Αποστολικό ανάγνωσμα

Κυριακής της Πεντηκοστής

(Πραξ. β' 1-11)

Από τα μεγαλύτερα γεγονότα τής πίστεώς μας σε Παγκόσμια κλίμακα είναι το γεγονός τής Πεντηκοστής. Δηλ. η έλευσις του Αγίου Πνεύματος και η ίδρυσις της Εκκλησίας τού Χριστού. Κατά την ημέρα αυτή οι μαθητές τού Χριστού “επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου”. Εφωτίσθηκαν και έλαβαν τα εφόδια της χάριτος για να γίνουν οι διδάσκαλοι πάσης τής οικουμένης    και φυσικά οι πρώτοι ιερουργοί των μυστηρίων τής σωτηρίας που κατά αποκλειστικό τρόπο κατέχει η Ορθόδοξος Εκκλησία μας. Ήδη όμως με την καταγραφή των χαρακτηριστικών αυτών περάσαμε στο θέμα μας που είναι η Εκκλησία.

Και προβάλλει το ερώτημα τι είναι Εκκλησία;

Εκκλησία είναι το Σώμα τού Χριστού που κεφαλήν του έχει τον ίδιο τον Χριστό και μέλη αυτού τού Σώματος είναι οι βαπτισμένοι και πιστεύοντες στην θεότητα του Χριστού και σε ό,τι ακριβώς διδάσκει αυθεντικώς η Εκκλησία, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί. Όπου ευρίσκονται τα μέλη τού Σώματος συγκεντρωμένα “ομοθυμαδόν επί το αυτό”, όπως οι Απόστολοι κατά την ημέρα τής Πεντηκοστής για να λατρεύσουν ορθώς τον Θεό και να δεχθούν την χάριν Του διά των ιερών μυστηρίων, εκεί έχουμε “Εκκλησίαν Θεού ζώντος”. Εκεί ευρίσκεται ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, εκεί ο Πατήρ, εκεί και το Πνεύμα το Άγιον, για να φωτίσει και αγιάσει τους πιστούς. Ακριβώς εκεί με κέντρο τη θεία λατρεία οι Ορθόδοξοι πιστοί καταρτίζονται σε Σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους.

Η Εκκλησία ονομάζεται ΜΙΑ. Και είναι όντως μία διότι ο ιδρυτής της και αρχηγός της, ο Χριστός είναι ένας και μία είναι η αλήθεια την οποία κηρύσσει η Εκκλησία. Εάν ένας αρνείται να παραδεχθεί την μοναδικότητα της Εκκλησίας και θεωρεί τις δογματικές αυτές αλήθειες ξεπερασμένες• εάν κηρύσσει δικά του οθνεία διδάγματα και αλλοιώνει την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, αυτός είναι αιρετικός και αποκόπτεται από το Σώμα τής Εκκλησίας. Όπως επίσης δυνάμει αιρετικοί έχουν καταντήσει οι οικουμενιστές που κακοδόξως διδάσκουν ότι υπάρχουν πολλές σώζουσες Εκκλησίες.

Και μόνο που θα κηρύξει ένας “ορθόδοξος ποιμένας” τέτοιου είδους απαράδεκτες δοξασίες και οικουμενιστικές ανοησίες, προσωπικώς έχει χάσει την χάρι τού Θεού καίτοι τα μυστήρια που τελεί είναι έγκυρα. Επομένως ομιλούμε περί κακού ποιμένος, πλανεμένου και λύκου εν δορά προβάτου.

Εννοείται δε ότι η σωτηρία τόσο αυτού αλλά και όσων επιμένουν να τον ακολουθούν αντί να τον ελέγξουν και να τον αποκόψουν, καθίσταται προβληματική. Αυτά μάς διδάσκει η Ιερά Αποστολική παράδοσις, αυτά διασαλπίζουν επί του θέματος οι Άγιοι και αυτά πιστεύουμε και ομολογούμε έστω κι αν ορισμένοι δυσαρεστούνται, που μακάρι να συμβαίνει αυτό, μήπως και κάποιες ψυχές αφυπνιστούν από τον ύπνο τής πνευματικής ραστώνης και του επάρατου συμβιβασμού. Ο πιστός λοιπόν Ορθόδοξος Χριστιανός ενωμένος με την Εκκλησία του και καθοδηγούμενος από τους Αγίους και από τους φωτισμένους και θεούμενους ποιμένες και μοναχούς πιστεύει και ακολουθεί επακριβώς όσα διδάσκει η Εκκλησία. Ζει στο φως, αγωνίζεται κατά τής ποικίλης πλάνης και των εκφραστών αυτής , όποια θέση και αν κατέχουν τα τέκνα τού σκότους και προσανατολίζει την ζωή του στις εντολές τού Θεού.

Δεν αρκεί να ισχυρίζεται κάποιος ότι ευρίσκεται εντός τού σκάφους της Εκκλησίας απλώς και μόνον. Φυσικά, αυτό είναι εκ των ων ουκ άνευ. Χρειάζεται επιπλέον να υπακούει στα κελεύσματα της αληθείας εφαρμόζοντας αυτά σε κάθε πτυχή τής ζωής. Και τούτο διότι, ναι μεν το σκάφος, παρά τις θύελλες και τα κύματα που αντιμετωπίζει, παρά τις συμπληγάδες των αιρέσεων και του οικουμενισμού, της αθεΐας και της Νέας Εποχής, είναι βέβαιον ότι θα φθάσει στον προορισμό του, στον ακύμαντο λιμένα τής Βασιλείας των Ουρανών, όσοι όμως επιβαίνουν επί του σκάφους δεν είναι βέβαιον ότι και αυτοί θα προσορμισθούν και θα λάβουν το ποθούμενον. Και αυτό όχι διότι υπάρχει πρόβλημα εις το σκάφος-Εκκλησία, αλλά διότι αυτοί ως επιβάτες, αντί να υπακούσουν στις εντολές των Αγίων, υψώνουν την θρασείαν κεφαλήν τού εγωισμού, νομίζοντες ότι θα διορθώσουν την αποκεκαλυμμένη αλήθεια.

Ναι, η Εκκλησία είναι  η σώζουσα  διότι είναι ΑΓΙΑ. Ομολογούμε όλοι μας πίστιν “εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν”. Αυτό, διότι ο αρχηγός της, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, είναι Άγιος. Ο Άγιος των αγίων. Και άγιος είναι ο σκοπός τής Εκκλησίας. Παρά τα ανθρώπινα λάθη, παρά τις αμαρτίες και τις ελλείψεις, η Εκκλησία μας είναι Αγία και μόνο εντός Αυτής καθαρίζουμε εαυτούς “από παντός μολυσμού σαρκός και Πνεύματος και επιτελούμεν αγιοσύνην εν φόβω Θεού”. Αυτός είναι και ο λόγος που όχι μόνο σεβόμαστε την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αλλά με την σφενδόνην τού Πνεύματος είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε όσους έρχονται έξωθεν μη φέροντες την διδαχήν, ή όσους έχει παρασύρει ο Σατανάς έσωθεν για να αλλοιώσουν τόσο το δόγμα όσο και τον αγιαστικόν τρόπον ζωής που κατέχει το Σώμα τού Χριστού.

Πεντηκοστή λοιπόν. Γενέθλιος ημέρα τής Εκκλησίας μας.

Επιβάλλεται ως καθήκον ιερό η εγκάρδιος δοξολογία και ευγνωμοσύνη προς τον Παράκλητον – το Πνεύμα τής αληθείας, αλλά και ιερά απόφασις να παραμείνουμε εδραίοι και αμετακίνητοι επί των επάλξεων της αληθείας όποιο και αν είναι το κόστος.

Και ας μη λησμονούμε ποτέ τον καταπληκτικό λόγο τού Αγίου Κυπριανού.

Extra Ecclesiam nulla salus. Δηλ. εκτός Εκκλησίας (Ορθοδόξου) ουκ έστι σωτηρία.

Αμήν.

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος