ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ' ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012
Έβδομη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί. Το Ευαγγέλιο μας μιλάει για δυο μεγάλα θαύματα, τα οποία έκανε ο Χριστός στην Καπερναούμ, τη δεύτερη πατρίδα Του, αφού είχε γυρίσει από τη χώρα τον Γαδαρηνών, που Τον έδιωξαν οι κάτοικοί της. Τον περίμεναν όμως στην Καπερναούμ αμέτρητοι, κι ανάμεσά τους ξεπρόβαλε σε κάποια στιγμή ο άρχων της Συναγωγής, Ιάειρος, που στα ελληνικά σημαίνει Φώτιος, ο οποίος είχε μια μονάκριβη κόρη, που ήταν στα τελευταία της.
Ο πόνος και η αγάπη μας οδηγούν στη ζωή. Ίσως είχε ακούσει για το Χριστό, αλλά δεν Τον είχε δει ποτέ. Τώρα ο πόνος για την θυγατέρα του και η αγάπη γι αυτήν, τον έφεραν μπροστά στα πόδια του Χριστού. Και παρακάλεσε τον Κύριο, αφού γονάτισε ενώπιόν Του, να πάει στο σπίτι του, να θεραπεύσει την κόρη του. Είχε λίγη πίστη, αλλά ο Χριστός και το λίγο το δέχεται και το κάνει πολύ. Ενώ ο Εκατόνταρχος του είπε : «Κι από μακριά Κύριε, μπορείς να θεραπεύσεις τον δούλο μου τον άρρωστο». Τι διαφορά! Κι ο Κύριος αμέσως σηκώθηκε να πάει. Πήγαινε λοιπόν ο Χριστός, και φαίνεται ήταν σε δημόσιο χώρο, που τον κάλεσε στο σπίτι του ο Αρχισυνάγωγος, έτρεξαν πλήθη αμέτρητα από περιέργεια και από θαυμασμό.
Και καθώς πήγαιναν εκεί, και κινδύνευε ο Χριστός να συνθλιβεί από το πλήθος, ανάμεσα τους άλλη μια πονεμένη ύπαρξη. Μια αιμορροούσα γυναίκα, που χρόνια 12 υπέφερε, καταξοδεύτηκε στους γιατρούς, και καλό δεν βρήκε. Είχε όμως μέσα στης πίστη και είπε : «Άν ακουμπήσω το άκρο του ενδύματος του Ιησού, θα γίνω καλά». Το 'πε και το 'κανε. Κι έγινε καλά. Κι ο Χριστός αισθάνθηκε αυτό που συνέβη. Και γύρισε και είπε: «Ποιος με ακούμπησε;» . Και Τον μάλωσε ο Πέτρος : «Εδώ πάνε να σε βγάλουνε κρασί από το στριμωξίδι, και Συ ρωτάς ποιος σε ακούμπησε;». Ο Ιησούς ήξερε τι έλεγε, ποιος τον ακούμπησε με πίστη. Και εμείς μπορεί να ακουμπάμε τον Ιησού με τον ¨Αγιον ¨Αρτο, τη Θεία Μετάληψη, αλλά πολλές φορές δύναμη δεν παίρνουμε, γιατί δεν ακουμπάμε με πίστη.
Και η γυναίκα παρουσιάστηκε μπροστά Του τρέμοντας, και απ το θαύμα που έγινε και απ το φόβο της, γιατί όσοι έπασχαν από αυτή την αρρώστια, ήταν νομικώς ακάθαρτοι και απεβάλλοντο από τους δήθεν σπουδαίους, και Του είπε όλη την αλήθεια. Κι ο Ιησούς την είπε θυγατέρα Του. Και της έδωσε την ειρήνη Του και τη χάρη Του.
Κόντευαν να φτάσουν σπίτι του Ιάειρου και κάποιος οικιακός ήλθε και του είπε πως «Πέθανε το παιδί σου. Μην κουράζεις το Δάσκαλο». Ο Ιησούς όμως του έδωσε θάρρος, ακόμη και στο θάνατο. «Μη φοβάσαι, έχε πίστη και θα σωθεί». Έφτασαν εκεί πέρα και ρώτησαν τι γίνεται. Και είπαν πάλι αυτό «Πέθανε». Κι ο Ιησούς είπε : «Δεν πέθανε, αλλά κοιμάται». Και οι άλλοι τον περιγελούσαν, αφού ήξεραν πως πέθανε. Κι αυτό το περιγέλασμα είχε το θετικό του. Απέδειξε πως όντως είχε πεθάνει και μετά όντως έγινε ανάσταση. Ο Χριστός πάντα από το πικρό βγάζει και το γλυκό. Αυτή είναι η ομορφιά Του.
Και μπήκε μέσα, έβγαλε έξω όλους εκτός από 3 Μαθητάς και τους γονείς της κόρης, την ακούμπησε, την πήρε απ το χέρι και της λέει: «Κόρη, σήκω». Και σηκώθηκε αμέσως. Και ύστερα είπε να της δώσουν να φάει, να επανέλθει στη ζωή και στις λειτουργίες της. Ήταν όντως ανάσταση, θαύμα μέγα του Χριστού. Και είπε στους γονείς να μην πουν πουθενά τίποτα. Θα το μάθαιναν όλοι φυσικά, αλλά ήθελε να αποφύγει τον φθόνο των εχθρών Του.
Ακόμη και τους εχθρούς Του φροντίζει. Πως λοιπόν να μην Τον αγαπάμε; Πώς να μην Τον λατρεύουμε; Και πώς να μην Τον πιστεύουμε με όλη μας την καρδιά!! Αμήν.
π. Σ. Φ
- See more at: http://www.inpp.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=481%3A2012-10-23-08-59-02&catid=20%3A2011-11-28-20-55-41&Itemid=101&lang=el#sthash.Eh3dyuFO.dpuf
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012
Έβδομη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί. Το Ευαγγέλιο μας μιλάει για δυο μεγάλα θαύματα, τα οποία έκανε ο Χριστός στην Καπερναούμ, τη δεύτερη πατρίδα Του, αφού είχε γυρίσει από τη χώρα τον Γαδαρηνών, που Τον έδιωξαν οι κάτοικοί της. Τον περίμεναν όμως στην Καπερναούμ αμέτρητοι, κι ανάμεσά τους ξεπρόβαλε σε κάποια στιγμή ο άρχων της Συναγωγής, Ιάειρος, που στα ελληνικά σημαίνει Φώτιος, ο οποίος είχε μια μονάκριβη κόρη, που ήταν στα τελευταία της.
Ο πόνος και η αγάπη μας οδηγούν στη ζωή. Ίσως είχε ακούσει για το Χριστό, αλλά δεν Τον είχε δει ποτέ. Τώρα ο πόνος για την θυγατέρα του και η αγάπη γι αυτήν, τον έφεραν μπροστά στα πόδια του Χριστού. Και παρακάλεσε τον Κύριο, αφού γονάτισε ενώπιόν Του, να πάει στο σπίτι του, να θεραπεύσει την κόρη του. Είχε λίγη πίστη, αλλά ο Χριστός και το λίγο το δέχεται και το κάνει πολύ. Ενώ ο Εκατόνταρχος του είπε : «Κι από μακριά Κύριε, μπορείς να θεραπεύσεις τον δούλο μου τον άρρωστο». Τι διαφορά! Κι ο Κύριος αμέσως σηκώθηκε να πάει. Πήγαινε λοιπόν ο Χριστός, και φαίνεται ήταν σε δημόσιο χώρο, που τον κάλεσε στο σπίτι του ο Αρχισυνάγωγος, έτρεξαν πλήθη αμέτρητα από περιέργεια και από θαυμασμό.
Και καθώς πήγαιναν εκεί, και κινδύνευε ο Χριστός να συνθλιβεί από το πλήθος, ανάμεσα τους άλλη μια πονεμένη ύπαρξη. Μια αιμορροούσα γυναίκα, που χρόνια 12 υπέφερε, καταξοδεύτηκε στους γιατρούς, και καλό δεν βρήκε. Είχε όμως μέσα στης πίστη και είπε : «Άν ακουμπήσω το άκρο του ενδύματος του Ιησού, θα γίνω καλά». Το 'πε και το 'κανε. Κι έγινε καλά. Κι ο Χριστός αισθάνθηκε αυτό που συνέβη. Και γύρισε και είπε: «Ποιος με ακούμπησε;» . Και Τον μάλωσε ο Πέτρος : «Εδώ πάνε να σε βγάλουνε κρασί από το στριμωξίδι, και Συ ρωτάς ποιος σε ακούμπησε;». Ο Ιησούς ήξερε τι έλεγε, ποιος τον ακούμπησε με πίστη. Και εμείς μπορεί να ακουμπάμε τον Ιησού με τον ¨Αγιον ¨Αρτο, τη Θεία Μετάληψη, αλλά πολλές φορές δύναμη δεν παίρνουμε, γιατί δεν ακουμπάμε με πίστη.
Και η γυναίκα παρουσιάστηκε μπροστά Του τρέμοντας, και απ το θαύμα που έγινε και απ το φόβο της, γιατί όσοι έπασχαν από αυτή την αρρώστια, ήταν νομικώς ακάθαρτοι και απεβάλλοντο από τους δήθεν σπουδαίους, και Του είπε όλη την αλήθεια. Κι ο Ιησούς την είπε θυγατέρα Του. Και της έδωσε την ειρήνη Του και τη χάρη Του.
Κόντευαν να φτάσουν σπίτι του Ιάειρου και κάποιος οικιακός ήλθε και του είπε πως «Πέθανε το παιδί σου. Μην κουράζεις το Δάσκαλο». Ο Ιησούς όμως του έδωσε θάρρος, ακόμη και στο θάνατο. «Μη φοβάσαι, έχε πίστη και θα σωθεί». Έφτασαν εκεί πέρα και ρώτησαν τι γίνεται. Και είπαν πάλι αυτό «Πέθανε». Κι ο Ιησούς είπε : «Δεν πέθανε, αλλά κοιμάται». Και οι άλλοι τον περιγελούσαν, αφού ήξεραν πως πέθανε. Κι αυτό το περιγέλασμα είχε το θετικό του. Απέδειξε πως όντως είχε πεθάνει και μετά όντως έγινε ανάσταση. Ο Χριστός πάντα από το πικρό βγάζει και το γλυκό. Αυτή είναι η ομορφιά Του.
Και μπήκε μέσα, έβγαλε έξω όλους εκτός από 3 Μαθητάς και τους γονείς της κόρης, την ακούμπησε, την πήρε απ το χέρι και της λέει: «Κόρη, σήκω». Και σηκώθηκε αμέσως. Και ύστερα είπε να της δώσουν να φάει, να επανέλθει στη ζωή και στις λειτουργίες της. Ήταν όντως ανάσταση, θαύμα μέγα του Χριστού. Και είπε στους γονείς να μην πουν πουθενά τίποτα. Θα το μάθαιναν όλοι φυσικά, αλλά ήθελε να αποφύγει τον φθόνο των εχθρών Του.
Ακόμη και τους εχθρούς Του φροντίζει. Πως λοιπόν να μην Τον αγαπάμε; Πώς να μην Τον λατρεύουμε; Και πώς να μην Τον πιστεύουμε με όλη μας την καρδιά!! Αμήν.
π. Σ. Φ
- See more at: http://www.inpp.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=481%3A2012-10-23-08-59-02&catid=20%3A2011-11-28-20-55-41&Itemid=101&lang=el#sthash.Eh3dyuFO.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου