ΚΥΡΙΑΚΗ Ε’ ΛΟΥΚΑ (Λουκά: ιστ' 19-31)
Όταν απουσιάζει ο Χριστός
Αρχιμανδρίτου Θεοφίλου Λεμοντζή Αρχιερατικού Επιτρόπου Καμπανίας
Πολλά και χρήσιμα για τη σωτηρία της ψυχής μας, ευλογημένοι μου Χριστιανοί, είναι τα θεία διδάγματα που βγαίνουν μόνα τους, από τη σημερινή Ευαγγελική περικοπή.
Δύο αντίθετες εικόνες μας παρουσιάζονται, η μία στη γη και η άλλη στον ουρανό. Οι ήρωες της περικοπής έχουν αλλάξει την εικόνα τους στον ουρανό. Ο ένας ήταν πολύ πλούσιος όταν ζούσε στη γη. Ο άλλος, ονόματι Λάζαρος, ήταν ο πιό φτωχός άνθρωπος του κόσμου. Ασθενής και κουρελής, πληγωμένος και πεινασμένος, αλλά εφοδιασμένος με πολλή υπομονή και ταπείνωση υπέφερε το μαρτύριό του, χωρίς να διαμαρτυρηθή ποτέ, ούτε εναντίον του πλουσίου, στα σκαλοπάτια του οποίου σχεδόν πάντα βρισκόταν.
Δοκιμάζονται λοιπόν, και οι δύο τύποι στην παρούσα ζωή από το Θεό, με διαφορετικά όμως μέσα. Δυό διαφορετικές δοκιμασίες, απ' τις οποίες περιμένει ο Θεός ανάλογες ανταποκρίσεις. Στον πλούσιο τάδωσε όλα, για να δώσει κι' αυτός στους συνανθρώπους του, να μοιραστεί τις δωρεές και τα ελέη του Θεού με τους άλλους, ν' απαλύνει τον πόνο και ν'ανακουφίζει τη δυστυχία του πλησίου του.
Περίμενε ο Θεός, να δει στο πρόσωπο του πλούσιου έναν ευεργέτη των πτωχών, έναν στοργικό και γεμάτο αγάπη και ενδιαφέρον γι αυτούς, άνθρωπο. Και για να διευκολύνει τον πλούσιο στο έργο της φιλανθρωπίας, του έστειλε τον Λάζαρο, που σέρνοντας το αδύναμο και πληγιασμένο κορμί του περίμενε να χορτάσει την πείνα του, από τα ψίχουλα που έριχναν οι υπηρέτες του πλουσίου τινάζοντας τα τραπέζια.
Κι όμως δεν συγκινείτο ο πλούσιος, από το θέαμα αυτό. Στηριζόμενος στην υγεία και στη δύναμη του πλούτου που του είχε χαρίσει ο Θεός, είχε πιστέψει, ο αξιοθρήνητος στη μονιμότητα της ζωής αυτής. Δεν λογάριασε δηλαδή πως η παρουσία μας εδώ στη γη αποτελεί ένα πέρασμα, μια προετοιμασία, για την άλλη ζωή, για την οποία προοριζόμαστε.
Υπέφερε ο Λάζαρος. Περισσότερα όμως παθήματα υπέμεινε ο αναμάρτητος Ιησούς. Πώς; Δεν ήταν μόνος ο άνθρωπος Ιησούς, μαζί του ήταν ο Θεός. Ήταν ενωμένος με τη Θεότητα. Και ο Λάζαρος δεν ήταν μόνος. Το όνομα Λάζαρος σημαίνει «Έχει ο Θεός»! Και είχε το σχέδιο του ο Θεός για το Λάζαρο. Του ετοίμαζε ουράνιο και αιωνία χαρά. Γι' αυτό και του έδωσε το εισιτήριο. Ο πόνος είναι το εισιτήριο της χαράς. Και ο Λάζαρος δεν το πέταξε. Προσέξτε αδελφοί μου, μη πετάξετε το εισιτήριο του πόνου. Αντίθετα, ήταν γλυκεία η επίγεια ζωή του πλούσιου. Αλλά μέσα στο ποτήρι της κοσμικής γλυκύτητας ήταν οι σταγόνες της αιώνιας πίκρας.
Ώστε είναι απόλαυση τα κακά και οι πόνοι; Ναι. Διότι κάποτε τελειώνουν. Κι εκεί που τελειώνει ο πόνος αρχίζει η χαρά. Και όταν το σκηνικό αλλάζει στην άλλη ζωή, εκεί ο πλούσιος αρχίζει να οδυνάται. Πρώτη οδύνη η αγωνία της λειψυδρίας. Τι να τα κάνης τόσα χρήματα όταν δεν μπορείς να έχεις μια σταγόνα νερό στα ξεραμένα από τη δίψα χείλη σου; Τέτοια τραγική δίψα απολάμβανε ο πλούσιος, γι αυτό και παρακαλεί «Πάτερ Αβραάμ στείλε τον Λάζαρο να μου βρέξει έστω με το δάκτυλο του τη φλογισμένη μου γλώσσα» .Και όμως μπορούσε ν' αποκτήσει πηγή όχι απλώς υλικού νερού, αλλά πηγή αιώνιας ζωής. Ο Χριστός είπε: «Ο πιστεύουν εις εμέ, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος». Αλλά ο πλούσιος δεν πίστευε στον Χριστό που είναι η αστείρευτη πηγή ζωής, παρά πίστευε στην ύλη, που στερεύει και χάνεται.
