Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων  24.05.2015

(Πράξεων κ΄ 16-18, 28-36)

«Λύκοι Βαρεῖς»

 Μιλώντας στήν Μίλητο πρός τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, προφήτευσε τόν ἐρχομό μέσα στό χριστιανικό ποίμνιο ἐπικινδύνων λύκων. Καί κάλεσε σέ ἐπιφυλακή τούς ποιμένες γιά τήν ἀπόκρουση αὐτῶν τῶν λύκων, πού σκοπός τους θά ἦταν νά κατασπαράξουν τά πρόβατα καί νά τά ὁδηγήσουν στήν ἀπώλεια. Καί σήμερα, πού ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τίς μορφές ἁγίων ποιμένων της, τῶν Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ λόγος γιά τούς λύκους γίνεται ἐπίκαιρος, μιά καί ποτέ δέν ἔλειψαν ἀπό τό προσκήνιο τῆς χριστιανικῆς ἱστορίας.

Εἶναι φανερό πώς ὁ Παῦλος κάτω ἀπό τόν χαρακτηρισμό «λύκοι βαρεῖς» καί μάλιστα «μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου» ἐννοεῖ τούς κάθε λογεῖς αἱρετικούς πού θά ἐνόθευαν τήν γνησιότητα τοῦ κηρύγματος καί θά στρέβλωναν τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως. Τό λέει καθαρά ἄλλωστε ὅταν ἐπισημαίνει πώς «ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν» (Πράξεων κ΄ 30). Ὁ χαρακτηρισμός τῶν αἱρετικῶν ὡς «λύκων» δέν εἶναι βαρύς. Ἔρχεται σέ ἀναλογία μέ τόν χαρακτηρισμό τῶν πιστῶν ὡς προβάτων. Καί σκοπό ἔχει νά τονίσει πόσο ἐπικίνδυνοι εἶναι οἱ αἱρετικοί γιά τούς πιστούς ἀφοῦ ἐπιβουλεύονται ὄχι τήν θνητή ζωή τους ἀλλά τό αἰώνιο μέλλον τους.

Πράγματι. Ἡ αἵρεση σάν ἀπόκλιση ἀπό τήν ἀλήθεια τοῦ δόγματος καί τῆς ὀρθῆς πίστεως ἔχει ἄμεση σχέση μέ τήν σωτηρία μας. Πολλοί ὑποτιμοῦν μέσα τους τήν ἀξία τοῦ δόγματος, πού τό ἐκλαμβάνουν ἁπλῶς σάν ἀνθρώπινο σχῆμα πού ἐξυπηρετεῖ ἐνδεχομένως κάποια μικρή ἤ μεγάλη σκοπιμότητα. Αὐτή ἡ ἄποψη δέν εἶναι ὀρθή, γιατί τό δόγμα εἶναι ἔκφραση τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας καί σάν τέτοιο ἐγγυᾶται τήν σωτηρία μας. Κατά συνέπεια ἡ αἵρεση εἶναι ἀπόπειρα ματαιώσεως τῆς σωτηρίας μας, μιά καί δέν σωζόμαστε διαθέτοντες μία ὁποιαδήποτε πίστη, ἀλλά ἐκείνη πού προβάλλει μέσα ἀπό τά ἱερά μας κείμενα, ἀληθινά ἑρμηνευόμενα.

Ἄν δέν ὑπῆρχε τό δόγμα, ἡ πίστη θά ἔμοιαζε μέ χωράφι ἄφραγο, ὅπου θά μποροῦσε κάθετι νά μπαίνει εὔκολα καί νά βγαίνει. Τό δόγμα εἶναι ἡ περιχαράκωση τῆς πίστεως καί ἡ ἐγγύηση τῆς γνησιότητός της.

Ἔτσι ἀντιλαμβανόμαστε νομίζω, πώς ἡ αἵρεση καί οἱ αἱρετικοί κάθε ἐποχῆς συνιστοῦν μία διακινδύνευση γιά ὅλους μας γιατί ἐπιβουλεύονται τήν σωστή μας πορεία καί προξενοῦν σέ μᾶς κακό, ἀνάλογο μ’ ἐκεῖνον πού προκαλεῖ σ’ ἕνα κοπάδι ὁ λύκος. Ἡ παρομοίωση εἶναι παραστατική καί ζωντανή καί μᾶς δίνει τήν αἴσθηση τοῦ κινδύνου πού διατρέχουμε κάθε φορά πού ἀπό ὁποιαδήποτε αἰτία δίνουμε σέ αἱρετικούς τό δικαίωμα νά μᾶς πλανέψουν. Γι’ αὐτό  ἐπιβάλλεται ἐπαγρύπνηση καί εὐαισθησία, ὥστε κάθε ἀπόπειρά τους νά πέφτει στό κενό καί νά θρυματίζωνται στα σχέδιά τους.

Στίς ἡμέρες μας κάποια ἔξαρση ἐμφανίζεται σ’ ἐκείνους τούς αἱρετικούς πού ἀνήκουν στήν ὀργάνωση τῶν «μαρτύρων τοῦ Ἰαχωβᾶ». Οἱ «Ἰαχωβάδες» αὐτοί, ὅπως τούς ἀποκαλεῖ ὁ λαός μας, διαστρεβλώνουν τά νοήματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί ἐνῶ ἐμφανίζονται στά μάτια τῶν ἀδαῶν σάν «σπουδαστές» της ἐν τούτοις στήν πραγματικότητα εἶναι παραχαράκτες της, πού ἀλλοιώνουν σκόπιμα τίς ἔννοιες τῶν Ἱερῶν κειμένων μέ σκοπό νά στηρίξουν τίς πλάνες τους. Μέ ἄλλα λόγια γιά τούς «μάρτυρες» ἡ Ἁγία Γραφή δέν εἶναι γιά νά ἀποδεικνύει καί νά στηρίζει τήν ἀλήθεια, εἶναι γιά νά στηρίζει ἐκ τῶν ὑστέρων τήν διδασκαλία τους, μέ τήν προκρούστεια μέθοδο, πού προσαρμόζει τά κείμενά τους στίς ἐπιθυμίες τοῦ ἐρευνητοῦ.

Ἔτσι τίς ἀπαράδεκτες ἀπόψεις τῶν χιλιαστῶν γιά μία χιλιετή βασιλεία τοῦ Χριστοῦ κάτω στήν γῆ, μέ ἀναβίωση ἑνός θεοκρατικοῦ βασιλείου περιορισμένης χρονικῆς διάρκειας καί τίς ἀστήρικτες διδασκαλίες τους γιά τήν φύση τῶν ἐθνοτήτων, πού χαρακτηρίζονται σάν ὀργανώσεις τοῦ σατανᾶ, καθώς ἐπίσης καί ὅσα πιστεύουν καί κηρύττουν γιά τόν Κύριο, τήν Ἐκκλησία, τούς Ἁγίους, τά Μυστήρια, κ.τ.λ. ὅλα αὐτά πασχίζουν νά τά στηρίζουν μέ Γραφικές μαρτυρίες πού δέν βρίσκουν οὔτε προσφέρουν δικαίωση στίς γνῶμες αὐτές. Παρά ταῦτα εἶναι τόσο μεγάλη ἡ πλάνη τους πού ἔχουν πιστέψει πώς μποροῦν νά ξέρουν τόν χρόνο τῆς Δευτέρας Παρουσίας, πού ἀφοῦ μέχρι τώρα τόν ἔχουν προσδιορίσει δεκάδες φορές χωρίς ἀποτέλεσμα. Ἔφθασαν στίς ἡμέρες μας νά γράψουν συγκεκριμένες ἡμερομηνίες γιά τήν συντέλεια τοῦ κόσμου. Τώρα πού πέρασε ὁ προσδιορισμένος χρόνος βρῆκαν ἄλλες δικαιολογίες, πού εἶναι βέβαια γιά ὅσους ἀφελεῖς ἀκολουθοῦν τήν ὀργάνωση τῆς Ἑταιρείας τους πού ἑδρεύει στό Μπρούκλιν τῆς Ἀμερικῆς καί κατευθύνει «θεοκρατικά» ὅλες τίς δραστηριότητές τους.

Οἱ νέοι αὐτοί «λύκοι» θέλουν προσοχή καί ἀπομόνωση. Πρέπει νά μείνουν μακριά ἀπό τό μαντρί. Καί θά μείνουν, ἐάν ὅλοι μας συνειδητοποιήσουμε τόν κίνδυνο καί λάβουμε ἔγκαιρα τά μέτρα μας.