Κυριακή 25.1.2015

Ἀπόστολος (Ἑβρ ζ΄ 26-η΄ 2)

Μιμητής τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

       Ὁ μήνας Ἰανουάριος εἶναι θά λέγαμε μήνας ἀφιερωμένος σέ Ἱεράρχες. Καί ὄχι μόνο ἁπλά σέ Ἱεράρχες, ἀλλά σέ Μαχητές - Ἱεράρχες πού ἀγωνίσθηκαν, πού συγκρούσθηκαν, πού ὑπερασπίσθηκαν τό ποίμνιό τους, πού ἐδογμάτισαν γιά νά κρατήσουν ἀδιάβλητη τήν πίστη τους στό  Ἰησοῦ Χριστό καί νά στερεώσουν καί νά διαφυλάξουν αὐτήν τήν πίστη στούς ἀνθρώπους. Ἔτσι ἀγωνιζόμενοι γιά τήν μή νόθευση καί ἀλλοίωση τῆς πίστεως νά ὁδηγήσουν τούς πιστούς εἰς νομάς σωτηρίους, καί εἰς τήν ἐπουράνιο Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δηλαδή στήν ἀσφάλεια πού δίδει ὁ Σωτήρας καί λυτρωτής τοῦ κόσμου ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.

       Ἔτσι λοιπόν τέτοιες προσωπικότητες περιγράφει κι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν περικοπή πού θά διαβάσουμε τήν Κυριακή πού τιμᾶμε τήν μνήμη ἑνός μεγάλου Ἱεράρχου τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Καί περιγράφει αὐτές ὡς μορφές πού ἀνέλαβαν νά ὑπερασπισθοῦν τήν πίστη τους, νά τήν διαφυλάξουν καί νά τήν διατηρήσουν καθαρή καί ἀμόλυντον ἀπό κάθε βρωμιά καί δυσωδία τῆς αἱρέσεως καί τῆς πλάνης. Θά ἀκούσουμε λοιπόν τόν Ἀπόστολο νά φωνάζει καί νά διακηρύττει, ἀντιπαραβάλοντας τούς Ἰουδαίους Ἀρχιερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πρός τόν ἕνα καί μόνο Ἀρχιερέα τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό τῆς Καινῆς Διαθήκης. Διακηρύττει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι σαφῶς ἀνώτερος καί ἀσύγκριτος πρός τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Σωτῆρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ἦταν ἁπλοί ἄνθρωποι, ἄνθρωποι μέ ἀνθρώπινη ἀσθένεια, κακία, πάθη, ἐλλείψεις, ἐλλατώματα, ἔνοχοι, ἁμαρτωλοί καί θνητοί. Τί εἶναι ὅμως ὁ δικός μας Ἀρχιερεύς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Εἶναι βέβαια καί ἄνθρωπος ἀλλά εἶναι καί Θεός δηλαδή τέλειος Θεάνθρωπος. Εἶναι ὁμοούσιος καί ὁμόθρονος μέ τόν Πατέρα δηλαδή τέλειος Θεός καί εἶναι ὅμοιος μέ μᾶς κατά πάντα ἐκτός τῆς ἁμαρτίας δηλαδή τέλειος ἄνθρωπος.

       Οἱ Ἀρχιερεῖς λοιπόν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης προσφέρουν θυσίες στόν Θεό γιά τίς ἁμαρτίες τους καί γιά τόν ἐξιλασμό τους. Καί προσφέρουν θυσίες ὄχι μόνο μία, ἀλλά πολλές καί ὄχι μόνο μία φορά στήν ζωή τους ἀλλά συνεχῶς, γιά νά ἐξαλείψουν τήν ἁμαρτία τους, γιά νά μποροῦν ἔπειτα κεκαθαρμένοι νά προσφέρουν θυσίες γιά τόν λαό, γιά τούς ἀνθρώπους. Ὅμως ὁ δικός μας Ἀρχιερέας, ὁ Σωτῆρας Ἰησοῦς Χριστός Αὐτός Ὅσιος, ἄκακος ἀμίαντος, ἅγιος, ἀναμάρτητος, ἀθάνατος, αἰώνιος, χωρισμένος ἀπό τούς ἁμαρτωλούς, ὁ Χριστός μία θυσία προσέφερε καί συνεχίζει νά προσφέρει γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν γιά τούς χριστιανούς του. Πρόσφερε ὁ Χριστός τήν θυσίαν τοῦ Ἑαυτοῦ Του ἐπάνω στόν Σταυρό. Πρόσφερε στόν Πατέρα θυσία θεία, ἀγάπη, ἁγία ἀξίας μεγάλης καί ἀπείρου. Ἀσύγκριτη ἡ θυσία τοῦ Κυρίου μας. Ἀσύγκριτος ἡ Ἀρχιερωσύνη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀπό τότε πού προσφέρθηκε ἡ μοναδική καί μεγαλειώδης θυσία τοῦ Κυρίου μας, θυσία πού σώζει, πού ἁγιάζει καί ὁδηγεῖ στήν Ἀλήθεια καί τήν Σωτηρία. Θυσία στήν ὁποία μετέχουν οἱ πιστοί μέ τήν συμμετοχή τους στήν θεία Κοινωνία, στό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.

       Αὐτήν ἀκριβῶς τήν θυσία προσέφερε ὅσο ζοῦσε ἐπί τῆς γῆς καί ὁ Ἅγιος Πατέρας Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ ὁποῖος ἱερουργοῦσε τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί ὁ Ἅγιος Πατέρας μας ἦταν κι αὐτός Ἀρχιερεύς τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὅπως καί οἱ ἄλλοι Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας, φέροντας τήν μία καί μόνη ἁγία Ἀρχιερωσύνη, τήν Ἀρχιερωσύνη τοῦ Χριστοῦ. Καί ὑπῆρξε Ἀρχιερεύς ἐννομώτατος, ὅσιος καί αὐτός ὅπως ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς Ἰησοῦς Χριστός ἄκακος καί ἀμίαντος καί ἅγιος, ὅπως ὁ Κύριος στάθηκε ὑπόδειγμα ἀρετῆς καί ἁγιότητος μέσα στήν Ἐκκλησία του, ὑπόδειγμα  ἁγίου Ποιμένος καί λειτουργοῦ, ὑπόδειγμα ἀξίου Ἀρχιερέως. Γι’ αὐτό λέγεται γιά τόν Χριστό τό «τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπε Ἀρχιερεύς». Καί μπορεῖ νά λεχθεῖ γιά τόν μιμητή τοῦ Χριστοῦ Γρηγόριον τόν Θεολόγον «τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπε Ἀρχιερεύς» καί πατήρ καί κήρυκας καί διδάσκαλος καί πατριάρχης. Σοφός καί μέ τήν κατά κόσμον σοφίαν, ἀλλά κυρίως μέ τήν θείαν σοφίαν, τήν σοφίαν τοῦ Χριστοῦ πεπληρωμένως καί τήν ἄνωθεν σοφίαν διδάσκων καί κηρύττων καί εὐαγγελιζόμενος πρός ὅλους. Τοιοῦτος ὅσιος καί ἅγιος. Ὅσιος γιά νά φεύγει καί νά μένει στήν ἔρημο, ἀσκούμενος στήν περισυλλογή καί τήν προσευχήν, στήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα, Ἅγιος ἐν μέσῳ ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, μέ λάμπουσαν ἀρετή γιά νά μήν σκανδαλίζει τούς ἀδυνάτους, γιά νά διδάξει τούς πιστούς, γιά νά στερεώσει τούς ἀστήρικτους, γιά νά ἑλκύσει στόν Χριστό ἀσεβεῖς καί ἀπίστους, γιά νά ὠθεῖ στήν μετάνοια τούς ἁμαρτωλούς. Δέν ἔμεινε γιά πολλά χρόνια στό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὁ Γρηγόριος. Ἔμεινε τόσα ὅσα ὁ Κύριος τοῦ εἶχε ὁρίσει ὁ Ἀρχηγός τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου ὁ Χριστός. Καί αὐτά ἀπεδείχθησαν ἀρκετά γιά νά στερεώσει τούς ὀρθοδόξους νά φωτίσει τόν λαό, νά ἀνακαινίσει τόν ἑαυτό του, νά δοξάσει τόν Θεό. Καί αὐτή ἡ κατάσταση μᾶς διδάσκει πώς δέν χρειάζονται πολλά χρόνια γιά νά ἁγιασθεῖ ὁ ἄνθρωπος καί νά ἀναδεχθεῖ ἄξιος τοῦ Θεοῦ. Τοῦ εἶναι ἀρκετά ὅσα τοῦ χαρίζει ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, πού κανονίζει τήν ζωή τοῦ καθενός μας. Ἀρκεῖ τά χρόνια αὐτά νά δουλέψει μέ ὅλη του τήν ψυχή, νά προσφέρει ὅλο τόν ἑαυτό του στό Σωτῆρα Χριστό, χωρίς ἐπιφυλάξεις καί δισταγμούς, νά καταβάλει ὅλες του τίς δυνάμεις γιά τήν ἀναγέννηση καί τόν ἐξαγιασμό του. Καί τότε θά ἐξασφαλίσει τήν σωτηρία του, θά εὐαρεστήσει τόν Θεό, καί θά δοξασθεῖ ἀπό τόν Χριστό, ὅπως καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος.

       Ἀδελφοί μου καί ἐμεῖς ζοῦμε σήμερα σέ μία δύσκολη ἐποχή ὅπως καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, δέν ἡττήθηκε ὅμως, δέν ἐκάμφθει, ἀλλά ἀγωνίσθηκε χωρίς νά κάνει πίσω σέ τίποτε. Ὑπέμεινε κι ἐκεῖνος ὅπως ὁ Ἰησοῦς Χριστός τά πάντα χωρίς νά λυγίσει. Πρέπει κι ἐμεῖς νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά γίνουμε παράδειγμα σάν ὅλους ἐκείνους πού μᾶς παρακολουθοῦν, πού μᾶς ἀκολουθοῦν πού μᾶς συμπονοῦν, πού μᾶς συμπαθοῦν. Πού πονοῦν μαζί μέ μᾶς καί συμπάσχουν καί προσεύχονται, προσεύχονται γιά τήν ἐνίσχυσή μας γιά τήν ἀποκατάστασή μας, γιά τήν στερέωση τῆς πίστεώς μας. Τέτοιοι εἶναι καί οἱ Ἅγιοι μας, οἱ Ἱεράρχες μας πού προσεύχονται γιά μᾶς καί ἐμεῖς παίρνουμε δύναμη ἀπό τήν ἁγιότητά τους, τήν ἀγωνιστικότητά τους, τήν δόξα μέ τήν ὁποία τούς στεφάνωσε ὁ Κύριος καί ἐλπίζουμε, ἐλπίζουμε κι ἐμεῖς σ’ αὐτήν τήν δόξα καί σωτηρία.