Τι έκανε ο πλούσιος και τιμωρήθηκε έτσι; Δεν σκότωσε, δεν έκλεψε, δεν ατίμασε. Μα, φόνος και κλοπή και μοιχεία είναι η έλλειψη αγάπης. Έκλεινε τόσα χρόνια τα μάτια του, ώστε να μη βλέπει τη δυστυχία του άλλου. Έκλεινε τα αυτιά του ώστε να μη ακούει την κραυγή της αγωνίας και τα βογγητά του πόνου του πληγωμένου Λαζάρου. Κλείνεις τις πόρτες της αγάπης; θα σου κλείσει κι ο Θεός την πόρτα του ελέους.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι απολαμβάνουμε; Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για την απόλαυση. Προσοχή όμως! Υπάρχουν στη ζωή απολαύσεις, που είναι γεμάτες δηλητήριο. Απόλαυση είναι η παράνομη ηδονή, το τσιγάρο, τα παράνομα λεφτά, η εξουσία, τα ναρκωτικά η λαιμαργία και η γαστριμαργία, και τόσες άλλες, που όμως κρύβουν πληγές και πολλές φορές το θάνατο.
Υπάρχει βέβαια για τους πιστούς χριστιανούς η αληθινή απόλαυση. Τέτοια είναι να μελετάς το νόμο του Θεού, να συνομιλείς με τον αιώνιο Θεό στη γλυκύτητα της προσευχής, να συμμετέχεις στη Θεία Κοινωνία, που είναι Νέκταρ ουράνιο, ποτήριο ζωής.
«Γεύσασθε και ίδετε»!
Από το εξαιρετικό βιβλίο "ΕΓΩ ΔΕ ΛΕΓΩ ΥΜΙΝ" ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ-ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ-ΟΜΙΛΙΕΣ
Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή
Read more: http://www.egolpion.com/C8D56A81.el.aspx#ixzz2iquQvFMI
Όταν απουσιάζει ο Χριστός
Αρχιμανδρίτου Θεοφίλου Λεμοντζή Αρχιερατικού Επιτρόπου Καμπανίας
Πολλά και χρήσιμα για τη σωτηρία της ψυχής μας, ευλογημένοι μου Χριστιανοί, είναι τα θεία διδάγματα που βγαίνουν μόνα τους, από τη σημερινή Ευαγγελική περικοπή.
Δύο αντίθετες εικόνες μας παρουσιάζονται, η μία στη γη και η άλλη στον ουρανό. Οι ήρωες της περικοπής έχουν αλλάξει την εικόνα τους στον ουρανό. Ο ένας ήταν πολύ πλούσιος όταν ζούσε στη γη. Ο άλλος, ονόματι Λάζαρος, ήταν ο πιό φτωχός άνθρωπος του κόσμου. Ασθενής και κουρελής, πληγωμένος και πεινασμένος, αλλά εφοδιασμένος με πολλή υπομονή και ταπείνωση υπέφερε το μαρτύριό του, χωρίς να διαμαρτυρηθή ποτέ, ούτε εναντίον του πλουσίου, στα σκαλοπάτια του οποίου σχεδόν πάντα βρισκόταν.
Δοκιμάζονται λοιπόν, και οι δύο τύποι στην παρούσα ζωή από το Θεό, με διαφορετικά όμως μέσα. Δυό διαφορετικές δοκιμασίες, απ' τις οποίες περιμένει ο Θεός ανάλογες ανταποκρίσεις. Στον πλούσιο τάδωσε όλα, για να δώσει κι' αυτός στους συνανθρώπους του, να μοιραστεί τις δωρεές και τα ελέη του Θεού με τους άλλους, ν' απαλύνει τον πόνο και ν'ανακουφίζει τη δυστυχία του πλησίου του.
Περίμενε ο Θεός, να δει στο πρόσωπο του πλούσιου έναν ευεργέτη των πτωχών, έναν στοργικό και γεμάτο αγάπη και ενδιαφέρον γι αυτούς, άνθρωπο. Και για να διευκολύνει τον πλούσιο στο έργο της φιλανθρωπίας, του έστειλε τον Λάζαρο, που σέρνοντας το αδύναμο και πληγιασμένο κορμί του περίμενε να χορτάσει την πείνα του, από τα ψίχουλα που έριχναν οι υπηρέτες του πλουσίου τινάζοντας τα τραπέζια.
Κι όμως δεν συγκινείτο ο πλούσιος, από το θέαμα αυτό. Στηριζόμενος στην υγεία και στη δύναμη του πλούτου που του είχε χαρίσει ο Θεός, είχε πιστέψει, ο αξιοθρήνητος στη μονιμότητα της ζωής αυτής. Δεν λογάριασε δηλαδή πως η παρουσία μας εδώ στη γη αποτελεί ένα πέρασμα, μια προετοιμασία, για την άλλη ζωή, για την οποία προοριζόμαστε.
Υπέφερε ο Λάζαρος. Περισσότερα όμως παθήματα υπέμεινε ο αναμάρτητος Ιησούς. Πώς; Δεν ήταν μόνος ο άνθρωπος Ιησούς, μαζί του ήταν ο Θεός. Ήταν ενωμένος με τη Θεότητα. Και ο Λάζαρος δεν ήταν μόνος. Το όνομα Λάζαρος σημαίνει «Έχει ο Θεός»! Και είχε το σχέδιο του ο Θεός για το Λάζαρο. Του ετοίμαζε ουράνιο και αιωνία χαρά. Γι' αυτό και του έδωσε το εισιτήριο. Ο πόνος είναι το εισιτήριο της χαράς. Και ο Λάζαρος δεν το πέταξε. Προσέξτε αδελφοί μου, μη πετάξετε το εισιτήριο του πόνου. Αντίθετα, ήταν γλυκεία η επίγεια ζωή του πλούσιου. Αλλά μέσα στο ποτήρι της κοσμικής γλυκύτητας ήταν οι σταγόνες της αιώνιας πίκρας.
Ώστε είναι απόλαυση τα κακά και οι πόνοι; Ναι. Διότι κάποτε τελειώνουν. Κι εκεί που τελειώνει ο πόνος αρχίζει η χαρά. Και όταν το σκηνικό αλλάζει στην άλλη ζωή, εκεί ο πλούσιος αρχίζει να οδυνάται. Πρώτη οδύνη η αγωνία της λειψυδρίας. Τι να τα κάνης τόσα χρήματα όταν δεν μπορείς να έχεις μια σταγόνα νερό στα ξεραμένα από τη δίψα χείλη σου; Τέτοια τραγική δίψα απολάμβανε ο πλούσιος, γι αυτό και παρακαλεί «Πάτερ Αβραάμ στείλε τον Λάζαρο να μου βρέξει έστω με το δάκτυλο του τη φλογισμένη μου γλώσσα» .Και όμως μπορούσε ν' αποκτήσει πηγή όχι απλώς υλικού νερού, αλλά πηγή αιώνιας ζωής. Ο Χριστός είπε: «Ο πιστεύουν εις εμέ, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος». Αλλά ο πλούσιος δεν πίστευε στον Χριστό που είναι η αστείρευτη πηγή ζωής, παρά πίστευε στην ύλη, που στερεύει και χάνεται.
Τι έκανε ο πλούσιος και τιμωρήθηκε έτσι; Δεν σκότωσε, δεν έκλεψε, δεν ατίμασε. Μα, φόνος και κλοπή και μοιχεία είναι η έλλειψη αγάπης. Έκλεινε τόσα χρόνια τα μάτια του, ώστε να μη βλέπει τη δυστυχία του άλλου. Έκλεινε τα αυτιά του ώστε να μη ακούει την κραυγή της αγωνίας και τα βογγητά του πόνου του πληγωμένου Λαζάρου. Κλείνεις τις πόρτες της αγάπης; θα σου κλείσει κι ο Θεός την πόρτα του ελέους.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι απολαμβάνουμε; Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για την απόλαυση. Προσοχή όμως! Υπάρχουν στη ζωή απολαύσεις, που είναι γεμάτες δηλητήριο. Απόλαυση είναι η παράνομη ηδονή, το τσιγάρο, τα παράνομα λεφτά, η εξουσία, τα ναρκωτικά η λαιμαργία και η γαστριμαργία, και τόσες άλλες, που όμως κρύβουν πληγές και πολλές φορές το θάνατο.
Υπάρχει βέβαια για τους πιστούς χριστιανούς η αληθινή απόλαυση. Τέτοια είναι να μελετάς το νόμο του Θεού, να συνομιλείς με τον αιώνιο Θεό στη γλυκύτητα της προσευχής, να συμμετέχεις στη Θεία Κοινωνία, που είναι Νέκταρ ουράνιο, ποτήριο ζωής.
«Γεύσασθε και ίδετε»!
Από το εξαιρετικό βιβλίο "ΕΓΩ ΔΕ ΛΕΓΩ ΥΜΙΝ" ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ-ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ-ΟΜΙΛΙΕΣ
Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή
Read more: http://www.egolpion.com/C8D56A81.el.aspx#ixzz2iquQvFMI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου