KΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ 4-1-2015

Σήμερα ἀκούσαμε τον Ἀπόστολο Παύλο να μᾶς λέει: «Ἐσὺ, ὅμως, νὰ ἔχεις ξεκαθαρισμένη κρίση, γιὰ νὰ τὰ ἀντιμετωπίσεις ὅλα. Νὰ κακοπαθήσεις, νὰ ἐργασθεῖς γιὰ τὴ διάδοση τοῦ εὐαγγελίου, νὰ ἐκπληρώσεις τὸ καθῆκον σου στὴν ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἐγὼ ἦρθε ἡ ὥρα νὰ χύσω τὸ αἷμα μου σπονδὴ στὸ Θεό, ἔφτασε ὁ καιρὸς νὰ φύγω ἀπὸ τὸν κόσμο. Ἀγωνίστηκα τὸν ὡραῖο ἀγώνα, ἔτρεξα τὸ δρόμο ὡς τὸ τέλος, φύλαξα τὴν πίστη. Τώρα πιὰ μὲ περιμένει τὸ στεφάνι τῆς δικαιοσύνης, ποὺ μ΄ αὐτὸ θὰ μὲ ἀνταμείψει ὁ Κύριος ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ὁ δίκαιος κριτής. Καὶ ὄχι μόνο ἐμένα, ἀλλὰ καὶ ὅλους ἐκείνους ποὺ περιμένουν μὲ ἀγάπη τὸν ἐρχομό του».

Τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας εἶναι παρμένο ἀπὸ τὴν Β΄ πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ἡ ἐπιλογὴ τῆς συγκεκριμένης ἀποστολικῆς περικοπῆς γίνεται ἐξαιτίας τοῦ ὅτι συνδέεται ἄμεσα μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων, ἀφοῦ στὸ τέλος της ἀναφέρεται στὴν ἐπιφάνεια τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Παῦλος γνωρίζει πὼς βρίσκεται κοντὰ στὸ μαρτυρικό του τέλος, καθὼς εἶναι αἰχμάλωτος στὴ Ρώμη κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ διωγμοῦ ποὺ εἶχε ξεκινήσει ὁ αὐτοκράτορας Νέρωνας ἐναντίον τῶν χριστιανῶν. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸ μαθητή του Τιμόθεο τοῦ λέει: «ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε», δηλαδὴ γιὰ μένα ἦρθε ἡ ὥρα νὰ χύσω τὸ αἷμα μου σπονδὴ στὸ Θεὸ κι ἔφτασε ὁ καιρὸς νὰ ἀναχωρήσω ἀπὸ τὸν κόσμο. Βλέποντας τὸ μαρτυρικό του θάνατο νὰ εἶναι πολὺ κοντὰ ὁ ἀπόστολος νιώθει χαρά, γιατί ἔχει ἐκπληρώσει τὸ ἔργο τῆς διάδοσης τοῦ εὐαγγελίου ποὺ τοῦ εἶχε ἐμπιστευθεῖ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Γι’ αὐτὸ καὶ γράφει στὸ μαθητή του  προτρέποντάς τον νὰ ἔχει πνευματικὴ ἐγρήγορση, ἐπαγρυπνώντας συνεχῶς γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεὸς στὴν ποιμαντική του εὐθύνη. Νὰ ἔχει πνεῦμα κακοπάθειας καταβάλλοντας μεγάλους ἀγῶνες, κόπους καὶ θυσίες ἔτσι, ὥστε νὰ καταφέρει νὰ διαδώσει τὸ εὐαγγέλιο χωρὶς νὰ πτοεῖται ἀπὸ τὰ διάφορα ἀναπόφευκτα παθήματα ποὺ θὰ συναντήσει στὴν προσπάθειά του αὐτή. Τὸν προτρέπει, ἀκόμη, νὰ φανεῖ ἄξιος φέρνοντας σὲ πέρας τὸ ἔργο  ποὺ τοῦ εἶχε ἀνατεθεῖ μὲ τὴν ἐγκατάστασή του ὡς ἐπισκόπου ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἀπόστολο Παῦλο στὴν Ἔφεσο. Συνεχίζοντας μᾶς περιγράφει περιληπτικὰ τὸ ἔργο, τὸ ὁποῖο ἔχει ἐπιτελέσει καὶ γιὰ τὸ ὁποῖο εἶχε κληθεῖ ἀπὸ τὸν Χριστό. Αὐτὸ τὸ κάνει, ὄχι γιὰ νὰ καυχηθεῖ, ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν στενοχωρεῖ τὸ μαθητή του ἀπὸ τὴν ἀπουσία του καὶ νὰ εἶναι δυνατὸς χωρὶς νὰ λυγίζει μπροστὰ στὶς διάφορες δοκιμασίες ποὺ θὰ κληθεῖ νὰ ἀντιμετωπίσει στὴ ζωή του. Τοῦ ἀναφέρει ὅτι ἔχει ὁλοκληρώσει τὸν καλὸν ἀγῶνα διατηρώντας τὴν πίστη του δυνατή. Ἡ ἔννοια τοῦ ἀγῶνα ὅσο καὶ τοῦ δρόμου εἶναι ἔννοιες, τὶς ὁποῖες συναντοῦμε συχνὰ μέσα στὶς ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Ἡ χρήση αὐτῶν τῶν ἐννοιῶν γίνεται μὲ σκοπὸ νὰ δοθεῖ ἔμφαση στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα, στὸν ὁποῖο καλοῦνται οἱ χριστιανοὶ νὰ ἀγωνιστοῦν κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς τους μὲ σκοπὸ τὴν ἀπόκτηση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀγῶνας ποὺ ἀναφέρει ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται κυρίως στὸν ἀγῶνα ποὺ ἔχει καταβάλει γιὰ τὴν διάδοση τοῦ εὐαγγελίου καὶ κατ’ ἐπέκταση στὸν ἀγῶνα ποὺ πρέπει νὰ καταβάλει ὁ κάθε ἐργάτης τοῦ εὐαγγελίου. Ἡ τήρηση τῆς πίστης παρόλες τὶς κακοπάθειες ποὺ ὑπέστη διαφυλάχθηκε ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ. Ἂν ἀναλογιστοῦμε τὶς περιοδεῖες ποὺ ἔχει πραγματοποιήσει καὶ πόσο δρόμο ἔχει διανύσει καὶ πόσες κακουχίες ἔχει ὑποστεῖ γιὰ τὴν διάδοση τοῦ εὐαγγελίου τότε θὰ καταλάβουμε γιατί μᾶς τονίζει ὅτι κράτησε τὴν πίστη σταθερή. Αὐτὸ πρέπει νὰ ἔχουμε κατὰ νοῦν ὅλοι οἱ πιστοὶ διαφυλάττοντας τὴν πίστη ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ, μὴ πτοούμενοι ἀπὸ τὰ διάφορα ἐμπόδια ποὺ συναντοῦμε στὴ ζωή μας.

    Τελειώνοντας ὑπενθυμίζει σὲ ὅλους ὅτι ὅποιος διαφυλάξει αὐτὰ θὰ ἀνταμειφθεῖ μὲ τὸ ἀμαράντινο στεφάνι τῆς δικαιοσύνης ἀπὸ τὸν δικαιοκρίτη Κύριο. Ἡ Ἐκκλησία μας θέλοντας νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει αὐτὸ ἀκοῦμε νὰ ψάλλει ἕνα γνωστὸ σὲ πολλοὺς ὕμνο τὸ «Ἅγιοι μάρτυρες οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καὶ στεφανωθέντες….». Ἀκόμη μᾶς προβάλλει τὶς διάφορες μορφὲς τῶν ἁγίων της, οἱ ὁποῖοι πέρασαν τὴ ζωή τους μέσα ἀπὸ σκληροὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες, θλίψεις καὶ στενοχώριες δίνοντας καὶ τὴν ἴδια τους τὴ ζωὴ ἔτσι, ὥστε νὰ μᾶς ἐνισχύσει στὸν καθημερινὸ πνευματικό μας ἀγῶνα. Ἡ ἀναφορὰ ποὺ γίνεται στὴν ἐπιφάνεια τοῦ Κυρίου ἔχει νὰ κάνει πρωτίστως μὲ τὴν Δευτέρα Παρουσία του, κατὰ τὴν ὁποία θὰ ἔλθει, γιὰ νὰ κρίνει τὸν κόσμο. Ἐμεῖς πρέπει νὰ μείνουμε ἀταλάντευτα προσηλωμένοι στὴν προσμονὴ τῆς ἐπιφάνειας τοῦ Κυρίου. Δὲν πρέπει νὰ ξεφεύγουμε ἀπὸ αὐτὸ τὸν στόχο ἀναζητώντας τὴν εὐτυχία στὰ διάφορα σχήματα τοῦ κόσμου, τὰ ὁποῖα εἶναι ὑποταγμένα στὴ φθορὰ καὶ τὴν ἁμαρτία. Ὁ κύριος στόχος στὴ ζωή μας πρέπει νὰ παραμένει ἡ ἀπόκτηση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.  Ἡ βάπτιση τοῦ Χριστοῦ στὸν Ἰορδάνη ποταμὸ μᾶς φανερώνει τὴν Ἁγία Τριάδα. Αὐτὸ ἂς ἀποτελέσει καὶ γιὰ μᾶς τὴν ἀπαρχὴ τοῦ καλοῦ ἀγῶνα στὴ ζωή μας καθώς δρασκελίσαμε τὸ κατώφλι ἑνός ἀκόμη καινούργιου χρόνου ἔτσι, ὥστε νὰ ἀναμένουμε μὲ ἐμπιστοσύνη καὶ ἐλπίδα τὴν τελικὴ ἐπιφάνεια τοῦ Κυρίου.