή. Ἡ ψυ­χή τρο­φο­δο­τεῖ­ται μέ τόν λό­γο. Τό κή­ρυ­γμα εἶ­ναι τό ψω­μί τῆς ψυ­χῆς. Εἶ­ναι ἡ ἀ­γά­πη γι­ά τό πνεῦ­μα. Εἶ­ναι ἡ δι­α­κο­νί­α τῆς αἰ­ώ­νι­ας ψυ­χῆς.

Κι ἐ­κτός ἀ­πό τίς δύ­ο αὐ­τές ἀ­γά­πες, οἱ Ἀ­πό­στο­λοι, σάν ἔρ­γο, εἶ­χαν τήν ἀπ᾿ ὅ­λες τίς ἀ­γά­πες πι­ό με­γά­λη καί πι­ό σπου­δαί­α, τήν ἀ­γά­πη στόν Θε­ό.

Καί τά τρί­α ἔρ­γα εἶ­ναι σπου­δαῖ­α. Καί ἡ προ­σευ­χή, καί ὁ λό­γος καί ἡ δι­α­κο­νί­α. Ἀλ­λά οἱ Ἀ­πό­στο­λοι δέν μπο­ροῦ­σαν νά ἐ­παρ­κέ­σουν καί γι­ά τά τρί­α. Ὅ­σο κι ἄν εἶ­χαν τόν φω­τι­σμό καί τήν δύ­να­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, ἄν­θρω­ποι ἦ­σαν. Ὁ Χρι­στός, ὡς Θε­άν­θρω­πος, μπο­ροῦ­σε χω­ρίς δι­α­κο­πή, ἀλ­λά καί χω­ρίς μεί­ω­ση καί ἐ­ξά­ντλη­ση, νά τε­λεῖ καί τά τρί­α ἔρ­γα σέ τέ­λει­ο βα­θμό. Καί νύ­χτες ὁ­λό­κλη­ρες προ­σευ­χό­ταν καί κή­ρυτ­τε «πα­ντα­χοῦ» καί δι­α­κο­νοῦ­σε κά­θε ὑ­λι­κή καί σω­μα­τι­κή ἀ­νά­γκη τῶν ἀν­θρώ­πων.

Οἱ Ἀ­πό­στο­λοι αἰ­σθάν­θη­καν τήν ἀ­νε­πάρ­κει­ά τους γι­ά τήν πλή­ρη ἀ­ντα­πό­κρι­ση καί στά τρί­α ἔρ­γα τοῦ Θε­οῦ. Δέν εἴ­μα­στε ὅ­λοι γι­ά ὅ­λα. Χρει­α­ζό­μα­στε συ­νερ­γά­τες. Αὐ­τό ἔ­κα­ναν οἱ Ἀ­πό­στο­λοι. Θαυ­μά­ζει κα­νείς τήν ἐ­πι­λο­γή τους. Με­τα­ξύ πολ­λῶν ἀ­να­γκαί­ων δι­α­λέ­γουν τά ἀ­να­γκαι­ό­τε­ρα. Καί τό ἀ­να­γκαι­ό­τε­ρο εἶ­ναι ὁ λό­γος τοῦ Θε­οῦ καί ἡ προ­σευ­χή.

Ἡ ἐ­κλο­γή τῶν ἑ­πτά Δι­α­κό­νων εἶ­ναι ὄ­χι μό­νο κα­θρέ­φτης καί ὑ­πό­δει­γμα τοῦ πῶς δι­οι­κεῖ­ται ἡ Ἐκ­κλη­σί­α, ἀλ­λά καί κα­θρέ­φτης καί ὑ­πό­δει­γμα τοῦ ἔρ­γου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας: Καί τό ἔρ­γο αὐ­τό εἶ­ναι: Προ­σευ­χή-Λό­γος-Ἀ­γά­πη.

Μέ τήν προ­σευ­χή γι­νό­μα­στε τό στό­μα τοῦ λα­οῦ πού μι­λᾶ στόν Θε­ό. Δι­ά­κο­νοι τοῦ λα­οῦ στό ἔρ­γο τῆς σω­τη­ρί­ας του. Ἔρ­γο με­γά­λο εἶ­ναι ἡ προ­σευ­χή. Ἔρ­γο δυ­να­τό, πα­ντο­δύ­να­μο, ἀ­φοῦ μᾶς ἐ­ξα­σφα­λί­ζει τήν συμ­μα­χί­α τοῦ Πα­ντο­δύ­να­μου Θε­οῦ.

Ἄν ἡ προ­σευ­χή μᾶς ἀ­να­δει­κνύ­ει στό­μα τοῦ λα­οῦ πρός τόν Θε­ό, τό ἄλ­λο ἔρ­γο, ὁ λό­γος τοῦ Θε­οῦ, τό κή­ρυ­γμα, μᾶς κα­θι­στᾶ στό­μα­τα τοῦ Θε­οῦ πού μι­λᾶ στόν λα­ό. Μέ τήν προ­σευ­χή κα­τε­βά­ζου­με τόν οὐ­ρα­νό στήν γῆ. Μέ τόν λό­γο τοῦ Θε­οῦ κα­τε­βά­ζου­με τόν Θε­ό στίς ψυ­χές τῶν ἀν­θρώ­πων.

Στά ἀ­πο­στο­λι­κά χρό­νι­α γόγ­γυ­ζαν με­ρι­κοί, δι­ό­τι νό­μι­ζαν ὅ­τι ἀ­δι­κοῦ­νται στήν δι­α­νο­μή τῆς ἀ­γά­πης. Καί σή­με­ρα πολ­λοί στε­νά­ζουν. Ζη­τοῦν τόν Χρι­στό τῆς δι­α­κο­νί­ας.

Ἡ ἁ­γί­α μας Ἐκ­κλη­σί­α πά­ντο­τε προ­σφέ­ρει στόν λα­ό καί τήν πνευ­μα­τι­κή καί τήν ὑ­λι­κή δι­α­κο­νί­α. Προ­σφέ­ρει στόν Θε­ό λα­μπρούς Να­ούς, ἀλ­λά καί στόν ἄν­θρω­πο πού ἔ­χει ἀ­νά­γκη προ­σφέ­ρει βο­ή­θει­α καί συ­μπα­ρά­στα­ση.

Ἡ πρα­γμα­τι­κή κοι­νω­νί­α τῶν ἀν­θρώ­πων ἐ­πι­τυγ­χά­νε­ται μό­νο μέ­σα στήν Ἐκ­κλη­σί­α. Ὅ­σο προ­α­γό­μα­στε πνευ­μα­τι­κά, μέ τήν προ­σευ­χή, μέ τήν συ­νει­δη­τή καί δι­αρ­κῆ συμ­με­το­χή στά ἱ­ε­ρά Μυ­στή­ρι­α καί μέ κά­θε μέ­σο πού μᾶς πα­ρέ­χει ἡ Μη­τέ­ρα μας Ἐκ­κλη­σί­α, τό­σο πλη­σι­ά­ζου­με καί τούς συ­ναν­θρώ­πους μας μέ ἀ­γά­πη καί δι­ά­θε­ση δι­α­κο­νί­ας.

Ἡ κοι­νω­νί­α τῆς ἀ­λη­θι­νῆς ἐν Χρι­στῷ ἀ­γά­πης εἶ­ναι ἐ­πί­γει­ος πα­ρά­δει­σος. Μέ τήν ἀ­γά­πη πρός τούς ἀ­δελ­φούς μας ζοῦ­με τήν ἀ­να­στη­μέ­νη ζω­ή στό Σῶ­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί προ­γευ­ό­μα­στε τήν χα­ρά τῆς Βα­σι­λεί­ας τοῦ Θε­οῦ. Εἴ­θε νά ἀ­πο­λαμ­βά­νου­με αὐ­τή τήν ζω­ή τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως στήν γῆ καί νά ἀ­πο­λαύ­σου­με τήν Οὐ­ρά­νι­α Βα­σι­λεί­α τοῦ Χρι­στοῦ. Α­ΜΗΝ.