ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ ΛΟΥΚΑ ( Λουκ.η , 41-56 )
πΓερασιμάγγελος Στανίτσας
http://agiabarbarapatras.blogspot.com/
ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ
Μπορεί οι όχλοι να « συνέθλιβαν» τον Χριστό, αλλά δεν έρχονταν σε πραγματική κοινωνία μαζί Του, γιατί οι ψυχές τους δεν είχαν μεταμορφωθεί ακόμα από τον λόγο Του. Η πίστη δεν είχε ανατείλει μέσα τους, γι’ αυτό και ήταν αφώτιστοι και ψυχροί.
Η αιμορροούσα όμως γυναίκα είχε άλλη αίσθηση των πραγμάτων.
Η απογοήτευσή της από τους ιατρούς της άνοιξε τον δρόμο της πίστεως.
Ο ευαγγελιστής Μάρκος γράφει πως η αιμορροούσα πλησιάζοντας τον Χριστό έλεγε μέσα της : « ἐάν ἅψωμαι κἄν τῶν ἱματίων αὐτοῦ, σωθήσομαι». ( Μαρκ.5,28 )
Τα λόγια αυτά δηλώνουν όχι μόνο την μεγάλη πίστη της γυναίκας, αλλά και τη βαθιά γνώση που της χάρισε η πίστη.
Είχε την βεβαιότητα ότι η χάρη του Θεού από το πρόσωπο διαβαίνει και στην άψυχη κτίση. Γι’ αυτό τα ιμάτια του Χριστού, λόγω της επαφής με το Σώμα Του, ήταν φορέας ιαματικής ενέργειας. Η πίστη αυτή δεν είχε μέσα της κάτι το δεισιδαιμονικό.
Η πίστη και η αγάπη ήταν προσηλωμένες στο πρόσωπο του Θεανθρώπου. Με αυτήν την πίστη «προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ καί παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς» ( Λουκ,8,44 )
Σε άλλες περιπτώσεις πριν από τη θεραπεία αναπτύσσεται ένας διάλογος ανάμεσα στο Χριστό και στον ασθενή. Στην περίπτωση της αιμορροούσας τέτοιος διάλογος δεν έγινε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έγινε μυστικά στο χώρο της καρδιάς που φωτιζόταν από την πίστη. Αυτός ο εσωτερικός διάλογος της πίστεως έκανε αισθητή την παρουσία της στο Χριστό ώστε να πει : « τίς ὁ ἁψάμενός μου ;» Και στην απορία των μαθητών που του έλεγαν ότι ο όχλος τον πιέζει, ο Χριστός επέμεινε λέγοντας : « ἥψατό μού τις ..» όχι πολλοί αλλά ένας, « ἐγώ γάρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ’ ἐμοῦ» οπότε έδωσε στους μαθητές να καταλάβουν, ότι τον ακουμπούσε κάποιος που ήταν ικανός να δεχθεί την χάρη Του.
Ο Χριστός μέσα στο πλήθος έδειχνε να μην αισθάνεται την παρουσία του κόσμου που τον συνέθλιβ . Πολλοί που «ἐν τῷ ὀνόματί Του ἐποίησαν δυνάμεις πολλάς» θα πει ότι ουδέποτε «γνώρισε» αυτούς μέσω των οποίων ενεργούσε. Αυτή η στάση του Χριστού πρέπει να μας προβληματίσει, διότι πολλοί χριστιανοί εξαντλούν την χριστιανική ζωή στην πιστή τήρηση κάποιων εξωτερικών τύπων. Όλοι αυτοί μπορεί να είναι σημαντικές εκδηλώσεις της πνευματικής ζωής. Είναι στοιχεία που συνθέτουν το χριστιανικό βίο. Μπορούν όμως να αποδειχθούν ανεπαρκή για τη σωτηρία μας. Μπορεί να είναι ο θόρυβος που δημιουργούμε γύρω από τον Χριστό, όπως ο όχλος του σημερινού ευαγγελίου, χωρίς όμως να έχουμε ουσιαστική σχέση με το πρόσωπό του. Το πρόβλημα είναι το πως θα ανοίξουμε μαζί τον εσωτερικό διάλογο, που άνοιξε η αιμορροούσα γυναίκα. Το πως θα προσφέρουμε λόγο ειλικρινούς προσευχής που προσελκύει η ιαματική ενέργεια του Θεού, η οποία θεραπεύει τις πνευματικές ασθένειες.
Η προσευχή πηγάζει από την πίστη, η οποία είναι παραίτηση από την λογική του κόσμου τούτου προκειμένου να γίνουμε πραγματικά λογικοί. Ενωμένοι όμως με τον λόγο του Θεού.
Η λογική του χριστιανού είναι η πίστη. Αυτή την πανίσχυρη λογική είχαν οι δια Χριστόν σαλοί και όλοι οι άγιοι της εκκλησίας μας. Είναι « ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμο .»
Η αιμορροούσα θεραπεύτηκε ακουμπώντας τα ιμάτια του Χριστού. Ο Χριστός ονομάζεται Λόγος του Θεού, γιατί εκφράζει το θέλημα του Πατέρα.
Το θέλημα του Θεού μας δόθηκε με κτιστά ρήματα, με ανθρώπινες λέξεις, που αποτελούν τα «ιμάτια» του θείου λόγου.
Όλοι οι λόγοι της Αγ. Γραφής και των πατέρων είναι ενέργεια και χάρη Θεού που διαβιβάζονται και στις ανθρώπινες λέξεις και είναι γεμάτοι από τη θρησκευτική ενέργεια του Θεού, όπως ήταν το ιμάτιο του Χριστού που ακούμπησε η αιμορροούσα.
Αν λοιπόν απογοητευμένοι από τις κοσμικές φλυαρίες, στρέψουμε με πίστη το νου μας στη μελέτη της Βίβλου και των αγίων Πατέρων, και διαβιβασθεί και σε μας ο φωτισμός και η δύναμη του Θεού, θα θεραπευθούμε από τη μακροχρόνια «αιμορραγία» των ακάθαρτων λογισμών μας.
πΓερασιμάγγελος Στανίτσας
http://agiabarbarapatras.blogspot.com/
ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ
Μπορεί οι όχλοι να « συνέθλιβαν» τον Χριστό, αλλά δεν έρχονταν σε πραγματική κοινωνία μαζί Του, γιατί οι ψυχές τους δεν είχαν μεταμορφωθεί ακόμα από τον λόγο Του. Η πίστη δεν είχε ανατείλει μέσα τους, γι’ αυτό και ήταν αφώτιστοι και ψυχροί.
Η αιμορροούσα όμως γυναίκα είχε άλλη αίσθηση των πραγμάτων.
Η απογοήτευσή της από τους ιατρούς της άνοιξε τον δρόμο της πίστεως.
Ο ευαγγελιστής Μάρκος γράφει πως η αιμορροούσα πλησιάζοντας τον Χριστό έλεγε μέσα της : « ἐάν ἅψωμαι κἄν τῶν ἱματίων αὐτοῦ, σωθήσομαι». ( Μαρκ.5,28 )
Τα λόγια αυτά δηλώνουν όχι μόνο την μεγάλη πίστη της γυναίκας, αλλά και τη βαθιά γνώση που της χάρισε η πίστη.
Είχε την βεβαιότητα ότι η χάρη του Θεού από το πρόσωπο διαβαίνει και στην άψυχη κτίση. Γι’ αυτό τα ιμάτια του Χριστού, λόγω της επαφής με το Σώμα Του, ήταν φορέας ιαματικής ενέργειας. Η πίστη αυτή δεν είχε μέσα της κάτι το δεισιδαιμονικό.
