ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014
ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Σήμερα αγαπητοί αδελφοί, συμπληρώνονται πενήντα ημέρες από την μεγάλη ημέρα της Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου και η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής, δηλαδή την ανάμνηση του θαυμαστού εκείνου γεγονότος, κατά το οποίο το Πανάγιο Πνεύμα, το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, κατήλθε με την μορφή πύρινων γλωσσών για να φωτίσει άπαντες τους μαθητές του Χριστού, οι οποίοι ήταν συγκεντρωμένοι σε ένα υπερυψωμένο δωμάτιο «ομοθυμαδόν επί το αυτό» κατά την φράση του Αποστολικού Αναγνώσματος των Πράξεων των Αποστόλων, που ακούσαμε πριν την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου.
Σήμερα λοιπόν αδελφοί, το Πνεύμα το Άγιο κατέρχεται για να φωτίσει, να καθοδηγήσει, να αγιάσει και να λυτρώσει τον άνθρωπο. Σήμερα η Αγία του Χριστού Εκκλησία, στο πρόσωπο των Αγίων Αποστόλων, δέχεται τον φωτισμό και την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, προκειμένου να ξεκινήσει το επί γης σωτήριο έργο της. Είναι αυτή η αποστολή την οποία έχει αναλάβει από τον ίδιο τον Χριστό, να προσφέρει μέσα από την Θεία Λατρεία και τα Ιερά Μυστήρια, αυτό το οποίο πουθενά αλλού δεν μπορεί να βρει ο άνθρωπος, σε κανένα σωματείο, σε κανένα σύλλογο, σε κανέναν οργανισμό. Και αυτό δεν είναι άλλο από την Θεία Χάρη, την πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα.
Πολλοί άνθρωποι έχουν την αντίληψη, ότι η Εκκλησία μας είναι ένα ηθικοπλαστικό σωματείο, το οποίο έχοντας έναν φιλανθρωπικό χαρακτήρα οφείλει να εξαντλεί την παρουσία της στο να περιθάλπει τους πονεμένους και να συμπαρίσταται στους αδυνάτους. Αναμφίβολα βέβαια μέσα από το φιλάνθρωπο πνεύμα του κηρύγματος του Χριστού, απορρέει και η αξία της φιλανθρωπίας. Το κατ’ εξοχήν όμως έργο της Εκκλησίας δεν είναι να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων προσωρινά σε αυτόν τον κόσμο, αλλά να προσφέρει την αιώνια ευτυχία και μακαριότητα, όπως αυτή βιώνεται στην Βασιλεία του Θεού και αυτό το επιτυγχάνει εν Αγίω Πνεύματι, μέσω της Θείας Χάριτος την οποία ως μοναδική ταμειούχος προσφέρει σε όλους τους ανθρώπους.
Βασική προϋπόθεση όμως για να μπορέσουμε να γίνουμε αποδέκτες της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, είναι το να στεκόμαστε ενώπιον του Θεού όπως και οι Άγιοι Απόστολοι, οι οποίοι δέχθηκαν την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος «ομοθυμαδόν επί το αυτό», δηλαδή συγκεντρωμένοι στον ίδιο τόπο με μία βούληση, με μία θέληση, με μία σκέψη, την υπηρεσία του θελήματος του Θεού. Αυτό το «ομοθυμαδόν», εκφράζει την απόλυτη ταύτιση της σκέψης των Αποστόλων, η οποία ήταν στραμμένη στο πρόσωπο του Χριστού. Τίποτα δεν τους απασχολούσε σε εκείνη την συνάθροισή τους άλλο από το πρόσωπο του Αγαπημένου τους Διδασκάλου.
Αυτό το ομοθυμαδόν είναι και η βασική προϋπόθεση για την δική μας μετοχή στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Ερχόμαστε αδελφοί στην Εκκλησία και βρισκόμαστε όλοι επί το αυτό. Συγκεντρωνόμαστε δηλαδή στον ίδιο τόπο. Όμως αυτό δεν φτάνει. Εκτός από τα σώματά μας πρέπει να συναντάται και η σκέψη μας, η οποία θα πρέπει να ταυτίζεται σε ένα κοινό σημείο, στο πρόσωπο του Χριστού. Μέσα στην Εκκλησία μας θα πρέπει να έχουμε ένα θέλημα και αυτό δεν θα πρέπει να είναι το δικό μας αλλά το θέλημα Του Θεού. Όταν ερχόμαστε στο Ναό, όταν πορευόμαστε μέσα στην Εκκλησία, θα πρέπει να μας διαπνέει μία θέληση, μία επιθυμία, η διακονία του θελήματος του Κυρίου. Με αυτό τον τρόπο θα γινόμαστε και εμείς αποδέκτες του Αγίου Πνεύματος και δοχεία της Θείας Χάριτος.
Αδελφοί, σε λίγο που θα τελέσουμε τον Εσπερινό της εορτής του Αγίου Πνεύματος και θα γονατίσουμε ενώπιον του Θεού, ας παρακαλέσουμε το Άγιο Πνεύμα να έρθει στα σπίτια μας, στις οικογένειές μας, στην εργασία μας, στα σχολεία μας, στις δραστηριότητές μας, στη ζωή μας γενικότερα και στον κόσμο ολόκληρο, ώστε «ομοθυμαδόν εν ενί και επί το αυτό» να υμνούμε Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και Αχώριστον! Αμήν!
ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Σήμερα αγαπητοί αδελφοί, συμπληρώνονται πενήντα ημέρες από την μεγάλη ημέρα της Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου και η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής, δηλαδή την ανάμνηση του θαυμαστού εκείνου γεγονότος, κατά το οποίο το Πανάγιο Πνεύμα, το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, κατήλθε με την μορφή πύρινων γλωσσών για να φωτίσει άπαντες τους μαθητές του Χριστού, οι οποίοι ήταν συγκεντρωμένοι σε ένα υπερυψωμένο δωμάτιο «ομοθυμαδόν επί το αυτό» κατά την φράση του Αποστολικού Αναγνώσματος των Πράξεων των Αποστόλων, που ακούσαμε πριν την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου.
Σήμερα λοιπόν αδελφοί, το Πνεύμα το Άγιο κατέρχεται για να φωτίσει, να καθοδηγήσει, να αγιάσει και να λυτρώσει τον άνθρωπο. Σήμερα η Αγία του Χριστού Εκκλησία, στο πρόσωπο των Αγίων Αποστόλων, δέχεται τον φωτισμό και την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, προκειμένου να ξεκινήσει το επί γης σωτήριο έργο της. Είναι αυτή η αποστολή την οποία έχει αναλάβει από τον ίδιο τον Χριστό, να προσφέρει μέσα από την Θεία Λατρεία και τα Ιερά Μυστήρια, αυτό το οποίο πουθενά αλλού δεν μπορεί να βρει ο άνθρωπος, σε κανένα σωματείο, σε κανένα σύλλογο, σε κανέναν οργανισμό. Και αυτό δεν είναι άλλο από την Θεία Χάρη, την πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα.
Πολλοί άνθρωποι έχουν την αντίληψη, ότι η Εκκλησία μας είναι ένα ηθικοπλαστικό σωματείο, το οποίο έχοντας έναν φιλανθρωπικό χαρακτήρα οφείλει να εξαντλεί την παρουσία της στο να περιθάλπει τους πονεμένους και να συμπαρίσταται στους αδυνάτους. Αναμφίβολα βέβαια μέσα από το φιλάνθρωπο πνεύμα του κηρύγματος του Χριστού, απορρέει και η αξία της φιλανθρωπίας. Το κατ’ εξοχήν όμως έργο της Εκκλησίας δεν είναι να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων προσωρινά σε αυτόν τον κόσμο, αλλά να προσφέρει την αιώνια ευτυχία και μακαριότητα, όπως αυτή βιώνεται στην Βασιλεία του Θεού και αυτό το επιτυγχάνει εν Αγίω Πνεύματι, μέσω της Θείας Χάριτος την οποία ως μοναδική ταμειούχος προσφέρει σε όλους τους ανθρώπους.
Βασική προϋπόθεση όμως για να μπορέσουμε να γίνουμε αποδέκτες της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, είναι το να στεκόμαστε ενώπιον του Θεού όπως και οι Άγιοι Απόστολοι, οι οποίοι δέχθηκαν την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος «ομοθυμαδόν επί το αυτό», δηλαδή συγκεντρωμένοι στον ίδιο τόπο με μία βούληση, με μία θέληση, με μία σκέψη, την υπηρεσία του θελήματος του Θεού. Αυτό το «ομοθυμαδόν», εκφράζει την απόλυτη ταύτιση της σκέψης των Αποστόλων, η οποία ήταν στραμμένη στο πρόσωπο του Χριστού. Τίποτα δεν τους απασχολούσε σε εκείνη την συνάθροισή τους άλλο από το πρόσωπο του Αγαπημένου τους Διδασκάλου.
Αυτό το ομοθυμαδόν είναι και η βασική προϋπόθεση για την δική μας μετοχή στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Ερχόμαστε αδελφοί στην Εκκλησία και βρισκόμαστε όλοι επί το αυτό. Συγκεντρωνόμαστε δηλαδή στον ίδιο τόπο. Όμως αυτό δεν φτάνει. Εκτός από τα σώματά μας πρέπει να συναντάται και η σκέψη μας, η οποία θα πρέπει να ταυτίζεται σε ένα κοινό σημείο, στο πρόσωπο του Χριστού. Μέσα στην Εκκλησία μας θα πρέπει να έχουμε ένα θέλημα και αυτό δεν θα πρέπει να είναι το δικό μας αλλά το θέλημα Του Θεού. Όταν ερχόμαστε στο Ναό, όταν πορευόμαστε μέσα στην Εκκλησία, θα πρέπει να μας διαπνέει μία θέληση, μία επιθυμία, η διακονία του θελήματος του Κυρίου. Με αυτό τον τρόπο θα γινόμαστε και εμείς αποδέκτες του Αγίου Πνεύματος και δοχεία της Θείας Χάριτος.
Αδελφοί, σε λίγο που θα τελέσουμε τον Εσπερινό της εορτής του Αγίου Πνεύματος και θα γονατίσουμε ενώπιον του Θεού, ας παρακαλέσουμε το Άγιο Πνεύμα να έρθει στα σπίτια μας, στις οικογένειές μας, στην εργασία μας, στα σχολεία μας, στις δραστηριότητές μας, στη ζωή μας γενικότερα και στον κόσμο ολόκληρο, ώστε «ομοθυμαδόν εν ενί και επί το αυτό» να υμνούμε Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και Αχώριστον! Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου