Σάββατο του Λαζάρου (4 Απριλίου 2015)

 Η Αγία Εκκλησία μας εορτάζει την τετραήμερη Ανάσταση του αγίου και δικαίου φίλου του Χριστού Λαζάρου, και πρώτου Επισκόπου Κιτίου.

Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ. ι΄, 38-40, Ιωαν. ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία. Λίγες μέρες προ του πάθους του Ιησού Χριστού, ο Λάζαρος ασθένησε και οι αδελφές του ενημέρωσαν τον Ιησού, που τότε ήταν στη Γαλιλαία, να τον επισκεφθεί. Ο Θεάνθρωπος Κύριος όμως, παιδαγωγικά προς τους μαθητές του και όλους τους μετέπειτα πιστούς, καθυστέρησε να μεταβεί στη Βηθανία. Κι έτσι δεν πρόλαβε τον Λάζαρο, οποίος ήδη είχε πεθάνει.

Όταν ο Ιησούς έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λαζάρου, και ζήτησε να δει το τάφο του. Του εξήγησαν ότι μετά από τέσσερις ημέρες ίσως ήταν αργά. Ο Χριστός έδωσε την ευκαιρία να ομολογήσουν ότι πιστεύουν στην πρόνοια του Θεού, αποκαλύπτοντας κι ο ίδιος ότι είναι η ανάσταση και η ζωή.

Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε ο Ιησούς ως άνθρωπος, και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με μεγάλη φωνή είπε: «Λάζαρε, βγές έξω». Ο αρχηγός της ζωής και του θανάτου ανακάλεσε τον Λάζαρο να επιστρέψει στο νεκρό σώμα του. Αμέσως,  ο τετραήμερος νεκρός βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα και ο Ιησούς ζήτησε να του τα λύσουν και να πάει σπίτι του (Ιω. ια΄,44).

Η αρχαία παράδοση της Εκκλησίας λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε τον επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».

Το έτος 890 μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό της εορτής του Λαζάρου: «Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν,…».

Ένα χαρακτηριστικό της μετέπειτα ζωής του Λαζάρου, σύμφωνα με την παράδοση, είναι ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μία φορά μόνο, όταν είδε κάποιο να κλέβει ένα πήλινο δοχείο από την αγορά στο Κίτιον και τότε είπε την εξής φράση: «Το ένα χώμα κλέβει το άλλο».

Η Ανάσταση του Λαζάρου βάθυνε το μίσος των Εβραίων που μόλις έμαθαν τα γεγονότα ζήτησαν να σκοτώσουν και τον Λάζαρο και το Χριστό. Η τετραήμερη ανάσταση του Λαζάρου επιβεβαίωσε την κοινή ανάσταση όλων των ανθρώπων και προμήνησε την τριήμερη ανάσταση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου