«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ TOY ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Κυριακή 3η Μαΐου 2015

«…ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει…» (Πραξ. θ΄, 36)

Όλα τα αποστολικά αναγνώσματα μέχρι την Πεντηκοστή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι παρμένα από τις Πράξεις των Αποστόλων. Σε αυτό το βιβλίο, γραμμένο από τον Ευαγγελιστή Λουκά, περιγράφεται με πολύ συγκίνηση και παραστατικότητα η ζωή των Αποστόλων και η επί γης ιστορία της στρατευμένης Εκκλησίας μας.

Μια δυναμική και γεμάτη αγάπη για τον Χριστό μαθήτριά Του ήταν και η Ταβιθά. Στην ελληνική ερμηνεία του το όνομα Ταβιθά σημαίνει Δορκάς, δηλαδή Ζαρκάδι. Πράγματι φαίνεται πως η Δορκάς δεν ήταν ένα απλό μέλος της Εκκλησίας, αλλά μια φλογερή και αεικίνητη αδελφή του ελέους, ένα γοργό και ευκίνητο ζαρκάδι της αγάπης του Χριστού. Και η αγάπη αυτή δεν σταματούσε στα λόγια, αλλά την μετέφερε και στα έργα της. Ήταν το καμάρι της πόλεως της Ιόππης, αφού με τις συνεργάτιδές της παραστεκόταν και φρόντιζε όλους τους ενδεής και ελαχίστους αδελφούς της.

Η Δορκάς όμως όπως μάς λένε οι Πράξεις ασθένησε και πέθανε, και καθώς ο Απόστολος Πέτρος ήταν στην γειτονική πόλη της Λύδας, δέχθηκε πρόσκληση από τους συνεργάτες της να έρθει αμέσως κοντά τους.

Συνάντησαν με αγωνία και κλάμα γοερό τον Απόστολο Πέτρο, τον παρακαλούσαν, τον ικέτευαν να βοηθήσει ακόμα και τώρα που η Δορκάς ήταν νεκρή. Τόση μεγάλη ήταν η πίστη τους στο Θεό, που σχεδόν ανάγκασαν τον Απόστολο να πραγματοποιήσει το αδύνατο, το υπερφυσικό, το θαύμα.

Η δυνατή και ολόθερμη προσευχή του Αποστόλου Πέτρου προς τον Κύριο και Θεό μας ανέστησε μάς λένε οι Πράξεις, την Δορκάδα. Και ενώ η Αγία Γραφή μας περιγράφει πολλές αναστάσεις, φαίνεται πως η ανάσταση της Δορκάδος να ήταν η πιο απαραίτητη. Όλοι οι κάτοικοι την χρειάζονταν, ειδικά οι χήρες, τα ορφανά, οι πονεμένοι. Όλοι μαζί με τον Απόστολο Πέτρο προσευχήθηκαν να μείνει λίγο ακόμα μαζί τους εδώ στη γη. Γιατί αυτή ήταν το ζωντανό Ευαγγέλιο του Χριστού, αυτή η μητέρα όλων, αυτή το πνευματικό ζαρκάδι που έτρεχε για να θρέψει τα πεινασμένα παιδιά του. Και ακόμα αυτή ήταν ένας οδηγός προς την απόκτηση της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, η οποία φωτίζει και αναγεννάει τις ψυχές και τις παραδίδει στον αιώνιο αρχηγό τής αγάπης, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.