Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος  10.05.2015

(Πράξεων ια΄ 19-30)

«Μία ἀποτελεσματική Συνεργασία»

     Ἕνας ἀναγνωρισμένος Ἀπόστολος, ὁ ἀπόστολος Βαρνάβας σέ μία ἀπό τίς πιό κρίσιμες στιγμές γιά τόν Χριστιανισμό, σπεύδει καί ζητάει τήν βοήθεια τοῦ Παύλου, ἀκόμα μαθητευόμενου στήν νέα πίστη καί οἱ δύο μαζί τρέχουν στήν Ἀντιόχεια γιά νά βοηθήσουν «Ἐξῆλθεν δέ εἰς Ταρσόν ὁ Βαρνάβας ἀναζητῆσαι Σαῦλον» (Πράξεων ια΄ 25). Ἡ κίνηση αὐτή τοῦ Βαρνάβα μᾶς διδάσκει καί μᾶς ἀκόμα καί σήμερα.

Ἡ Γραφή μᾶς μαρτυρεῖ γιά τόν Βαρνάβα πώς ἦταν «ἀνήρ ἀγαθός καί πλήρης πνεύματος Ἁγίου καί πίστεως» (Πράξ. ια΄ 24).  Ἔτσι ἐξηγεῖται τό ὅτι, εὐθύς ὅταν τοῦ ἀνετέθη ἡ ἀποστολή νά πάει στήν Ἀντιόχεια γιά νά ὀργανώσει τούς ἐκεῖ πρώτους χριστιανούς, σκέφθηκε καί ἀποφάσισε νά πάρει μαζί του τόν Παῦλο πού εἶχε ἀποσυρθεῖ στήν πόλη Ταρσό καί ζοῦσε σέ ἀφάνεια «ἀγνοούμενος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἰουδαίας». Δέν θά σταθῶ ἐδῶ στό σημεῖο τοῦτο, πού μαρτυρεῖ πόσο προετοιμάσθηκε ὁ Παῦλος μέ τήν ἑκούσια μονοσή του γιά τό μεγάλο ἔργο πού ἐπρόκειτο νά ἀναλάβει, οὔτε θά ὑπογραμμίσω σήμερα τό ρόλο πού πάντοτε παίζει μπροστά ἀπό σπουδαία ἔργα ἡ περισυλλογή, ἡ προσευχή καί ἡ μελέτη. Θά σταθῶ σήμερα στό γεγονός τῆς συνεργασίας μεταξύ τῶν δύο, τοῦ Βαρνάβα καί τοῦ Παύλου, γιατί ἀπ’ αὐτήν προκύπτουν σημαντικά διδάγματα.

Καί πρῶτα – πρῶτα δέν ἦταν τοῦ ἰδίου κύρους θά λέγαμε, τήν ὥρα ἐκείνη οἱ δυό τους. Ὁ ἕνας, ὁ Βαρνάβας ἦταν γνωστός ἀπόστολος καί τοῦ ἔτρεφαν μεγάλη συμπάθεια. Ὁ ἄλλος, ὁ Παῦλος, ἦταν ἄγνωστος στούς πολλούς καί νεοπροσηλήτους. Ἡ σχέση αὐτή, θά μποροῦσε ἴσως νά γίνει ἐμπόδιο στόν Παῦλο, πού, παρά τήν ἀναμφισβήτητη ἀξιά του, θά ἔπρεπε νά εἶναι βοηθός τοῦ Βαρνάβα. Ἀπό τό ἄλλο μέρος ὁ Βαρνάβας δέν εἶχε τίς ἱκανότητες τοῦ Παύλου. Ὑστεροῦσε σημαντικά. Μπροστά του ὁ Παύλος ἦταν γίγας. Νά πώς ἐκφράζεται γι’ αὐτόν ὁ Χρυσόστομος «Πολύς χρηστός ἦν ὁ Βαρνάβας...διό ἦλθεν ἐπί τόν ἀθλητήν, ἐπί τόν στρατηγόν, ἐπί τόν μονομάχον, ἐπί τόν λέοντα (οὐκ ἔχω τί εἴπω. ὅσα γάρ ἄν εἴπω ἐλάττονα τῆς ἀξίας τοῦ Παύλου ἐρῶ)». Ἦλθεν ἐπί τόν κύνα τόν θηρατικόν, τόν λέοντας ἀναιροῦντα, ἐπί τόν ταῦρον τόν ἰσχυρόν, ἐπί τήν λαμπάδα τήν φαιδράν, ἐπί τό στόμα τό τῇ οἰκουμένῃ ἀρκοῦν». Ἡ σχέση αὐτή θά μποροῦσε ἴσως νά γίνει ἐμπόδιο στόν Βαρνάβα γιά τήν συνεργασία τους. Ὁ κίνδυνος νά ἐπισκιασθεῖ ὁ Βαρνάβας ἀπό τόν Παῦλο ἦταν βέβαιος. Καί ὅμως οὔτε ὁ ἕνας, οὔτε ὁ ἄλλος ἀφήνουν νά κυριαρχήσουν μέσα τους ἐγωϊστικά στοιχεῖα. Ἡ συνεργασία τους ἀπέβλεπε στήν πρόοδο τοῦ ἔργου τοῦ Θεοῦ. Καί οἱ δύο πρόσφεραν ὅ, τι ὁ καθένας τους μποροῦσε χωρίς νά ζητήσουν τήν αὐτοπροβολή τους ἤ καί νά σκεφθοῦν τήν μείωσή τους.

Πόσες φορές ματαιώνονται ἀνάμεσά μας καλές συνεργασίες ἀκριβῶς γιατί δέν ὑπάρχει τό ἴδιο πνεῦμα πού ἐχαρακτήριζε τόν Βαρνάβα καί τόν Παῦλο. Δέν μιλῶ μόνο γιά συνεργασίες στόν Ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, πού δέν προχωράει τό ἔργο τοῦ Θεοῦ γιατί ἰδιοτελεῖς παράγοντες μπλέκονται στίς καρδιές τῶν συνεργατῶν, πού προτιμοῦν νά μήν γίνει ἀποτέλεσμα ὅταν ἀπ’ αὐτό θά προβληθεῖ ἄλλος, ἤ ἡ ὁμάδα του. Τό ἴδιο συμβαίνει καί σέ ἄλλου εἴδους συνεργασίες σέ θέματα κοινά, τοῦ χωριοῦ ἤ τῆς πόλης, τῆς ἐπαγγελματικῆς τάξεως ἤ καί τῆς ἐπιστήμης. Δέν ἀνεχόμαστε ὁ συνεργάτης μας νά μᾶς ἐπισκιάσει. Καί δέν τοῦ τό συγχωροῦμε αὐτό οὔτε ἀκόμη καί ὅταν δέν τό κάνει ἐπίτηδες, οὔτε ἀκόμη καί ὅταν ἀπ’ τήν συνεργασία αὐτή θά προκύψουν πελώρια ὀφέλη γιά τήν ἱκανότητα, γιά τήν τάξη, γιά τήν ἐπιστήμη. Στ’ ἀλήθεια εἶναι ἀπογοητευτικό νά βλέπει κανείς ἀνθρώπους νά ρίχνονται στήν ἄμιλλα, πού ἐκ πρώτης ἀπόψεως φαίνεται εὐγενική, κι ὕστερα ἀπό λίγο χρόνο νά βλέπει τούς ἴδιους ἀνθρώπους χολωμένους μεταξύ τους νά σπᾶνε τούς δεσμούς τῆς συνεργασίας τους καί νά χωρίζουν, μή μπορώντας νά ὑποφέρουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Ἔτσι ἔργα σπουδαία ὑποχωροῦν καί ματαιώνονται ὅταν τό προσωπικο στοιχεῖο δέν ἱκανοποιεῖται ἤ καί σαμποτάρονται ὕστερα ὅταν ἡ πρόοδός τους θά δοξάσει κάποιον ἀπό ὅλους.

Ἡ συνεργασία τῶν δύο ἀποστόλων εἶναι πρότυπο γιά ὅλους. Οἱ περιπτώσεις εἶναι παράλληλες μέ πολλές ἄλλες. Καί χρειάζεται νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά θυσιάζουμε τά προσωπικά στά γενικά ἄν πιστεύουμε στό ἔργο πού ἔχουμε ἀναλάβει. Κανείς δέν ἀμφισβητεῖ τήν ἀξία τῆς συνεργασίας. Ὅμως μπροστά στήν ἐνδεχόμενη ἀτομική μείωση, ἤ στήν ἀναμενόμενη προβολή τοῦ ἄλλου, ἀμαυρώνεται τῆς συνεργασίας ἡ αἴγλη καί γκρεμίζονται μέ πάταγο τά σχέδια πού εἶχαν σ’ αὐτήν στηριχθεῖ. Χρειάζεται βέβαια ἀνωτερότητα καί καλλιέργεια γιά νά παραδεχθοῦμε τήν ἀνωτερότητα τοῦ συνεργάτου μας. Χρειάζεται ἀκόμη ταπείνωση καί αὐταπάρνηση γιά νά τόν βοηθήσουμε καί μαζί του νά βοηθήσουμε τό ἔργο. Αὐτά ὅλα μόνο ἡ ψυχική κατάρτιση μπορεῖ νά τά ἐξασφαλίσει. Ἡ κοντά στόν Κύριο ἀνεπιφύλακτη θητεία μας καί ἀνυστερόβουλη διακονία μας.

Μακάρι νά ἔχουμε συνεργάτες καί συνεργασίες ἐμπνεόμενες ἀπό τό πνεῦμα τῆς συνεργασίας Βαρνάβα καί Παύλου.