Η πίστη και η αγάπη ήταν προσηλωμένες στο πρόσωπο του Θεανθρώπου. Με αυτήν την πίστη «προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ καί παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς» ( Λουκ,8,44 )
Σε άλλες περιπτώσεις πριν από τη θεραπεία αναπτύσσεται ένας διάλογος ανάμεσα στο Χριστό και στον ασθενή. Στην περίπτωση της αιμορροούσας τέτοιος διάλογος δεν έγινε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έγινε μυστικά στο χώρο της καρδιάς που φωτιζόταν από την πίστη. Αυτός ο εσωτερικός διάλογος της πίστεως έκανε αισθητή την παρουσία της στο Χριστό ώστε να πει : « τίς ὁ ἁψάμενός μου ;» Και στην απορία των μαθητών που του έλεγαν ότι ο όχλος τον πιέζει, ο Χριστός επέμεινε λέγοντας : « ἥψατό μού τις ..» όχι πολλοί αλλά ένας, « ἐγώ γάρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ’ ἐμοῦ» οπότε έδωσε στους μαθητές να καταλάβουν, ότι τον ακουμπούσε κάποιος που ήταν ικανός να δεχθεί την χάρη Του.
Ο Χριστός μέσα στο πλήθος έδειχνε να μην αισθάνεται την παρουσία του κόσμου που τον συνέθλιβ . Πολλοί που «ἐν τῷ ὀνόματί Του ἐποίησαν δυνάμεις πολλάς» θα πει ότι ουδέποτε «γνώρισε» αυτούς μέσω των οποίων ενεργούσε. Αυτή η στάση του Χριστού πρέπει να μας προβληματίσει, διότι πολλοί χριστιανοί εξαντλούν την χριστιανική ζωή στην πιστή τήρηση κάποιων εξωτερικών τύπων. Όλοι αυτοί μπορεί να είναι σημαντικές εκδηλώσεις της πνευματικής ζωής. Είναι στοιχεία που συνθέτουν το χριστιανικό βίο. Μπορούν όμως να αποδειχθούν ανεπαρκή για τη σωτηρία μας. Μπορεί να είναι ο θόρυβος που δημιουργούμε γύρω από τον Χριστό, όπως ο όχλος του σημερινού ευαγγελίου, χωρίς όμως να έχουμε ουσιαστική σχέση με το πρόσωπό του. Το πρόβλημα είναι το πως θα ανοίξουμε μαζί τον εσωτερικό διάλογο, που άνοιξε η αιμορροούσα γυναίκα. Το πως θα προσφέρουμε λόγο ειλικρινούς προσευχής που προσελκύει η ιαματική ενέργεια του Θεού, η οποία θεραπεύει τις πνευματικές ασθένειες.
Η προσευχή πηγάζει από την πίστη, η οποία είναι παραίτηση από την λογική του κόσμου τούτου προκειμένου να γίνουμε πραγματικά λογικοί. Ενωμένοι όμως με τον λόγο του Θεού.
Η λογική του χριστιανού είναι η πίστη. Αυτή την πανίσχυρη λογική είχαν οι δια Χριστόν σαλοί και όλοι οι άγιοι της εκκλησίας μας. Είναι « ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμο .»
Η αιμορροούσα θεραπεύτηκε ακουμπώντας τα ιμάτια του Χριστού. Ο Χριστός ονομάζεται Λόγος του Θεού, γιατί εκφράζει το θέλημα του Πατέρα.
Το θέλημα του Θεού μας δόθηκε με κτιστά ρήματα, με ανθρώπινες λέξεις, που αποτελούν τα «ιμάτια» του θείου λόγου.
Όλοι οι λόγοι της Αγ. Γραφής και των πατέρων είναι ενέργεια και χάρη Θεού που διαβιβάζονται και στις ανθρώπινες λέξεις και είναι γεμάτοι από τη θρησκευτική ενέργεια του Θεού, όπως ήταν το ιμάτιο του Χριστού που ακούμπησε η αιμορροούσα.
Αν λοιπόν απογοητευμένοι από τις κοσμικές φλυαρίες, στρέψουμε με πίστη το νου μας στη μελέτη της Βίβλου και των αγίων Πατέρων, και διαβιβασθεί και σε μας ο φωτισμός και η δύναμη του Θεού, θα θεραπευθούμε από τη μακροχρόνια «αιμορραγία» των ακάθαρτων λογισμών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου