ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ 17-5-2015

Σήμερα ἡ περικοπὴ ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων μᾶς εἶπε: Μία ἄλλη φορά, καθὼς πηγαίναμε στὸν τόπο τῆς προσευχῆς, μᾶς συνάντησε μία νεαρὴ δούλη, ποὺ εἶχε μαντικὸ πνεῦμα καὶ ἡ ὁποία μὲ τὶς μαντεῖες τῆς ἔφερνε πολλὰ κέρδη στοὺς κυρίους της. Αὐτή, λοιπόν, ἀκολουθοῦσε ἐπίμονα τὸν Παῦλο κι ἐμᾶς καὶ φώναζε λέγοντας: «Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι δοῦλοι τοῦ Ὕψιστου Θεοῦ, ποὺ σᾶς ἀναγγέλλουν τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας!» Κι αὐτὸ συνέχιζε νὰ τὸ κάνει πολλὲς μέρες. Κι ἐπειδὴ εἶχε κουραστεῖ πιὰ ὁ Παῦλος νὰ τὸ ἀκούει, στράφηκε καὶ εἶπε στὸ πνεῦμα: «Σὲ προστάζω στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ βγεῖς ἀπ’  αὐτήν». Καὶ βγῆκε τὸ πνεῦμα τὴν ἴδια ἐκείνη ὥρα. Σὰν εἶδαν τότε οἱ κύριοί της πὼς χάθηκε ἡ ἐλπίδα τοῦ κέρδους τους, ἔπιασαν τὸν Παῦλο καὶ τὸ Σίλα καὶ τοὺς ἔσυραν στὸν τόπο σύναξης τοῦ κοινοῦ, στοὺς ἄρχοντες. Ἐκεῖ, τοὺς ὁδήγησαν μπροστὰ στοὺς στρατηγοὺς καὶ εἶπαν:

«Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ποὺ εἶναι Ἰουδαῖοι, ἀναστατώνουν τὴν πόλη μας διδάσκοντας ἔθιμα, ποὺ δὲν ἐπιτρέπεται σὲ μᾶς ποὺ εἴμαστε Ρωμαῖοι, νὰ τὰ δεχόμαστε ἢ νὰ τὰ ἐφαρμόζουμε». Τότε, σύσσωμο τὸ πλῆθος ξεσηκώθηκε ἐναντίον τους, καὶ οἱ στρατηγοί, ἀφοῦ ξέσχισαν ἐντελῶς τὰ ροῦχα τους, πρόσταζαν νὰ τοὺς ραβδίσουν. Ἔτσι, ἀφοῦ τοὺς προξένησαν πολλὰ τραύματα, τοὺς ἔριξαν στὴ φυλακὴ καὶ παράγγειλαν στὸ δεσμοφύλακα νὰ τοὺς φρουρεῖ μὲ κάθε ἀσφάλεια. Ἐκεῖνος, ὅταν πῆρε μία τέτοια ἐντολή, τοὺς ἔβαλε στὸ πιὸ ἐσωτερικὸ κελὶ καὶ γιὰ σιγουριὰ πέρασε τὰ πόδια τους στὴν ξυλοπέδη. Καὶ γύρω στὰ μεσάνυχτα, ὁ Παῦλος καὶ ὁ Σίλας προσεύχονταν καὶ παράλληλα ὑμνολογοῦσαν τὸ Θεό, ἐνῶ οἱ φυλακισμένοι τοὺς ἄκουγαν μὲ προσοχή. Ξαφνικά, τότε, ἔγινε ἕνας ἰσχυρότατος σεισμός, τόσο ποὺ τὰ θεμέλια της φυλακῆς σαλεύτηκαν καὶ αὐτοστιγμεὶ ἀνοίχτηκαν ὅλες οἱ πόρτες καὶ ὅλων τὰ δεσμὰ λύθηκαν! Ξύπνησε, τότε, ὁ δεσμοφύλακας καὶ σὰν εἶδε ἀνοιγμένες τὶς πόρτες τῆς φυλακῆς, ἔσυρε τὸ μαχαίρι του ἕτοιμος ν’  αὐτοκτονήσει, νομίζοντας πὼς εἶχαν δραπετεύσει οἱ φυλακισμένοι. Φώναξε τότε ὁ Παῦλος δυνατὰ λέγοντας: «Μὴν κάνεις κανένα κακὸ στὸν ἑαυτό σου, γιατί εἴμαστε ὅλοι ἐδώ»! Τότε αὐτός, ἀφοῦ ζήτησε φῶτα, πήδησε μέσα στὴ φυλακὴ καὶ κυριευμένος ἀπὸ τρόμο ἔπεσε μπροστὰ στὸν Παῦλο καὶ τὸ Σίλα. Κατόπιν τοὺς ὁδήγησε ἔξω καὶ εἶπε: «Κύριοι, τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ σωθῶ;» Κι ἐκεῖνοι ἀπάντησαν: «Πίστεψε στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ θὰ σωθεῖς ἐσὺ καὶ ἡ οἰκογένεια σου». Στὴ συνέχεια κήρυξαν τὸ Λόγο τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτὸν καὶ σὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ ἦταν στὸ σπίτι του. Τοὺς πῆρε τότε ὁ δεσμοφύλακας, τὴν ὥρα ἐκείνη μέσα στὴ νύχτα, κι ἔπλυνε τὶς πληγές τους καὶ βαφτίστηκε ἀμέσως ὁ ἴδιος κι ὅλοι οἱ δικοί του. Κατόπιν τοὺς ἀνέβασε στὸ σπίτι του καὶ τοὺς ἔστρωσε τραπέζι καὶ ἀγαλλίασε ποὺ μὲ ὅλη τὴν οἰκογένειά του εἶχε πιστέψει στὸ Θεό».

    Ἐδῶ περιγράφονται γεγονότα σχετικὰ μὲ τὴν ἄφιξη καὶ τὴν δράση τῶν Ἀποστόλων Παύλου, Σίλα καὶ Τιμόθεου στὴ πόλη τῶν Φιλίππων.  Μετὰ τὴ διαφωνία τῶν ἀποστόλων Παύλου καὶ Βαρνάβα γιὰ τὸ ἂν θὰ ἔπρεπε νὰ συμμετάσχει καὶ ὁ Μάρκος σ’ αὐτὴ τὴ περιοδεία, χωρίζονται οἱ δύο καὶ ὁ Παῦλος μετὰ ἀπὸ ὅραμα μεταβαίνει στὴν Μακεδονία μαζὶ μὲ τοὺς Σίλα καὶ Τιμόθεο.  Κατὰ τὶς μέρες ποὺ ἔμεναν ἐκεῖ καὶ ἐνῶ περνοῦσαν ἀπὸ τὴν πόλη γιὰ νὰ μεταβοῦν σὲ συγκεκριμένο χῶρο, ὅπου ἦταν ἡ συναγωγὴ γιὰ προσευχὴ καὶ διδασκαλία, μία νεαρὴ κοπέλα ἡ ὁποία εἶχε πνεῦμα Πύθωνος, ἀκολουθώντας τοὺς φώναζε «οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου εἰσιν, οἵτινες καταγγέλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας».   Πραγματικὰ εἶναι ἀληθινὴ ἡ διακήρυξη αὐτὴ τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος καὶ ἄλλοτε μπροστὰ στὸν Χριστὸ εἶπε: «Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου; ὁρκίζω σε μὴ μὲ βασανίσῃς».  Στὸ περιστατικὸ αὐτὸ φαίνεται ὅτι ὁ διάβολος χρησιμοποιεῖ διάφορες μεθόδους, γιὰ νὰ παραπλανήσει τοὺς ἀνθρώπους.  Στὴν προκειμένη περίπτωση ἔχουμε τὰ ἀφεντικὰ τῆς δαιμονιζομένης κοπέλας, οἱ ὁποῖοι συνέλαβαν τὸν Παῦλο καὶ τὸν Σίλα καὶ τοὺς κατηγόρησαν  ὡς ταραχοποιούς.  Ἀφοῦ λοιπὸν τοὺς ἔδειραν, τοὺς φυλάκισαν, γιὰ νὰ τοὺς ἐξοντώσουν.  Ὁ Παῦλος  στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἐλευθερώνει τὴν κοπέλα ἐκείνη ἀπὸ τὴν δαιμονικὴ τυραννία.  Μαζὶ ὅμως μὲ τὸ δαιμόνιο ποὺ ἔφυγε, ἔπαψαν ἐντελῶς καὶ οἱ μαντεῖες τῆς νέας, διότι δὲν ἦταν αὐτὴ ποὺ «μάντευε» ἀλλὰ μέσω αὐτῆς ὁ διάβολος.  Αὐτὸ εἶναι ἀκριβῶς ποὺ συμβαίνει καὶ στὶς μέρες μας μὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς «ἐπιστήμονες» τῆς μαντικῆς τέχνης ποὺ προβλέπουν μὲ διάφορες μεθόδους τὸ μέλλον, πλουτίζοντας ἔτσι καὶ ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ἀφέλεια πολλῶν.

      Ὁ Θεὸς εἶναι φῶς καὶ  ζωὴ ποὺ μεταδίδει στοὺς ἀνθρώπους τὴν «ὄντως ζωή» ἐνῶ ὁ διάβολος εἶναι σκότάδι ποὺ μεταδίδει τὴ νέκρωση σὲ ὅσους τὸν πλησιάζουν.  Γι αὐτό καὶ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα διαλαλεῖ πὼς ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ σὰν ἀστραπή.  Τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐλεύθερα νὰ δώσει τὴν προαίρεσή του καὶ τὰ ὑπολοιπα  εἶναι ἔργο τῆς παντοδυναμίας καὶ τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ.  Ἔτσι λοιπὸν ἂς πορευόμαστε στὴ ζωή μας, ἀνοιχτοὶ καὶ ἕτοιμοι νὰ ἀνταποκριθοῦμε σὲ κάθε κάλεσμα ποὺ ὁ Θεὸς  θὰ μᾶς ἀπευθύνει «πολυτρόπως καὶ πολυμερῶς».  Ἀμήν.-