ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΕΡΣΑΛΩΝ

Κυριακή τῶν Μυροφόρων (Μαρκ. ιε΄ 43 -στ΄ 8)

19 Μαΐου 2013

                              

ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἡ σημερινή Κυριακή τῶν Μυροφόρων, εἶναι ἀφιερωμένη ἀ­πό τήν ἁγία μας Ἐκκλησία σ’ ἐκεῖνες τίς μακάριες ψυχές πού εἶ­χαν τό θάρρος, ἔχοντας μαζί τους πολύτιμα μῦρα, νά ἔλθουν στό μνη­μεῖο ὅπου ἐτάφη ὁ Κύριος γιά νά ἀλείψουν τό σῶμα τοῦ Ἰη­σοῦ. Στό γεγονός αὐτό ἀναφέρεται καί τό Εὐαγγέλιο.

* * *

Ἡ διήγηση.

Πρῶτα ἀναφέρεται ἡ ταφή τοῦ Κυρίου. Ὁ Ἰωσήφ, ἕνα ἀξιο­σέβαστο πρόσωπο τοῦ Συνεδρίου, πῆρε τό θάρρος καί πῆγε στόν Πιλάτο. Καί ζήτησε τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ γιά νά τό ἐνταφιάσει.

Ὁ Πιλάτος, ἐνημερώθηκε ἀπό τόν ἑκατόνταρχο γιά τό θάνα­το τοῦ Ἰησοῦ, καί χάρισε τό σῶμα στόν Ἰωσήφ. Αὐτός ἀγόρασε κα­θαρό σεντόνι, τό τύλιξε  καί τό ἐνταφίασε σέ κάποιο μνημεῖο ἐ­­κεῖ κοντά, πού ἦταν λαξευμένο σέ βράχο.

Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή καί κάποιες ἄλλες γυναῖκες, παρακο­λουθοῦσαν ὅλα αὐτά. Κι ὅταν πέρασε τό Σάββατο, τά ξημερώματα τῆς ἑπόμενης ἡμέρας, ἦλθαν στό μνημεῖο γιά νά ἀλείψουν τό σῶ­μα τοῦ Κυρίου.

Στό στόμα τους εἶχαν τήν ἀπορία: Ποιός θά κυλίσει τή βαρειά πέτρα ἀπό τό στόμιο τοῦ μνημείου; Φτάνοντας ὅμως ἐκεῖ, εἶδαν μέ ἔκπληξη πώς ἡ πέτρα εἶχε ἀπομακρυνθεῖ.

Μπῆκαν στό μνημεῖο μέ πολύ φόβο, καί βλέπουν πώς δέν ὑπῆρχε τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ἕνας ἄγγελος μέ μορφή νέου βρι­σκόταν ἐκεῖ καί τούς λέει: Μήν τρομάζετε!  Ὁ Ἰησοῦς ἀναστή­θηκε!  Πηγαίνετε νά τό πεῖτε στούς μαθητές Του!

* * *

Διδάγματα:

1. Παντοῦ, τίς ὧρες ἐκεῖνες, ἐπικρατοῦσε ὁ φόβος. Ὅταν ἡ σταύρωση τέλειωσε, μιά παγερή ἀτμόσφαιρα ἁπλωνόταν σ’ ὅλους. Καί ἰδιαίτερα στούς μαθητές καί σ’ αὐτούς πού βρίσκονταν πιό κοντά Του.

Μέ τή Σταύρωση οἱ ἐχθροί τοῦ Κυρίου παρουσιάστηκαν ὡς θριαμβευτές! Ἔνοιωσαν ἱκανοποιημένοι. Ἐπί τέλους, ὁ ἀντίπαλός τους δέν ὑπῆρχε!

2. Ὑπῆρχαν ὅμως καί κάποιοι πού ἔμεναν ἀφοσιωμένοι στό Χριστό. Ἦταν ὁ Ἰωσήφ, ὁ Νικόδημος, οἱ μυροφόρες γυναῖκες...

Καί τήν ἀφοσίωσή τους τήν ἔδειξαν στήν πράξη. Μέ τό νά φροντίσουν γιά τήν ταφή, ἀλλά καί γιά τήν περιποίηση τοῦ νε­κροῦ Ἰησοῦ. Κι αὐτά, ἀψηφώντας κάθε κίνδυνο, ἀφοῦ τό κλίμα ἦ­ταν τόσο ἐχθρικό.

3. Κι ὄχι μόνο ἀφοσιωμένοι, ἀλλά καί μέ τόλμη μπροστά στό καθῆκον. Μέ θάρρος χαρακτηριστικό. Ἀπαραίτητο γιά ὅλους καί πάντοτε.

Ἡ τόλμη αὐτή ἐνισχύεται ἀπό τή συναίσθηση τῆς ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐνισχύεται ἐπίσης ἀπό τήν παρουσία τῶν ἄλλων. Ἐνισχύεται περισσότερο ἀπό τήν πίστη καί τό σύνδεσμο μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο.

* * *

Ἡ Ἀνάσταση, ἀδελφοί μου, παραμένει καί σήμερα τό κεν­τρικό γεγονός στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, στή ζωή τῶν πιστῶν. Ἄν ἀνήκουμε σ’ αὐτούς, τότε εἶναι ἀπαραίτητο νά ἔχουμε θάρρος καί τόλμη στό χριστιανικό μας καθῆκον. Γιά τή χριστιανική μας ζωή, γιά τήν πίστη μας, γιά τήν ὁμολογία της.

(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως)