ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΛΟΥΚΑ
“Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού...” (Λουκ. η’ 5-15)
Θαυμάσια είναι η παραβολή αυτή, η οποία ανάγλυφα παρουσιάζει τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων, ο δε λόγος του Θεού υπονοεί τον σπόρο, που πέφτει διά του θείου κηρύγματος στις καθαρές φυχές τους. Όσες ψυχές είναι καθαρές δια της μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας, ο σπόρος (= ο λόγος) ο προφορικός και γραπτός, καρποφορεί μέσα στις ψυχές αυτές.
Αλήθεια. Οι ψυχές ορισμένων ανθρώπων, όπως μας λέει η διήγηση του σημερινού Ιερού Ευαγγελίου, μοιάζουν με δρόμο που οι περαστικοί τον ποδοπατούν και τα πετεινά του ουρανού τον αφανίζουν. Άλλες πάλι ψυχές μοιάζουν με πέτρα που επειδή δεν υπάρχει άφθονο χώμα, πολύ γρήγορα ξηραίνεται. Άλλες πάλι μοιάζουν με χωράφι που είναι γεμάτο ακάνθια και καθώς βλαστάνει, τα ακάνθια τον καταπνίγουν. Τέλος, ένα μέρος από αυτόν έπεσε σε ψυχές αγαθές που μοιάζουν με χωράφι καλό, χωρίς πέτρες και ζιζάνια και αυτό έδωσε καρπό πολύ.
Ο λόγος του Θεού όπως βλέπουμε είναι ανεκτίμητος θησαυρός για τον άνθρωπο. Και εάν ένας επίγειος θησαυρός δεν φρουρείται σωστά υπάρχει το ενδεχόμενο να κλαπεί. Πόσο μάλλον υπάρχει κίνδυνος να κλαπεί αυτός ο ουράνιος θησαυρός από τον διάβολο. Γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί όπως λέει ο Χριστός στο σημερινό Ευαγγέλιο, ο σατανάς έρχεται “ως κλέπτης εν νυκτί και αίρει τον λόγον του Θεού”. Δεν θα πρέπει λοιπόν να αδιαφορούμε αλλά σαν κόρη οφθαλμού να ασφαλίζουμε τον λόγο του Θεού στις αποθήκες της καρδιάς μας. Πριν όμως γίνει η περισυλλογή του σπόρου αυτού του Ευαγγελίου, δηλαδή του θείου λόγου, θα πρέπει για να αυξηθεί, σύμφωνα με την υπόδειξη του Ιερού Χρυσοστόμου να κάνουμε και κάτι άλλο. Να τον ποτίσουμε με την θεϊκή βροχή. Δηλαδή την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Διότι “όπως δεν είναι δυνατόν χώμα, που δεν βρέχεται να βγάλει στάχυα και αν μυρίους σπόρους ρίξει κανείς, έτσι και η ψυχή που δεν ποτίσθηκε από τις Γραφές πρώτα, δεν είναι δυνατόν να φέρει κανένα καρπόν κι αν μυρίους λόγους ρίχνει κανείς μέσα σ’ αυτήν”.
Όσοι, αδελφοί μου, δεν έχουμε Ιερό Ευαγγέλιο, βίους Αγίων και τα συγγράμματα των Πατέρων, να τα πάρουμε και να τα μελετάμε. Σήμερα όμως οι περισσότεροι άνθρωποι ακούνε τον λόγο του σατανά και λιγότερο τον λόγο του Θεού. Τί να πει κανείς. Σήμερα ο λόγος που δηλητηριάζει τις ψυχές έχει πολλά μέσα, να ακούγεται και να διαβάζεται. Ενώ ο λόγος του Θεού αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες. Μακάριοι και τρισευτυχισμένοι θα είναι όσοι σήμερα βοηθούν την Εκκλησία και τους εργάτες της, να μεταδίδουν τον θείο λόγο. Πάντως οι δυσκολίες είναι πολλές για την σπορά του θείου λόγου. Γι’ αυτό οι πιστοί ας είναι πάντα έτοιμοι να δεχθούν τον λόγο του Θεού μόνο από την Εκκλησία. Και τούτο διότι πολλοί πλάνοι γύρω μας προσπαθούν να μας παραπλανήσουν (Β’ επιστ. Ιωάν. 7). Ας έχουμε λοιπόν σκάψει και καθαρίσει με την εξομολόγηση την ψυχή μας και ας την έχουμε ποτίσει με τα δάκρυα της μετανοίας και τότε η καρποφορία θα είναι πλούσια, γιατί το καθαρό χωράφι της ψυχής μας θα δώσει “καρπόν εκατονταπλασίονα”.
“Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού...” (Λουκ. η’ 5-15)
Θαυμάσια είναι η παραβολή αυτή, η οποία ανάγλυφα παρουσιάζει τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων, ο δε λόγος του Θεού υπονοεί τον σπόρο, που πέφτει διά του θείου κηρύγματος στις καθαρές φυχές τους. Όσες ψυχές είναι καθαρές δια της μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας, ο σπόρος (= ο λόγος) ο προφορικός και γραπτός, καρποφορεί μέσα στις ψυχές αυτές.
Αλήθεια. Οι ψυχές ορισμένων ανθρώπων, όπως μας λέει η διήγηση του σημερινού Ιερού Ευαγγελίου, μοιάζουν με δρόμο που οι περαστικοί τον ποδοπατούν και τα πετεινά του ουρανού τον αφανίζουν. Άλλες πάλι ψυχές μοιάζουν με πέτρα που επειδή δεν υπάρχει άφθονο χώμα, πολύ γρήγορα ξηραίνεται. Άλλες πάλι μοιάζουν με χωράφι που είναι γεμάτο ακάνθια και καθώς βλαστάνει, τα ακάνθια τον καταπνίγουν. Τέλος, ένα μέρος από αυτόν έπεσε σε ψυχές αγαθές που μοιάζουν με χωράφι καλό, χωρίς πέτρες και ζιζάνια και αυτό έδωσε καρπό πολύ.
Ο λόγος του Θεού όπως βλέπουμε είναι ανεκτίμητος θησαυρός για τον άνθρωπο. Και εάν ένας επίγειος θησαυρός δεν φρουρείται σωστά υπάρχει το ενδεχόμενο να κλαπεί. Πόσο μάλλον υπάρχει κίνδυνος να κλαπεί αυτός ο ουράνιος θησαυρός από τον διάβολο. Γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί όπως λέει ο Χριστός στο σημερινό Ευαγγέλιο, ο σατανάς έρχεται “ως κλέπτης εν νυκτί και αίρει τον λόγον του Θεού”. Δεν θα πρέπει λοιπόν να αδιαφορούμε αλλά σαν κόρη οφθαλμού να ασφαλίζουμε τον λόγο του Θεού στις αποθήκες της καρδιάς μας. Πριν όμως γίνει η περισυλλογή του σπόρου αυτού του Ευαγγελίου, δηλαδή του θείου λόγου, θα πρέπει για να αυξηθεί, σύμφωνα με την υπόδειξη του Ιερού Χρυσοστόμου να κάνουμε και κάτι άλλο. Να τον ποτίσουμε με την θεϊκή βροχή. Δηλαδή την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Διότι “όπως δεν είναι δυνατόν χώμα, που δεν βρέχεται να βγάλει στάχυα και αν μυρίους σπόρους ρίξει κανείς, έτσι και η ψυχή που δεν ποτίσθηκε από τις Γραφές πρώτα, δεν είναι δυνατόν να φέρει κανένα καρπόν κι αν μυρίους λόγους ρίχνει κανείς μέσα σ’ αυτήν”.
Όσοι, αδελφοί μου, δεν έχουμε Ιερό Ευαγγέλιο, βίους Αγίων και τα συγγράμματα των Πατέρων, να τα πάρουμε και να τα μελετάμε. Σήμερα όμως οι περισσότεροι άνθρωποι ακούνε τον λόγο του σατανά και λιγότερο τον λόγο του Θεού. Τί να πει κανείς. Σήμερα ο λόγος που δηλητηριάζει τις ψυχές έχει πολλά μέσα, να ακούγεται και να διαβάζεται. Ενώ ο λόγος του Θεού αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες. Μακάριοι και τρισευτυχισμένοι θα είναι όσοι σήμερα βοηθούν την Εκκλησία και τους εργάτες της, να μεταδίδουν τον θείο λόγο. Πάντως οι δυσκολίες είναι πολλές για την σπορά του θείου λόγου. Γι’ αυτό οι πιστοί ας είναι πάντα έτοιμοι να δεχθούν τον λόγο του Θεού μόνο από την Εκκλησία. Και τούτο διότι πολλοί πλάνοι γύρω μας προσπαθούν να μας παραπλανήσουν (Β’ επιστ. Ιωάν. 7). Ας έχουμε λοιπόν σκάψει και καθαρίσει με την εξομολόγηση την ψυχή μας και ας την έχουμε ποτίσει με τα δάκρυα της μετανοίας και τότε η καρποφορία θα είναι πλούσια, γιατί το καθαρό χωράφι της ψυχής μας θα δώσει “καρπόν εκατονταπλασίονα”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου