ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
Απόστολος: Εφεσ. δ ́ 7-13
Ευαγγέλιον: Ματθ. δ ́ 12–17
11 Ιανουαρίου 2015
«Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα»
Τη βδομάδα που πέρασε, αγαπητοί μου αδελφοί, είχαμε την θεία ευλογία να εορτάσουμε τα άγια Θεοφάνεια. Και πριν ακόμη λίγες μέρες επέτρεψε η αγαθότητα του Κυρίου μας να ζήσουμε για να δούμε άλλον ένα χρόνο να προστίθεται στα χρόνια της ζωής μας. Είναι πραγματικές ευκαιρίες για να αναμετρήσουμε και να αξιολογήσουμε γεγονότα και πράξεις της ζωής μας και να θέσουμε βάσεις και προγραμματισμούς για το μέλλον.

Φυσικά ο καθορισμός των χρονικών ορίων είναι καθαρά ανθρώπινη επινόηση και ανταποκρίνεται στο περιορισμένο όραμα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος.
Ωστόσο είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για απολογισμούς των πράξεων και παραλείψεών μας. Είναι μια ευκαιρία για σοβαρές και προσεκτικές αποφάσεις και προγράμματα.
Κάποιοι από εμάς πιθανόν δεν γύρισαν ποτέ πίσω τα μάτια του μυαλού και της συνείδησής τους να δουν και να μελετήσουν ποια λάθη έκαμαν, τι παρέλειψαν από αυτά που έπρεπε να κάνουν. Δεν είναι ευχάριστο σε κανένα από εμάς να βλέπουμε τα λάθη μας, και πολύ περισσότερο να μας τα καταλογίζουν άλλοι. Δυστυχώς όμως είναι θλιβερή πραγματικότητα τα λάθη μας. Πολλά ή λίγα, μεγάλα ή μικρά, τα λάθη που επηρεάζουν μόνο τον εαυτό μας, αλλά και λάθη που ενοχλούν και παραβλάπτουν τον πλησίον μας, είναι πολλά και δυστυχώς επαναλαμβανόμενα. Είναι πολύ ή λίγο το σκοτάδι των λαθών μέσα στα οποία ζούμε, για μην τα χαρακτηρίσουμε αμαρτίες. Είναι όμως σκοτάδι που δεν μας αφήνει να δούμε καθαρά. Είναι σκοτάδι που δεν μας επιτρέπει να βαδίζουμε ακίνδυνα σε κακοτράχαλους δρόμους. Μπορεί να μη θέλουμε να τα παραδεχτούμε και μάλιστα μπροστά στους άλλους. Όταν όμως βρεθούμε μόνοι μας και κυρίως την νύχτα, τότε προβάλλουν ζωντανές οι αναμνήσεις. Κι αν έχουμε αφήσει ελεύθερη και ευαίσθητη τη συνείδησή μας, νοιώθουμε έντονο τον έλεγχο. Τότε μπορεί να προβάλει η διαδικασία της μετάνοιας και κατόπιν η ανάγκη της απόφασης, της διόρθωσης και της αποκατάστασης.
Τότε είναι που ο λαός ο οποίος καθόταν και αδρανούσε, ζώντας στο θανατηφόρο σκοτάδι της αμαρτίας, είδε το μέγα φως. Ίσως αυτό το φως να είναι και μια λάμψη αφύπνισης της συνείδησής μας. Καθορίζει την μεγάλη αλλαγή. Είναι σημαντικές οι συνέπειες της αλλαγής. Φεύγει ο φόβος που
προκαλεί το σκοτάδι. Είναι το φως που φανερώνει τα πάντα. Το σκοτάδι το διαδέχεται το φως του λυτρωτή, του ελευθερωτή. Το σκοτάδι παρομοιάζεται ακόμη και με τον θάνατο.

Και συνεχίζει ο προφητάναξ Ησαϊας: «και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς». Γι αυτούς που έμεναν αδρανείς στη χώρα και τη σκιά του θανάτου, ανέτειλεν το φώς της αλήθειας του ευαγγελίου.
Αυτά βέβαια, αγαπητοί μου, αναφέρονται προφητικά στην ενανθρώπιση του Κυρίου μας και στο ανέσπερο φως της διδασκαλίας Του, που μόλις άρχιζε να φωτίζει. Αλλά δεν είναι καθόλου παράλογο να δούμε αυτά τα γεγονότα σαν καθημερινά δώρα για τον εαυτό μας, σαν διορθωτικές ευκαιρίες. Γι αυτό ανέφερα τα συνειδησιακά φαινόμενα που μπορούν να παρουσιαστούν και τα οποία είναι λογικό να μας προβληματίζουν. Η ευαγγελική αλήθεια είναι η λυδία λίθος με την οποία κρίνεται και δοκιμάζεται η ζωή μας, οι πράξεις μας, οι σκέψεις και τα λόγια μας. Οι μικρές λεπτομερειακές ενέργειες της καθημερινότητας της ζωής μας. Η αλήθεια λοιπόν είναι το φως που καταυγάζει κάθε σκοτεινή γωνία της συνείδησής μας και προκαλεί την άμεσα αναγκαία ενεργητική προσπάθεια καθαρισμού.
Με τη βάφτιση του Κυρίου, αγαπητοί μου αδελφοί, φανερώθηκε η Αγία Τριάδα. Παρουσιάστηκε η θεία τριαδική ενότητα. Διακηρύχτηκε η αγάπη του Θεού για το πλάσμα Του. Δόθηκε η εντολή και μαζί και η υπόσχεση του Θεού στους ανθρώπους. Ακούσαμε και τη διδασκαλία Του. Ας αφήσουμε ανεμπόδιστο το φως να διεισδύσει στα κατάβαθα της ψυχής. Να λειτουργήσει σαν όργανο καθαρισμού και αγιασμού. Ζούμε πια στην περίοδο της χάριτος και πρέπει να την εκμεταλλευτούμε για την σωτηρία μας.
Σημειώνει ο Απόστολος Παύλος στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα προς τους Εφεσίους. «ενί εκάστω ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού». Σε κάθε ένα από εμάς έδωσε ο Χριστός ως δώρο την χάριν Του. Και δεν περιορίστηκε μόνο να μας προσφέρει απλόχερα τα δώρα Του, χωρίς εμείς να αντιπροσφέρουμε κάποιο αντάλλαγμα, αλλά και ο ίδιος ο Θεός, καταδέχτηκε να ζήσει μαζί μας. Και όχι μόνο να ζήσει, αλλά και να σταυρωθεί για μας, για να μας σώσει. Η λύτρωση λοιπόν του ανθρώπου από την αμαρτία είναι πλέον ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός.
Σε μας παραμένει ένα απλό, πιθανόν όχι τόσο εύκολο, αλλά αναγκαίο καθήκον. Να αποδεχτούμε τη λυτρωτική δυνατότητα που ο Κύριος απλόχερα μας παρέχει, και να αγωνιστούμε ρυθμίζοντας τη καθημερινή ζωή μας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Ο στόχος, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι να φτάσουμε σε σημείο, ώστε να έχουμε την μια και την ίδια αληθινή πίστη, την απόλυτο γνώση του Υιού του Θεού. Να αποκτήσουμε πνευματική ωριμότητα και τελειότητα για να δικαιούμεθα επάξια τις δωρεές του Χριστού. Κάπως έτσι τελειώνει το αποστολικό ανάγνωσμα. «Μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού.» Αμήν.
Δ.Γ.Σ.