ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΗΒΩΝ και ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗ ΠΕΝΤΗΚΟΤΗ
Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Ἑορτάζουμε σήμερα ἑορτή λαμπρά καί ἐπιφανή. Πεντηκοστή ὀνομάζεται κατά τήν Καινή Διαθήκη ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς Ἀποστόλους, πού συνέβη κατά τήν πεντηκοστή ἡμέρα ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἑορτή αὐτή ἀντιστοιχεῖ μέ τήν ἐπίσης μεγάλη ἐτήσια ἑορτή τῶν Ἰουδαίων, τήν ἑορτή τοῦ θερισμοῦ ἤ ἑορτή τῶν ἑβδομάδων. Ἡ τήρησή της λάμβανε χώρα τήν πεντηκοστή ἡμέρα μετά τίς 16 Νισάν τοῦ ἰουδαϊκοῦ ἡμερολογίου. Ἡ κεφαλή κάθε οἰκογένειας προσέφερε στόν Θεό ἕνα δεμάτι κριθάρι, πού ὑποδήλωνε τήν ἐπιθυμία γιά εἰρηνική σχέση μαζί Του. Οἱ προσφορές γιά τήν ἑορτή αὐτή γίνονταν μέσῳ τοῦ ἱερατείου ἀρχικά στήν σκηνή τοῦ μαρτυρίου, ἐνῶ ἀργότερα στόν Ναό τοῦ Σολομώντα.
Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀκούσαμε τόν Χριστό νά λέει καί νά ἀποκαλύπτει γιά τόν ἑαυτό Του «ἐάν τις διψᾶ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».
Ὁ Κύριος ἀναφωνεῖ τήν φράση αὐτή τήν τελευταία ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῆς σκηνοπηγίας, ὅπου οἱ Ἰουδαῖοι δόξαζαν τόν Θεό γιά τήν θαυμαστή διάσωσή τους στήν ἔρημο, διά τῆς θαυματουργικῆς ἀναβλύσεως τοῦ ὕδατος ἀπό τήν πέτρα διά τῆς ράβδου πού Μωϋσέως. Ὁ Χριστός δηλαδή εἶναι ἡ Πέτρα τῆς ζωῆς. Ἔτσι, ἐάν ὁ Χριστός εἶναι ἡ Πέτρα τῆς ζωῆς, τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι τό ὕδωρ τό ζῶν.
Ὁ Ἴδιος ἀπεκάλυψε στήν Σαμαρείτιδα γυναίκα ὅτι, ἐάν ἤξερες ποιός εἶναι αὐτός πού σοῦ λέει «δός μοι ποιεῖν, σύ ἄν ἤτησας αὐτόν καί ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν». Ἐκεῖνος πού συνδέεται μέ τήν ἀληθινή Πέτρα, τόν Χριστό, καί δέχεται τήν δωρεά τοῦ Παναγίου Πνεύματος, αὐτός γίνεται κατά χάριν πηγή ζωῆς.
«Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθώς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος». Ἄν δέν εἶναι κανείς μέλος τῆς Ἐκκλησίας, δέν μετέχει τῆς θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔρχεται στόν ἄνθρωπο, ἐκεῖνος ἀλλοιώνεται ἐσωτερικά καί μεταμορφώνεται ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή του. Τό Πανάγιο Πνεῦμα δέν εἶναι μία ἀφηρημένη θεία ἐνέργεια, ἀλλά ἕνα ἀπό τά πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος πού ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα καί ἀναπαύεται στόν Υἱό. Ἡ ἀνάπαυση αὐτή εἶναι μία διαρκής κίνηση καί δράση, εἶναι ἡ κατ’ ἐνέργεια φανέρωση τοῦ Παρακλήτου. Ἔτσι ὁ Χριστός ἀποστέλλει τό Ἅγιο Πνεῦμα τό παρά τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον, καί τό Ἅγιο Πνεῦμα μορφώνει τόν Χριστό «ἐν ταῖς καρδίαις ἡ μῶν». Ὁ Χριστός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι οἱ δύο Παράκλητοι τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, πού ἀπεργάζονται τήν θέωση τοῦ ἀνθρώπου καί τήν μεταμόρφωση ὅλου τοῦ κόσμου.
Ἡ ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι μία ἀπό τίς μεγαλύτερες ἑορτές τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Κατ’ αὐτήν ἐκπληρώθηκε ἡ ἐπαγγελία τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἔλευση τοῦ Παρακλήτου, τοῦ Τρίτου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος καί πραγματοποιήθηκε ἡ ἐπίσημη φανέρωση τῆς Ἐκκλησίας στήν ἱστορία.
Ἔτσι τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἐνεργοποιεῖται ἡ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο, ἀφοῦ τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ ψυχή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τοῦ θεανθρωπίνου Σώματος πού τήν ζωοποιεῖ.
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο διδάσκει τήν ψυχή τήν πραγματική ταπείνωση.
Πείθει τήν ψυχή ἐμπειρικά ὅτι ἡ διδαχή τοῦ Χριστοῦ ὑπερβαίνει τό ἐπίπεδο τῆς ἠθικῆς. Εἶναι θεοποιός. Ἡ καρδιά ἀναγεννᾶται ἀπό τήν Χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος στό ἐπίπεδο τῆς αἰωνιότητας. Θραύει τά δεσμά τῆς ἀτομικότητας καί ἀνοίγεται νά δεχθεῖ νέο ὀντολογικό περιεχόμενο.
Ὅταν τό Πνεῦμα τό Ἅγιο κατέλθη στόν χῶρο τῆς καρδιᾶς, τότε ὁ ἄνθρωπος καταλαβαίνει πόσο πράος καί ταπεινός εἶναι ὁ Κύριος.
Πληροφορεῖται βαθιά μυστικά γιά τήν θεία ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ταπείνωση αὐτή εἶναι ἀπερίγραπτη γιατί ἀποτελεῖ φυσικό ἰδίωμα τῆς ἀληθινῆς Ὑποστάσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Στήν πράξη τῆς ζωῆς ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ μόνη ὁδός πού ὁδηγεῖ στήν νίκη τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἑωσφορική ὑπερηφάνεια ἀπολιθώνει καί ἀποκρύπτει ἀπό τόν ἄνθρωπο «τήν βαθεῖαν καρδίαν», πού εἶναι ὁ τόπος τῆς πνευματικῆς προσευχῆς, καί δημιουργεῖ πάντοτε ἀδιέξοδα.
Ἀπεναντίας ἡ ταπείνωση συνοδεύεται μέ χαρά, κατάνυξη καί φῶς, τά ὁποῖα ἐξαφανίζουν τούς πονηρούς λογισμούς καί καθαίρουν τόν νοῦ καί τήν καρδιά.
Τότε ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν πόνο τῆς συντριβῆς βρίσκει τήν βαθεῖαν καρδίαν καί κατοικεῖ μέσα της. Ἀρχίζει ὁ πιστός νά κατανοεῖ τήν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ καί αἰσθάνεται ἑαυτόν ὑποκάτω πάσης τῆς κτίσεως. Ἡ ταπείνωση αὐτή πού εἶναι ἁγία καί ἀπαθής ὑψώνει μέ ἀνερμήνευτο τρόπο τόν θεράποντά της πάνω ἀπό κάθε τι κτιστό.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗ ΠΕΝΤΗΚΟΤΗ
Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Ἑορτάζουμε σήμερα ἑορτή λαμπρά καί ἐπιφανή. Πεντηκοστή ὀνομάζεται κατά τήν Καινή Διαθήκη ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς Ἀποστόλους, πού συνέβη κατά τήν πεντηκοστή ἡμέρα ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἑορτή αὐτή ἀντιστοιχεῖ μέ τήν ἐπίσης μεγάλη ἐτήσια ἑορτή τῶν Ἰουδαίων, τήν ἑορτή τοῦ θερισμοῦ ἤ ἑορτή τῶν ἑβδομάδων. Ἡ τήρησή της λάμβανε χώρα τήν πεντηκοστή ἡμέρα μετά τίς 16 Νισάν τοῦ ἰουδαϊκοῦ ἡμερολογίου. Ἡ κεφαλή κάθε οἰκογένειας προσέφερε στόν Θεό ἕνα δεμάτι κριθάρι, πού ὑποδήλωνε τήν ἐπιθυμία γιά εἰρηνική σχέση μαζί Του. Οἱ προσφορές γιά τήν ἑορτή αὐτή γίνονταν μέσῳ τοῦ ἱερατείου ἀρχικά στήν σκηνή τοῦ μαρτυρίου, ἐνῶ ἀργότερα στόν Ναό τοῦ Σολομώντα.
Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀκούσαμε τόν Χριστό νά λέει καί νά ἀποκαλύπτει γιά τόν ἑαυτό Του «ἐάν τις διψᾶ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».
Ὁ Κύριος ἀναφωνεῖ τήν φράση αὐτή τήν τελευταία ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῆς σκηνοπηγίας, ὅπου οἱ Ἰουδαῖοι δόξαζαν τόν Θεό γιά τήν θαυμαστή διάσωσή τους στήν ἔρημο, διά τῆς θαυματουργικῆς ἀναβλύσεως τοῦ ὕδατος ἀπό τήν πέτρα διά τῆς ράβδου πού Μωϋσέως. Ὁ Χριστός δηλαδή εἶναι ἡ Πέτρα τῆς ζωῆς. Ἔτσι, ἐάν ὁ Χριστός εἶναι ἡ Πέτρα τῆς ζωῆς, τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι τό ὕδωρ τό ζῶν.
Ὁ Ἴδιος ἀπεκάλυψε στήν Σαμαρείτιδα γυναίκα ὅτι, ἐάν ἤξερες ποιός εἶναι αὐτός πού σοῦ λέει «δός μοι ποιεῖν, σύ ἄν ἤτησας αὐτόν καί ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν». Ἐκεῖνος πού συνδέεται μέ τήν ἀληθινή Πέτρα, τόν Χριστό, καί δέχεται τήν δωρεά τοῦ Παναγίου Πνεύματος, αὐτός γίνεται κατά χάριν πηγή ζωῆς.
«Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθώς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος». Ἄν δέν εἶναι κανείς μέλος τῆς Ἐκκλησίας, δέν μετέχει τῆς θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔρχεται στόν ἄνθρωπο, ἐκεῖνος ἀλλοιώνεται ἐσωτερικά καί μεταμορφώνεται ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή του. Τό Πανάγιο Πνεῦμα δέν εἶναι μία ἀφηρημένη θεία ἐνέργεια, ἀλλά ἕνα ἀπό τά πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος πού ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα καί ἀναπαύεται στόν Υἱό. Ἡ ἀνάπαυση αὐτή εἶναι μία διαρκής κίνηση καί δράση, εἶναι ἡ κατ’ ἐνέργεια φανέρωση τοῦ Παρακλήτου. Ἔτσι ὁ Χριστός ἀποστέλλει τό Ἅγιο Πνεῦμα τό παρά τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον, καί τό Ἅγιο Πνεῦμα μορφώνει τόν Χριστό «ἐν ταῖς καρδίαις ἡ μῶν». Ὁ Χριστός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι οἱ δύο Παράκλητοι τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, πού ἀπεργάζονται τήν θέωση τοῦ ἀνθρώπου καί τήν μεταμόρφωση ὅλου τοῦ κόσμου.
Ἡ ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι μία ἀπό τίς μεγαλύτερες ἑορτές τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Κατ’ αὐτήν ἐκπληρώθηκε ἡ ἐπαγγελία τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἔλευση τοῦ Παρακλήτου, τοῦ Τρίτου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος καί πραγματοποιήθηκε ἡ ἐπίσημη φανέρωση τῆς Ἐκκλησίας στήν ἱστορία.
Ἔτσι τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἐνεργοποιεῖται ἡ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο, ἀφοῦ τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ ψυχή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τοῦ θεανθρωπίνου Σώματος πού τήν ζωοποιεῖ.
Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο διδάσκει τήν ψυχή τήν πραγματική ταπείνωση.
Πείθει τήν ψυχή ἐμπειρικά ὅτι ἡ διδαχή τοῦ Χριστοῦ ὑπερβαίνει τό ἐπίπεδο τῆς ἠθικῆς. Εἶναι θεοποιός. Ἡ καρδιά ἀναγεννᾶται ἀπό τήν Χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος στό ἐπίπεδο τῆς αἰωνιότητας. Θραύει τά δεσμά τῆς ἀτομικότητας καί ἀνοίγεται νά δεχθεῖ νέο ὀντολογικό περιεχόμενο.
Ὅταν τό Πνεῦμα τό Ἅγιο κατέλθη στόν χῶρο τῆς καρδιᾶς, τότε ὁ ἄνθρωπος καταλαβαίνει πόσο πράος καί ταπεινός εἶναι ὁ Κύριος.
Πληροφορεῖται βαθιά μυστικά γιά τήν θεία ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ταπείνωση αὐτή εἶναι ἀπερίγραπτη γιατί ἀποτελεῖ φυσικό ἰδίωμα τῆς ἀληθινῆς Ὑποστάσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Στήν πράξη τῆς ζωῆς ἡ ταπείνωση εἶναι ἡ μόνη ὁδός πού ὁδηγεῖ στήν νίκη τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἑωσφορική ὑπερηφάνεια ἀπολιθώνει καί ἀποκρύπτει ἀπό τόν ἄνθρωπο «τήν βαθεῖαν καρδίαν», πού εἶναι ὁ τόπος τῆς πνευματικῆς προσευχῆς, καί δημιουργεῖ πάντοτε ἀδιέξοδα.
Ἀπεναντίας ἡ ταπείνωση συνοδεύεται μέ χαρά, κατάνυξη καί φῶς, τά ὁποῖα ἐξαφανίζουν τούς πονηρούς λογισμούς καί καθαίρουν τόν νοῦ καί τήν καρδιά.
Τότε ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν πόνο τῆς συντριβῆς βρίσκει τήν βαθεῖαν καρδίαν καί κατοικεῖ μέσα της. Ἀρχίζει ὁ πιστός νά κατανοεῖ τήν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ καί αἰσθάνεται ἑαυτόν ὑποκάτω πάσης τῆς κτίσεως. Ἡ ταπείνωση αὐτή πού εἶναι ἁγία καί ἀπαθής ὑψώνει μέ ἀνερμήνευτο τρόπο τόν θεράποντά της πάνω ἀπό κάθε τι κτιστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου