Κυριακή 18.1.2015
Ἀπόστολος (Ἑβρ ιγ΄ 7-16) Ἁγίου Ἀθανασίου
Ἡ «ἀξία» τῶν Πνευματικῶν μας Πατέρων
Τήν προσεχή Κυριακή ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ, προβάλλει καί ἑορτάζει τήν μνήμη δύο μεγάλων Πατέρων μας τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου καί τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας. Καί οἱ δύο ἦταν Πατριάρχες, ἔζησαν σέ διαφορετικές ἐποχές, ἀγωνίσθηκαν ὅμως γιά τήν ἴδια πίστη καί τά ἴδια πνευματικά ἰδανικά, γενόμενοι στύλοι τῆς Ὀρθοδοξίας, καί βακτηρία καί ὑποστηριγμός τῶν πιστῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ἀρχαιότερος ἀγωνίσθηκε στήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο κατά τοῦ Ἀρείου καί ὁ ἅγιος Κύριλλος νεώτερος στήν τρίτη Οἰκουμενική Σύνοδο κατά τοῦ Νεστορίου καί τῶν μονοφυσιτῶν. Ἀγωνίσθηκαν γιά νά διαφυλάξουν ἀνθρώπους ἀπό τήν πλάνη καί τήν αἵρεση πού ὁδηγεῖ στήν καταστροφή καί στόν ὄλεθρον. Καί ὕψωσαν κέρας ὀρθοδόξων γιά νά τούς ὁδηγήσουν στήν σωτηρία, τήν ἀλήθεια καί τήν ἀσφάλεια.
Στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πού θά ἀκούσουμε ὁ ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλει καί προτρέπει τούς ἀνθρώπους νά μνημονεύουν τούς ἡγουμένους τους, δηλαδή νά θυμοῦνται τούς πνευματικούς πατέρες τους, οἱ ὁποῖοι ἐκήρυξαν καί ἀγωνίσθηκαν γιά τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά ἀναμοχλεύουν στήν μνήμη τους τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο τελείωσαν τήν ζωή τους, νά προσπαθοῦν κι αὐτοί νά μιμηθοῦν τήν πίστη τους. Ἐπιμένει ὁ ἀπόστολος Παῦλος νά θυμοῦνται οἱ χριστιανοί τήν πίστη τῶν Πατέρων τους, τούς ἀγῶνες τούς ὁποίους ἔκαναν καί τήν ἁγιότητα τοῦ βίου τους, γιά νά ἐμπνέονται στήν ζωή τους, νά ἐνισχύονται στόν πνευματικό τους ἀγώνα, ἀλλά καί συγχρόνως νά ἐνθαρρύνονται στό νά ἀποκτοῦν καί οἱ ἴδιο ἀγωνιστικό φρόνημα, οὕτως ὥστε νά ἐπιμένουν στά τῆς πίστεώς τους καί νά μήν κάνουν πίσω σέ θέματα σωτηρίας καί πίστεως. Ἡ πίστη καί ὁ ἅγιος βίος εἶναι δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα τά ὁποῖα ποτέ οἱ χριστιανοί δέν νά ξεχνοῦν. Διότι αὐτά ἔκαναν τούς ἁγίους νά ξεχωρίσουν, νά ἀντισταθοῦν καί νά δογματίσουν ὁδηγώντας τούς πιστούς στήν σωτηρία. Αὐτά τά δύο ἀποτελοῦν τήν ἠθική ἀξία καί τό πνευματικό συγκρότημα καί μεγαλεῖο τῶν ἁγίων τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Ἡ πίστη στό Θεό, ἡ πίστη εἰς τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, στόν Σωτήρα καί Λυτρωτή τῶν ψυχῶν μας. Πίστη καθαρή, κρυστάλλινη. ἀκράδαντη, συγκεκριμένη. Διότι ἡ πίστη δέν εἶναι κάτι τό ἀφηρημένο, δέν εἶναι κάτι τό ἀπρόσωπο, δέν εἶναι κάτι τό ρομαντικό. Ἀλλά ἡ πίστη εἶναι συγκεκριμένη, δέν εἶναι ἡ πίστη κομμένη καί ραμμένη στά μέτρα μας καί ὅπως τήν θέλουμε ἐμεῖς. Ἀλλά ὅπως ὁ ἀπόστολος Παύλος μᾶς λέγει πρέπει νά φτάσουμε στήν ἑνότητα τῆς πίστεως, καί τί σημαίνει αὐτό ; Αὐτό σημαίνει ὅτι πρέπει νά ἀποκτήσουμε μιά πίστη ἡ ὁποία νά εἶναι ἑνωμένη μέ τήν πίστη τῶν προπατόρων μας. Μέ τήν πίστη τοῦ Ἀβραάμ, μέ τήν πίστη τοῦ Μωϋσέως, μέ τήν πίστη τῶν Ἀποστόλων, τῶν Ἱεραρχῶν, τῶν μαρτύρων, τῶν ὁσίων καί ὅλων τῶν ἁγίων. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή καί σωτήρια πίστη πού ὁδηγεῖ στήν Σωτηρία καί στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Καί τό ἄλλο χαρακτηριστικό εἶναι ἡ Ἁγιότητα βίου. Ὁ καθημερινός δηλαδή ἀγώνας γιά νά κρατηθεῖ κανείς καθαρός ἀπό κάθε ρύπο, ἤ σπίλον καί νά διατηρηθεῖ ἀρεστός στόν Κύριο. Τό σημαντικώτερο μέλημα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ εἶναι νά διατηρηθοῦν καθαροί, χωρίς νά ἀμαυρώσουν τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού ὁ καθένας ἔχει μέσα του. Ἀγωνίζονταν οἱ πατέρες μας νά ἀποφύγουν τήν ἁμαρτία καί τά πάθη βάζοντας τούς ἑαυτούς τους σέ σκληρές δοκιμασίες, ἔχοντας πάντοτε στόν νοῦ καί τήν καρδιά τους τό τοῦ ἀποστόλου Παύλου «ὑπωπιάζομαι τήν σάρκα καί δουλαγωγῶ». Ἡ ἄσκηση τήν σημερινή μας ἐποχή εἶναι σχεδόν ἀνύπαρκτη καί ὁ ἀγώνας ἔναντι τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ κακοῦ φαντάζει στά μάτια τῶν ἀνθρώπων ξεπερασμένος, ἀναχρονιστικός καί ὡς ἕνα εἶδος πουριτανισμοῦ. Οἱ πατέρες μας ὅμως μᾶς προτρέπουν καί μᾶς παρακινοῦν, ὅπως καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅπου μᾶς ἐπικεντρώνει στό νά μελετοῦμε τήν ζωή τους, νά ἀγωνιζόμαστε συνεχῶς ἔναντι στό ψεῦδος, στήν κακία, στό μῖσος, στήν ἀδικία, στήν καταλαλιά, στήν πονηρία, στήν κλοπή, στό ἔγκλημα, γενικῶς σέ κάθε ἁμαρτία καί πάθος τά ὁποῖα καταστρέφουν τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων. Καί νά εὐθυγραμμίσουμε τήν ζωή μας πρός τίς ἀρετές, τήν ἁγιότητα, πού μᾶς δίνει ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ μόνη πηγή τῶν ἀγαθῶν καί τῆς ἁγιότητος. Εἶναι ὁ μόνος ταπεινός καί ἀναμάρτητος ἀλλά συγχρόνως καί Θεός καί δημιουργός τῶν πάντων.
Καί τελειώνει ἡ ἀποστολική περικοπή μέ μία ἄλλη προτροπή τήν ὁποία οἱ ἅγιοι πατέρες μας καί κατείχαν καί ἐκαλλιέργησαν στήν ἐπίγεια ζωή τους. Μᾶς λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος νά μήν ξεχνᾶμε, νά μήν παραθεωροῦμε τήν ἀγάπη καί ἀγαθοεργία, τήν ἐξυπηρετικότητα καί καλοσύνη. Αὐτά εἶναι τά καλά ἔργα, τά ἔργα θυσίας, πού εὐχαριστοῦν τόν Θεό καί δείχνουμε καί τήν δική μας τιμή πρός ἐκεῖνον. Αὐτές εἶναι οἱ πραγματικές θυσίες καί ὄχι οἱ θυσίες πού προσέφεραν οἱ Ἑβραῖοι. Καί σ’ αὐτές τίς θυσίες μᾶς ἐνισχύει ἡ μία καί τέλεια θυσία τοῦ Ἁγίου μας θυσιαστηρίου, τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θυσία μεγάλη καί Σωτήριος πού μᾶς παρακινεῖ ὅλους μας νά θυσιαστοῦμε γιά τό περιβάλλον μας, γιά τόν κόσμο ὁλόκληρο, βάζοντας στήν ἄκρη τό προσωπικό μας συμφέρον.
Εὐποιία καί κοινωνία, ἀγάπη καί ἀγαθοεργία εἶναι οἱ θυσίες τίς ὁποῖες παράλληλα πρός τήν μία καί μόνη, καί μεγάλη θυσία τῆς Ἁγίας Τραπέζης, πρόσφεραν καί οἱ ἅγιοι πατέρες μας στόν Θεό.
Ἀγῶνες γιά τήν πίστη καί θυσίες γιά τήν ἀγάπη. Καί οἱ δύο ἅγιοι Ἀθανάσιος καί Κύριλλος. Ἄς τούς μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς. Πρόθυμοι στήν ἀγαθοεργία καί μεταδοτικοί πρός ὅλους, ἄς ἀνοίγουμε τίς καρδιές μας καί ἄς προσφέρουμε ἀγάπη. Γιατί πράγματι ἀξίζει, αὐτή εἶναι ἡ ἀξία τῶν πατέρων μας, ὅτι ἔγιναν θυσία γιά τά πάντα γιά νά εὐαρεστήσουν Θεό καί ἀνθρώπους. Ἄς κάνουμε καί μεῖς τό ἴδιο γιά νά εἴμαστε ἄξιοι τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου μας καί τοῦ Ποτηρίου τῆς ζωῆς, καί ἄξιοι τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας Του. Ἀμήν.
Ἀπόστολος (Ἑβρ ιγ΄ 7-16) Ἁγίου Ἀθανασίου
Ἡ «ἀξία» τῶν Πνευματικῶν μας Πατέρων
Τήν προσεχή Κυριακή ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ, προβάλλει καί ἑορτάζει τήν μνήμη δύο μεγάλων Πατέρων μας τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου καί τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας. Καί οἱ δύο ἦταν Πατριάρχες, ἔζησαν σέ διαφορετικές ἐποχές, ἀγωνίσθηκαν ὅμως γιά τήν ἴδια πίστη καί τά ἴδια πνευματικά ἰδανικά, γενόμενοι στύλοι τῆς Ὀρθοδοξίας, καί βακτηρία καί ὑποστηριγμός τῶν πιστῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ἀρχαιότερος ἀγωνίσθηκε στήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο κατά τοῦ Ἀρείου καί ὁ ἅγιος Κύριλλος νεώτερος στήν τρίτη Οἰκουμενική Σύνοδο κατά τοῦ Νεστορίου καί τῶν μονοφυσιτῶν. Ἀγωνίσθηκαν γιά νά διαφυλάξουν ἀνθρώπους ἀπό τήν πλάνη καί τήν αἵρεση πού ὁδηγεῖ στήν καταστροφή καί στόν ὄλεθρον. Καί ὕψωσαν κέρας ὀρθοδόξων γιά νά τούς ὁδηγήσουν στήν σωτηρία, τήν ἀλήθεια καί τήν ἀσφάλεια.
Στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα πού θά ἀκούσουμε ὁ ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλει καί προτρέπει τούς ἀνθρώπους νά μνημονεύουν τούς ἡγουμένους τους, δηλαδή νά θυμοῦνται τούς πνευματικούς πατέρες τους, οἱ ὁποῖοι ἐκήρυξαν καί ἀγωνίσθηκαν γιά τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά ἀναμοχλεύουν στήν μνήμη τους τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο τελείωσαν τήν ζωή τους, νά προσπαθοῦν κι αὐτοί νά μιμηθοῦν τήν πίστη τους. Ἐπιμένει ὁ ἀπόστολος Παῦλος νά θυμοῦνται οἱ χριστιανοί τήν πίστη τῶν Πατέρων τους, τούς ἀγῶνες τούς ὁποίους ἔκαναν καί τήν ἁγιότητα τοῦ βίου τους, γιά νά ἐμπνέονται στήν ζωή τους, νά ἐνισχύονται στόν πνευματικό τους ἀγώνα, ἀλλά καί συγχρόνως νά ἐνθαρρύνονται στό νά ἀποκτοῦν καί οἱ ἴδιο ἀγωνιστικό φρόνημα, οὕτως ὥστε νά ἐπιμένουν στά τῆς πίστεώς τους καί νά μήν κάνουν πίσω σέ θέματα σωτηρίας καί πίστεως. Ἡ πίστη καί ὁ ἅγιος βίος εἶναι δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα τά ὁποῖα ποτέ οἱ χριστιανοί δέν νά ξεχνοῦν. Διότι αὐτά ἔκαναν τούς ἁγίους νά ξεχωρίσουν, νά ἀντισταθοῦν καί νά δογματίσουν ὁδηγώντας τούς πιστούς στήν σωτηρία. Αὐτά τά δύο ἀποτελοῦν τήν ἠθική ἀξία καί τό πνευματικό συγκρότημα καί μεγαλεῖο τῶν ἁγίων τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Ἡ πίστη στό Θεό, ἡ πίστη εἰς τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, στόν Σωτήρα καί Λυτρωτή τῶν ψυχῶν μας. Πίστη καθαρή, κρυστάλλινη. ἀκράδαντη, συγκεκριμένη. Διότι ἡ πίστη δέν εἶναι κάτι τό ἀφηρημένο, δέν εἶναι κάτι τό ἀπρόσωπο, δέν εἶναι κάτι τό ρομαντικό. Ἀλλά ἡ πίστη εἶναι συγκεκριμένη, δέν εἶναι ἡ πίστη κομμένη καί ραμμένη στά μέτρα μας καί ὅπως τήν θέλουμε ἐμεῖς. Ἀλλά ὅπως ὁ ἀπόστολος Παύλος μᾶς λέγει πρέπει νά φτάσουμε στήν ἑνότητα τῆς πίστεως, καί τί σημαίνει αὐτό ; Αὐτό σημαίνει ὅτι πρέπει νά ἀποκτήσουμε μιά πίστη ἡ ὁποία νά εἶναι ἑνωμένη μέ τήν πίστη τῶν προπατόρων μας. Μέ τήν πίστη τοῦ Ἀβραάμ, μέ τήν πίστη τοῦ Μωϋσέως, μέ τήν πίστη τῶν Ἀποστόλων, τῶν Ἱεραρχῶν, τῶν μαρτύρων, τῶν ὁσίων καί ὅλων τῶν ἁγίων. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή καί σωτήρια πίστη πού ὁδηγεῖ στήν Σωτηρία καί στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Καί τό ἄλλο χαρακτηριστικό εἶναι ἡ Ἁγιότητα βίου. Ὁ καθημερινός δηλαδή ἀγώνας γιά νά κρατηθεῖ κανείς καθαρός ἀπό κάθε ρύπο, ἤ σπίλον καί νά διατηρηθεῖ ἀρεστός στόν Κύριο. Τό σημαντικώτερο μέλημα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ εἶναι νά διατηρηθοῦν καθαροί, χωρίς νά ἀμαυρώσουν τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού ὁ καθένας ἔχει μέσα του. Ἀγωνίζονταν οἱ πατέρες μας νά ἀποφύγουν τήν ἁμαρτία καί τά πάθη βάζοντας τούς ἑαυτούς τους