ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΛΟΥΚΑ Ο Κ Υ Ρ Ι Ο Σ Ε Κ Δ Ι Ω Κ Ε Ι Τ Ο Υ Σ Δ Α Ι Μ Ο Ν Ε Σ «ὑπόστρεφε εἰς τόν οἶκόν σου καί διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καί ἀπῆλθε καθ’ ὅλην τήν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.» ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΞΟΣ ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΑΠ.ΒΑΡΝΑΒΑ
Ο Κ Υ Ρ Ι Ο Σ Ε Κ Δ Ι Ω Κ Ε Ι Τ Ο Υ Σ Δ Α Ι Μ Ο Ν Ε Σ
«ὑπόστρεφε εἰς τόν οἶκόν σου καί διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καί ἀπῆλθε καθ’ ὅλην τήν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.» (Λουκ. η΄ 39)
Ἡ περιοχή τῶν Γαδαρηνῶν, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅπου μᾶς λέγει τό ἱερό Εὐαγγέλιο ὅτι εὑρισκόταν ὁ Κύριος μετά τήν ἐπιβολή γαλήνης στήν τρικυμισμένη λίμνη τῆς Γαλιλαίας, τελοῦσε ὑπό τή δυναστεία ἑνός δαιμονιζομένου ἀνθρώπου. Ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Λουκᾶς μέ σύντομο ἀλλά ἔντονο τρόπο μᾶς περιγράφει αὐτήν τήν κατάσταση, λέγοντας ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός σέ ὧρες κρίσεως ἔσπαζε τίς ἁλυσίδες καί τίς χειροπέδες, ἐγκατέλειπε τό σπίτι του, κυκλοφοροῦσε ὁλόγυμνος καί κατοικοῦσε μέσα σέ τάφους. Αὐτή ἡ εἰκόνα γέμιζε ὅλους τούς ἀνθρώπους τῆς περιοχῆς ἀπό φόβο καί δημιουργοῦσε κάποιο ἀδιέξοδο στή ζωή τοῦ τόπου.
Ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου ἐκεῖ ὁδηγεῖ τό δαιμονιζόμενο κοντά του. Τό δαιμόνιο ὁμιλεῖ μέ τό στόμα τοῦ ἀνθρώπου καί ἐπιδιώκει διάλογο μέ τόν Κύριο. Τότε ὁ Κύριος διέταξε τό δαιμόνιο νά ἐγκαταλείψει τό θῦμά του καί νά τό ἀφήσει ἐλεύθερο. Ὅταν δέ ἠρώτησε τόν ἄνθρωπο πῶς λεγόταν, ἐκεῖνος ἀπάντησε:λεγεών, δηλαδή πολλές χιλιάδες δαιμόνων κατοικοῦσαν μέσα του. Οἱ δαίμονες γνώριζαν ὅτι δέν μποροῦσαν νά ἀντισταθοῦν, γιά τοῦτο παρακαλοῦσαν τόν Κύριο νά μήν τούς διατάξει νά πέσουν στήν ἄβυσσο.
Οἱ πονηροί δαίμονες ζήτησαν ἄδεια νά ἀποχωρήσουν μέν, ἀλλά νά μποῦν στούς χοίρους, οἱ ὁποῖοι ἔβοσκαν ἐκεῖ πάνω στό ὄρος. Ὁ Κύριος τούς ἐπέτρεψε. Τότε μόλις τά γουρούνια κατέστησαν δαιμονόπληκτα ἄρχισαν νά τρέχουν καί ἀφοῦ πήδηξαν ἀπό τόν κρημνό στά νερά τῆς λίμνης, ἐπνίγησαν.
Οἱ γουρουνοβοσκοί ὅταν ἀντίκρυσαν τοῦτο τό θέαμα, ἔντρομοι ἐγκατέλειψαν τόν τόπο καί ἀνήγγειλαν παντοῦ τά συμβάντα. Τότε οἱ ἄνθρωποι τῆς περιοχῆς καί οἱ ἰδιοκτῆτες τοῦ κοπαδιοῦ τῶν χοίρων προσέτρεξαν νά δοῦν μέ τά μάτια τους καί νά πληροφορηθοῦν ἀπό πρῶτο χέρι τά γενόμενα. Ὅταν δέ πλησίασαν, βρῆκαν τόν πρώην δαιμονιζόμενο ἄνθρωπο ἐνδεδυμένο καί σωφρονοῦντα νά κάθεται πλησίον τοῦ Κυρίου καί τούς κατέλαβε φόβος. Ἀπό τό στόμα δέ τῶν ὅσων ἐβίωσαν τό γεγονός ἔμαθαν τά σχετικά.
Ἐνώπιον αὐτῆς τῆς καταστάσεως θά περίμενε κάποιος νά ἀκούσει λόγους εὐγνωμοσύνης καί εὐχαριστίας γιά τήν εὐεργεσία τοῦ Κυρίου στόν τόπο τους καί στόν πάσχοντα συνάνθρωπό τους. Ἀντίθετα ὅμως ὅλος ὁ κόσμος, μέ ἕνα στόμα καί μιά φωνή, ζήτησαν ἀπό τόν Κύριο νά ἐγκαταλείψει τή γῆ τους, γιατί εὑρίσκοντο σέ κατάσταση φόβου. Ὁ φόβος τῶν κατοίκων τῶν Γαδαρηνῶν προερχόταν ἀπό τίς ἁμαρτίες τους, γιατί ἦταν παραβάτες τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου.
Ὁ Μωσαϊκός Νόμος ἀπαγόρευε τήν ἐκτροφή γουρουνιῶν καί τήν κατανάλωση γουρουνίσιου κρέατος, γιατί τά γουρούνια λειτουργικά ἐθεωροῦντο ἀκάθαρτα ζῶα. Αὐτοί ἐξέτρεφαν χοίρους καί τούς πουλοῦσαν στούς εἰδωλολάτρες, γιά νά κερδίζουν πολλά χρήματα. Ἦταν λοιπόν καί πλεονέκτες. Ὁ θεῖος Παῦλος λέγει: «Νεκρώσατε τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς… καί τήν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστίν εἰδωλολατρία» (Κολ. γ΄ 5). Κατά συνέπεια αὐτοί θεωρητικά γνώριζαν τόν ἕναν καί Ἀληθινό Θεό. Στήν πράξη ὅμως εἶχαν εἰδωλολατρική ζωή.
Ὁ Κύριος δέχθηκε τήν ὑπόδειξη καί ἀπαίτησή τους καί ἀναχώρησε. Ἐδῶ μποροῦμε νά παρατηρήσουμε πόσο πραγματικά ὁ Θεός σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου! Μοναδική ἐξαίρεση στή συμπεριφορά τοῦ πλήθους ὑπῆρξε ὁ θεραπευθείς, ὁ ὁποῖος θερμοπαρακαλοῦσε τόν Κύριο νά τόν δεχθεῖ στή συνοδεία του. Ὁ Κύριος ὅμως δέν ἀπέβλεπε στό νά μεγαλώσει τόν ἀριθμό τῆς συνοδείας του. Ἐπιθυμοῦσε περισσότερο ν’ ἀφήσει κάποιο ὡς μαρτυρία σ’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι ζοῦσαν μέσα στό σκοτάδι. Ἴσως κάποια μέρα νά ἐφωτίζοντο, νά ἀναζητοῦσαν τήν ἀλήθεια καί νά εὕρισκαν τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Γιά τοῦτο, ὁ Κύριος δέν πῆρε τόν ἄνθρωπο μαζί του. Τόν προέτρεψε ὅμως νά παραμείνει κοντά στούς δικούς του, στόν τόπο του καί νά διηγεῖται τά ὅσα συνέβησαν στόν ἴδιο ἀπό τό Θεό, ὥστε αὐτός νά ἐπιτελεῖ ἱεραποστολικό ἔργο. Ὁ ἄνθρωπος ὑπάκουσε καί γυρνοῦσε σ’ ὅλη τήν πόλη κάνοντας λόγο γιά ὅσα ἔκανε σ’ αὐτόν ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ τιμή καί ἡ δόξα στούς αἰῶνες. Ἀμήν!
Ο Κ Υ Ρ Ι Ο Σ Ε Κ Δ Ι Ω Κ Ε Ι Τ Ο Υ Σ Δ Α Ι Μ Ο Ν Ε Σ
«ὑπόστρεφε εἰς τόν οἶκόν σου καί διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καί ἀπῆλθε καθ’ ὅλην τήν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.» (Λουκ. η΄ 39)
Ἡ περιοχή τῶν Γαδαρηνῶν, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὅπου μᾶς λέγει τό ἱερό Εὐαγγέλιο ὅτι εὑρισκόταν ὁ Κύριος μετά τήν ἐπιβολή γαλήνης στήν τρικυμισμένη λίμνη τῆς Γαλιλαίας, τελοῦσε ὑπό τή δυναστεία ἑνός δαιμονιζομένου ἀνθρώπου. Ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Λουκᾶς μέ σύντομο ἀλλά ἔντονο τρόπο μᾶς περιγράφει αὐτήν τήν κατάσταση, λέγοντας ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός σέ ὧρες κρίσεως ἔσπαζε τίς ἁλυσίδες καί τίς χειροπέδες, ἐγκατέλειπε τό σπίτι του, κυκλοφοροῦσε ὁλόγυμνος καί κατοικοῦσε μέσα σέ τάφους. Αὐτή ἡ εἰκόνα γέμιζε ὅλους τούς ἀνθρώπους τῆς περιοχῆς ἀπό φόβο καί δημιουργοῦσε κάποιο ἀδιέξοδο στή ζωή τοῦ τόπου.
Ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου ἐκεῖ ὁδηγεῖ τό δαιμονιζόμενο κοντά του. Τό δαιμόνιο ὁμιλεῖ μέ τό στόμα τοῦ ἀνθρώπου καί ἐπιδιώκει διάλογο μέ τόν Κύριο. Τότε ὁ Κύριος διέταξε τό δαιμόνιο νά ἐγκαταλείψει τό θῦμά του καί νά τό ἀφήσει ἐλεύθερο. Ὅταν δέ ἠρώτησε τόν ἄνθρωπο πῶς λεγόταν, ἐκεῖνος ἀπάντησε:λεγεών, δηλαδή πολλές χιλιάδες δαιμόνων κατοικοῦσαν μέσα του. Οἱ δαίμονες γνώριζαν ὅτι δέν μποροῦσαν νά ἀντισταθοῦν, γιά τοῦτο παρακαλοῦσαν τόν Κύριο νά μήν τούς διατάξει νά πέσουν στήν ἄβυσσο.
Οἱ πονηροί δαίμονες ζήτησαν ἄδεια νά ἀποχωρήσουν μέν, ἀλλά νά μποῦν στούς χοίρους, οἱ ὁποῖοι ἔβοσκαν ἐκεῖ πάνω στό ὄρος. Ὁ Κύριος τούς ἐπέτρεψε. Τότε μόλις τά γουρούνια κατέστησαν δαιμονόπληκτα ἄρχισαν νά τρέχουν καί ἀφοῦ πήδηξαν ἀπό τόν κρημνό στά νερά τῆς λίμνης, ἐπνίγησαν.
Οἱ γουρουνοβοσκοί ὅταν ἀντίκρυσαν τοῦτο τό θέαμα, ἔντρομοι ἐγκατέλειψαν τόν τόπο καί ἀνήγγειλαν παντοῦ τά συμβάντα. Τότε οἱ ἄνθρωποι τῆς περιοχῆς καί οἱ ἰδιοκτῆτες τοῦ κοπαδιοῦ τῶν χοίρων προσέτρεξαν νά δοῦν μέ τά μάτια τους καί νά πληροφορηθοῦν ἀπό πρῶτο χέρι τά γενόμενα. Ὅταν δέ πλησίασαν, βρῆκαν τόν πρώην δαιμονιζόμενο ἄνθρωπο ἐνδεδυμένο καί σωφρονοῦντα νά κάθεται πλησίον τοῦ Κυρίου καί τούς κατέλαβε φόβος. Ἀπό τό στόμα δέ τῶν ὅσων ἐβίωσαν τό γεγονός ἔμαθαν τά σχετικά.
Ἐνώπιον αὐτῆς τῆς καταστάσεως θά περίμενε κάποιος νά ἀκούσει λόγους εὐγνωμοσύνης καί εὐχαριστίας γιά τήν εὐεργεσία τοῦ Κυρίου στόν τόπο τους καί στόν πάσχοντα συνάνθρωπό τους. Ἀντίθετα ὅμως ὅλος ὁ κόσμος, μέ ἕνα στόμα καί μιά φωνή, ζήτησαν ἀπό τόν Κύριο νά ἐγκαταλείψει τή γῆ τους, γιατί εὑρίσκοντο σέ κατάσταση φόβου. Ὁ φόβος τῶν κατοίκων τῶν Γαδαρηνῶν προερχόταν ἀπό τίς ἁμαρτίες τους, γιατί ἦταν παραβάτες τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου.
Ὁ Μωσαϊκός Νόμος ἀπαγόρευε τήν ἐκτροφή γουρουνιῶν καί τήν κατανάλωση γουρουνίσιου κρέατος, γιατί τά γουρούνια λειτουργικά ἐθεωροῦντο ἀκάθαρτα ζῶα. Αὐτοί ἐξέτρεφαν χοίρους καί τούς πουλοῦσαν στούς εἰδωλολάτρες, γιά νά κερδίζουν πολλά χρήματα. Ἦταν λοιπόν καί πλεονέκτες. Ὁ θεῖος Παῦλος λέγει: «Νεκρώσατε τά μέλη ὑμῶν τά ἐπί τῆς γῆς… καί τήν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστίν εἰδωλολατρία» (Κολ. γ΄ 5). Κατά συνέπεια αὐτοί θεωρητικά γνώριζαν τόν ἕναν καί Ἀληθινό Θεό. Στήν πράξη ὅμως εἶχαν εἰδωλολατρική ζωή.
Ὁ Κύριος δέχθηκε τήν ὑπόδειξη καί ἀπαίτησή τους καί ἀναχώρησε. Ἐδῶ μποροῦμε νά παρατηρήσουμε πόσο πραγματικά ὁ Θεός σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου! Μοναδική ἐξαίρεση στή συμπεριφορά τοῦ πλήθους ὑπῆρξε ὁ θεραπευθείς, ὁ ὁποῖος θερμοπαρακαλοῦσε τόν Κύριο νά τόν δεχθεῖ στή συνοδεία του. Ὁ Κύριος ὅμως δέν ἀπέβλεπε στό νά μεγαλώσει τόν ἀριθμό τῆς συνοδείας του. Ἐπιθυμοῦσε περισσότερο ν’ ἀφήσει κάποιο ὡς μαρτυρία σ’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι ζοῦσαν μέσα στό σκοτάδι. Ἴσως κάποια μέρα νά ἐφωτίζοντο, νά ἀναζητοῦσαν τήν ἀλήθεια καί νά εὕρισκαν τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Γιά τοῦτο, ὁ Κύριος δέν πῆρε τόν ἄνθρωπο μαζί του. Τόν προέτρεψε ὅμως νά παραμείνει κοντά στούς δικούς του, στόν τόπο του καί νά διηγεῖται τά ὅσα συνέβησαν στόν ἴδιο ἀπό τό Θεό, ὥστε αὐτός νά ἐπιτελεῖ ἱεραποστολικό ἔργο. Ὁ ἄνθρωπος ὑπάκουσε καί γυρνοῦσε σ’ ὅλη τήν πόλη κάνοντας λόγο γιά ὅσα ἔκανε σ’ αὐτόν ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ τιμή καί ἡ δόξα στούς αἰῶνες. Ἀμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου