ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Ἰω. 7, 37-52˙ 8, 12)

Οἱ πιστοὶ καὶ ἀγωνιστὲς ἄνθρωποι, λέγει ὁ Κύριος, λαμβάνουν μὲ ἀφθονία τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ μετατρέπονται σὲ πηγὴ ζωῆς: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν».

Πράγματι, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, χορηγεῖ τὰ πάντα στοὺς ἀνθρώπους, ἀναβλύζει τὴν προφητεία, καθιστᾶ τέλειους τοὺς ἱερεῖς, προσδίδει σοφία στοὺς ἀγραμμάτους. Δὲν ἐπεσκίασε μόνο τοὺς προφῆτες στὴν παλαιὰ ἐποχή, δὲν ἐμφανίστηκε μόνο τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καὶ ἔπειτα ἔφυγε, δὲν εἶναι μόνο ἡ δόξα τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Κυρίου, δὲν ἀποτελεῖ ἁπλῶς τὴ δύναμη ἐπιτέλεσης τῶν μυστηρίων, ἀλλὰ συνιστᾶ, συγκροτεῖ, τὴν Ἐκκλησία. Ἡ διαρκὴς παρουσία του κάνει τὴν Ἐκκλησία μία διαρκῆ Πεντηκοστή. Μέσα στὴν Ἐκκλησία οἱ ἄνθρωποι δὲν λαμβάνουν μία παροδικὴ ἔλλαμψη, ἀλλὰ γίνονται καὶ αὐτοὶ ναοὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅπως ἀκριβῶς ὁ σίδηρος -μᾶς διδάσκει ὁ Μ. Βασίλειος- ὅταν πυρακτωθεῖ ἀποκτᾶ τὶς ἰδιότητες τοῦ πυρὸς καὶ ἐνῷ παραμένει σίδηρος ἀντανακλᾶ τὸ φῶς καὶ τὴν ἔλλαμψη γύρω του, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος πυρακτώνεται ἀπὸ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καθίσταται πνευματοφόρος καὶ ντύνεται δύναμη ἐξ ὕψους. Ἀποκτᾶ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, ἀγαθοσύνη, πίστη, πραότητα, ἐγκράτεια, καρδία «γαληνόμορφον», λόγο ἤπιο καὶ συγκροτημένο «ἅλατι ἠρτυμένο». Σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση εὑρισκόμενος ὁ χαριτωμένος ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἄνθρωπος καθίσταται λιμὴν ἀνάπαυσης καὶ παρηγοριᾶς γιὰ τοὺς ἄλλους, ἀντανακλῶντας πρὸς αὐτοῦς -ὅπως ἀκριβῶς ὁ πυρακτωμένος σίδηρος- τὴ θεία ἔλλαμψη.

Τοῦτοι οἱ χαριτωμένοι ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἄνθρωποι εἶναι πολύτιμοι γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. Ἀποτελοῦν φωτεινοὺς φάρους γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ὄχι μόνο ἀποδεικνύουν μὲ τὴ δική τους ζωὴ τὴν πραγματικότητα τῆς πίστης μας, καὶ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ταυτόχρονα ὑποδεικνύουν καὶ τὸν σωστὸ δρόμο πρὸς τὸν Θεό. Φέροντες οἱ ἴδιοι τὸν ἁγιασμὸ τοῦ Θεοῦ εἶναι ὡσὰν νὰ κηρύττουν σιωπηλὰ ὅτι αὐτὰ τὰ ἁγιοπνευματικὰ χαρίσματα μποροῦν νὰ ἀποκτηθοῦν ἀπὸ ὅλους, φτάνει βέβαια νὰ ὑπάρχει ὁ ἀνάλογος ἀγῶνας καὶ ὁ θεῖος πόθος.

Ἐπιπλέον οἱ πνευματοφόροι ἄνθρωποι προσφέρουν μιὰ ἄλλη πραγματικότητα ἀπὸ αὐτὴ ποὺ ὅλοι βλέπουμε καθημερινά. Ἡ δική τους ἀγάπη ἀποτελεῖ τὸν ἀντίποδα στὴν ἐκμετάλλευση τοῦ συνανθρώπου, τὴν ἀδικία σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, τὴν ἰδιοτέλεια καὶ τὴ φιλαυτία. Ἡ εἰρήνη ποὺ βιώνουν καὶ ἀντανακλοῦν γύρω τους ἐλέγχει τὸ μῖσος ποὺ λίγο ἢ πολὺ κυριαρχεῖ στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις, τὴν ἐπιβουλὴ τοῦ ἄλλου καὶ τὴν καταδυνάστευσή του. Ἡ χαρὰ τῆς καρδίας τους ἀναιρεῖ τὴν πολλὴ ταραχὴ ποὺ βιώνει ὁ πολὺς κόσμος στὴν καθημερινότητά του καὶ διορθώνει τὸ ἄγχος ποὺ τὸν ταλαιπωρεῖ.