ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 22 ΙΟΥΝΙΟΥ 2014
Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή αγαπητοί αδελφοί, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο ο Κύριος επέλεξε και προσκάλεσε τους πρώτους μαθητές του.
Ακούσαμε ότι περπατώντας ο Χριστός στην όχθη της θάλασσας της Γαλιλαίας, συνάντησε σε διαφορετικά σημεία και χρονικά διαστήματα τέσσερα αδέλφια, τον Σίμωνα που ήταν ο μετέπειτα Απόστολος Πέτρος με τον αδελφό του Ανδρέα και άλλους δύο τον Ιάκωβο με τον αδελφό του Ιωάννη, οι οποίοι όπως μας διευκρινίζει ο Ευαγγελιστής ήταν υιοί του Ζεβεδαίου.
Ο Κύριος μόλις συνάντησε αυτά τα αδέλφια και στις δύο περιπτώσεις, απηύθυνε την πρόσκλησή του με λιτό και απλοϊκό τρόπο. Στους μεν Σίμωνα και Ανδρέα, ο Ευαγγελιστής μας αναφέρει ότι τους προσκάλεσε λέγοντας τους απλώς «ελάτε μαζί μου και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων», στους δε Ιάκωβο και Ιωάννη, ο Ευαγγελιστής μας λέγει ότι απλώς τους κάλεσε, χωρίς να μας μεταφέρει τα λόγια του Κυρίου.
Όλο το περιστατικό, όπως μπορεί να μεταφέρεται στην ακοή μας μέσω του Ευαγγελικού κειμένου μοιάζει απλοϊκό. Αρκεί όμως αδελφοί μου να επισημάνουμε μερικά σημεία, για να καταλάβουμε ότι όλο αυτό το γεγονός, έχει σπουδαίο περιεχόμενο και μπορεί να μας διδάξει πολλά.
Κατ’ αρχήν βλέπουμε ότι ο Κύριος επιλέγει για μαθητές του και συνεχιστές του έργου Του, απλούς καθημερινούς όπως θα λέγαμε ανθρώπους. Εάν και εφ’ όσον το επιθυμούσε, θα μπορούσε να απευθύνει την πρόσκλησή του αλλού. Όμως δεν επιλέγει τους σοφούς της εποχής του, ούτε τους πλουσίους, ούτε τους δυνατούς που είχαν την εξουσία στα χέρια τους. Επιλέγει απλούς εργάτες του μόχθου, οι οποίοι με την καθημερινή τους εργασία, συντηρούσαν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ερμηνεύοντας αυτή την επιλογή του Χριστού, λέγουν ότι ο Κύριος επειδή προόριζε τους μαθητές Του για να γίνουν οι συνεχιστές του έργου Του και κήρυκες του Ευαγγελίου, δεν ήθελε να θεωρηθεί από τους μετέπειτα ανθρώπους, ότι το Ευαγγέλιο εξαπλώθηκε χάρη στη νοητική ικανότητα των Αποστόλων, ή την δύναμη της περιουσίας τους ή ακόμα χειρότερα στη δύναμη της κοσμικής εξουσίας και των όπλων. Επιλέγει λοιπόν ανθρώπους χωρίς τα παραπάνω χαρακτηριστικά, ώστε να γίνει απόλυτα κατανοητό ότι το Ευαγγέλιο επικράτησε στη γη, διότι αποτελεί την μόνη αλήθεια. Πράγμα το οποίο και έγινε.
Συνεχίζοντας, βλέπουμε ότι ο Χριστός βρίσκει και προσκαλεί τους μαθητές Του, την στιγμή της εργασίας τους. Το γεγονός αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ο Χριστός δεν ήθελε ανθρώπους να τους βολέψει. Ήθελε εργάτες του Ευαγγελίου Του. Ήθελε ανθρώπους να είναι μαθημένοι στην εργασία, στο μόχθο, στον κόπο και όχι ανθρώπους της καλοπέρασης, γατί αυτό το οποίο επρόκειτο να τους εμπιστευθεί ως αποστολή, απαιτούσε πολύ κόπο και ιδρώτα. Και όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια, οι Άγιοι Απόστολοι όχι μόνο τον κόπο και τον ιδρώτα τους, αλλά και το ίδιο τους το αίμα προσέφεραν για την αλήθεια του Ευαγγελίου.
Αυτό όμως που είναι πράγματι αξιοθαύμαστο, είναι η αντίδραση των αδελφών που προσκαλεί ο Χριστός, οι οποίοι στο άκουσμα της πρόσκλησης λέει χαρακτηριστικά το Ευαγγέλιο «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτόν». Χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη ο Σίμων, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, παράτησαν εργασίες, δίχτυα, πλοία, τα πάντα και ακολούθησαν τον Κύριο. Προφανώς ο Χριστός ήξερε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν μέσα στην ψυχή τους αγνή και καθαρή προαίρεση, αλλά και πνευματική ανησυχία και γι’ αυτό ο Χριστός τους επιλέγει και τους προσκαλεί.
Αδελφοί μου, τα κριτήρια του Κυρίου στην επιλογή των μαθητών του είναι χαρακτηριστικά. Ο Χριστός μας, θέλει να είμαστε άνθρωποι του μόχθου. Δεν μας θέλει ράθυμους και τεμπέληδες και γι’ αυτό και με το κήρυγμά Του μας κάλεσε σε αγώνα Πνευματικό. Το να είσαι μαθητής του Χριστού, δεν σημαίνει καλοπέραση αλλά αγώνα. Δεν ζητά από μας ανθρώπινη σοφία ή δύναμη, αλλά αγνή καρδιά και καθαρή προαίρεση. Όμως και η ανταπόκριση των μαθητών μας διδάσκει πως για να ακολουθήσουμε τον Χριστό, αυτό θα πρέπει να γίνει με προθυμία και εγκαταλείποντας ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην σχέση μας μαζί Του. Δεν μπορούμε να ακολουθούμε τον Χριστό αλλά παράλληλα να ακολουθούμε και το αμαρτωλό πνεύμα του κόσμου. Η ζωή μας θα είναι απόλυτα δοσμένη σε Εκείνον, όπως του την πρόσφεραν με αυταπάρνηση και οι Άγιοι Απόστολοι. Ας είναι το παράδειγμά τους ο κανόνας για την δική μας ζωή. Αμήν.
Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή αγαπητοί αδελφοί, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο ο Κύριος επέλεξε και προσκάλεσε τους πρώτους μαθητές του.
Ακούσαμε ότι περπατώντας ο Χριστός στην όχθη της θάλασσας της Γαλιλαίας, συνάντησε σε διαφορετικά σημεία και χρονικά διαστήματα τέσσερα αδέλφια, τον Σίμωνα που ήταν ο μετέπειτα Απόστολος Πέτρος με τον αδελφό του Ανδρέα και άλλους δύο τον Ιάκωβο με τον αδελφό του Ιωάννη, οι οποίοι όπως μας διευκρινίζει ο Ευαγγελιστής ήταν υιοί του Ζεβεδαίου.
Ο Κύριος μόλις συνάντησε αυτά τα αδέλφια και στις δύο περιπτώσεις, απηύθυνε την πρόσκλησή του με λιτό και απλοϊκό τρόπο. Στους μεν Σίμωνα και Ανδρέα, ο Ευαγγελιστής μας αναφέρει ότι τους προσκάλεσε λέγοντας τους απλώς «ελάτε μαζί μου και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων», στους δε Ιάκωβο και Ιωάννη, ο Ευαγγελιστής μας λέγει ότι απλώς τους κάλεσε, χωρίς να μας μεταφέρει τα λόγια του Κυρίου.
Όλο το περιστατικό, όπως μπορεί να μεταφέρεται στην ακοή μας μέσω του Ευαγγελικού κειμένου μοιάζει απλοϊκό. Αρκεί όμως αδελφοί μου να επισημάνουμε μερικά σημεία, για να καταλάβουμε ότι όλο αυτό το γεγονός, έχει σπουδαίο περιεχόμενο και μπορεί να μας διδάξει πολλά.
Κατ’ αρχήν βλέπουμε ότι ο Κύριος επιλέγει για μαθητές του και συνεχιστές του έργου Του, απλούς καθημερινούς όπως θα λέγαμε ανθρώπους. Εάν και εφ’ όσον το επιθυμούσε, θα μπορούσε να απευθύνει την πρόσκλησή του αλλού. Όμως δεν επιλέγει τους σοφούς της εποχής του, ούτε τους πλουσίους, ούτε τους δυνατούς που είχαν την εξουσία στα χέρια τους. Επιλέγει απλούς εργάτες του μόχθου, οι οποίοι με την καθημερινή τους εργασία, συντηρούσαν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ερμηνεύοντας αυτή την επιλογή του Χριστού, λέγουν ότι ο Κύριος επειδή προόριζε τους μαθητές Του για να γίνουν οι συνεχιστές του έργου Του και κήρυκες του Ευαγγελίου, δεν ήθελε να θεωρηθεί από τους μετέπειτα ανθρώπους, ότι το Ευαγγέλιο εξαπλώθηκε χάρη στη νοητική ικανότητα των Αποστόλων, ή την δύναμη της περιουσίας τους ή ακόμα χειρότερα στη δύναμη της κοσμικής εξουσίας και των όπλων. Επιλέγει λοιπόν ανθρώπους χωρίς τα παραπάνω χαρακτηριστικά, ώστε να γίνει απόλυτα κατανοητό ότι το Ευαγγέλιο επικράτησε στη γη, διότι αποτελεί την μόνη αλήθεια. Πράγμα το οποίο και έγινε.
Συνεχίζοντας, βλέπουμε ότι ο Χριστός βρίσκει και προσκαλεί τους μαθητές Του, την στιγμή της εργασίας τους. Το γεγονός αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ο Χριστός δεν ήθελε ανθρώπους να τους βολέψει. Ήθελε εργάτες του Ευαγγελίου Του. Ήθελε ανθρώπους να είναι μαθημένοι στην εργασία, στο μόχθο, στον κόπο και όχι ανθρώπους της καλοπέρασης, γατί αυτό το οποίο επρόκειτο να τους εμπιστευθεί ως αποστολή, απαιτούσε πολύ κόπο και ιδρώτα. Και όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια, οι Άγιοι Απόστολοι όχι μόνο τον κόπο και τον ιδρώτα τους, αλλά και το ίδιο τους το αίμα προσέφεραν για την αλήθεια του Ευαγγελίου.
Αυτό όμως που είναι πράγματι αξιοθαύμαστο, είναι η αντίδραση των αδελφών που προσκαλεί ο Χριστός, οι οποίοι στο άκουσμα της πρόσκλησης λέει χαρακτηριστικά το Ευαγγέλιο «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτόν». Χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη ο Σίμων, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, παράτησαν εργασίες, δίχτυα, πλοία, τα πάντα και ακολούθησαν τον Κύριο. Προφανώς ο Χριστός ήξερε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν μέσα στην ψυχή τους αγνή και καθαρή προαίρεση, αλλά και πνευματική ανησυχία και γι’ αυτό ο Χριστός τους επιλέγει και τους προσκαλεί.
Αδελφοί μου, τα κριτήρια του Κυρίου στην επιλογή των μαθητών του είναι χαρακτηριστικά. Ο Χριστός μας, θέλει να είμαστε άνθρωποι του μόχθου. Δεν μας θέλει ράθυμους και τεμπέληδες και γι’ αυτό και με το κήρυγμά Του μας κάλεσε σε αγώνα Πνευματικό. Το να είσαι μαθητής του Χριστού, δεν σημαίνει καλοπέραση αλλά αγώνα. Δεν ζητά από μας ανθρώπινη σοφία ή δύναμη, αλλά αγνή καρδιά και καθαρή προαίρεση. Όμως και η ανταπόκριση των μαθητών μας διδάσκει πως για να ακολουθήσουμε τον Χριστό, αυτό θα πρέπει να γίνει με προθυμία και εγκαταλείποντας ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην σχέση μας μαζί Του. Δεν μπορούμε να ακολουθούμε τον Χριστό αλλά παράλληλα να ακολουθούμε και το αμαρτωλό πνεύμα του κόσμου. Η ζωή μας θα είναι απόλυτα δοσμένη σε Εκείνον, όπως του την πρόσφεραν με αυταπάρνηση και οι Άγιοι Απόστολοι. Ας είναι το παράδειγμά τους ο κανόνας για την δική μας ζωή. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου