ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

Κυριακή 11η Ιανουαρίου 2015

Το Ιερό Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής, που είναι η Κυριακή μετά από την μεγάλη γιορτή των Θεοφανείων, μάς λέει, ότι ο Κύριος μας μετά από την Βάπτισή Του και αφού πληροφορήθηκε την σύλληψη και την φυλάκιση του Τιμίου Προδρόμου από τον Ηρώδη Αντίπα, έφυγε από την Ιερουσαλήμ και ήλθε και κατοίκησε στην Καπερναούμ.

Γιατί έφυγε; Την απάντηση μάς την δίνει ο Ιερός Χρυσόστομος, που μάς λέει, πως αυτό έγινε, για να μάς διδάξει, ότι θα πρέπει να φεύγουμε από εκει που υπάρχουν πειρασμοί.

Και η μετακίνηση αυτή του Σωτήρα μας προς το βορειοδυτικό τμήμα της λίμνης Γεννησαρέτ είχε προφητευθεί από τον Προφήτη Ησαΐα, που κήρυττε προφητικά: «Χώρα Ζαβουλών, γῆ Νεφθαλείμ καί οἱ λοιποί οἱ κατοικούντες πέρα ἀπό τόν Ἰορδάνη, ὁ λαός πού ἐβάδιζε μέσα στα σκοτάδια τῆς εἰδωλολατρείας, εἶδε μεγάλο φώς…!».

Πραγματικά, στις περιοχές αυτές, κατοικούσαν πολλοί ειδωλολάτρες. Και ο λαός αυτός, όχι μόνο βρισκόταν, αλλά καθόταν στο βαθύ πνευματικό σκοτάδι. Όμως ο ερχομός του Κυρίου μας στην περιοχή αυτή, διέλυσε αυτά τα σκοτάδια και έφερε το άσβεστο Φως της αλήθειας και της γνώσεως.

Στο τέλος της ευαγγελικής περικοπής ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς λέει, πως από τότε ο θεάνθρωπος Ιησούς άρχισε να κηρύττει. Και το πρώτο Του κήρυγμα ήταν κήρυγμα μετανοίας, που ήταν η συνέχεια του κηρύγματος περί μετανοίας του Τιμίου Προδρόμου.

Από την ευαγγελική αυτή περικοπή, θα σταθούμε σε δύο σημεία.

Το πρώτο σημείο είναι το ότι ο Κύριός μας ως θέμα του πρώτου Του κηρύγματος έχει το θέμα της μετανοίας. Και αυτό έχει να μάς πει πάρα πολλά. Γιατί μάς οδηγεί στο να σκεφθούμε, ότι έτσι και εμείς που βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας χρονιάς, θα πρέπει να ξεκινήσουμε την νέα, ανανεωμένη πνευματική μας πορεία με την ευλογημένη μετάνοια. Και όχι απλά να ακούσουμε, αλλά να υπακούσουμε και να υλοποιήσουμε την θεία διδαχή τού Κυρίου μας, που μάς καλεί να μετανοήσουμε.

Να ξέρουμε, ότι καμιά αμαρτία δεν είναι τόσο μεγάλη, ώστε να ξεπερνά το μέγεθος της αγάπης Του Θεού. Και καμιά αμαρτωλή πράξη δεν είναι τόσο βαριά, που να ξεπερνά τον όγκο του Θείου ελέους.

Εξυπακούεται, ότι η μετάνοιά μας αυτή θα πρέπει να είναι πραγματική, καθημερινή, συνεχόμενη και όχι περιστασιακή. Η μετάνοια όλων μας είναι το πρώτο και το μεγάλο ζητούμενο και έχει τεράστια δύναμη και σπουδαιότητα. Γιατί μόνο η μετάνοια μπορεί να μάς βγάλει από τα πολλαπλά και όλο αυξανόμενα αδιέξοδα της σύγχρονης ταραγμένης εποχής μας. Μόνο η μετάνοια μπορεί να μάς οδηγήσει στην σωτηρία.

Το δεύτερο σημείο είναι το ότι η ζωή μακριά από τον Χριστό ταυτίζεται με το πνευματικό σκοτάδι. Ένα σκοτάδι, όπως εκείνο στο οποίο ζούσαν οι λαοί εκείνοι, που κατοικούσαν στις πέρα από τον Ιορδάνη περιοχές, για τούς οποίους μάς κάνει λόγο το σημερινό Ευαγγέλιο.

Ο Μόνος Αληθινός Θεός, ο Αιώνιος Φωτοδότης Χριστός μας ήλθε στην γη! Δόξα σοι ο Θεός! Μάς λέει ο ίδιος: «Εγώ είμαι το Φως του Κόσμου. Όποιος με ακολουθεί, δεν θα περπατήσει στο σκοτάδι, αλλά θα φωτίζεται άπλετα από το Φως της ζωής» (Ιωάννου, Η΄, 12).

Παρατηρεί ο Ιερός Χρυσόστομος: « Και είπε ο Θεός, ας γίνει φως και έγινε. Τώρα, δεν είπε, αλλά ο ίδιος έγινε Φως σε μας».

Ναι! «Ήλθεν, εφάνη το Φως το απρόσιτον!»

Ήλθε για να διαλύσει και να εξουδετερώσει τα απύθμενα πνευματικά σκοτάδια της γης. Ήλθε για να μας βγάλει από το σκοτάδι και να μας εισάγει στο φως της Θείας Του Βασιλείας.

Και αν τη ζωή του ανθρώπου χωρίς το φυσικό φως είναι δύσκολη, μαρτυρική, γίνεται και είναι ασύγκριτα πιο δύσκολη, πιο μαρτυρική, χωρίς την παρουσία του Χριστού. Γιατί ο Τριαδικός Θεός είναι το ΦΩΣ. Το φως το αληθινό. Και στον Θεό δεν υπάρχει κανένα σκοτάδι, όπως διακηρύττει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.

Άρα λοιπόν και εμείς έχοντας κοινωνία και ένωση με τον Τριαδικό Θεό, ζούμε μέσα στο Φως. Η εποχή μας, σίγουρα δεν μπορεί να καυχηθεί για τον πνευματικό της φωτισμό, παρ΄ όλες τις γνωσιολογικές, επιστημονικές, τεχνικές, ηλεκτρονικές και λοιπές επιτεύξεις της. Έχουμε ανάγκη από Φως, από Φως πνευματικό. Και δεν θα έλεγε κανείς υπερβολή, εάν θα έλεγε, ότι το σύγχρονο παγκόσμιο δράμα των ανθρώπων, που είναι αναμφισβήτητο και πανθομολογούμενο, οφείλεται στο ότι αντί να επιλέγουμε το ΦΩΣ (με κεφαλαία γράμματα), επιλέγουμε το σκοτάδι. Και ο Θεολόγος Ιωάννης κάνει την θλιβερή διαπίστωση, ότι: «Αυτό είναι το πρόβλημα κρίσεως της ανθρωπότητας, ότι ενώ ο Ιησούς Χριστός που είναι το Αιώνιο Φως ήλθε στον κόσμο, οι άνθρωποι αγάπησαν πιο πολύ το σκοτάδι, από το φως» (Ιωάννου, Γ, 12).

Ας σπεύδουμε λοιπόν στον Φωτοδότη Κύριό μας. Μόνο κοντά Του θα μπορέσουμε να γίνουμε αληθινά παιδιά του Φωτός. Μόνο Κοντά Του θα καταφέρει ο σύγχρονος κόσμος μας σε προσωπικό, οικογενειακό, κοινωνικό, εθνικό και πανανθρώπινο επίπεδο να γίνει πιο φωτεινός, πιο λαμπρός, πιο όμορφος, πιο καλύτερος, πιο καινούργιος. Και τότε πάρει νόημα, ουσία, χρώμα και περιεχόμενο.

Ας αφήσουμε αβίαστα τις ψυχές μας να αντλούν πνευματικό φως, να δέχονται το Φως της ζωής, να αστράφτουν από πνευματικό Φως. Ας μην απομακρυνόμαστε από την αγία μας Εκκλησία, που είναι ο Χριστός που παρατείνεται στους αιώνες.

Μακάρι, όσο θα ζούμε στην ζωή αυτή να ζούμε μέσα στην Θεία Χάρη, λουσμένοι από το θείο Φως και έτσι να έχουμε κάθε ευλογία, ουράνια και επίγεια, Αμήν!