σέ σκληρές δοκιμασίες, ἔχοντας πάντοτε στόν νοῦ καί τήν καρδιά τους τό τοῦ ἀποστόλου Παύλου «ὑπωπιάζομαι τήν σάρκα καί δουλαγωγῶ». Ἡ ἄσκηση τήν σημερινή μας ἐποχή εἶναι σχεδόν ἀνύπαρκτη καί ὁ ἀγώνας ἔναντι τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ κακοῦ φαντάζει στά μάτια τῶν ἀνθρώπων ξεπερασμένος, ἀναχρονιστικός καί ὡς ἕνα εἶδος πουριτανισμοῦ. Οἱ πατέρες μας ὅμως μᾶς προτρέπουν καί μᾶς παρακινοῦν, ὅπως καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅπου μᾶς ἐπικεντρώνει στό νά μελετοῦμε τήν ζωή τους, νά ἀγωνιζόμαστε συνεχῶς ἔναντι στό ψεῦδος, στήν κακία, στό μῖσος, στήν ἀδικία, στήν καταλαλιά, στήν πονηρία, στήν κλοπή, στό ἔγκλημα, γενικῶς σέ κάθε ἁμαρτία καί πάθος τά ὁποῖα καταστρέφουν τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων. Καί νά εὐθυγραμμίσουμε τήν ζωή μας πρός τίς ἀρετές, τήν ἁγιότητα, πού μᾶς δίνει ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ μόνη πηγή τῶν ἀγαθῶν καί τῆς ἁγιότητος. Εἶναι ὁ μόνος ταπεινός καί ἀναμάρτητος ἀλλά συγχρόνως καί Θεός καί δημιουργός τῶν πάντων.
Καί τελειώνει ἡ ἀποστολική περικοπή μέ μία ἄλλη προτροπή τήν ὁποία οἱ ἅγιοι πατέρες μας καί κατείχαν καί ἐκαλλιέργησαν στήν ἐπίγεια ζωή τους. Μᾶς λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος νά μήν ξεχνᾶμε, νά μήν παραθεωροῦμε τήν ἀγάπη καί ἀγαθοεργία, τήν ἐξυπηρετικότητα καί καλοσύνη. Αὐτά εἶναι τά καλά ἔργα, τά ἔργα θυσίας, πού εὐχαριστοῦν τόν Θεό καί δείχνουμε καί τήν δική μας τιμή πρός ἐκεῖνον. Αὐτές εἶναι οἱ πραγματικές θυσίες καί ὄχι οἱ θυσίες πού προσέφεραν οἱ Ἑβραῖοι. Καί σ’ αὐτές τίς θυσίες μᾶς ἐνισχύει ἡ μία καί τέλεια θυσία τοῦ Ἁγίου μας θυσιαστηρίου, τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θυσία μεγάλη καί Σωτήριος πού μᾶς παρακινεῖ ὅλους μας νά θυσιαστοῦμε γιά τό περιβάλλον μας, γιά τόν κόσμο ὁλόκληρο, βάζοντας στήν ἄκρη τό προσωπικό μας συμφέρον.
Εὐποιία καί κοινωνία, ἀγάπη καί ἀγαθοεργία εἶναι οἱ θυσίες τίς ὁποῖες παράλληλα πρός τήν μία καί μόνη, καί μεγάλη θυσία τῆς Ἁγίας Τραπέζης, πρόσφεραν καί οἱ ἅγιοι πατέρες μας στόν Θεό.
Ἀγῶνες γιά τήν πίστη καί θυσίες γιά τήν ἀγάπη. Καί οἱ δύο ἅγιοι Ἀθανάσιος καί Κύριλλος. Ἄς τούς μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς. Πρόθυμοι στήν ἀγαθοεργία καί μεταδοτικοί πρός ὅλους, ἄς ἀνοίγουμε τίς καρδιές μας καί ἄς προσφέρουμε ἀγάπη. Γιατί πράγματι ἀξίζει, αὐτή εἶναι ἡ ἀξία τῶν πατέρων μας, ὅτι ἔγιναν θυσία γιά τά πάντα γιά νά εὐαρεστήσουν Θεό καί ἀνθρώπους. Ἄς κάνουμε καί μεῖς τό ἴδιο γιά νά εἴμαστε ἄξιοι τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου μας καί τοῦ Ποτηρίου τῆς ζωῆς, καί ἄξιοι τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας Του. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου